| Gepost op zaterdag 25 maart 2006 - 12:02 am: | 
|
|
Onzichtbaar touw
Hij had een nieuw speeltje. Of althans, dat had hij al een tijdje maar nu had hij zich verdiept in de kunst ervan. Ze hadden altijd wel touw gebruikt bij het spel maar nu had hij allerlei ingewikkelde technieken om haar vast te binden en in te snoeren. De afgelopen week had ze er al regelmatig als een soort visnet of ingepakte rollade bijgestaan. De liefde en zorgvuldigheid die hij liet zien als hij haar insnoerde was ontroerend om te zien. De pijn van de strakgetrokken touwen hielpen haar echter weer herinneren aan het feit dat het niet voor haar plezier was.
Ze hadden afgesproken dat ze vanavond weer een spel zouden spelen. Ze moesten alleen eerst nog met een zakenpartner van hem uit eten. Dus stond ze nu voor haar kledingkast te twijfelen tussen de zwoele strakke blauwe jurk of het zwarte kordate mantelpakje. Als die mensen echt zo star waren als hij had gezegd was het mantelpakje waarschijnlijk beter op zijn plaats. Maar ze voelde zich prettiger in de jurk. Als ze echter blauw zou dragen moesten ze wel even kleuren afstemmen. Het kon niet zo zijn dat hun kleren met elkaar zouden vloeken.
Dus riep ze naar beneden dat ze van plan was blauw te dragen en of hij even zijn kleren wilde afstemmen. Ze hoorde hem met twee treden tegelijk de trap oprennen. Met haar neus in de kousenla vertelde ze waarom ze gekozen had voor de jurk en dat hij daarbij toch echt niet de paarse krijtstreep aankon.
Op zijn kuchje draaide ze zich om. Hij stond in de deuropening nonchalant tegen de deurpost aangeleund. Zijn haar zat een beetje door elkaar alsof hij net zijn handen erdoor had gehaald. Zijn kraagje stond open en liet zijn gebruinde teint goed zien.
Om zijn mond lag een zweem van een glimlach en in zijn linkerhand bungelde het touw!
Vol onbegrip keek ze hem aan. Hij was toch niet van plan het etentje af te zeggen? Dit was een hele belangrijke klant die het echt niet zou kunnen waarderen als hij op het laatste moment zou worden afgebeld. En zo moeilijk was het toch niet om nog een paar uurtjes te wachten.
Zonder dat hij iets zei kwam hij op haar afgelopen. Zijn ogen boorden zich in de hare en met veel moeite probeerde ze haar onzekerheid voor hem te verbergen. Met het uiteinde van het touw tikte hij op haar arm. Het onuitgesproken teken om haar handen in de nek te leggen.
Als in een automatisme legde ze haar handen in de nek en spreidde haar benen licht.
Hij liep om haar heen en bleef achter haar staan. Even deed hij helemaal niks. Ze voelde een vlinder door haar buik gaan. Toen voelde ze zijn handen om haar borsten. Ze streelden en knepen zacht. En ineens gleed de bh van haar schouders op de grond. Op welhaast hetzelfde moment trok hij haar slip in een keer op haar enkels. Naakt en onbeschermd stond ze te wachten op zijn volgende handeling.
Ze voelde hoe het touw tussen haar benen door werd getrokken en tussen haar borsten, over haar schouder terug naar haar rug ging. Vervolgens werd het touw weer tussen haar billen, tussen haar benen door getrokken en nu werd met het andere uiteinde een knoop tussen haar borsten gelegd. Het touw was vanuit haar kruis als een soort V strak over beide schouders getrokken. Het was zo strak dat ze het liefst met haar schouders voorover zou gaan staan zodat het touw niet zo tussen haar lipjes zou trekken. Maar dat was natuurlijk niet toegestaan, dat zou hij nooit goed vinden.
Zonder op haar grimas te letten trok hij haar slip weer omhoog en gebood haar zich aan te kleden.
De blauwe jurk was nu natuurlijk ondenkbaar. Daar zou je elk stukje touw in kunnen zien. Dus werd het toch het zwarte mantelpakje. Terwijl hij van een afstandje stond toe te kijken wilde ze haar bh weer van de grond pakken. Ze merkte echter gelijk dat als ze voorover boog het touw lelijk tussen haar billen en lippen strak trok. Dus ging ze op haar hurken zitten om bij de grond te kunnen. Vanuit de deuropening hoorde ze een afkeurend geluidje.
Hoofdschuddend keek hij haar aan. De boodschap was duidelijk. Ze mocht vanavond niet door de knieën maar moest alles met gestrekte benen doen. Met moeite trok ze haar kleren aan, vooral de panty was een crime omdat ze daarbij ook voorover moest buigen om de panty om haar tenen te stropen. Al die tijd keek hij onverbiddelijk toe.
Om half acht precies stapten ze voor het restaurant uit de auto. Op de parkeerplaats stond de zakenrelatie al te wachten met zijn vrouw. De eerste indruk was inderdaad niet best. Het leken erg stugge mensen, er kon maar een heel zuinig lachje af. Nu moest ze ook wel eerlijk bekennen dat ze zelf ook niet zo’n hartelijke glimlach op haar gezicht kon toveren want net toen ze naar die mensen liepen liet hij zijn autosleutel vallen en vroeg met een mierzoete glimlach of ze even de sleutel wilde oppakken voor hem. Toen ze voorzichtig voorover boog trok het touw gelijk strak. Het leek net of ze niet verder kon buigen dus ging ze een heel klein stukje door de knieën. Dit leverde haar gelijk een venijnige kneep in haar linkerbil op toen hij haar bedankte.
In het restaurant werden ze aan een ronde tafel gezet. Met een zucht ging ze zitten. Door haar schouders een beetje naar voren te hangen had ze even rust. Ze bekeek de kaart voor een voorgerecht en kon zowaar even genieten van de natuurlijke charme die haar meester tentoon spreidde toen hij een gesprek over de Mexicaanse keuken begon. Wat een warmte straalde hij toch uit. Met zijn glimlach kon hij iedereen inpakken. En die twinkel in zijn ogen…
Midden in zijn zin keek hij haar lachend aan. Maar ineens leek er een subtiele verandering in zijn glimlach. Een relatief vreemde zou het niet hebben gezien maar zij zag het en was gewaarschuwd. Alsof hij verder ging met zijn verhaal stelde hij nonchalant een vraag aan haar.
Of ze moe was? Omdat ze zo onderuit gezakt zat. Dat was niet goed voor haar rug!
De hint was overduidelijk en snel ging ze rechtop zitten. De touwen trokken weer strak.
Het voorgerecht kwam en heel toevallig stootte hij haar servet op de grond. Tijdens het hoofdgerecht merkte hij op dat de gesp van haar pump niet helemaal goed zat. En natuurlijk had hij het telefoonnummer van een collega nodig die ze toevallig in haar tas had zitten… die helemaal onder de tafel was geschoven.
Het dessert ging zonder incidenten voorbij en ze kon weer een beetje opgelucht ademhalen. Alleen nog de koffie en dan konden ze weer naar huis en zou hij haar misschien bevrijden van haar martelwerktuig.
Het duurde even voor de koffie werd besteld. Terwijl de mannen zaten te praten bedacht ze dat dit een goed moment was om even te gaan plassen. Ze kneep hem zacht in zijn arm en kondigde haar toiletbezoek aan. Met zijn speciale glimlach keek hij haar in de ogen. O shit! Ze was het touw vergeten. Nou ja ze was het niet vergeten, dat was onmogelijk, maar ze was vergeten dat plassen nu wel erg moeilijk was omdat ze het touw niet aan de kant kon schuiven.
Schoorvoetend liep ze richting toiletten. In het hokje probeerde ze zich in alle mogelijke bochten te wringen om toch het touw te verschuiven maar hoe ze het ook zou doen, ze zou dan minstens over haar handen heen plassen. Er zat niks anders op dan gewoon over het touw te plassen.
Hoe ze het had gedaan wist ze niet maar ze had het voor elkaar gekregen om de hele toiletbril nat te maken. Dus naast het drogen van het touw moest ze nu ook nog het halve toilet poetsen met het wc-papier. Ze deed haar slip weer over het touw en ging haar handen wassen.
Terwijl ze weer richting tafel liep, had ze sterk het idee dat iedereen haar kon ruiken. De geur zat natuurlijk helemaal in het touw. Het zou haar ook niks verbazen als de mensen bij hun aan tafel bevreemd hun neus ophaalden. Gelukkig praten de mannen gewoon door.
Alleen de vrouw keek haar aan en haalde haar wenkbrauwen op. Zie je wel, ze had het natuurlijk geroken en zou denken dat ze in haar slip had geplast. Ook de mannen hielden nu op met praten en keken haar aan.
Gespannen hield ze haar adem in.
Door de spanning gingen haar oren helemaal suizen waardoor ze de vraag van hem niet hoorde. Hij had kennelijk iets gevraagd maar ze zag alleen zijn lippen bewegen. Verward keek ze hem aan. Hij glimlachte geruststellend en vroeg nog een keer of ze zich niet lekker voelde. Ze was namelijk met zo’n rood gezicht teruggekomen dat zelfs zijn gasten zich zorgen maakten. Toen ze doorhad dat dat de reden was waarom de vrouw haar had aangekeken, brak er iets in haar. Met een snik verborg ze haar gezicht achter haar servet.
Hij kwam naast haar zitten en sloeg zijn arm om haar schouder. Hij trok haar hoofd tegen zijn borst en verontschuldigde zich bij zijn gasten. Ze moesten nu echt naar huis want zijn meisje voelde zich niet lekker. Terwijl ze naar buiten liepen, bleef hij geruststellende woordjes in haar oren fluisteren. Langzaam verdween de spanning uit haar schouders en dankbaar leunde ze in de auto even tegen hem aan.
Hij vroeg of ze bang was geweest. Ze beaamde dit.
Hij vroeg of ze zich bekeken had gevoeld.
Opnieuw moest ze dit beamen.
En hij vroeg of ze er opgewonden van was geraakt.
Met het schaamrood op haar lippen kon ze ook nu alleen beamen.
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 139
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 27 maart 2006 - 07:26 pm: |
|
Mooi |
Beste Groentje,
Zonder de andere schrijvers van de laatste tijd ook maar een beetje tekort te willen doen, wil ik je graag complimenteren met je eerste verhaal hier.
Ik lees veel, doe dat dan ook vaak diagonaal. Dat deed ik ook bij jouw verhaal, maar ik maakte de eerste volledige diagonaal niet eens af. Mijn oog ving iets - je weet direct daarna al niet eens meer precies wat - en ik ben wat zorgvuldiger gaan lezen.
En het was mooi hoor. Mooie stijl, mooie opbouw, mooie beschrijving van het gebeuren, maar niet alleen het 'eigenlijke' deel van het verhaal, ook wat observaties er omheen.
Klasse. Ik zie uit naar meer. Maar laat je niet opjagen als dat aan de kwaliteit afbreuk zou doen. In dat geval wachten we geduldig.....
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
Ghostwriter
Lid
Bericht Nummer: 16
Aangemeld: 11-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 27 maart 2006 - 10:48 pm: |
|
Ehh, boeiend |
Groentje, als Ghostwriter een snelkookpan was zou het ventieltje er nu afploppen.
Bij de beschreven bondage dacht ik meteen aan deze Karada Shibari, voor wie het zelf wil naspelen (mental note: volgende keer dat ik in een Haags restaurant een van Neerlands ministers aantref, toch eens goed op de echtgenotes letten).
|
Groentje
Beginnend lid
Bericht Nummer: 8
Aangemeld: 01-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 28 maart 2006 - 09:22 pm: |
|
Spanning? |
Hoi allen,
Wat leuk om reacties te krijgen op mijn verhaal. Het is grappig om te merken dat dit verhaal meer reacties uitlokt dan mijn vorige verhaaltjes (sommigen hebben die verhalen niet eens opgemerkt hè Janneman  ). Ik vraag me toch af hoe dat komt.
Het kan zijn dat mijn schrijfstijl beter is geworden, dat zou natuurlijk een goed teken zijn. Maar ik vraag me af of het dat is. Het lijkt of er meer interesse is voor verhalen waarbij het subje buiten de deur gaat (al dan niet verplicht), waarbij de kans bestaat dat ze ‘gesnapt’ wordt. Alsof de spanning niet groot genoeg kan zijn binnenshuis…
Natuurlijk ging mijn fantasievolle brein meteen op zoek naar mogelijke redenen hiervoor. Het zou kunnen zijn dat ik deze fascinatie nog niet zo zie omdat ik wat nieuwer ben in dit spel en dat op een gegeven moment ‘de verveling’ toeslaat. Het zou kunnen dat dit vooral een gevoel van Dominanten is omdat de kick dan groter voor ze is. Het zou kunnen dat de meeste mensen die van dit spel houden eigenlijk ook exhibitionist zijn. Ach er zijn nog wel meer redenen te bedenken, de één nog gekker dan de ander!
Ik heb echter heel bewust het woord ‘lijkt’ gebruikt want ik zal niet doen alsof ik hier een uitgebreide studie van heb gemaakt. Maar nieuwsgierig ben ik er wel naar. Dus zal ik nog maar eens verder zoeken op deze site en ondertussen mijn hersenen breken over het nieuwste speeltje van Hem 
Groentje
|
MisTique
Lid
Bericht Nummer: 18
Aangemeld: 09-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 09 april 2006 - 11:39 pm: |
|
Wat een heerlijke manier van schrijven |
Hoi Groentje,
Het was alweer een tijd geleden dat ik mezelf de rust kon gunnen om hier te komen en verhalen te lezen. Ik heb net met heel veel plezier jouw verhalen gelezen. Wat een diversiteit aan sfeer en wat een heerlijke schrijfstijl heb je. Complimenten!
liefs
MisTique
|
Stefanie
Productief lid
Bericht Nummer: 38
Aangemeld: 08-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 03 december 2006 - 02:11 am: |
|
subjes buiten of binnen de deur ? |
Er is inderdaad een grote interesse voor verhalen over subjes, en dus ook over subjes die buiten of binnen de deur moeten gaan.
Ik vond het een goed verhaaltje, vooral het laatste deel omdat ze daar een enorm gevoel van schaamte opliep doordat ze in de gegeven omstandigheden naar het toilet was gegaan. Het gevoel te hebben ontdekt te zijn, terwijl dat feitelijk niet zo was (als ik het goed begrepen heb), te denken dat de mensen haar konden ruiken, wisten wat ze gedaan had. Het feit dat ze zich zouden voorstellen dat ze in haar broek geplast had, die onverdraaglijk vernederende gedachte. Wat weet je toch altijd weer speciale wendingen te geven aan je verhaal ;)
Verder las ik onlangs op deze site ergens een reactie van een persoon die het opwindend vond om buiten slechts één, en binnen helemaal géén kledingstuk te mogen dragen van haar meester. Het was maar een heel kort zinnetje helaas, maar wel een heel opwindend idee. Ik stelde me meteen voor hoe het zou voelen om bij het buitengaan steeds mijn toevlucht te moeten nemen tot kleedjes uit één stuk, en zonder bh of slipje. En als ik dan thuiskwam, dan zou ik dat ook moeten uitdoen, om de hele tijd blootgesteld te zijn aan zijn of haar strenge blikken.
Ook vond ik twee hele korte verhaaltjes over een meisje die op het strand door haar meester gemasturbeerd wordt en daar opgewonden van raakt, maar ze mocht er niets van laten blijken aan omstaanders. Dat zijn fijne spelletjes. Ooit heb ik dat gedaan met een vriendinnetje, als ze telefoneerde dan begon ik haar te likken of te vingeren, zodat ze zich maar met heel veel moeite kon inhouden.
Het feit dat ze door de touwen niet kon richten en daardoor over de bril heenplaste en het daarna in een moeilijke houding zelf moest opruimen maakt het op één of andere manier tot een supergeil verhaaltje met een verrassend einde.
Meer dan goed !!!
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 189
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 03 december 2006 - 11:20 am: |
|
Stefanie toch |
Wat zeg je nou toch weer allemaal ondeugende dingen.
Ik moet zeggen dat je het begrip 'recensie' wel een heel nieuwe, boeiende en persoonlijke inhoud begint te geven. Ik moet gaan oppassen dat ik naar jouw recensies niet meer ga uitkijken dan naar de eigenlijke verhalen.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
Stefanie
Productief lid
Bericht Nummer: 39
Aangemeld: 08-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 04 december 2006 - 03:16 am: |
|
Fijn dat je dat zegt |
Ik vind het heel erg tof dat je dat zegt, Janneman. Ik had namelijk een beetje schrik in de zin van : 'Ben ik nu weer niet te ver gegaan in mijn ontboezemingen en zal het de lezers op dit forum niet shockeren? Zullen ze mijn opmerkingen niet enerzijds hilarisch of anderzijds onbeleefd vinden? Of zullen ze me niet verkeerd begrijpen en denken dat ik de draak met hen steek (zoals al eens gebeurde) ?'.
Je eerlijke reactie zegt echter: "Goed gedaan Stefanie, meer van dat". En dat maakt me onnoemlijk blij, dat ik schijnbaar iets goeds heb gedaan.
Ik hoop ooit een beter beeld te krijgen van wat hier allemaal mag en niet mag, zodat ik jullie allen heel nederig en vol overtuiging beter op jullie wenken kan bedienen. Schijnbaar is het dus niet zo erg als ik me een heel klein beetje laat gaan soms, en dan ook lekker uitdagend overkom als ik dingen vertel die ik echt gedaan heb ? Of dingen die ik fantaseer en die ik op dat moment als heel erg opwindend ervaar ten gevolge van bepaalde lichamelijke reacties die ik ondervind bij het beschrijven van een situatie of toestand ?
Private mailtjes krijg ik maar weinig, en meestal staat er niks in waar ik echt iets bij kan voelen. Helaas. Maar wel begrijpelijk. Mensen posten hun opwindende verhaaltjes liever op de site denk ik, en gelijk hebben ze !!!
Ik vind dit een ongelooflijk toffe site, waar de mensen zonder enige verplichting zichzelf mogen zijn. Dingen die je niet wil lezen, sla je gewoon over.
Momenteel is er maar één persoon die me een opwindend mailtje heeft gestuurd, en met die persoon wil ik wel verder mailtjes uitwisselen. Zeker als er mooie dingen instaan. De persoon lijkt me wat verlegen, iemand die ik eens lekker kan uitdagen. En uitnodigen om ook meer en meer persoonlijke dingetjes te vertellen.
|
Verteller
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 64
Aangemeld: 09-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 04 december 2006 - 09:53 am: |
|
Ontboezemingen |
Hoi Stefanie,
Ik wil je toeroepen: "Vergeet je twijfels en je schaamte"
Ik sluit me aan bij Janneman, maar ik wil er graag aan toevoegen dat ik hoop dat Groente hele massa's verhalen erbij zal schrijven die aan jou reacties ontlokken. Dubbele pret.
In alle oprechtheid wil ik je vertellen dat het verfrissend is dat je de schrijvers niet alleen complimenteert maar ook inzicht geeft in hetgeen jouw zo opwindt. Een vorm van feedback die maar zelden zo expliciet wordt gevonden. Vaker wordt een schrijver geciteerd om vervolgens op die passage te worden afgerekend in negatieve zin.
Dus nogmaals, Schaam je niet als je je reacties schrijft. Schaam je niet als je wat typefouten maakt omdat je tijdens het typen er maar één hand bij gebruikt omdat die andere druk bezig is ...................
Zie je wel dat je reacties hun effect niet missen!
Groetjes
Verteller
|
Verteller
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 66
Aangemeld: 09-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 04 december 2006 - 10:20 am: |
|
touw |
Hoi Groentje
met lichtelijk schaamrood op de kaken bemerk ik dat ik nog nooit het gereageerd op dit verhaal, en dat terwijl ik dol ben op spelen met touwtjes.
Waarschijnlijk was ik te opgewonden bij de eerste lezing om meteen een reactie uit mijn toetsenbord te kloppen.
Heerlijk, heerlijk, een lekker kinky en oh zo realistisch verhaal. Zoals gezegd hou ik van spelen met touwen, dat wil zeggen touwen in combinatie met vrouwen!
Dus laat maar uiterst gemeend mijn grote complimenten en dank.
Verteller
|
Stefanie
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 43
Aangemeld: 08-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 06 december 2006 - 04:32 am: |
|
@ Verteller |
{In alle oprechtheid wil ik je vertellen dat het verfrissend is dat je de schrijvers niet alleen complimenteert maar ook inzicht geeft in hetgeen jouw zo opwindt. Een vorm van feedback die maar zelden zo expliciet wordt gevonden. Vaker wordt een schrijver geciteerd om vervolgens op die passage te worden afgerekend in negatieve zin.
Dus nogmaals, Schaam je niet als je je reacties schrijft. Schaam je niet als je wat typefouten maakt omdat je tijdens het typen er maar één hand bij gebruikt omdat die andere druk bezig is}
Wel fijn dat jij dat zo tof vindt. Het is toch veel leuker om lekker spannende en soms waargebeurde dingen te zeggen als reactie op een mooi verhaaltje, en niet alleen maar te zeggen of er fouten in staan of dat het niet goed is om deze of gene reden. Sommige mensen typen gewoon een paar zinnetjes, maar die kunnen soms even opwindend zijn als een lang verhaal dat me niet ligt. De site is méér de moeite waard als mensen wat meer over hun gevoelens leren praten en die gevoelens in verhaaltjes gieten. Het is het beste idee dat ik de laatste jaren ontdekt heb. Ik probeer me steeds zo goed mogelijk in te leven, het lukt ook steeds beter naarmate ik oefen. Het schrijven gaat me precies wat beter af sindsdien, het 'vloeit' gewoon even hard uit mijn pen als dat het elders ook vloeit. Sterk hè !!
De site kan bezocht worden door mensen die zoeken naar een beetje feedback, naar een inzicht in de gevoelens waar zij zelf ook mee zitten, maar die ze lastig kwijt kunnen in hun eigen omgeving, om ermee te leren omgaan. Of om hun schrijven te oefenen, over spannende onderwerpen.
Denkelijk zijn er ook veel lezers, en die moeten toch ook aan hun trekken komen. Verhaaltjes zijn mooi of spannend, maar reacties komen van echte mensen met echte gevoelens, en dat maakt het toch altijd weer een beetje speciaal.
Ik maak zelden typfouten, zelfs als ik moet typen met één handje :-) Maar in werkelijkheid typ ik altijd eerst een stuk tekst, en dan stop ik even, streel mezelf wat op de juiste plaatsen, en verbeter hetgeen er al staat, vul het aan enz... En dan ga ik weer over naar een volgend stukje. ;-)
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?