Duizend drachmen voor Seleth - deel III
deel III (dit verhaal is opgeknipt in 3 delen)
De omstandigheden dwongen Miran Kham echter om de geplande rit voor onbepaalde tijd uit te stellen, want terwijl hij zich gereed maakte voor de korte reis naar Ikonion, betrapte Joshua twee halfnaakte kerels die probeerden om ongezien over de buitenmuur heen te klimmen.
De knecht ging onmiddellijk zijn heer waarschuwen en Kham volgde hem naar buiten. Een van hen was een jongen en hij zette het op een lopen toen hij Miran en Joshua zag, maar de andere zat nog op de muur.
Hij raakte niet op tijd weg, liet zich op de grond vallen en trok in paniek zijn dolk. Miran was daarop voorzien, hij spande zijn boog, schoot de schurk in zijn borst en zag hoe hij dood neerviel.
“Vervloekt, die dievegge was dus niet alleen… ze had nog een stel handlangers buiten onze poorten en ze heeft tegen Oike gelogen!” riep Kham uit terwijl hij naar het levensloze lichaam van de man keek. “En nu heb ik een man gedood…”
Even later bonkte hij op de deur van Ferez’ kamer terwijl hij haar naam riep. De deur werd opengegooid en zijn dochter keek hem met grote ogen aan. Ze zag de dolk in zijn handen en voelde meteen dat er iets ernstig mis was.
“Wat is er, papa? Je kijkt zo boos?”
Miran gromde.
“Is die dievegge hier?”
“Jouw slavin? Ja, die is hier,” antwoordde Ferez geschrokken terwijl ze haar vader binnenliet en zich omdraaide om Seleth te roepen.
Die kwam uit een aangrenzende ruimte naar buiten en liep gekleed in een afgedragen jurk van Ferez. Ze knipperde angstig met haar oogleden toen Miran Kham op haar af kwam gestapt. Hij brieste van woede.
“Herken je deze dolk, dievegge? En durf niet tegen me te liegen, hoor je me? Ik weet dat je goed kunt liegen, maar ik zal het merken als je deze keer tegen me liegt!”
Seleth slikte en werd bleek.
“Ja, heer,” stamelde ze. Haar kin zakte bijna tot op haar borst terwijl ze beschaamd haar hoofd boog. “Ik… euh… ik herken die dolk…”
Het gezicht van Miran drukte woede uit. Hij greep Seleth ruw bij haar kraag beet en trok zo hard, dat de stof scheurde en de jurk in haar geheel van haar lichaam werd gerukt. Eronder droeg ze het bruinleren broekje met de touwtjes.
“Ah! H… Heer! O, heer,” stotterde Seleth, die nu doodsbang uit haar ogen keek. “Genade? Genade, heer!”
Miran stak zijn arm uit en zijn vingers grepen de haren van de vrouw stevig beet. Zo sleurde hij haar achter zich aan, door de deur van Ferez’ kamer en naar buiten. Over de binnenplaats helemaal tot aan de stal.
“Wat gebeurt er, papa? Waarom…, euh…,” stamelde Ferez.
Ze volgde haar vader en staarde ongelovig naar het naakte achterste van Seleth. De grote, wijd uit elkaar staande billen van de slavin schommelden wild heen en weer terwijl ze zich probeerde staande te houden.
Bij de stal stond Oike hen al op te wachten. In haar rechterhand hield ze de bullenpees waar ze Seleth de dag voordien mee had gegeseld. Oike was al op de hoogte, want Joshua had haar alles verteld. De jongen stond naast haar, samen met een andere knecht.
“Haal de bok, jongen,” zei Miran tegen die knecht. “Hij staat daar in de hoek, waar die afgedankte zadels liggen. Zoek er ook wat touw bij elkaar en schuif de bok naar het midden van de stal.”
De jongen deed dit en kreeg zelfs wat hulp van Joshua. Ze duwden de bok voor zich uit, want het ding was zwaar. Het was ongeveer een meter hoog.
“Papa? Wat ga je doen?”
“Je hebt je in het karakter van die slavin vergist, Ferez,” zei Miran spottend. “Ze heeft gelogen. En zo heeft ze het leven van mijn dochter, en dat van mijn bedienden in gevaar gebracht. Dus wat ik ga doen, is er voor zorgen dat ze niet meer tegen ons liegt. Je kunt misschien beter naar je kamer terugkeren, kindje. Een jong meisje hoeft zulke dingen niet te zien.”
Ferez knipperde met haar oogleden toen tot haar doordrong wat die woorden betekenden.
Ondertussen hadden de twee jonge knechten haar ruggelings op de bok gelegd. Ze hielden haar armen en benen stevig in hun greep. Ferez kende die bok, voor ze op een echt paard had mogen rijden, had haar vader haar op dat toestel laten oefenen.
“Goed, dan ga ik, papa,” zei ze gehoorzaam. Ze wilde niet zien hoe hij die arme vrouw ondervroeg en folterde. Toen ze naar buiten liep zag ze nog hoe men de bibberende benen van Seleth uit elkaar spreidde en haar wijdbeens op de bok begon vast te binden.
Seleth zag de enige persoon die haar goed gezind was de stal verlaten. Ze kermde zachtjes toen een knecht haar armen naar omlaag trok en die bij de polsen aan de poten van de bok vastbond.
Het oppervlak waarop ze lag was rond van vorm, van hout gemaakt en met hard leder bekleed. Onder haar nek en rug voelde ze dat harde leder, maar haar grote ronde billen bungelden half over de rand.
Ze wilde de heer van dit landgoed om genade smeken, maar Seleth wist dat het vergeefse moeite was. Wat ze ook zei, hij zou haar toch niet geloven. Haar enige kans was om haar verhaal zo lang mogelijk vol te houden. Zelfs als hij haar pijn deed. Ze voelde dat het sjorren met de koorden gedaan was, men had haar stevig vastgebonden en ze kon alleen haar rug en heupen nog een beetje bewegen.
Miran beval zijn knechten om de stal te verlaten. Alleen Oike bleef bij hem en ze keken allebei naar Seleth, die wijdbeens op de bok lag uitgestrekt. Ze was compleet weerloos.
Ze was vreselijk zenuwachtig, want haar bruine buik ging gejaagd op en neer. Haar borsten waren naar opzij gezakt, ten prooi aan de zwaartekracht, en haar gespannen gezicht drukte angst uit. Miran legde zijn hand op het naakte vlees van haar dijbeen.
“Je was niet alleen toen je hier inbrak.” Zijn stem klonk kil en zijn hand aaide dreigend over de binnenkant van haar vlezige opengesperde dijen. De huid was erg zacht op die plek. Zijn ogen keken naar haar kut, mooi strak in het bruinleren broekje dat zich naar haar schaamlippen had gevormd. “Hoeveel mannen waren er bij je?”
“Alleen die ene met de dolk, heer,” loog Seleth.
Ze wist niet dat Joshua en heer Kham twee personen hadden gezien, dus dacht ze dat ze hem wel zou kunnen overtuigen, als ze haar verhaal maar lang genoeg volhield.
Miran maakte een klakkend geluid met zijn tong.
“Je liegt, dievegge. Ik weet dat je liegt.”
“Nee, heer,” reageerde Seleth snel. “Het is de waarheid. Alleen hij.”
Nu schudde Miran Kham zijn hoofd.
“Waarom lieg je tegen me, slavin? Oike heeft je rug en je billen al gestriemd met die bullenpees, wil je echt dat zij je ook langs voren afrost?” Hij raakte haar buik aan en aaide over de naakte huid. “Als je eerlijk bent, zal ik genadig zijn. Je hebt mijn woord. Dus ik vraag het je opnieuw, hoeveel mannen waren er bij je?”
Seleth richtte haar hoofd een beetje op. Ze slikte.
“Er was alleen Urah,” zei ze stilletjes. “Een man, hij beschermde me. Die dolk is van Urah.”
Ze hoorde heer Kham een spijtige zucht slaken. Hij geloofde haar niet! Waarom, dacht ze, waarom geloofde hij haar niet? Ze voelde zijn hand opnieuw op haar been. Hij streelde er alweer de gevoelige huid aan de binnenkanten van haar dijen terwijl hij zich tot zijn huishoudster richtte en gromde:
“Hier, Oike. Op het zachte vlees aan de binnenkanten. Sla zo hard je kunt.”
Oike knikte. Ze wachtte tot heer Kham opzij stapte en kwam aan het voeteneinde van de bok staan. Miran stond naast haar en ze keken naar de opengesperde benen van de dievegge. Oike hield de dikke lederen bullenpees omhoog, zodat Seleth die zou kunnen zien. Het leder zwiepte door de lucht. Er klonk een suizend geluid en dan een doffe klap toen de bullenpees op Seleths huid kletste.
“Au!”
Ze gilde het uit, want de pijn was verschrikkelijk op die plek. Haar huid was er dun en bijzonder gevoelig. Een donkerrode striem ontsierde de bruine vlezige binnenkant van haar rechterdij. Ze kreeg geen tijd om even op adem te komen en krijste van de pijn toen Oike haar opnieuw raakte.
“Aaaah! Au! Aaaah!”
Genadeloos sloeg Oike toe. De bullenpees kletste hard op de vlezige dijbenen van de machteloze Seleth en striemde die aan beide kanten.
Oike sloeg haar afwisselend links en rechts op haar dijen. Ze spaarde Seleth niet en sloeg zo hard ze kon. Ze kronkelde van de pijn en bleef gillen.
Het gezicht van Miran stond grimmig. Hij hoorde de vrouw hardop gillen en kon zien dat ze veel pijn leed. Zijn ogen keken naar haar uitgestrekte lijf.
Haar grote wijd uit elkaar staande billen rezen omhoog van de bok na elke slag met de bullenpees. Het was een reflex van haar lichaam, waarbij haar rug zich kromde en haar spieren zich spanden, in een vruchteloze poging de benen te sluiten.
De lederen bullenpees zwiepte door de lucht en kletste opnieuw op haar dijen. Dikke rode strepen tekenden zich af op haar huid. Ze gilde steeds luider en tussen de slagen in, hoorde hij haar paniekerig snikken. Hoewel ze het niet verdiende, voelde hij toch medelijden met de leugenachtige vrouw.
“Zo is het genoeg, Oike,” zei hij opeens. Hij had tien slagen geteld. “Misschien wil ze mij nu wel de waarheid vertellen over de twee mannen met wie ze samen over mijn land reisde.”
Oike stapte achteruit en liet Miran door, want die liep naar de plek waar Seleths hoofd op de bok rustte. Hij keek naar haar mooie peervormige borsten en zag dat de tepels groot en hard overeind stonden. Haar gezicht drukte pijn uit en haar wangen waren nat van haar tranen.
Hij moest toegeven dat zijn dochter gelijk had, de slavin had best een mooi lichaam voor een vrouw van veertig. Zoals ze hier voor hem uitgestrekt lag, met haar bruine buik strak en uitgetrokken en haar heupen naar omhoog gedraaid, bood ze een aanblik die hem niet helemaal onberoerd liet. Haar heupbeenderen vormden twee scherpe uitsteeksels en erboven spanden de touwtjes van haar broekje.
“Wees verstandig, slavin,” zei hij zacht. “Vertel me de waarheid. Ik wil je niet nog meer pijn doen, maar je laat me geen keuze.”
“Ik lieg niet, heer,” snikte Seleth. “Geloof mij toch? Er was alleen maar Urah… Alleen Urah…”
Miran Kham schudde zijn hoofd en verbaasde zich om zoveel domheid.
“Je liegt wel.”
Nadat hij die woorden had uitgesproken, ging Oike opnieuw bij het achtereind van de bok staan. Ze wreef met de bullenpees over de plek waar het strak zittende broekje over Seleths kut zat gespannen. Ze konden allebei zien hoe de slavin naar adem hapte en schrok van dat gebaar.
Seleth zelf voelde een golf van paniek opkomen. Het dikke harde leder van de bullenpees werd tegen haar schaamlippen aangedrukt. Onmiddellijk begon ze haar heup van links naar rechts te bewegen, maar veel speling had ze niet.
Miran keek zwijgend toe en staarde naar het wiebelen van de peervormige borsten van de slavin. Hij keek naar het samentrekken van haar buikspieren en naar haar grote ronde billen die van de bok omhoog rezen. Daarna richtte hij zijn ogen op de bullenpees die dreigend over het zachte sleetse leer van haar broekje werd gewreven.
“De waarheid, slavin,” zei hij ijzig kalm. “Spreek, slavin, nu is je kans, ik luister…”
“Ik en Urah, heer,” stamelde ze. “We stalen samen en sliepen met elkaar. Hij bood me bescherming en ik gaf er hem seks voor in ruil. Dat is de waarheid. Er was niemand anders, heer.”
Miran keek naar zijn huishoudster.
“Oike?”
“Ja, heer?”
“Ga en laat me alleen met haar.” Miran gebaarde naar de deur van de stal. “Sluit de deur als je naar buiten gaat. O, en niemand komt erin. Is dat begrepen?”
Zodra Oike weg was, veranderde de toon van Mirans stem van ijzig naar vriendelijk. Hij streek een lok van haar zwarte haren opzij en aaide over haar wang.
“Ik begrijp jou niet, dievegge. Mijn dochter denkt dat je geen slechte vrouw bent en ze was aardig voor je. En toch lieg je tegen mij… Er was een derde persoon daarnet, ik zag hem, een jonge knaap. Hij vluchtte weg toen ik met Joshua naar buiten kwam.”
Seleth begon te snikken. Dikke tranen rolden over haar wangen toen ze zei dat ze die jonge jongen niet zou verraden, wat hij ook met haar zou doen.
“Folter mij zoveel u wilt,” snikte ze. “Folter mij dood als u dat wilt, maar ik verraad hem niet, nooit!”
Miran Kham slaakte een zucht en begon de koorden rond haar armen en benen los te maken. Hij wachtte tot ze moeizaam van de bok was gekropen voor hij opnieuw het woord tot haar richtte.
“Ik ben geen beul, slavin,” zei hij koeltjes. “Ik breng je naar Ikonion om je te verkopen, want ik wil je niet op mijn landgoed. Het was een vergissing van mijn dochter om je te vertrouwen, dat is alles.”
dit account wordt alleen gebruikt om te lange oude verhalen in meerdere delen op te splitsen
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
