| Gepost op vrijdag 24 september 2021 - 12:55 pm: | 
|
| Slotceremonie  
afscheid van de kostschoolmeisjes of toch niet?
De Directeur verwelkomde alle aanwezigen in de zaal. Hoe fijn het was dat ze er allemaal waren. Blah blah blah... Eindelijk sprak hij dan de verlossende woorden voor de meisjes die gespannen buiten de zaal stonden te wachten.
“En dan nu: de Kostschoolmeisjes!”
Moniek keek de meisjes nog één keer bemoedigend aan. Alle meisjes hadden hun grote kartonnen bord netjes onder hun linkerarm geklemd.
“Op drie. Eén, twee drie!”
En daar gingen ze, de Klasse-Oudste voorop. Twee aan twee marcheerden ze met de meisjes naar de zaal, aan de linkerkant de Klasse-Oudste en daarachter de Mentoren en Pupillen, zij aan zij, Mentor links, Pupil rechts. Zo kwamen bij binnenkomst van de zaal de Pupillen aan de zaalkant uit. Het trapje van het podium op. Een bochtje om aan de achterkant van het toneel te komen, aan het einde daarvan een ruime bocht zodat ze uiteindelijk vlak langs de rand van het podium uit kwamen, nog steeds netje twee aan twee.
De meisjes bleven perfect in de pas aan haar rechterhand volgen. Eén pas nog, en daar bleef de Klasse-Oudste staan, terwijl de meisjes doormarcheerden.
Nu kwam het spannendste moment voor de Klasse-Oudste. Precies op het moment dat de laatste twee meisjes haar twee passen gepasseerd waren riep ze “één”.
Exact op het goede moment hielden Sophie en Maartje stil. Nu moest Moniek twee passen tellen en op de derde pas roepen “twee”. Waarop Aya en Nina stil hielden. Gevolgd door “drie” voor Marcha en Dawn, “vier” voor Paulien en Zofia en tenslotte “vijf” voor haar adjudant Marjan en Gidsmeisje Juliette.
De Klasse-Oudste liep vervolgens voor de meisjes langs de rand van het podium en nam zo haar oude plaats vóór in de rij weer in, en draaide tenslotte een kwartslag naar de rij van kostschoolmeisjes toe.
“De Mentoren,” kondigde de Klasse-Oudste aan.
“Marjan, Paulien, Marcha, Aya, Sophie.”
Waarop ieder meisje bij het afroepen van haar naam een kwartslag naar rechts draaide.
“De Pupillen! Draaien!”
Alle pupillen draaiden gelijktijdig rechtsom,
“In positie!”
en schuifelden na met kleine pasjes naar links om precies in de ruimte tussen 2 Mentoren uit te komen.
Zo kon de Klasse-Oudste ook de Pupillen één voor één afroepen nu met als opdracht om naar voren te stappen zodat ze op dezelfde lijn kwam als de Mentoren.
“Juliette, Zofia, Dawn, Nina, Maartje.”
De Klasse-Oudste keek tevreden naar de keurige rij Kostschoolmeisjes, keurig in gelid. Nu kwam het eerste spannende deel. Ze draaide richting zaal en stapte naar achteren zodat ze zelf de eerste in de rij werd.
Ze draaide het bord van tussen haar rechterarm naar voren op borsthoogte. Ze zag de Meisje in haar ooghoek netjes één voor één hetzelfde doen.
Elk bord was dubbelgeslagen, maar dat kon de zaal niet zien.
Met de linkerhand goed de achterkant van het bord vasthouden, met de rechterhand voorlangs de voorkant. Weer volgende de meisjes netjes.
En openslaan, wederom Moniek die het initiatief nam.
Zo verscheen als een lange golf hun boodschap aan de zaal. Met op elke bord twee lettertekens of spatie:
‘DE’ ‘ K’ ‘OS’ ‘TS’ ‘CH’ ‘OO’ ‘LM’ ‘EI’ ‘SJ’ ‘ES’ ‘ !’
Het duurde een seconde of twee voor de zaal in de gaten hadden wat er stond. Toen begonnen ze te lachen en al snel tevens te applaudisseren.
De Klasse-Oudste wachtte even tot de zaal weer stil was klapte haar bord weer in.
De andere meiden volgden. Ze draaide zich vervolgens helemaal om zodat ze met haar rug naar de zaal stond. Weer volgden de anderen.
De Klasse-Oudste bukte en legde haar bord voor zich op de grond en ging weer rechtop staan. Alle meiden herhaalden die beweging.
Nu kwam het tweede spannende deel, en direct daarna het derde vierde en vijfde...
Weer Bukte de Klasse-Oudste zich, maar nu niet tot de grond maar zó dat haar billen zich netjes aan de zaal presenteerde. De meiden volgden haar één voor één. Wat jammer dat ze dat nu niet zelf kon zien: die rij van billen meisjes die zich nu aftekende.
Tijd voor actie drie: het met beide handen optillen van haar rok zodat die op haar rug lag. Ze hoorde aan het ruisen van de rokken dat alle meisjes haar weer één voor één volgden. Van te voren had ze er nauwgezet op toegekeken dat alle meisjes niet alleen strakke grote kostschoolonderbroeken droegen, maar dat die ook netjes hun hele billen bedekten.
Tijd voor de laatste schok. Haar beide handen gleden naar haar heup, vingers onder de onderbroek en langzaam nu naar beneden tot net beneden haar billen. Ze stond nu met haar blote kont richting zaal. En wist dat de meisjes naast haar één voor één hetzelfde deden.
Er klonk ontzetting in de zaal. Maar niet alléén over de rij blote konten....
...maar vooral dat op iedere bil een grote letter getekend was:
‘W E’ naast ‘T E’ naast ‘N H’ naast ‘O E’ naast ‘t H’ naast ‘O O’ naast ‘R T’ naast ‘& G’ naast ‘R O’ naast ‘E T’ naast ‘E N’ en ‘U !’
‘W E’ ‘T E’ ‘N H’ ‘O E’ ‘t H’ ‘O O’ ‘R T’ ‘& G’ ‘R O’ ‘E T’ ‘E N’ ‘U !’
Doordat de meisjes hun billen één voor één ontblootten met steeds een kleine pauze daartussen konden de toeschouwers meespellen.
“De Kostschoolmeisjes weten hoe het hoort en groeten u.”
Even was het stil.
Toen zij één van de vrouwelijke aanwezigen heel hard: “Affreus!”
Was dat niet Juffrouw V.?
Dat zou best kunnen, maar ze had het op zo’n manier geroepen dat alle toeschouwers in lachen uitbarsten.
Tijd om af te marcheren.
Slip omhoog. Rok naar beneden. Snel hun bord weer oppakken. Recht omhoog. Omdraaien en een buiging maken naar het publiek. Deze keer allemaal gelijk. En zowaar, ook dat lukte. Weer rijen van twee maken. Een laatste inspectie van de Klasse-Oudste. En afgemarcheerd. Onder luid applaus verlieten de kostschoolmeisjes het podium om tot slot in de zaal plaats te nemen.
Daarna werd het eigenlijk best wel een beetje saai.
Ieder Kostschoolmeisje werd door de Directeur het podium opgeroepen. Samen met hun ‘geliefden’. De Directeur hield een praatje. Of Juffrouw V. Of beide. En dan kreeg het Kostschoolmeisje in kwestie een Certificaat. Waarin stond dat ze Met Lof aan alle voorwaarden hadden voldaan als Uiterst Moeilijk Opvoedbaar Kostschoolmeisje.
Dat was dan wel weer grappig.
Maar Juliette voelde zich bedrogen door de Directeur. Hij had haar gedreigd met dingen die gewoon niet gingen gebeuren. Was dat omdat ze hun plannen gewijzigd hadden? Of was het alleen maar geweest om haar op haar plek te zetten?
Toch voelde zich steeds ongemakkelijker worden omdat ze maar niet aan de beurt kwam. Zelfs de ex-Klasse-Oudste en tot slot de Klasse-Oudste hadden al naar voren moeten komen. Natuurlijk de laatste beladen met complimenten. Beste Klasse-Oudste ooit. Tsja, dat was niet niks.
Werd zij daarom overgeslagen? Of had de Directeur toch besloten dat zij géén Kostschoolmeisje was? Of dacht hij dat zij toch alles aan de meisjes had verklapt? En had hij daarom de ceremonie gewijzigd?
Nu begon hij zelfs alle leraressen naar voren te halen en te bedanken. Ze voelde dat de andere Kostschoolmeisjes naar haar keken. Waarom kreeg zij geen Certificaat?
Als laatste lerares werd Madame Mélisande naar voren geroepen.
Maar in plaats van dat zij werd toegesproken nam ze zelf het woord.
“Geachte gasten, collega’s en lieve kostschoolmeisjes. Ik ben maar een eenvoudige lerares Frans die een aardig woordje Frans kan spreken, mooi kan voorlezen, maar die didactisch een onbenul is. Toch ben ik trots dat ik lerares Frans was op de Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes.
En ik vind dat ik reden heb om trots te zijn.
In mijn klas, in Mijn Klas werd de eerste meidenstreek uitgehaald. Mijn les was daarmee de aanleiding om het eerste meisje op het strafbankje te laten plaatsnemen. Momenteel zelfs de Klasse-Oudste. Om vervolgens in de Directiekamer gestraft te worden.
In mijn klas werd ook het eerste meisje klassikaal gestraft. Met de cane en door mijzelf. Niet zomaar een meisje, maar de Klasse-Oudste van dat moment. Om een duidelijk voorbeeld te stellen voor Moeilijk Opvoedbare Kostschoolmeisjes.
In mijn klas mocht een leerlinge voortaan altijd in de hoek gaan staan. Dat ik later die straf heb kwijtgeschonden wegens voorbeeldig gedrag doet er nu niet toe.
In mijn klas, last but not least, werden twee kostschoolmeisjes zo Moeilijk Opvoedbaar dat ze mochten nablijven.
Onder mijn toezicht begingen ze toen meest ongehoorde daad onder Kostschoolmeisjes waarvan ik ooit gehoord heb. Strafregels verstoppen in het meest intieme deel van haar lichaam. En dat alleen maar omdat een meisje zo dom was mij te beledigen. Wat ik overigens -even onderons- een meesterlijke zet vond. Madame Kip kiep kiep kiep is sindsdien mijn geuzennaam die ik met trots koester.”
Ja, nu had ze echt de lachers op haar hand.
“En wat voor gevolgen dat laatste allemaal had.
Het bijeenkomen van de Tuchtraad.
De eerste straf ten overstaan van heel het lerarencorps en genodigden.
Het aftreden van de Klasse-Oudste.
De grootste rolwisseling onder Kostschoolmeisjes ooit.
Allemaal dankzij mijn les.”
Ze pauzeerde even. De zaal dacht dat ze een applaus verwachtte maar dat woog ze snel weg. Ze pauzeerde om nadruk te leggen op haar volgende woorden.
“Dankzij mijn les.
En dankzij één leerlinge.
Een leerlinge die eigenlijk veel meer de titel lerares Frans verdient dan ik.
Meisje Juliette, zou je alsjeblieft naar voren willen komen.”
Applaus klonk, maar nu nog veel enthousiaster dan daarvoor. Dat kwam doordat ook alle Kostschoolmeisjes nu heel hard meeklapten en meeriepen.
Dit had Juliette echt niet zien aankomen. Integendeel. Ze had een laatste straf verwacht. Van school getrapt of zoiets. Niet dit.
Verlegen stond Juliette op en liep naar Madame Mélisande.
“Dames en heren,” vervolgde Madame, “ik moet u iets opbiechten. Juliette is niet alleen de perfecte leerlinge, maar beheerst het Frans vele malen beter dan ik. Zonder twijfel zou ze zelfs de perfecte leerlinge èn de perfecte lerares tegelijkertijd zijn geweest.
Als ik haar niet in de val had gelokt.
Want ...ik had zojuist tegenover haar de ultieme nederlaag geleden als lerares Frans.
Zij bleek de echte lerares Frans te zijn en de Kostschoolmeisjes bejubelden haar overwinning.
Maar we hebben het hier over een eersteklas Moeilijk Opvoedbare Meisjes. Dat moesten ze blijven. En Juliette moest het worden. Moeilijk Opvoedbaar. Want dat was ze nog niet, integendeel. Ze was vreselijk braaf.
Vandaar mijn val. Vandaar haar vernedering. Voor haar dus nablijven.
Zo werd ze waarachtig Zeer Moeilijk Opvoedbaar en kreeg zij in de Directiekamer de cane. Onder toeziend oog van al mijn collega’s. En Marjan.
Zonder haar dus geen beste Kostschoolmeisjesklas ooit.
En dankzij haar de ontdekking van Moniek als beste Klasse-Oudste ooit.
Dames en heren: Meisje Juliette.”
naar het aansluitende verhaal: het eerste verhaal van Het Genootschap
(deel IV en laatste van: "Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes")
Meester, Man en Slavin?
wie was nou al weer wie?
lijst met personages: herzien - opent in nieuw tabblad
en waar speelde zich het allemaal af?
het Gebouw - opent in nieuw tabblad
© Paul Gérard
 verhalen maken dromen waar 
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?