| Gepost op vrijdag 06 augustus 2004 - 12:04 am: | 
|
|
Deze straf uit onze beginperiode herinner ik me nu na al die jaren nog in detail.
60 strafpunten had ik opgelopen door mijn slechte gedrag.
Veroordeeld was ik tot 60 slagen op mijn blote billen en bovendien zou ik 60 minuten in het openbaar in pyjama moeten lopen.
Deze gebeurtenis speelt in de tijd dat Meneer en ik net begonnen waren aan onze relatie, ik was nog erg onervaren. Meneer had besloten dat de straf op zaterdag ochtend ten uitvoer gebracht zou worden aanvang 10.00 uur, plaats het nabij gelegen bos en dit keer zou voor de verandering de 60 slagen ook in de openbaarheid plaats vinden.
Dit vonnis baarde mij zorgen. Angst en verlangen wisselden elkaar af in de dagen voorafgaande aan de bewuste zaterdag, vooral de nacht ervoor. En in de vroege ochtend thuis sloeg zelfs de paniek toe en wilde ik Meneer bijna om “genade” vragen.
Meneer kwam me halen, in mijn lichtblauwe herenpyjama deed ik open, geen uitgebreide woordenwisseling, geen inspectie vooraf, direct meekomen! Tijdens de auto rit was Meneer zo lief dat ik mijn lange regenjas over mijn straf outfit aan mocht en ik droeg sportschoenen.
Aangekomen bij een parkeerplaats in het bos zag ik tot mijn grote schrik dat er al auto's stonden, trimmen was in die dagen erg populair.
“Rustig maar meisje,” sprak hij lief, “het moet nu eenmaal gebeuren je hebt de straf zelf verdiend.”
Ik huiverde en stapte uit, mijn regenjas mocht ik voorlopig aanhouden en Meneer pakte een klein rugtasje dat ik over mijn schouders moest dragen. Ik kreeg van af nu een spreekverbod en we liepen rustig het bos in.
De zenuwen gierden door mijn keel, schichtig keek ik of ik geen andere mensen zag, plotseling twee trimmende dames, ze renden ons nietsvermoedend voorbij.
“Hier is het, meisje.”
We stonden stil bij een redelijk open plek in het bos juist waar een tweetal bankjes stonden en een verhard fietspad lag.
“Jas uit! “commandeerde Meneer, die inmiddels op de bank zat.
Ik stond in pyjama voor hem het was koud buiten maar ik gloeide en werd rustig. Gelukkig geen mens te bekennen.
“Loop maar eens een eindje het fietspad op als ik “meisje” roep mag je weer rustig terug lopen.”
Braaf deed ik wat me opgedragen werd en ik voelde de lichte ochtend wind langs mijn dunne pyjama die mijn naaktheid daaronder accentueerde (in die dagen droeg ik nog geen kuisheidsgordel). Hij liet me netjes weer terug lopen en ik werd rustig van binnen.
“Broek uit en inleveren.”
Ik deed wat me gezegd werd en was in een klap geil.
“Ga daar maar eens op de grond zitten.”
Hij wees op een plek brandnetels! Ik mocht niet praten, maar wilde graag weigeren......
ik ging zitten en mijn billenbranden vreselijk, de eerste keer dat ik blootkonts in brandnetels zat. Daar kwamen vier wielrenners aan. Ik keek angstig naar Meneer.
“Zitten blijven jij.”
Gelukkig zoefden ze voorbij.
“Kom hier.”
Hij had uit het rugzakje een tafeltennisbatje gehaald en gebaarde mij dat ik over de knie moest. Eerst voelde hij met zijn hand over mijn roodgloeiende brandnetel billen en ineens
pats pats.... 20 rake klappen ontving ik, daarna mocht ik de pyjama broek weer aan trekken.
“Zoek een geschikte boom waar ik je aan vast kan binden, je krijgt nog 40 zweepslagen”
Ik zocht een boom uit die een beetje verscholen lag en nauwelijks zichtbaar van af het fietspad. Meneer liep naar me toe, ik kreeg leren polsbanden om en moest met mijn gezicht naar de boom gaan staan en de boom omarmen, uit het rugzakje haalde Meneer een ketting en twee musketon haken en zette mijn pols banden achter de boom langs vast. Direct daarna trok hij mijn pyjama broek omlaag die vernederend op mijn enkels bungelde.
Plotseling klonken stemmen....
Zelfs Meneer raakte een beetje in paniek en liep de stemmen tegemoet bij het bankje.
Ik voelde mijn hart in de keel bonken, zouden ze mij zien met de broek op mijn hielen en mijn rood gespankte kontje? Ik zat vast geketend en hield me zo stil mogelijk. Ik hoorde meneer praten met een echtpaar die hem vroegen waar de “Oude herberg” was.
“Gewoon rechtdoor het fietspad afrijden en bij de T-splitsing links en dan ziet u aan de rechterkant de Oude Herberg,” hoorde ik Meneer duidelijk zeggen.
Even later moest ik mee tellen terwijl Meneer met de uit het rugtasje gekomen kleine strokenzweep mijn billen bewerkte: 35, 36, 37, 38, 39, 40. Samen met de al ontvangen 20 klappen met het batje was dat voldoende. Meneer deed direct mijn broek om hoog en maakte me los.
“Doe de spullen weer ik het tasje en dat draag je op je rug tijdens je wandeling.”
Mijn billen gloeiden van de rake klappen en de brandnetels, gelukkig was het een beetje fris buiten.
“We zijn nu een half uur in de openbaarheid, dus je moet nog een halfuur in pyjama lopen”, rekende Meneer keurig voor.
“Het is een kwartiertje naar de oude Herberg , dus je kunt daar nog een kwartiertje zonder regenjas in pyjama op het terras zitten, na dat kwartier mag je mij om je regenjas vragen. Ik loop nu naar de auto en rij dan naar de oude Herberg, ik zie je daar. Je hebt gehoord waar dat ding is, neem ik aan.”
Ik knikte.
“O ja ik heb nog een verrassing! Je schoenen gaan uit en die doe je ook in je rug zakje.”
Op blote voeten, slechts door een flinterdunne lullige herenpyjama gescheiden van mijn naaktheid en met gestrafte billen, liep ik, angstig voor het tegenkomen van mensen naar de voor mij onbekende Oude Herberg.
“Blote voeten op het asfalt is beter dan op een bospad,” sprak Meneer nog bemoedigend, voor hij met snelle pad verdween.
Ik was alleen met mijn gedachten:
Gelukkig geen mensen, oh ik hoop echt niemand tegen te komen, oh wat zal het erg zijn als het een bekende is, wat moet ik zeggen? Een weddenschap leek me wel een goede, maar ja dan gingen ze vragen misschien...... Ik dacht ik ga hard lopen, dan is de kans kleiner dat ik iemand tegen kom... O nee dan zit ik nog langer op het terras! Help daar zullen anderen me onherroepelijk zien! Ik word misselijk. O waar ben ik aan begonnen.....
Daar kwamen vier fietsers recht op mij af, twee oudere echtparen zo te zien.
“Goeie morgen”...”
“Goeie morgen(4x)”
Er gebeurde niks ze fietsten gewoon door, ik was helemaal zenuwachtig nu als op een examen. Wat zullen ze gedacht hebben of zouden ze het niet gek gevonden hebben? Tja je ziet zulke rara joggingpakken tegenwoordig deze pyjama valt eigenlijk best mee....
“Hoi pyjama!” hoorde ik plotseling achter mij en verschrikt keek ik om en zag drie jongens van ongeveer 15 a 16 jaar.
“Hallo jongens,” riep ik dapper, “lekker weertje he?”
Ze stapten af.
“Waarom loop jij in pyjama?” vroegen ze belangstellend.
“O , een weddenschap met vriendinnen,” zei ik en liep langzaam door...
“Ben je studente?”
Dat streelde me, ik was inmiddels eid twintig en zag er dus in pyjama toch nog jeugdig uit.
“Lekker kontje heeft ze,” riep de één en “volgens mij heeft ze er niks onder aan, best lekkere tieten!” vond een ander.
Ik moest ondanks mijn pyjama optreden begreep ik.
“Jongens ophouden nu! en door fietsen!”
...ze deden het...pffff.
De T-splitsing ...
Ojee, weer een paar race fietsen, nu met dames. Ze vlogen mij voorbij. Gelukkig daar is de Oude Herberg.
Er waren geen terras stoeltjes gelukkig (nog te vroeg in het seizoen denk ik).
Meneer zat buiten op een bankje en keek op zijn horloge: “Je hebt er twintig minuten over gedaan, dus nog tien minuten, je mag kiezen hier in pyjama naar binnen of met je regen jas er over.”
Ik was perplex over zijn soepelheid.
“Een regenjas er over graag Meneer!”
Hij glimlachte en gaf mij mijn jas en schoenen.
“Twee koffie graag.”
We werden bediend door een knappe jonge man die me met zijn bruine ogen strak aan keek, ik keek dapper terug.
Toen hij de koffie neerzette vroeg hij mij: “zal ik uw jas even aannnemen dan hang ik die daar wel op.”
Ik zakte zowat door de vloer van schrik waarom waren er nog galante heren in deze tijd van emancipatie!.
“Ja”, zei Meneer, “doe je jas toch uit meisje.”
Ik aarzelde en zag de Dominante blik van mijn Meneer en stond op ,trok mijn regenjas uit en daar stond ik oog in oog met een knappe ober. Ik voelde mij vernederd en voor schut staan in die belachelijke pyjama! De ober zei niks (een goeie dus) en pakte mijn jas aan en liep naar de garderobe. Gelukkig was het niet erg druk en bleef het bij één koffie.
Veilig in mijn regenjas verlieten we de herberg en reden terug naar mijn huis.
Ik was helemaal gelukkig toen ik thuis gekomen naakt voor Meneer neerknielde en hem bedankte voor deze speciale straf die ik me nu na al die jaren nog in detail herinner.
monique
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?