sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Paul Gérard Oppasser Bericht Nummer: 325 Aangemeld: 04-2003 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op zondag 05 april 2020 - 01:24 pm:    de plaats van dit verhaal + snoeiwerk Hoe vaak heb ik dit verhaal al gecorrigeerd... Best wel vaak. Dus ging ik er vanuit dat ik dit verhaal alleen hoefde in te leiden en het niet hoefde te hebben over de veranderingen die ik heb doorgevoerd. Op de valreep ontdekte ik dat dat geheel ten onrechte was... Maar eerst over het verhaal zelf. Het vormt de verbinding tussen wat eerder gebeurde, 2 jaar daarvoor, het heden, èn het eerste verhaal van de Kostschool. Het is dan ook veel later geschreven dan de verhalen die het verbindt. Eerder vond ik blijkbaar dat ik met het vermelden van dat gegeven in de vorm van een Memo van de Directeur aan het Hoofd Opleiding kon volstaan. Daarin zet hij uiteen hoe Het Instituut verandert in De Kostschool. Dat Memo vormde dan ook het openingsverhaal van De Kostschool Dit jaar, toen ik besloot dat beide verhalen bundels in één boek wilde uitgeven (samen met nog een afsluitend deel over “na de kostschool”), ervoer ik dat hoofdstuk als een te grote stijlbreuk. Ik denk dus dat het niet meer nodig is. Leuk om als bijlage toe te voegen: van Instituut naar Kostschool maar niet meer dan dat. Misschien dat ik er nog in een voetnoot aan refereer, maar dat komt wel later. Eerst eens horen wat jullie nu van de overgang vinden. Tsja, toen ontdekte ik dus na kritisch lezen van dit verhaal dat ik heel veel toekomstperspectieven opper voor Marjan en haar ouders die ik in het boek helemaal niet waarmaak. Waar ik eerlijk gezegd ook niet meer achter sta. Voor Marjan moet ‘dat wat zich in het verleden afspeelt’ alleen een herinnering blijven. Een geromantiseerde herinnering zelfs. Waarmee ze mag worstelen, maar uiteindelijk niet aan toegeeft. Ik heb een toekomst voor haar in ogen waarin haar ouders niet langer een rol spelen. En dus moest er danig gesnoeid worden. Ik kan me voorstellen dat het snoeiwerk nog niet helemaal tot een goed eindresultaat heeft geleid. Meestal heeft dat tijd nodig en meer bijslijpwerk. Maar voor nu ben ik tevreden. En wil ik dus verder. Op naar “De Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes”. Wat ik nog steeds een mooie vondst vind als romantitel. Vooral omdat de meisjes dus eigenlijk heel voorbeeldig opvoedbaar zijn. Dat wil zeggen: precies hoe dominante mannen (en vrouwen) hen het liefste zien... verhalen maken dromen waar