| Gepost op dinsdag 29 april 2008 - 02:30 pm: | 
|
|
Soms liggen SM-getinte ervaringen op straat voor het oprapen
DE DROOM ---- DE SAUNA ---- DE WERKELIJKHEID
Ik zwierf door de stad en kon genieten van alles wat ik passeerde of wat mij passeerde; van alles wat ik zag……aan winkels….de bouwstijlen van het oude stadsdeel……aan de mensen die op dit moment allemaal één ding gemeen hadden: Ze hadden het warm, hun kleding wees daar vaak overduidelijk op. De mannen allemaal zomers, zonder colbert, zonder stropdas en grote durfals zelfs in een korte broek. En dan de vrouwen! Zijn er op het platte land mooie vrouwen. Natuurlijk, ze zijn er ook daar voor het grijpen, wulps en stralend van een ongerepte blijheid die je in de grote stad gewoon niet kan vinden. Daar waar die onstuimige en ongerepte blijheid gemuilkorfd werd of wordt door de hegemonie van de hechte samenleving, (een samenleving waar iedereen elkaar kent en in sociale eenheid en vooral starheid elkaar de leefregels voorschrijft /afbrand), openbaart de stadse vrouw zich als het tastbare product van een hedonistische schepping.
Op het moment dat dit verhaal zich afspeelt is het gezellig warm. Zo vlak aan de kust zorgt een frisse zeewind voor de noodzakelijke verkoeling. Zo aan het einde van de drukke winkelstraat staat tegen een hoekwinkel een oude houten bank. Ik heb al een behoorlijk stuk gelopen dus die bank is voor mij een welkome baken aan het einde van die drukte. Ik kijk naar het verkeer dat braafjes op commando van de verkeerslichten stopt danwel rijdt.
Dat geldt natuurlijk ook voor de voetgangers. Tussen die wandelaars ontwaar ik een opwindende mooie vrouw. O nee, niet zomaar iemand aan de wandel. Nee ook deze wezens, vaak zo maar vanuit een vreemde planeet op aarde neergedwarreld, moeten zo van tijd boodschappen doen, al is het alleen maar om in leven te blijven. Het zijn vaak ook nog gewone mensen. Maar zij……ook zij heeft kennelijk al een stuk gelopen. Haar donkerbruine krullen slagen er niet in haar gezicht tegen de zon te beschermen en torent knalrood boven een paar papieren zaken. Het licht voor haar springt op groen en andere voetgangers snellen haar voorbij. In zo’n stad heeft iedereen het druk en vrijwel geen tijd om respect voor elkaar op te brengen. Iedereen heeft haast en duwt en port om vooral voorop te staan. Dat iemand anders enige hulp best kan gebruiken komt bij niemand op.
Nu pas zie ik onder de zakken de half blote buik en vooral de korte rok daar onder. Ik krijg geen kans om er brutaal (hoe kan het ook anders), van te genieten. De laatste passant doet dat bij de jonge vrouw iets te wild, rent wel de rijbaan op en laat een volstrekt uit balans gebrachte vrouw op de stoep achter. Is niet meer te redden en zakt door haar benen louter om een harde val naar voren te vermijden. Ik ben te laat om haar op te vangen. Ze ligt nu tegen de verkeerspaal. Delen van de inhoud van de zakken verspreiden zich over het trottoir.
Op het moment dat ik mijn handen, galant natuurlijk als ik best wel eens kan zijn, uitsteek om haar bij het opstaan te ondersteunen zie ik dat zij onder dat korte rokje geen slip of iets dergelijks draagt. Of het moet zo zijn dat haar prachtige blote billen ergens in de diepte het draadje van haar string verbergt. Ik kan het niet nalaten. Mooi gevormde billen. Lichtgebruind en zo te zien goed onderhouden en alleen dat mooie beeld geeft al aan dat de gelukkige draagster ervan nog heerlijk jong is en ongetwijfeld nog niet vrij is van opkomende wilde buien. Een beetje onbeholpen natuurlijk zak ik op mijn knieën en raap pal voor haar eerst de rondslingerende boodschappen aan groenten en fruit bij elkaar. Tijdens het terug in de zakken doen is de vrouw een beetje met haar rug tegen de paal gaan zitten.
Ze bekijkt haar rechter knie, die de ergste val heeft opgevangen en daardoor gunt zij mij (natuurlijk onbedoeld(!)) een ruime blik op een feilloos kaal geschoren kutje. En ik heb ze in mijn handen….fluweelzachte perziken, diepblauwe als satijn aanvoelende pruimen; maagdelijk! De natuur heeft ze gevormd zoals geen kunstenaar dat kan. Prachtige glooiingen en welvingen, rijp! Diezelfde natuur heeft dit alles op haar gekopieerd en haar gemaakt tot wat zij is…… een vrouw!
Ik weet niet hoe het met mijn gezicht gesteld was. Misschien kwam het toch wel door de zon dat ik nu het gevoel kreeg dat mijn gezicht nu bepaald geen goudkleurige perzik is geworden maar een vuurrode tomaat. Ik help haar overeind en terwijl ik de twee papieren boodschappen zakken in mijn hand heb nodig ik haar uit met mij mee naar de overkant te gaan, daar waar ik vandaan was gekomen. Haar arm heeft zich om de mijne heen geslagen. Ze kreunt en dat wordt nog erger bij het lopen. Vertwijfeld grijpt zij met haar vrije hand tussen haar benen. Ik denk dat het doen zitten op de bank niet verstandig is.
Gelukkig is mijn wagen vlak om de hoek en ik stel haar voor naar huis te brengen. Het gaat niet goed bij het instappen…de jonge vrouw durft toch niet te gaan zitten. Ik doe de bank een stuk naar achteren en laat haar op haar knieën plaats nemen, met haar rug naar het dashboard. Pas als ook ik in de wagen zit, achter het stuur, kan ik mij eindelijk voorstellen:
“Mijn naam is Hadriman, ik woon een paar grachten verderop,” begin ik, “Je hoef je naam niet te zeggen, zeg maar gewoon waar ik je heen kan brengen.”
“Mijn naam is Lieke.”
Het klinkt een beetje zacht en vooral bedeesd.
“Ik woon in diezelfde richting. Dank u wel, dat u dit wilt doen. Ik weet me geen raad. Er is iets….tussen mijn benen wat behoorlijk steekt.”
“Misschien toch een beetje te hard op die stenen terecht gekomen,” opper ik.
Gelukkig kan ik redelijk snel wegrijden terwijl Lieke mij haar adres op geeft. Zij zit een beetje voor zich uit te mopperen op die vent die haar onderste boven liep. Ik ben een beetje geschrokken van die hevige pijn die zij uitstraalt en ik besluit haar te vertellen dat ik haar best naar huis kan brengen en als zij wil kan ik haar wel nakijken.
Ik kan haar volstrekt eerlijk vertellen dat ik uiteindelijk toch nog wel steeds een volleerd hoofdverpleegkundige ben en werkzaam in het ziekenhuis waar we net voorbij reden. Ze kijkt mij aan en nu pas zie ik haar mooie lichtblauwe ogen. Geen brutale, maar echt van die ogen die je direct kunnen vertellen of ze je vertrouwen ja of nee. En dat doet ze. Ik help haar uit de wagen en opnieuw met de zakken in mijn armen en haar arm om de mijne als steun lopen we de korte trap op naar haar deur.
Al gelijk bij binnenkomst voel ik me al een beetje thuis. Het ziet er gezellig uit. Een gezellig welkom voor iedereen die hier binnen kan en mag komen. De deur naar de woonkamer staat open en ik loop gelijk door. Ik laat Lieke even in de gang achter. Laat de zakken op een pluche bank zakken en roep haar naar binnen. Ze wilt doorlopen naar de keuken……..
“Zal ik koffie zetten, mijnheer Hadriman?” vraagt zij.
Maar om een onverklaarbare reden zeg ik vrij kortaf dat dát niet nodig is. Er staat een salontafel in het midden en ik maak deze leeg. Ik besluit dat dit de onderzoek tafel wordt. Natuurlijk kan ik haar mee nemen naar haar slaapkamer maar dat vind ik toch wel een beetje te snel gaan allemaal. Snel gaan? Voor wat eigenlijk. Ik leg een kussen aan het einde van de tafel.
“Kom maar hier even liggen” en voor dat ik besef wat ik aan het doen ben, “doe je rok maar uit dan kan ik zien wat er aan de hand is.”
Lieke zegt niets en voor dat ik het in de gaten heb, heeft zij haar rok uit gedaan. Half naakt staat ze nu bij mij en ik help haar naar de salontafel. Ik heb er een stoel bij gehaald en leg mijn handen om haar heupen en trek haar zo naar mij toe. Ik kijk tegen haar mooie buik en alles wat daaronder zo glad geschoren is. Een puntgaaf opbollende pubis, een muisje in mijn hand.
Opeens begin ik er plezier in te krijgen. Waarom verbaast het mij niet dat ik zomaar in een wildvreemd huis ben….met een volstrekt onbekende stoeipoes (!) die nu met een bloot onderlijf voor me staat, haar benen enigszins uit elkaar en haar handen in haar nek. Een knie is aan de buitenkant licht beschadigd, maar bij het andere been, meer aan de binnenkant zie ik duidelijke schaafwonden. Zij is dus terwijl zij door haar benen zakte langs iets scherps geschoven. Ik draai haar met haar rug naar mij toe en alsof ze het gewend is, doet ze haar benen wijder uit elkaar en buigt zij zich voorover.
Ik kijk tegen haar billen aan en er is maar weinig voor nodig om haar bilnaad aan de onderkant met zachte drang open te trekken. De schaafplekken lopen inderdaad naar achteren door. Maar er is meer wat mij verbaasd…toch wel…..nu. Zo mooi als die billen zich voor mij uitstallen zo duidelijk voel ik aan mijn vingertoppen verharde plekken. De huid is van zacht satijn, mooi en licht gebruind dat wel, maar toch er zitten nogal wat onderhuidse oneffenheden.
Ik kijk, kijk nog eens een laat mijn vingers over de billen heen kruipen, licht masserend en rollend. Ik spreid de billen uit elkaar en zie de mooi gevormde bruine ster in het midden. Ach ja, zal ik me maar wijs maken dat ik ervaringsdeskundige ben? Ik ben er nl. van overtuigd dat dát gaatje wel iets mee gewend is dan een enkele vinger om naar binnen te gaan.
Harder dan de bedoeling was, nee eigenlijk te scherp geef ik haar de opdracht ook de rest van haar kleding uit te doen. Zonder van positie te veranderen trekt ze haar T-shirtje uit en zie ik haar nu helemaal naakt. Nu weet ik waar ik op wil letten. Mijn handen kruipen over haar schouders en in haar hals. Ik oefen vrijwel geen druk uit, maar wil Lieke op de eerste plaats volledig op haar gemak stellen. Ik wil dat zij de warmte van mijn zachte handen voelt en op zich in wilt laten werken. Hoewel zij helemaal geen angstige of onzekere indruk maakt bespeur ik toch wel in de hals en bij de schouders de spanningen van haar nekspieren.
Ik probeer ze een beetje te doen ontspannen en sneller dan ik verwacht lukt dat ook. Mijn handen kruipen nu naar beneden. Terwijl ik daarmee bezig ben zie en voel ik dat Lieke meer dan eens nogal stevig onderhanden is genomen. Kennis gemaakt heeft met een paddle, een cane of een zweep met diverse onbekende stroken. Niet die gebruikte stroken zijn belangrijk, maar meer nog de uiteinden ervan. Ik had het al bij haar billen gezien, maar nu zag ik de hele landkaart voor me. Een rug van een jong meisje…meer nog…een jonge vrouw die nogal behoorlijk getekend was. Het lichaam had zich redelijk goed hersteld, wat voor mij dus betekende dat het toch wel een aardige tijd geleden was dat zij die striemen toegediend kreeg.
En ja hoor, terwijl ik haar nu op haar rug op de tafel legde en haar benen omhoog richting haar hoofd trok, vertelde Lieke alle ups and downs van de vrouw waarvan ze ooit zo vurig gehouden had. Een vriendin waarvoor zij met hart en ziel de slavin wilde zijn. Aan wie zij ruim drie jaren haar ziel en zaligheid had toevertrouwd totdat een noodlottig auto ongeluk een abrupt einde aan diens leven maakte. Stil betast ik de binnenkant van haar benen hoog in de kruising. Niet alleen het uitwendige been is beschadigd maar er steken ook een paar scherpe dingen in en rond haar uitwendige schaamlippen. In een van de labia’s steekt zelfs een stuk glas. Ik besluit even naar huis te bellen en leg heel prudent een laken over het naakte lichaam op de salontafel.
Ik kreeg mijn slavin myrtha aan de lijn en gaf haar de instructies die nodig waren om hier even te komen helpen. Tien minuten later kon ik haar binnen laten. We verwijderde het laken en terwijl myrtha de benen naar boven en uit elkaar trok kon ik met een tangetje het glas verwijderen. Natuurlijk deed het pijn en het zou nog meer pijn gaan doen want dieper nog dan het glas stak door de twee grote schaamlippen een vooralsnog behoorlijk roestige spijker waardoor de twee aan elkaar gehecht leken te zijn. Ik kon Lieke niet verdoven, zelfs plaatselijk niet. Probeerde dat wel met plaatselijk wat onderkoelde lak te spuiten. Myrtha kon met één hand een been vast houden en met de andere een doek voor de mond van Lieke. Hierdoor viel het andere been gelukkig behoorlijk verder van de ander. De wond na het verwijderen van het glas viel gelukkig mee. De scherpte ervan maakte een haarscherpe snee, maar met de spijker ging dat moeilijker. Ik had alle aandacht nodig, maar werd toch behoorlijk gehinderd door dat nu wel heftig rondslingerende been tegen mijn schouders en mijn onderarm. Met een speciaal tangetje, waaraan aan het einde een oogje zat kon ik om de spijker komen en het labia naar beneden houden terwijl ik de spijker er uit trok. Het werd een grove wond. Met een grote holle injectienaald spoot ik een combinatie van antibiotica en penicilline in dat grote gat. Met een klemmetje trok ik beide lippen zo ver mogelijk naar buiten en uit elkaar en kon daardoor met twee vingers een lichte massage van die lippen toepassen. Die combinatie van medicijnen mocht natuurlijk niet, maar gegeven de omstandigheden kon het niet anders. We legden de benen languit op de tafel en een laken en een deken over het lichaam.
Als of het mijn huis was gaf ik myrtha de opdracht in de keuken wat koffie te zetten. In de tas van M. vond ik een doosje met een kalmeringsmiddel en zo kon ik Lieke een tabletje geven. Ik voelde haar pols en legde mijn hand tussen haar borsten en vervolgens op haar hart. Het klonk gelukkig allemaal goed en voelde geruststellend aan. Na een half uur kwam er opeens weer wat meer beweging in Lieke. Ze stond op en liep naar mij toe en zakte op haar knieën.
“Ik wou u hartelijk danken voor wat u nu gedaan hebt.”
“Dat is wel goed hoor meisje, maar het moet nog wel even in de gaten gehouden worden.”
“U hebt nu ontdekt dat ik een slavin ben geweest en ik weet dat u een meester bent.”
“Hoe weet jij dat nu?”
“Uw ogen, uw handen, zij hebben mij hele lichaam aan geraakt. Zachte handen, maar wel heel duidelijk aanwezig. Uw ogen gaven mij vanaf het eerste ogenblik alle vertrouwen. En bovendien heb ik heel jaloers gekeken naar uw assistente.”
“Myrtha?”
“Ja…..zij heeft op dit moment nog geen woord gezegd. Tegen U niet en tegen mij niet, maar u hoefde maar te knikken of met uw ogen naar haar te kijken en zij deed precies wat u wilde. Dat wil ik ook doen!”
“Ik heb jou nog helemaal niet verteld waar ik allemaal mee bezig ben en al helemaal niet wat myrtha voor mij betekent. Maar je hebt gelijk. Zij is inderdaad een slavin van mij, maar wel heel anders dan jij denkt. Ik weet ook helemaal niet of jij nou echt wel een slavin binnen mijn kring zou kunnen of willen worden.”
“Master Hadriman.”
Op dit moment greep Lieke mijn beide benen tussen haar handen. Haar hoofd richtte zij omhoog. Haar ogen waren groot. En vond ik die blauwe kijkers al zo mooi, nu zij helemaal opengesperd waren leek het net of ik nu in het diepste van haar ziel kon kijken, als ik die gave zou hebben.
“Ik wil me heel graag aan u geven, AUB ik zou zo graag die kans willen krijgen.”
Ik maakte mij los van haar handen en nam haar hoofd in mijn handen:
“Weet je wat……je komt voorlopig de eerste tien dagen iedere middag naar mij toe, myrtha geeft jou wel het adres. Maar nu brengt zij jou daar en zal jou helemaal verzorgen zoals dat bij ons gewoon is. Daarna zie ik je wel weer. En als die behandeling jou goed bevallen is zullen we er verder over napraten.”
Ik liet Lieke iets gemakkelijks aantrekken en vetrok naar mijn huis. Buiten gekomen op weg naar mijn auto realiseerde ik me dat ik niet eens behoorlijk goede dag had gezegd en wist ik niet eens of Lieke inderdaad met myrtha mee zou gaan.
Ludwig, kajira en onze Major Domus, had niet veel woorden nodig om te begrijpen wat er met myrtha gebeurd was en nu met haar gedaan moest worden. Even keek hij rond in de keuken, waar hij nu was, en legde dat nu ook uit aan het dichtst bijstaande meisje. Slavin denise begaf zich zo snel mogelijk naar boven waar de nursing zich bevond om daar e.e.a. klaar te zetten. Niet veel eigenlijk, een onderzoek/massagetafel en een aantal massagerollen en massagewashandjes. Ze had net zich van haar kleding ontdaan…..wat heet…..een enkel kort rokje, ondergoed draagt men immers in dit huis nooit, toen myrtha met Lieke binnen kwam.
Ook myrtha ontdeed zich van heer kleren en samen hielpen zijn Lieke met het uitkleden. Er werd geen woord gezegd, Lieke zei wel wat ter kennismaking en om te vragen wat er allemaal ging gebeuren maar de meisjes gaven geen antwoord. Myrtha legde de handen van Lieke in haar nek en liet vervolgens haar vingers over de borsten en de buik gaan, en wees haar assistente op de gekwetste plekken die behandeld moesten worden. Beiden keken nu tussen de geopende benen. Het had zich daar redelijk hersteld van de ingreep want het bloeden was opgehouden. Myrtha trok de benen uit elkaar en ook de schaamlippen. Liet haar handen in een masserende beweging er plat over heen gaan.
Ook de rug werd, nog steeds in volstrekt stilzwijgen aan eenzelfde onderzoek onderworpen. Lieke had niet veel druk nodig om te weten dat zij zich ook nu weer voor over moest buiken. Handen betasten haar billen, kropen door haar bilnaad en drukte zelfs tegen haar poepgaatje alsof ze naar binnen wilde gaan. Toen zij weer rechtop mocht gaan staan had een zenuwachtige spanning bezit genomen van haar lichaam. Opnieuw vroeg zij om uitleg, maar opnieuw kreeg zij geen antwoord. Zij werd nu en nu met een zachte dwang op haar rug op de massage tafel gelegd. Nog steeds wilde zij uitleg en wilde rechtop gaan zitten, maar denise duwde haar nu wel erg hard op de tafel. De rust en de kalmte waren nu toch wel bij L. verdwenen. Een alles overheersende vraag wat er met haar ging gebeuren veroorzaakte spanningen en trillingen over haar hele lichaam, maar vooral in haar onderbuik.
Aan weerskanten van Lieke stonden nu de twee naakte vrouwen. Volkomen synchroon aan elkaar hadden zij nu de ruwe handschoenen aan getrokken en begonnen werd met een massage van de hals, de nek en de schouders. Zachtjes eerst, maar dat was maar even….diezelfde handen behandelde nu haar borsten en een stuk van het middenrif. Ook nu weer eerst zachtjes maar allengs met meer druk en hardheid.
Lieke begon te kreunen, want het was echt geen prettig gevoel. Haar borsten werden geboende en geschrobd. In elkaar gedrukt en geknepen, heen en weer geslingerd. Lieke wilde met haar handen de brute handen tegen houden maar na een tweede poging werden die aan de zij kanten vast gebonden. Toen was haar buik en de benen aan de buurt. Het maakte niets uit dat dat juist de zwakste en teerste delen van haar lichaam waren, het poetsen, boenen en schrobben ging onverdroten verder. Bij het bereiken en het behandelen van haar schaamdelen veranderde haar kreunen nu in kermen en wel zo hard dat myrtha nu maar een doek voor de mond spande.
Het massagewerk aan de voorkant was opgehouden. Liekes lichaam stond volledig in brand. Zonder ook maar één woord te wisselen werd zij op haar buik gerold. En alles begon nu aan de achterkant. Was het net zo vel? Lieke had het gevoel of het nu veel harder en meer doelgerichter aan toe ging. De rug kon gelukkig wat meer hebben, maar het branden van haar lichaam werd alleen maar erger. En opnieuw was de behandeling van haar onderlichaam, de billen en tussen de benen in het kruis, het ergste wat ze moest ondergaan.
De handschoenen werden vervangen door massagerollen. In wezen deden die niets maar het rollen over de schouders en vooral langs de rugwervels onderging zij nu wel in stilte maar toch met ingehouden spanningen. En even geruisloos als deze behandeling begonnen was kropen en gleden handen en vingers opeens, gedoopt in warme massageolie, over dit geteisterde lichaam. De rust kwam weer een beetje terug en er ontstonden zelfs kriebels tussen haar benen en billen toen ook dat deel heel intensief behandeld werd. De warmte van de olie en de tintelende vingers van de masserende handen maakte haar naakte lichaam loom. Het drong vrijwel niet tot haar door dat zij weer op haar rug gekeerd en ook daar de behandeling van de rollen kreeg, maar ook daar het warme oliebad. Handen en vingers gleden en masseerden rond de buitenste schaamlippen, trokken deze open en gaven andere vingers een ruime toegang naar binnen toe. De olie droop van Liekes vagina naar de ingang van haar bilnaad.
Denise trok de benen weer omhoog en uit elkaar en terwijl myrtha de nu echt opgezwollen clitoris een liefdevolle behandeling gaf gleden met het grootste gemak twee tot drie vingers tussen de billen ook daar naar binnen. Liekes lichaam was de hele opstandigheid kwijt geraakt.
O ja, alles wat maar kon gloeide en brandde bijna maar het verdween helemaal naar de vergetelijkheid door het opkomende gevoel van zaligheid en intense loomheid. Zij had zich nu helemaal over gegeven. Haar orgasme kwam in alle hevigheid met een enorme intensiteit die zij nog nooit eerder had mee gemaakt. Myrtha en denise legden een laken over het schokkende lichaam. De heftig klaarkomende Lieke was nog niet aan het einde van haar orgasme toen zij uiteindelijk in een diepe slaap weg viel. Volledig verdwaald in deze wereld op weg naar een totaal andere, totaal nieuwe.
Master Hadriman
30 april 2008
Hadriman M. Costow dar Sokda
hcostow@yahoo.com
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 344
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 30 april 2008 - 08:50 am: |
|
Zeg Hadriman |
Zeg Hadriman,
Ik heb eigenlijk maar drie vragen:
1. In welke stad speelt zich dit af en is daar nog woonruimte te koop?
2. Wat doe je precies met je ogen waardoor de vrouwen je nog braver volgen dan de ratten in Hamelen de fluitspeler?
3. de belangrijkste: waarom overkomt MIJ dit nou nooit?
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
Hadriman
Actief lid
Inlognaam: Hadriman
Bericht Nummer: 28
Aangemeld: 01-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 19 oktober 2008 - 04:59 pm: |
|
Janneman en mijn reebruine ogen |
Ja beste Janneman,
dit is eigenlijk een antwoord op jouw intrigerende vragen van 4 april jl.betreffende mijn verhaal: "De Droom, De Sauna en de Werkelijkheid."
Mijn 'Homestone' vanuit mijn Goreaanse discipline ligt al vanaf 1972 in mijn geboortestad Amsterdam. Daar hebben wij ook onze leefgemeenschap omdat daar ook een aantal van onze kantoren in datzelfde grachtenpand hun domiscili hebben.
In zo'n wereldstad, als Amsterdam natuurlijk wel is, gebeurt dagelijks van alles en nog wat. Je moet wel je ogen open houden en vooral.....en dat is het antwoord op de derde vraag....een voortdurende belangstelling hebben voor datgene wat om je heen en in jouw stad groeit en bloeit en altijd weer boeit.
Ik ben een sociaalvoelend dier. Wat om mij heen gebeurt daar wil ik altijd graag de zorg mee delen.De vrouw die door een andermans a-sociaal gedrag, tegen de vlakte gaat, kan rekenen op mijn oprechte medeleven. Dat ik daarbij getracteerd word op een meer dan lichamelijke aanwezigheid is dan mooi mee genomen.
Ja en dan de aantrekkingskracht van die ree-bruine ogen? Je hebt het of je hebt het niet, maar het zijn grote open en ja hoor, beste J.man, vaak ook mogen het wel van die ondeugende vraagoogjes zijn. Mooi mee genomen natuurlijk als dat ook nog een aardig effect sorteert.
Ik ben op een gezegende leeftijd gekomen, dat ik met gemak uit mijn velerlei al dan niet mooie ervaringen kan putten. In het leven heb je het niet altijd voor het zeggen. Dingen overkomen je gewoon, kruizen je levenspad. Als ik daar iets over wil vertellen, mag ik heel graag er ook nog een aardig verhaaltje van maken. Niet echt overdreven enof aangedikt, maar wel in hoofdlijnen naar de echte waarheid en vooral leesbaar. Dan wil ik best wel afwijken van die typische schooltaal......nee een taal die ik wens te gebruiken. Als het kan nog best een beetje Nederlands ook.
Ik wens je van harte, met jouw vele medelezers
vriendelijk te groeten.
Hadriman M.Costow dar Sokda
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?