hoe Anita kennis maakte met de riem
hoe ik bijna 40 jaar geleden in aanraking kwam met bdsm.
Ik was 15 ( misschien 14 ) en ik woonde in de stad, mijn ouders vonden het goed voor mij om de zomervakantie op een boerderij door te brengen en daar een beetje te werken. We kenden die boerenfamilie van de caravanstalling. Ik ging daar 4 weken heen om te helpen en mijn ouders betaalde een beetje kost en in woning.
Ik vond dat hartstikke leuk en die boer en boerin waren heel aardig. Ik mocht heel veel. Onder andere op de tractor rijden en ze hadden ook een soort golfkarretje (Gator) met een laadbakje. Daar reed ik eigenlijk de hele dag in om gereedschap en prikkeldraad rollen en palen te halen, zodat we de hekken konden repareren.
Echt heel leuk allemaal.
De boer had ook een knecht die was ouder dan de boer en de boerin, dat was al de knecht geweest van de vader van de boer.
Die knecht, Henk, was aardig en had 3 kinderen een zoon van 18 een zoon van 17 en een dochter van 12. Die zonen kwamen nooit op de boerderij maar die dochter kwam vaak op haar fietsje langs.
Als haar vader haar zag begon hij altijd overdreven bezorgd te doen, ze mocht eigenlijk niets van hem en hij vond haar altijd tot overlast.
Ze vond mij heel aardig en wilde graag ook mee helpen en vooral meerijden op het karretje. Van haar vader mocht dat niet want dan liep ze in de weg.
Maar de boer (Jan) stond erbij en die zei: “Joh laat ze lekker met hans meerijden dat is toch leuk voor haar.”
Ik vond het een heel leuk meisje en ze was super beleefd, aardig en gehoorzaam.
Na een paar dagen vroeg ik of ze wilde rijden, maar dat durfde ze niet, toen vroeg ik of ze wilde sturen, maar ook dat durfde ze niet.
Ik vroeg steeds: “Waarom dan niet?”
“Als mijn vader erachter komt dan wordt hij boos en ga ik over de knie en krijg ik billenkoek op mijn blote billen,” antwoordde ze uiteindelijk.
Je snapt dat dit vrij lang duurde voordat ze dit had uitgesproken, maar ik wilde er wel alles over weten.
Op een gegeven moment stond ik naast het karretje spullen te laden en toen stond Anita ineens achter het stuu • • €Đw Đ"x – Ŕ• @ Ŕ• etje aan het stuur maakt een brom geluidje van de motor etc.
Ik stond naar haar te kijken en zei: “Zie je wel je wilt wel rijden met de Gator.”
Ik zei vrij dominant tegen haar “Blijf staan!” en kroop achter haar langs op het stoeltje zitten.
Ze bleef gehoorzaam staan en hield het stuur goed vast. Ik startte het motortje en gaf een beetje gas en we reden. Ik zei “stuur Anita!” maar dat was eigenlijk niet nodig. We reden, ze was helemaal blij. Ik hield haar vast bij haar heupen.
Na een paar meter zei ik nu stoppen we anders komen we misschien iemand tegen.
Ze ging op het stoeltje naast me zitten.
Ik zei: “Niets zeggen thuis he ook niet tegen je broers.”
“Nee,” zei ze, “ik weet zeker dat ik billenkoek krijg en jij met de riem”.
“Ik met de riem?” herhaalde ik haar woorden.
“Ja mijn broers krijgen regelmatig met de riem. Ik hoor dat en heb het ook wel eens gezien.”
Ik vraag: “gezien?”
“Ja,” zegt ze, “als ze iets stouts hebben gedaan krijgen ze met de riem. Ik ga over de knie en mijn broers met de riem.”
Ik gaf wat gas en zei: “We moeten even wat opschieten, boer Jan en je vader staan op die palen te wachten.”
We reden naar de uiterwaarden, allebei met onze eigen gedachte.
“Daar bij het achterste hek staan oom Jan en pappa,” riep Anita en begon ook te zwaaien.
Nadat we de palen gelost hadden, dronken de mannen een kopje koffie en ik keek met een wat andere blik naar de grote eeltige handen van knecht Henk en probeerde me voorstellen hoe dat voelde op de billen.
Boer Jan vroeg: “kunnen jullie nog prikkeldraad halen en bij de boerin langs gaan om wat brood te halen? We blijven nog voorlopig hier bezig.”
We knikten bevestigend en reden weg. Na een paar minuten zei ik: “Jeetje, doet dat geen pijn die grote eeltige handen van je vader op je blote billen? Je zou bijna zeggen dat met de riem minder pijn doet, mooi glad leer.”
“Ja” begon Anita, “tuurlijk doet het pijn, en ik weet niet of het meer of minder pijn doet dan de riem. Gelukkig krijg ik niet zo heel vaak van mijn vader billenkoek. Meestal als mijn vader boos is op me, komt mijn moeder er tussen en zegt ‘ik zal haar wel straffen,’ en trekt me dan aan een arm mee. Ze geeft me een paar tikken op mijn broek en zegt dan, je weet toch pappa daar boos over doet.”
“Ah meisjes onder elkaar,” lach ik een beetje.
“Maar dat met die riem en je broers en dat je dat gezien hebt, hoe zit dat,” vraag ik nonchalant en stik nieuwsgierig om te horen wat Anita gezien heeft.
Anita begint te vertellen: “Ddan moeten ze naar hun slaapkamer en hun pyjama aantrekken, dan komt mijn vader en dan krijgen ze 20 slagen met de leren riem.”
“Maar hoe weet je dat dan,” vraag ik door.
“Ja, dat hoor ik en dat vertellen ze en ik heb het ook wel eens gezien,” antwoordt Anita.
“O, vertel!” zeg ik.
“De slaapkamer deur was niet goed dicht. Ik moest naar bed van mijn moeder en mijn vader was net met John naar boven. Ik liep langs de kamer en kon precies naar binnen kijken. John stond voor het bed in zijn pyjama, mijn vader stond met zijn rug naar de deur en zei tegen ‘John buk voorover handen op bed’.
Toen trok mijn vader zijn pyjamabroek naar beneden, trok zijn riem uit zijn broek, vouwde hem dubbel, nam de gesp en het uiteinde in zijn rechterhand en sloeg zachtjes in zijn linkerhand. Mijn vader zie daarna: ‘John je weet waarvoor je 20 slagen krijgt, bij ieder protest van je begin ik opnieuw.’
Mijn vader legde zijn linker hand op de billen van John en stapte op de juiste afstand, snel volgde de eerste slag, bij iedere slag voelde ik een schok door me heen gaan: ik moest wel blijven kijken.”
Anita stopte met vertellen en je zag aan haar dat ze het beeld van de riem en de billen van John voor zich zag.
“Waarom moest je blijven kijken Anita?” vroeg ik.
“Ja, ik dacht steeds, ik moet naar mijn kamer, straks ziet mijn vader me of mijn moeder komt naar boven, maar de blote billen van mijn broer die iedere keer slag kregen, werkte als een magneet. Ik bleef kijken en zag de billen van John steeds roder kleuren. Ik weet nog dat ik mijn eigen billen vastpakte, ook omdat John steeds probeerde om zijn billen met een hand te beschermen. Mijn vader werd dan heel boos op hem en zei: ‘Doe je hand weg anders begin ik opnieuw.’
Bij iedere slag kreunde John en ik merkte dat hij enorm zijn best deed om het niet van pijn uit te schreeuwen. Ik had nog steeds mijn handen op mijn billen en bij iedere slag op John's billen gaf ik een zacht kreuntje en trok ik mijn billen samen.
Mijn vader begon tegen John te praten: ‘Snap je waarom je met de riem krijgt?’
John antwoordde 'ja', meteen gevolgd door een harde slag van de riem.
‘Wat JA! JA MENEER, zeg je dan en DANK U MENEER,’ zei mijn vader boos en de billen van John kregen weer een harde slag.
Ik hoorde John zachtjes zeggen: ‘Ja meneer, dank u meneer.’
‘Wat zeg je, ik versta je niet,’ hoorde ik mijn vader zeggen.
Nu iets harder herhaalde John de woorden.
‘Zal je het niet meer doen?’ vroeg mijn vader.
‘NEE MENEER’ hoorde ik John zeggen.
Heel plotseling stopte mijn vader, draaide zich om en zei over zijn schouder tegen John. ‘Doe je broek aan en ga in bed liggen.’
Ik schrok me dood.
Ik holde naar mijn eigen kamertje doods bang dat mijn vader me gezien had. Kleedde me snel uit deed mijn nachthemd aan en sprong tussen de lakens. Ik hoorde hoe de deur open ging en mijn vader naar binnen keek, mijn hart bonkte in mijn keel. Mijn vader mompelde iets en deed de deur weer dicht.
Ik was alleen en kon rustig nadenken over dat wat ik gezien had. Hoe zou het met John gaan, zou hij op zijn billen kunnen liggen, zouden ze warm zijn? Ze waren behoorlijk rood met ook nog eens rode striemen.
De volgende morgen zat ik aan het ontbijt en ik kon wederom mijn ogen niet van John afhouden. Zou hij pijn hebben? Ik lette heel goed op bij iedere beweging die John maakte.
Dus nou weet je waarom ik moest blijven kijken....”
De rest van de dag verliep gewoon rustig we brachten brood naar de mannen en nog wat spullen.
Pas zondag zag ik Anita weer, het was een warme zondag en er werd hard gewerkt.
Het weer zou omslaan en Boer Jan wilde het gerst geoogst hebben. Buiten de knecht Henk waren ook de broers van Anita aanwezig en een loonwerker met een dorsmachine en een balenpers.
Het was al rond 6 uur en er moesten nog zeker 50 strobaaltjes opgehaald worden.
Ik moest op de tractor rijden met daar achter 2 platte wagens, de jongste broer van Anita stond op de platte kar en moest de balen netjes stapelen, boer Jan, Henk en de oudste broer van Anita liepen naast de kar en pakte de balen op die keurig op een rij lagen uitgespuugd door de balenpers.
Ondanks dat de balen niet echt heel groot waren was het toch zwaar werk, zeker als de wagen al wat voller werd, dan moesten de balen steeds hoger gegooid worden.
Anita zat bij mij op de tractor op het stoeltje boven het grote wiel, omdat het zondag was en het heerlijk warm was had ze een dun jurkje aan, het zat los om haar heen met dunne schouderbandjes, het stond haar schattig.
Toch moest ik me goed concentreren, de tractor moest langzaam rijden en vooral regelmatig omdat de broer van Anita op de kar stond en dus snel zijn evenwicht kon verliezen. Ook moest ik netjes op gelijke afstand langs de balen rijden zodat de mannen de balen in een vloeiende beweging op de kar konden gooien.
Ondanks mijn geconcentreerde rijden zag ik dat Anita het heerlijk vond om zo mee te mogen rijden en er echt bij te horen.
De laatste balen kwamen in zicht en de kar was ook echt heel vol. Toch lukte het om alle balen op de kar te krijgen. We waren klaar en voor de onweersbui die voorspeld was
Boer Jan zei: “Oké, bedankt iedereen. We gaan gauw naar de vrouw toe die zit klaar met de maaltijd en wat te drinken. Hans laat mij de tractor maar naar huis rijden, want me moeten over de weg en de karren zijn eigenlijk wat te vol.”
Anita en ik klommen van de tractor.
Henk zei tegen zijn kinderen: “Kom kinderen wij lopen nu naar de boerin om daar wat te drinken en eten. Ik wil wel dat jullie je netjes gedragen en niet brutaal zijn.”
Ik zei: “Maar Jan de Gator staat nog aan de andere kant van het veld bij het hek daar waar we begonnen zijn”
“Ach dat is waar,” zei boer Jan. “Tjee wat vervelend.”
“Ik ga hem wel halen dat vind ik wel leuk,” zei ik.
“Maar dat is wel een eind lopen en het is al 7 uur geweest, het wordt al wat schemerig, laat hem maar staan joh,” zei Jan.
“Nee het gaat zo regen, ik loop er heen en ben dan net zo snel bij Anja (de boerin als jullie” zei ik.
“Ik loop mee” hoorde ik Anita zeggen, “dan ben je niet alleen.”
Vader Henk begon te zeggen: “Nee dat doe je niet”, maar boer Jan was hem voor en zei: “O dat is een goed idee, maar wel door lopen en geen omwegen maken, meteen naar huis en de Gator in de grote kapschuur.”
“Doen we,” zei ik en Anita en ik liepen weg richting Gator.
Henk en de broers liepen naar de boerderij en Jan startte de tractor en reed over de weg naar de boerderij.
Wij liepen door en af en toe renden we een beetje, het jurkje van Anita fladderde losjes om haar heen.
We zagen de Gator staan onder een paar bomen bij het hek. Ik stopte plotseling en zei verschrikt: “de sleutels! heb jij de sleutels gevraagd Anita.”
Anita keek beteuterd en zei met een zacht stemmetje: “Nee, heb ik niet aan gedacht.”
Ik begon te lachen en zei: “Joh die liggen onder de stoel. Maar omdat je zo geschrokken bent mag jij rijden.”
Ik ging op de bestuurders stoel zitten en Anita kwam voor me staan tussen mijn benen. ‘jij mag rijden’ betekende dat ze mocht sturen en dat vond ze al geweldig.
Ik startte de motor en zei: “ben je er klaar voor? en goed sturen he.”
“Ja doe ik,” zei ze
Met een rustig gangetje reden we over de net gemaaide akker.
“Niet zo hobbelen Anita,” zei ik, “Het lijkt wel of je expres door iedere kuil rijdt”.
“Nee echt niet:” zei ze, “ik stuur er echt om heen”.
Een minuutje later vroeg Anita: “Sneller, mag ik wat sneller rijden?”
Ik zat lekker rustig in mijn stoeltje en keek naar de achterkant van het jonge meisje. Ineens dacht ik, zou ik het durven!
Ik keek naar haar billen, en op dat moment reed Anita net door een grote kuil, het karretje schudde enorm en Anita viel ook bijna om, ik greep haar bij haar heupen en we reden weer door.
Ik zei bestraffend: “Anita let op waar je rijdt. Je viel bijna om.”
“Ja, ik probeer om de kuilen heen te sturen, maar soms ligt er wat stro over en dan zie ik het niet,” antwoordde ze.
Mijn handen gleden iets naar beneden langs haar boven benen tot ik bij de zoom van haar jurkje kwam. in mijn hoofd schoten alle fantasieën door mijn hoofd. Zou ik het durven? Zonder er verder bij na te denken trok ik haar jurkje omhoog tot haar middel.
Ze had een onderbroek aan met bloemetjes ik keek er naar. Anita bleef gewoon staan en hield beide handen aan het stuur en reed geconcentreerd door.
Met mijn rechterhand rolde ik het jurkje een beetje op en hield het vast op haar middel. Mijn linker hand ging langzaam naar het rechter randje van het broekje, ik krulde zachtjes mijn vingers om het elastiek en trok het pijpje over haar mooie ronde rechter bil, haar rechter bil werd helemaal zichtbaar. De Gator reed langzaam door, ik gaf bewust wat minder gas en Anita stuurde zwijgend door.
Ik trok mijn hand verder naar links totdat het me lukte om mijn duim om het elastiek van het linker pijpje te buigen.
Nu sloot ik mijn hand langzaam en ging met mijn hand naar boven toe. Ik zag hoe haar beiden billen bloot kwamen en haar broekje in haar bilnaad verdween. Anita bleef sturen. Ze boog wat voorover en deed even haar knieën ver uit elkaar zodat het broekje helemaal tussen haar billen verdween.
Door deze beweging lette ze niet goed op en reed ze precies door een kuil.
Met mijn hand gaf ik haar een tik op haar rechter bil en zei: “Let op Anita. Kijk waar je rijdt.”
Toen gebeurde er iets onverwachts: Anita antwoordde: “Ja meneer, dank U meneer.”
Ik gaf er nog een klap, nu op haar linker bil.
“Ja meneer, ik heb straf verdiend, ik let niet goed op” hoorde ik haar zeggen.
Ze accepteerde volledig dat ik haar strafte.
We waren ondertussen bij de boerderij aangekomen.
“Je gaat nu de Gator parkeren, maar als je botst dan krijg je billenkoek,” zei ik.
“Ja meneer,” zei ze, “krijg ik dan met de riem?”
“Als je botst wel,” zei ik resoluut.
De tractor met de 2 wagens stond onder de kapschuur.
“Stuur er achter langs,” zei ik, “en dan zet je de Gator in de hoek bij de hooibalen achter in de schuur.”
Het was net iets over 7 uur, maar in de schuur was het toch al behoorlijk schemerig.
Anita stuurde keurig achterom de wagens met stro heen en toen langs de wagens naar de achterkant van de schuur. Ik gaf geen gas meer en de Gator kroop langzaam door. Mijn linker hand had nog steeds haar broekje vast, dus ze stond nog steeds in haar blote billen.
Ik zei: “Goed zo Anita, zet hem maar daar bij die hooibalen. Voorzichtig hč, niet botsen.”
“Nee, ik doe voorzichtig,” zei ze.
We reden recht op de hooibalen af (heel langzaam) maar Anita gaf geen aanwijzing van stoppen, dus ik liet de Gator heel zachtjes tegen de balen aan rijden.
Anita keek om naar me met een verschrikt gezichtje.
“O nee”, zei ze, “nu ben ik wel gebotst, krijg ik nu straf met de riem?”
“Ja, dat hebben we wel afgesproken. Stap maar uit,” zei ik.
We stapten beide uit, het was een beetje rommelig hoekje hier achter in de schuur, lag overal los hooi en stonden wat aardappel kistjes.
Ik zei: “Kom maar hier, buig voorover en leg je handen op dit kistje.”
Anita had zelf verteld hoe haar vader het deed met haar broers.
Daar stond ze voorover gebogen te wachten.
Zeker een minuut stond ik te kijken naar haar, toen deed ik een stap naar voren en pakte haar jurkje bij de zoom en trok het jurkje over haar billen. Omdat ze behoorlijk voorover gebogen stond en het jurkje wijd was, gleed het jurkje over haar rug en kwam rond haar handen te liggen. Haar broekje zat nog gedeeltelijk tussen haar billen dus eigenlijk stond er een naakt meisje voor me.
Ondanks dat ik uit de stad kwam en bijna 15 was had ik nog nooit een naakt meisje gezien en zeker niet zo in deze onderdanige gewillige houding als Anita nu stond.
Als in trance pakte ik de band van het broekje vast en trok het broekje naar beneden. Anita werkte goed mee door haar dijen uit elkaar te doen en een beetje met haar billen te draaien om het broekje weer tussen haar billen uit te krijgen.
Ik pakte het broekje op en legde het op een hooibaal.
Terwijl ik aandachtig keek naar de mooie billen en ook de eerste welvingen van haar borstjes zag, deed ik mijn riem los en trok hem uit de lussen van mijn broek.
Het was een goedkope riem en ook niet zo mooi breed, maar ik had niets anders.
Ik dacht goed na, wat had Anita verteld? Riem dubbel vouwen en gesp in je hand. Met mijn linker hand raakte ik haar billen aan en voelde hoe zacht ze waren, ik deed het ook als een soort reflex om de afstand te meten.
Ik haalde mijn linker hand weg en gaf een flinke klap met de riem.
Ik hoorde een gesmoord kreetje van Anita, en ze trok haar billen weg. Ik sloeg weer meteen en weer en weer. Ik dacht een snik te horen, ik schrok. Had ik te hard geslagen?
“Dank u meneer,” hoorde ik.
Ik gaf nog een klap met de riem en vroeg: “Heb je wat geleerd Anita?”
“Ja meneer, om voorzichtiger te zijn en u te gehoorzamen.”
“Mooi,” zei ik, “doe je kleren recht en dan gaan we naar de boerin.”
We kwamen in de keuken en ik had het gevoel dat iedereen naar ons keek.
“Mooi daar zijn jullie, was nog een eind he,” zei boer Jan.
“Kom maar gauw zitten, wat een gezonde rode kleur heb jij Anita”, zei de boerin, “was het een spannende opwindende dag zo met het oogsten en rijden op de tractor?”
Anita en ik keken elkaar aan en het gezichtje van Anita kleurde nog roder, ik dacht er aan hoe mooi haar billen gekleurd waren.
Na het eten ging de knecht Henk met zijn kinderen naar huis.
De volgende dag gingen we in de schuur de wagens legen en de strobalen keurig stapelen. Anita kwam niet langs, dat maakte me erg zenuwachtig.
‘s Middags toen Henk naar huis ging vroeg ik voorzichtig: “Is Anita ziek?”
“Nee,” zei Henk, “ze moest haar moeder helpen met de was.”
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?