Verslag van een kennismaking
Ik had daar al uren in het donker gezeten en had net besloten om er mee te kappen omdat mijn ideetje blijkbaar niet werkte. En toen hoorde ik opeens toch geritsel bij het huis. Even later kon ik de voetstappen onderscheiden van iemand die zachtjes om het huis heen sloop. Er viel een donkere schaduw voor het raam van de kamer waar ik roerloos zat te wachten. De voetstappen verwijderden zich weer. Telkens was het even stil als de persoon -ik wist dat het een vrouw was- blijkbaar een kamer probeerde te inspecteren. Daar stond zij opnieuw voor mijn venster. Dat venster stond op een kier open, en, ja hoor, zij bracht haar vingers onder het schuifraam en duwde het omhoog. Dat ging vrij makkelijk. En toen zag ik haar bovenlichaam in de kamer verschijnen. Dit was een kritiek moment: zou ze me zien en zich dan nog op tijd kunnen terugtrekken?
Het ging goed, blijkbaar had ze al haar aandacht nodig om zich naar binnen te wringen. Ze steunde met haar handen op de vloer en lag al met haar heupen op de vensterbank toen ik plotseling opstond en het schuifraam zo diep mogelijk op haar middel duwde voor ik het met een pen in het kozijn vastzette. Ik hoorde haar heftig ademen maar vreemd genoeg zei ze niets. Ik liep om haar heen om ook de pen aan de andere kant in het kozijn te plaatsen. Plotseling greep ze naar me, ik kon er net aan ontsnappen dat ze me bij mijn ballen pakte. Ik bukte me en gaf haar een klap in haar gezicht. Meer een klap-je, niet te hard.
“Niet meer doen hoor. Stouterd.”
“Laat me los.”
De diepe volumineuze altstem die ik al van een filmpje kende.
“Nee, schat, waarom denk je dat ik je heb vastgezet in dat venster?”
“Wat wil je met me doen?”
“Dat zul je wel merken. Hele leuke dingen. Om te beginnen ga ik je al je kleren uittrekken. Echt allemaal, ook je slipje. Je kunt je verzetten maar dat zal niet helpen. Ik heb de hele nacht de tijd en desnoods nog dagen langer. Dus je kunt beter braaf meewerken, dan zijn we des te gauwer klaar.”
“Ik wil niet dat je mij uitkleedt.
“Maar snoezepoes, honnepon, je hebt helemaal niets te willen. Kinderen die willen, die krijgen…, weet je nog waarop?”
Hoe kwam het dat ik die val voor haar had kunnen opzetten?
Ik had me heel erg op dit vakantiehuisje verheugd, ook al was het kennelijk nogal klein. Het lag aan het eind van een onverharde oprijlaan die een flauwe bocht maakte waardoor het van de weg af net niet te zien was. Het lag midden in het bos, met de dichtstbijzijnde bebouwing op minstens een kilometer afstand. Mijn vriendin had het onverantwoord gevonden dat ik daar helemaal alleen vier weken ging wonen, maar ik ben een sportief type en niet zo gauw bang.
Toen ik bij het huisje aankwam had ik mij meteen helemaal uitgekleed. Het was midden september en nog zeker 16 graden. Ik was al begonnen mijn spullen het huis in te dragen toen ik op het idee kwam eerst even rond te kijken. En daarbij zag ik die USB-stick liggen, half verscholen achter een tafelpoot. Ik zette meteen mijn tablet op die tafel om die stick eens verder te bekijken. Het werd algauw duidelijk dat de eigenares Eva S heette en dat ze coach mindfulness was. Een uitvoerige boekhouding leerde me dat ze goed boerde.
Een blik op haar internetgeschiedenis leverde een eerste grote verrassing op: ze was kennelijk verslaafd aan seks-video’s. En dan geen video’s van het gewone vanille type maar voornamelijk filmpjes die ze van Spankingtube binnenhaalde. Daarbij bleek ze een bijna universele smaak te hebben: ongeveer gelijke percentages MF, FM en FF, alleen geen MM. Spanking, paddling, caning, whipping, birching, you name it. Haar seksuele voorkeur werd bevestigd toen ik de map Ongezien Weggooien opende. Filmpjes van hetzelfde soort die ze blijkbaar wilde bewaren. Maar ook honderden, misschien wel duizenden selfies waarop ze rondliep in lingerie met rode billen, of zichzelf naakt op haar billen sloeg. Het was zonder meer een mooie vrouw, die Eva: lang en slank, hoogblond, met fraaie borsten en een uitbundige heup- en bilpartij. Mysterieus hoe het mogelijk was dat zo’n vrouw geen partner had en niet een heleboel partners gehad had. Maar daar vond ik in al dat materiaal geen enkel spoor van.
Het enige licht dat op deze kwestie werd geworpen vond ik in een brief die kennelijk bedoeld was om in te gaan op een seksadvertentie.
“Ha die Kees-Jan. Je advertentie van vorige week spreekt me wel aan. Ik ben zelf ook een Switch, houdt dus van klapjes krijgen en van klapjes geven evenveel. Ik droom ervan om langzaam door jou uitgekleed en betast te worden. En dat je me dan over je knieën legt en klappen geeft op mijn blote billen, eerst met je handen en dan met een paddle of een zweepje. Geen cane, mijn pijngrens is niet al te hoog. Laat me weten wat jouw wensen zijn, misschien wil je ook wel een paar klapjes van mij krijgen. En zullen we dan eens een afspraak maken op een terrasje in Amsterdam?”
Er was ook een vervolgbrief.
“Ha die Kees-Jan. Jammer dat je niet eerst een afspraak wilt maken. Je foto’s vind ik wel heel aantrekkelijk. En ik kan me inderdaad wel voorstellen dat het enorm spannend is om kennis te maken op de manier die jij voorstelt: doordat ik naakt bij jou kom aanbellen. Daar vraag je natuurlijk wel heel veel mee, maar ik wil die grote sprong toch wagen. A.s. woensdag is okay, stuur me nog je adres. Stouts, Eva.”
Het interesseerde me natuurlijk heel erg hoe dit contact was afgelopen maar daar vond ik verder geen gegevens over.
Het mooiste filmpje dat ik vond was een self-spanking filmpje dat ze zelf naar Spankingtube had gestuurd met de fraaie titel Releasing Some Stress. Ze was daarop te zien terwijl ze rondkroop op een lage tafel voor een spiegel waardoor je haar lichaam telkens van twee kanten kon zien. Ze droeg alleen een prachtige brede jarretelgordel en een string: die lieten haar borsten en haar billen bloot. En die liet ze ook voortdurend zien terwijl ze rondkroop en allerlei houdingen aannam terwijl ze zichzelf met een paddle op haar billen en dijen mepte en van alles mompelde, waaruit alleen het woord ‘stout’ nu en dan te verstaan was.
Tijdens het kijken kwam het bij me op dat Eva haar USB-stick waarschijnlijk wel terug zou willen hebben, het liefst zo snel mogelijk. Ze was een dag voor het einde van een normale verhuurperiode vertrokken, en de eigenaar had mij gemaild of ik niet een dag eerder wilde komen. Zij kon dus niet weten dat het huis alweer bezet was. En zo kwam het plan bij me op. Ik reed mijn eigen auto ergens langs de oprijlaan zover mogelijk het bos in. Zelfs bij licht kon je vanaf de weg of de laan die auto niet zien. Ik zette het schuifraam op een kier, sloot alle andere ramen en deuren zorgvuldig af en deed alle lichten uit. Ik trof nog een aantal verdere voorbereidingen om Eva te kunnen vastbinden als ik haar eenmaal gevangen had. En vanaf half negen toen het praktisch helemaal donker was ging ik in een hoekje van de kamer zitten wachten, met niets anders bij de hand dan een fles jenever, een fles tonic en een glas.
“Wat kwam je hier eigenlijk doen, kindlief?”
“Dat gaat je niets aan.”
“Je dacht zeker: als er geen auto staat is er niemand thuis, dus dan kan ik gemakkelijk kijken of ik iets van mijn gading kan vinden?”
“Nee dat dacht ik helemaal niet.”
“Wat verwachtte je dan in dit huis te kunnen vinden? Er staat een nieuwe TV, ging het daarom?”
“Nee, ik ben geen dief.”
“Dan snap ik er niets van, hoor, je kwam toch niet alleen kijken of dit een geschikt huisje was om eens te huren? Maar ik hoef het ook niet te snappen. Ik heb je op heterdaad betrapt bij een insluiping, en dat is een misdrijf. Nee, ik zal je niet bij de politie aangeven, hoor, ik kan dit zelf wel af. Zoals ik al zei, eerst die kleren maar eens uit. Ja, al je kleren, ik wil je in je poedelnakie hebben. Erg benieuwd hoe je er dan uitziet.”
Eva weigerde nog steeds pertinent om aan deze gang van zaken mee te werken. Om buiten het bereik van haar grijpende armen te blijven schuifelde ik langs de kamerwand naar haar toe. Ik greep één van haar armen en bevestigde een leren handboei om haar pols. Dat kostte wel enige moeite maar het werd ook duidelijk dat ik, zoals ik verwacht had, toch echt wel sterker was dan zij. Het lukte dan ook eveneens om haar andere pols van een boei te voorzien. Ik had er wel een hard hoofd in of ik erin zou slagen om die beide handboeien aan elkaar vast te maken op haar rug, maar met een flinke inspanning lukte ook dat. Even had ik het gevoel dat het net iets te gemakkelijk ging.
Tijdens deze acties protesteerde Eva voortdurend. Ik had helemaal geen recht om haar te boeien, laat staan om haar uit te kleden, dat was vrijheidsberoving en aanranding, en zij zou mij wel eens bij de politie aangeven.
“En hoe wil je dan verklaren dat je hier tussen het venster en de vensterbank vast bent komen te zitten? Puur toeval?”
“Ik wilde naar binnen omdat ik hier iets heb laten liggen toen ik gisteren het huis verliet. Ik ben teruggegaan en heb aangebeld maar niemand deed open. En daarom ben ik vanavond teruggekomen. Ik dacht dat er niemand thuis was. Allemaal heel onschuldig.”
“Klinkt niet zo aannemelijk. Waarom kom je dan pas na middernacht? Wat had je trouwens laten liggen?”
“Dat gaat je niets aan.”
“Dan ben ik zo vrij om aan te nemen dat het een smoesje is. Je was gewoon op het dievenpad. Ik zal zorgen dat je je straf niet ontloopt.”
Ik stapte bij het venster met één been over Eva heen, pakte haar trui met beide handen vast en trok die zover mogelijk omhoog. Daaronder bleek ze niets aan te hebben. Ik pakte haar borsten met beide handen vast en masseerde die stevig. Natuurlijk protesteerde ze weer hevig.
“Waarom heb jij geen bh-tje aan, meisje? Moeten mannen je tepels door je trui zien en daar geil van worden?”
“Mijn borsten hangen niet, dus ik heb geen bh nodig. Maar jij mag daar niet ongevraagd aanzitten, dat is echt aanranding.”
“Heb je soms ook geen slipje aan?”
“Dat gaat je helemaal niets aan.”
“Nee dus. Daar zal ik trouwens gauw genoeg achter komen, hoor. Leuk idee, hè, dat je hier zo meteen helemaal naakt in de sponning zit en dat ik dan overal bij kan.”
Als antwoord begon Eva met al haar kracht tegen het venster aan te duwen, zodat ik even vreesde dat het uit het kozijn zou vliegen. Maar het houtwerk gaf geen krimp.
Ik liep naar voren en trok Eva's trui over haar hoofd heen tot op haar geboeide armen, wat ook het nuttige gevolg had dat ze nu geheel geblinddoekt was. Ik haalde uit mijn ‘werkkoffertje’ twee tepelklemmen met ijzeren gewichtjes die ik aan haar beide tepels hing. Daar jammerde ze erg over.
“O waar ben ik nu in terechtgekomen? Ben jij een sadist of zo?”
En nu naar buiten! De trappen die Eva mij probeerde te geven toen ik in haar buurt kwam kon ik gemakkelijk ontwijken. Het was nog wel een heel gedoe om haar broekriem onder het schuifraam vandaan te trekken en ik was ook even bang dat ze daardoor voldoende ruimte zou krijgen om zich los te wrikken, maar ook dat viel mee. Het was nu geen probleem meer om haar broek telkens een stukje over haar ene en dan weer over haar andere been naar beneden te trekken.
“Maar meisje toch, jij hebt echt geen slipje aan. Is dat om geen man te hoeven laten wachten? Hoe vaak per week neuk jij wel niet?”
“Dat gaat je alweer helemaal niets aan. Er staat nergens in de wet dat vrouwen slipjes moeten dragen. Ik plas niet in mijn broek.”
Ik liet die broek voorlopig op haar enkels zitten om het trapgevaar te verminderen.
“En kijk nu eens aan. Daar lig je in je volle naaktheid voor mijn gretige ogen. Echt poedelnaakt, geen draad meer aan je lijf, geen stukje textiel tussen mijn grijpgrage vingers en je kut. Of je kontgaatje.”
“Als je daar aanzit is het verkrachting.”
“Nee hoor, daarvoor zou ik echt iets in je moeten steken. Dat ben ik nog niet meteen van plan. We hebben alle tijd en houden de spanning erin. Het is voorlopig al heel leuk dat je nu zo naakt bent als Eva. Hoe heet je echt? O, wil je dat niet zeggen? Weet je wat, dan noem ik je gewoon Eva, dat is een heel toepasselijke naam voor een spiernaakte vrouw die stout geweest is.”
“Ik heet inderdaad Eva, en dat weet je best. Je hebt natuurlijk mijn USB-stick gevonden, je zat gewoon op mij te wachten. Anders had ik wel gemerkt dat het huis bewoond was. Wat een verschrikkelijke gemene rotstreek.”
“Je moet me niet zo uitschelden, Eva, dan word ik boos en ga ik nare dingen met je doen. Om te beginnen heb ik nog twee van die klemmetjes met gewichtjes over, die ga ik nu aan je schaamlipjes hangen. Nee, dat is nog steeds geen verkrachting, dat is nog steeds alleen aanranding, ik kan het ook niet helpen dat je al zo’n openliggende kut hebt. Hoe zou dat toch komen? Enfin, ik hoop dat je zo lekker ligt, met niet te veel kou aan de bips, want ik heb nu even een karweitje te doen.”
Dat karweitje bestond eruit dat ik een zaklantaarn en een aardappelschilmesje haalde om de jonge berken die ik langs de oprijlaan had zien staan van enkele veelbelovende takken te ontdoen. Ik trok het blad van de takken en bond die met twee stukjes ijzerdraad aan elkaar.
“Kijk eens, Eva, wat een grappig instrument ik hier heb. Dat noemden ze vroeger een roede, daar liep Zwarte Piet mee rond voordat hij als mietje werd afgeschreven. Weet je nog wel: wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Inderdaad, dat dient om stoute meisjes op hun blote bips te slaan, en dat stoute meisje ben jij, in dit geval. Wat je vooral zult voelen zijn die kleine twijgjes die ik heb laten zitten. Die bijten in je flanken en in je schaamlipjes, zeker nu die al zo lekker uitgerekt zijn.”
Hoewel Eva de klappen luid schreeuwend in ontvangst nam sloeg ik niet heel hard. Ik had er immers geen belang bij haar van haar maso neigingen te deconditioneren. Met dit instrument krijg je wel billen van zeer gemengde kleur, allerminst egaal rood. En je veroorzaakt ook gemakkelijk kleine bloedingen. Zodra ik die zag, hield ik na zo’n veertig klappen op.
“Okay, dan laat ik je weer even aan je stille overpeinzingen over, Eva. Denk er maar over na wat ik nog allemaal nog met je kan gaan doen. Het ene nog leuker dan het andere.”
“Zou je misschien die klemmen van mij af willen halen? Die gaan heel erg pijn doen. Alstjeblieft.”
Dat was opeens een heel andere toon. De eerste maal dat ze taal gebruikte die niet agressief was.
“Nou, vooruit dan maar, Eva, omdat je het zo lief vraagt. Bedoel je de klemmen aan je tepels of de klemmen aan je kut?”
“Allebei.”
“Sorry, je moet kiezen. Het moet wel een straf blijven.”
“Het doet echt allebei vreselijk pijn.”
“En dat is ook echt de bedoeling. Goed, ik zal de klemmen onder nog even laten zitten. Kijk eens, Eva -heet je echt zo?- wat ik hier heb, heet in goed Nederlands een paddle, ook wel een plak, maar het is eigenlijk gewoon een eindje hout. Daarmee ga ik je nu even verder op je bips en op je dijen slaan.”
“’Bips’, dat vind jij blijkbaar een leuk woord, hè?”
“Zeker. Heel sexy. En het doet me enorm veel genoegen daar zo’n fraai exemplaar onder mijn ogen te hebben. Vooral omdat ik daarmee nu kan doen wat ik wil. Heel veel klapjes geven, dus”.
Weer maakte Eva meer lawaai dan me strikt nodig leek.
“Moet je horen, schat, al die ketelmuziek en dat geschud met die blote billen windt me allemaal enorm op. Ik heb al een erectie van hier tot Tokyo. Dus ik ga me nu, als je het goed vindt, ook even uitkleden, en dan mag jij zeggen waar ik je ga nemen, in je kutje of in je kontje.”
“O nee, absoluut niet, dan is het echt verkrachting.”
“Lieverd, ik zal je een geheimpje vertellen. Ik denk eerlijk gezegd dat je hier vannacht gekomen bent om je te laten uitkleden, je op je billen te laten slaan en je te laten neuken of kontneuken.”
“Hoe kom je daar nu in godsnaam bij? Ik vind het allemaal vreselijk. O, ik snap het al, jij hebt op mijn USB-stick rondgesnuffeld. Maar dat ik dat soort fantasieën heb betekent helemaal niet dat je dat ook in het echt met mij mag doen.”
“Vertel me eens, hoe is het afgelopen met Kees-Jan?”
“Die heeft me vastgebonden en hele nare dingen met me gedaan.”
“Erger dan ik heb gedaan?”
Eva haalde even diep adem.
“O ja, veel erger, hij heeft me echt mishandeld. Jij bent eigenlijk een schat van een man, weet je dat? Je hebt precies gedaan wat ik gehoopt had. Zoals je al had geraden. Okay, laat ik het maar eerlijk opbiechten. Ik ben hier uiteindelijk toch pas vandaag, na de middag vertrokken. Toen was er net een pakje voor jou bezorgd. Daaruit maakte ik ook op dat je hoogstwaarschijnlijk vandaag al zou komen. Dat pakje had een heel merkwaardige langwerpige vorm. Ik werd zo nieuwsgierig dat ik het open heb gemaakt. Je weet vast wel wat erin zat.”
“Natuurlijk: een rattan cane. Die had overigens pas morgen moeten arriveren. En toen dacht jij: één en één is twee, die meneer zal dat wel niet als wanddecoratie bedoeld hebben, die heeft bepaalde interesses. Zo kreeg je een brainwave.”
“Precies. Maar het was wel verschrikkelijk spannend om echt terug te gaan.”
“Waar is die cane nu?”
“In mijn auto.”
“En waar staat die auto?”
“Aan het begin van de oprijlaan.”
“Eerlijk gezegd, Eva, voel ik me toch een beetje door jou gemanipuleerd. Verneukt, mag ik wel zeggen. En daarom ga jij nu, naakt natuurlijk, die cane uit je auto halen, en dan ga ik die straks nog even op jouw bipsje uitproberen. Hoe kleinzerig je naar eigen zeggen ook bent. Het schijnt dat rattan meer pijn doet dan rotan. Ja, natuurlijk weer in het schuifraam. Maar dan zal ik je nu eerst even uit je benarde positie bevrijden.”
“Maar dan moet je mij het autosleuteltje meegeven en dan kan ik natuurlijk wegrijden als ik wil. Die broek en die trui zal ik niet missen, en in de nacht valt het niet zo op dat een chauffeur geen kleren aan heeft.”
“Zeker, dat zou je kunnen doen. Mogelijk heb je trouwens nog wel heel nette kleren in die auto, misschien zelfs wel een bh of een slipje.”
“Je bent wel erg zeker van jezelf, is het niet?”
“Misschien. Of van jou. O ja, als je dan straks naakt over de oprijlaan terug komt hollen met de cane in je handen, moet je ook nog even bedenken in welk van je lichaamsopeningen ik ter bevrediging van jouw en mijn vleselijke lust mijn Mannelijk Lid zal steken. Toch je kutje maar?”
Toen ik Eva uit het kozijn bevrijd had, rekte ze zich eerst even helemaal uit. Ze bleek zich helemaal niet voor haar naaktheid te generen. Toen keek ze me even strak aan.
“Luister even goed naar me. Het kan even duren voor ik terugkom, maar daar hoef je je geen zorgen over te maken. Ik ga namelijk even een heel mooie avondjurk aantrekken die ik toevallig bij me heb. Plus, inderdaad, een bh en een slipje. En dan kan ik natuurlijk niet over de oprijlaan hollen. Het idee is dat ik zo helemaal uitgedost ben voor een Elegant Caning. Jij was toch al van plan je helemaal uit te kleden, dus doe dat maar. En ga dan vast op je buikje op die vensterbank liggen. Met je bips omhoog. Dat worden spannende minuten.”
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?