| Gepost op zondag 13 september 2015 - 07:42 pm: | 
|
| De veiling  
Toekomst met een gouden rand?
Mij was een gouden toekomst voorspeld. Elke week een veiling, en op elke veiling duizenden euro’s te verdienen. Na het afbetalen van mijn proeven van bekwaamheid zou ik steeds de helft van het hoogste op mij uitgebrachte bod ontvangen. Daarvoor maar een kwart, maar als ik het snel uitrekende, zou dat na een maand of twee over moeten zijn. Ik zal de rekensom die ik maakte niet helemaal uitleggen (soms kan ik hem zelf niet meer volgen). Het principe is echter tamelijk eenvoudig. Elke week is er een veiling waar acteurs en actrices aangeboden worden. Acteurs en actrices voor een film. Of je veel of weinig opbrengt, hangt af van waarvoor je beschikbaar bent (en uiteraard, van hoe je eruit ziet). Je beschikbaarheid moet je eerst kenbaar maken en daarna bewijzen. Zo heb ik niets met poep en pies, dus wat daarmee verband houdt, dat heb ik niet aangekruist. Recht-toe-recht-aan-seks… okay (kruisje dus). Masturberen… ook goed (weer een kruisje). Maar dat zijn ‘bezigheden’ die niet veel opleveren. De echte winst is te maken met bondage (gebonden worden, niet met het binden) en meer nog, met het ontvangen van pijn. Wat minder met tal van vormen van onderdanig gedrag, maar oninteressant is deze categorie zeker niet (nog meer kruisjes dus). Na het aankruisen van vakjes in de lange lijst die mij voorgelegd was (waarop ook de gemiddelde opbrengsten waren te lezen), stonden er wel meer dan vijftig kruisjes. Sommige waren meer een gok. Vijftig slagen met een bamboe stok op mijn achterste… zou ik dat kunnen doorstaan? Dat zou ik tijdens een proeve van bekwaamheid moeten bewijzen. Als me dat lukte, dan zou mijn examinator het hokje groen maken (en niet rood) en er zijn handtekening achter zetten. Op de veiling telden alleen de groene hokjes. Die vertelden degenen die een bod zouden uitbrengen, waarvoor ze me wel en niet zouden kunnen inzetten. Daarmee ook, in wat voor film ze me konden gebruiken (en dus wat die ongeveer op zou kunnen brengen). Dat is uiteraard van grote invloed op het geld dat zij kunnen verdienen, dus op hun bod, en daarmee dus ook op wat ik kan verdienen.
(Tussen de bieders zitten ook mannen en vrouwen die je niet voor een film maar alleen voor hun eigen plezier willen hebben. Dat zijn er echter niet veel. Ook het inhuren voor een feestje komt wel voor. Een meisje dat ik sprak was ooit ingehuurd door een studentenhuis. Ze had alleen groene vakjes bij wat maximaal ‘gewone seks’ genoemd kan worden. In de vierentwintig uren waarvoor ze was ingehuurd had ze geen seconde kleding aan gehad. Ze had meer gepijpt en was meer geneukt dan ze bij had kunnen houden. Toen ze aan het einde van de afgesproken tijd iedere aanwezige minstens twee keer had bevredigd, lieten ze haar opruimen en de vaat doen. Zonder kleren aan, uiteraard. De studenten verdrongen elkaar, om met hun mobieltjes foto’s van haar te nemen. Ze was opgelucht toen halverwege de vaat de bel ging. Een bode van de veilingmeester kwam haar ophalen. Ze nam niet eens de moeite om haar kleren aan te trekken. Naakt, met haar kleren onder haar armen, schoof ze op de achterbank van de auto. Bij het veilinghuis had de bode haar uit de auto moeten tillen. Ze vertelde dankbaar hoe lief hij voor haar was geweest. Hoe hij haar in een warm bad legde, waste, en daarna afdroogde, en haar in één van de vele logeerkamers van het veilinghuis in bed legde. Ze sliep een gat in de dag.)
Ook de proeven van bekwaamheid werden gefilmd. Daarmee verdienden de examinatoren vast een extra zakcentje. Daarvan zie je als aspirant echter niets. Je mag al blij zijn, dat je niet vooraf voor de proeven hoeft te betalen.
Laat me voordat ik inga op de eerste keer dat ik werd geveild, eerst wat vertellen over die proeven van bekwaamheid. Op de bovenste regel van het formulier staat: ‘Strippen en naakt rondwandelen in gezelschap. Desgevraagd houdingen aannemen waarbij intieme lichaamsdelen zichtbaar zijn.’ Daarachter zette ik een kruisje. Niet dat ik daar gemakkelijk over dacht. Ik ben nogal schuchter. Ik had me zelfs nog nooit eerder voor iemand uitgekleed. Laat staan dat ik me kon voorstellen hoe ik me zou voelen, als ik naakt met mijn benen wijd voor iemand op de vloer zou moeten gaan liggen. Als je elke maand ziet, hoe voor betaaldag het saldo van je rekening dieper in het rood zakt, dan moet je echter wel denken aan wat bijverdiensten in het weekend. Er stond een gemiddelde opbrengst van € 400 achter vermeld. Dat zou in de eerste tijd voor mij € 100 per weekend extra en daarna € 200 per weekend extra betekenen. Niet veel voor 24 uur, maar wel zwart (en een begin voor het oplossen van mijn financiële ellende). Er waren nog meer kruisjes (en met veel hogere bedragen) te gaan. Eerst deze maar. Ik moest even slikken, maar toen zette ik een kruisje in de kolom ‘JA’.
Laat me de rest van het formulier even overslaan. Ik ga nu eerst naar de eerste proeve van bekwaamheid, die op die eerste regel sloeg. Elke ‘werkdag’ begint op zaterdagavond. Strikt om zes uur ’s avonds. Voor de proeve van bekwaamheid haalt de bode je dan thuis op, in een zwarte Mercedes. Klokslag zes sta je ter plaatse – en bij een proeve van bekwaamheid is dat een kamer in het veilinghuis. Een klok, met het geluid van de Big Ben, komt daar waarschijnlijk via luidsprekers binnen. Je herkent de melodie. Dan volgen de zes slagen. Als de zesde slag nog naklinkt, komt er uit een hoek een stem. Een stem van een jonge vrouw in mijn geval: ‘je mag je nu langzaam uitkleden’. Een donkere basstem daarna zegt: ‘maar doe het langzaam, verleidelijk’. Ik neem aan, dat ze me kunnen zien, maar ik zie ze niet. Zijn ze getweeën? Zijn er meer? ‘Opschieten nu!’ gebiedt een wat hogere mannenstem. Het zijn er meer! Ik slik. Dit heb ik nog nooit gedaan! Hoe kan ik hier strippen, in een schemerige kamer, zonder muziek, en zonder dat ik weet wie er allemaal naar me kijkt? Dan komen de rode cijfers op mijn bankrekening me weer voor de geest. Heb ik een keuze? Wellicht, maar die ken ik niet!
Er floepen twee spots aan. Ik sta nu in het volle licht. Mijn hand gaat aarzelend naar de ritssluiting van mijn gewatteerde winterjack. Dan neem ik een besluit. Ik zal ze een poepje laten ruiken. Ik draai met mijn rug naar de spots en open en sluit de rits eerst verschillende keren. Dan draai ik mij, zo verleidelijk als ik maar kan, naar het volle licht. De rits gaat open. Dan zakt het jack over mijn schouders wat omlaag, voordat ik mij weer omkeer. Is dit het spel wat ik moet spelen? Moet ik jullie gek maken? Ik zal jullie krijgen. Ik heb dan wel nooit gestript, maar ik heb wel stripteases gezien. Als ik daaraan denk, en het gewoon nog beter en verleidelijker weet te doen, dan wordt mijn ‘JA’-hokje erg donker groen en komt er een uitroepteken achter. Ik kan het!
Als ik uiteindelijk alleen nog een bh en een slipje aan heb, begin ik aan mezelf te twijfelen. Tot nog toe kon ik denken aan strand en zwembad, waar ik me probleemloos in bikini vertoonde. Maar als ik mijn bh af doe, dan zien ze mijn tietjes. Daar ben ik niet echt trots op (zwak uitgedrukt). Ik stond achterin de rij, toen ze uitgedeeld werden. Ik ben nooit verder gekomen dan halverwege een A en een B-cup. Alleen mijn tepels zijn groot. Overdreven groot zelfs. De zaak is behoorlijk uit evenwicht. Hoe kan ik dat vertonen? Ik maak plagerige danspasjes (nog steeds zonder muziek) om de tijd te rekken. ‘Doorgaan!’ zegt een vrouwenstem, die ik nog niet eerder heb gehoord. Even denk ik eraan om maar op te geven. Maar als ik opgeef, dan moet ik de huur opzeggen. Waar moet ik dan wonen? Terug naar mijn moeder? Ze ziet me aankomen!
Ik draai mijn rug naar het licht en maak de sluiting los. Dan haal ik de schouderbandjes naar beneden. Met een arm en daarmee mijn bh tegen mijn heuveltjes geklemd, draai ik weer langzaam naar het licht. Ik slik. Dan neem ik een besluit. Ik steek mijn beide armen in de lucht, alsof ik een denkbeeldige ballon wil grijpen. De bh valt neer aan mijn voeten. Ik draai rond. Honderdtachtig graden. Dan blijf ik staan en maak ik zelfs een buiging. Als ik weer rechtop sta, mijn armen nu langs mijn lijf, blijft het even stil. Dan weerklinkt applaus. Van hoeveel? Een stuk of zes, zeven mensen. Ik buig nogmaals. Ik zuig de sensatie in me op. Maar ik ben nog niet klaar.
Mijn grote zorg is nu, of het uittrekken van mijn slipje ook op goedkeuring kan rekenen. Mijn bikinilijn is in de zomer netjes geknipt en geschoren, maar het is nu midden winter. Ze hebben ongetwijfeld al haartjes uit mijn slipje zien ontsnappen. Zo weinig tiet als ik meegekregen heb, zoveel haar is mij ten deel gevallen. Vanmorgen heb ik nog wel alles wat uit mijn slipje stak weggeknipt. Maar kan mijn oerwoud de nog altijd onzichtbare toeschouwers bekoren? Regel twee was de vraag, of ik bereid was om lichaamshaar door anderen te laten knippen of scheren. Daar had ik ook een kruisje achter gezet. Daarom heb ik ook zelf de schaar niet verder ter hand genomen. Gaat dat me nu opbreken? In de meeste filmpjes zijn de dames glad geschoren. Kennelijk vinden mannen dat leuk. Ik snap dat niet. Het is alsof het een kutje van iemand van voor de pubertijd is. Onbehaarde kutjes en pedoseks komen, denk ik, dicht bij elkaar. Maar er is een groot verschil tussen onbehaard en mijn oerwoud. Een oerwoud bovendien, waar mijn overdreven grote binnenschaamlippen uit plegen te steken. Alweer een punt dat mij nu ongelofelijk onzeker maakt. Wat schaamlippen betreft stond ik, net als waar het om haar en tepels ging, vooraan in de rij.
Ik keer mijn rug naar de spots en laat tergend langzaam mijn slipje zakken. Mijn billen keer ik naar opzij. Na mijn rechter voet er uit getrokken te hebben (‘is mijn kruisje wel schoon?’, schiet er door me heen) schop ik het stukje textiel naar de rest van mijn kleren. Met mijn handen voor mijn kruis draai ik me langzaam om. Dan neem ik een besluit. … Opnieuw grijp ik met beide handen naar de onzichtbare ballon.
Het waren acht mensen, die om me heen kwamen staan. Ze lieten me tal van houdingen aannemen. Ze bekeken alles van me, maar zonder me aan te raken. Dat was kennelijk iets dat pas bij de tweede proeve hoorde. Toen ik op mijn horloge keek, achterin de auto van de bode, bleek het net tien uur ’s avonds te zijn. De eeuwigheid die ik doorstaan had, was minder dan vier uren geweest. Nu had ik één groen vakje. Zaterdag om vier uur ’s middags kon er al op me geboden worden. Als niemand bood, dan begon om zes uur de tweede proeve.
Mijn laatste proeve was pas anderhalf jaar later. Tussentijds was ik al meermalen ‘verkocht’, en had ik ook aardig bij weten te verdienen. Mijn laatste kruisje en daarmee mijn laatste proeve, bestond uit de vijftig slagen. Daar zou ik niet zonder schram vanaf komen. Wellicht zou ik zelfs even vrijaf moeten nemen. Geen probleem, want drie of vier keer per jaar daarvoor verkocht worden levert meer op, dan het dubbele van mijn jaarsalaris. Dan zou ik alle andere aanbiedingen ook van de hand kunnen wijzen. Het was daarom een felbegeerd groen gemaakt kruisje.
Na een veiling kun je als geveilde een bod accepteren of afwijzen. De bieders maken een keuze op grond van de filmpjes die de examinatoren gemaakt blijken te hebben. Na mijn eerste proeve kreeg ik bijvoorbeeld al gelijk een bod van € 500. Het enige wat ik daarvoor hoefde te doen, was naakt zwemmen in een zwembad tot ik daar met een gigantisch schepnet uitgevist werd. Het was het hilarische hoogtepunt van het jubileum van een hengelsportvereniging. Ik nam het bod aan en zwom rond, daarbij het schepnet van de bejaarde hengelaars vermijdend. Totdat ik moe werd en me maar liet vangen. Toen ze me op de kant gekregen hadden, kreeg ik luid applaus, en een hand en een handkus van de voorzitter. Dat was het dan. Zo leerde ik, al doende, welk bod ik moest aannemen, en welk niet. Het merendeel had ik afgewezen, en desondanks was mijn financiële situatie sterk verbeterd. Bovendien stond ik nu voor mijn laatste proef!
Naakt staan was mij niet vreemd meer. Ook niet, ten overstaan van vijf vrouwen en vijf mannen. Pijn ontvangen ook niet. Twintig slagen met een leren riem op mijn tietjes: ik heb ze grandioos doorstaan! Niet dat ik ze daarna niet veel gezalfd en gewreven heb. Ze deden nog dagenlang pijn. Zelfs twintig slagen met een vergelijkbaar instrument op mijn klit doorstond ik. Tot nu toe alleen maar groene kruisjes. Ik heb wel een hele week moeilijk gelopen (ik hoop dat mijn collega’s er niet te veel van gemerkt hebben). De eerste dagen kon ik zelfs geen slipje verdragen en kwam ik met mijn blote reet onder een lange rok op kantoor. Daarna droeg ik maandverband met Zwitsal babyzalf. Niet alleen goed voor babybilletjes, kan ik vertellen! De vijftig slagen op tietjes en klit heb ik niet aangekruist. Dat leek me echt te heftig. Vijftig op mijn billen… dat zou nog (net) moeten kunnen. Of net niet.
Ik zal niet verder vertellen over hoe ik vastgebonden werd. Hoe elk van de vrouwen en de mannen mij vijf slagen gaf. Medelijden is kennelijk een woord, waarvan ze nog nooit hebben gehoord. Waarom ik dit vooral vertel? Ik ben geslaagd! Je mag op mij komen bieden! Maar ik ben niet goedkoop!
Als er één ding is, wat dit alles mij heeft gebracht (even afgezien van het feit dat ik nu niet alleen gewoon mijn rekeningen kan betalen, maar ook luxe op vakantie kan gaan), dan is het wel dat ik nu zelfverzekerd ben. Ik schaam me niet meer voor mijn tietjes, mijn tepels, mijn hangschaamlippen, of mijn haargroei! Ik ben hot-topic op de veiling. Ik kreun als er heet kaarsvet over mijn lijf loopt of tepelklemmen mij de adem benemen. Ik snak naar adem als touwen me te lang binden. Maar jullie… jullie die op mij bieden, die kaarsvet laten druipen, klemmen plaatsen, touwen aantrekken… Die mij slaan en pijn laten lijden… Uiteindelijk dienen jullie mij. Een sub is geen sub maar een Sub, en de Meester… ach, hij is slechts een meester. Sub’s rules the world!
|
|
    
LeerMeester
Bevlogen lid
Inlognaam: tuan
Bericht Nummer: 58
Aangemeld: 05-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 20 april 2016 - 02:10 pm: |
|
Sub of arbeidster |
Door dat Dom Loek, zo lekker ( wel heel veel reacties in 1 week..) actief verhalen aan het lezen is en daar op reageert komen schrijver en verhalen weer onder de aandacht.
Althans voor mij werkt het..;-)
Via de rechter boven hoek ga je dan naar meer verhalen van een schrijver (ster) vandaar dat ik op een verhaal van 2015 reageer.
Wat mij opvalt is dat ik vele verhalen voor de tweede keer lees maar dat er geen reacties op die verhalen zijn.
Best jammer eigenlijk iets waar ik dus mede schuldig aan ben.
Onder dit verhaal reageer ik waarschijnlijk niet op de juiste plek voor een constatering, maar toch...
Het is een mooie gelegenheid om zijdelinks iets positiefs bij te dragen.
Deze vrijheid heb ik genomen omdat ik niet inhoudelijk ga reageren maar met een stelling.
Hieronder de conclusie, slotrede van het overigens vermakelijke verhaal met een hele mooie uitgewerkte setting.
- "Maar jullie… jullie die op mij bieden, die kaarsvet laten druipen, klemmen plaatsen, touwen aantrekken… Die mij slaan en pijn laten lijden… Uiteindelijk dienen jullie mij. Een sub is geen sub maar een Sub, en de Meester… ach, hij is slechts een meester. Sub’s rules the world!" -
De hoofd persoon heeft als motivatie een negatief banksaldo, nergens krijg ik de indruk dat het ondergaan van de handelingen een andere beweegreden heeft dan de cijfers voor de komma.
Binnen mijn beleving kan je dan niet spreken van een sub, ( lees onderdanig persoon ) sterker nog het irriteert mij!
Ik denk ook al is het in humor geschreven, je sub's te kort doet, ook al is de schrijver Dominant het gaat te kort door de bocht door te stellen dat meesters, geen Meesters zijn maar een inkomsten bron en een hulp middel voor betere zaken ondergeschikt aan de wil en wensen van onderdanige personen.
Stelling;
jezelf overgeven aan de wil van een ander persoon voor geld maakt je tot een arbeider(ster), het heeft totaal niets te maken met onderdanigheid.
De persoon in kwestie is de titel sub of slaaf niet waardig.
Mijn conclusie, hier is een loonslaaf omschreven zij beheersen niet de wereld zij ondergaan enkel wat een betaler eist!
Als het bedrag maar hoog genoeg is dan zijn er ook geen grenzen meer, dat maakt geen heersers maar gedogers!
Een arbeider levert een dienst voor geld niet meer niet minder, niets mis mee overigens.
Maar het verdiend niet het respect wat een onderdanige toekomt..!
LeerMeester,
Voorheen bekend onder Leergierig.
Ik heb een heerlijke slavin en kan genieten van andere D/s stellen.
| |
Spankstudent
Lid
Inlognaam: spankstudent
Bericht Nummer: 13
Aangemeld: 10-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 20 april 2016 - 07:57 pm: |
|
Oneens met de stelling |
Interessante stelling!
Ik denk dat het voor iedereen anders is wat hij of zij hierbij voelt.
Ten slotte, wat is de definitie van Sub, dominant e.d.?
Ik ben zeker niet 24/7 dominant, slechts 1 tot enkele uren per week, maar daarom voel ik me nog wel zo.
Als er betaald wordt kan ik me voorstellen dat het hele sub/meester gebeuren meer een rol is.
Maar als beide partijen zich er goed bij voelen, waarom niet?
Zelf ben ik niet zo van betalingen e.d. met betrekking tot dub/dom maar je moet het maar durven, zo met iedereen en echt alles doen wat ze je vragen.
In de ideale situatie heb je twee mensen met een passie, de dom en de sub.
Die ideale situatie is er echter niet altijd voor iedereen, wellicht dat een dienst dan uitkomst biedt.
Ook de dienst valt veel respect voor op te brengen!
In de ideale wereld is er voor beide partijen niet veel respect nodig, slechts wederzijds respect.
Aangezien in de ideale wereld de dom en de sub hun passie uitvoeren ( Ook zeker respect voor hun uitingen en dat ze hier voor uit durven te komen!).
Respect voor wat ze doen? Valt mee, ze doen het vooral voor zichzelf, vanuit een passie.
Je zou het ook zo kunnen zien:
Het verdiend wellicht nog wel meer respect dan wat een onderdanige toekomt.
|
heemskerk
Productief lid
Inlognaam: domloek
Bericht Nummer: 40
Aangemeld: 12-2015
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 08 mei 2016 - 11:06 am: |
|
SUB of ARBEIDER |
BESTE Leermeester ik heb je stuk nog een keer na zitten lezen ben het met je eens ,er ontstaat een werk over een komst .
Ik zet hier bij mij kanttekening je zou maar een sub zijn die naar pijn verlangt of vernedering en dit is de enige manier
wat doe je dan ik geloof dat je het weet ,ik zeg niet dat het goed is maar wel een manier om aan je trekken te kommen
en zo je bevrediging te krijgen maar anders om kan ook .
bij mij geld als het met liefde gaat en respect waar om niet
niet iedere Meester heeft een sub of iedere sub een Meester .
We leven nu een maal in een wereld die niet perfect is
mij slavin was mijn vrouw ik had het goed 24 /7 bij mijn in huis en beschik baar voor mijn .
ik heb nu nog bewondering voor haar al is ze 19 jaar dood ze is nog mijn slavin en heb nu nog respect voor haar ,maar dit is niet voor ieder een weg gelegen ,en kan betaalde bdsm een uitkomst zijn
ik wil het hier bij laten
LeerMeester de groeten van DOM LOEK ik ben zeventig jaar jong en houd van BDSM
|
LeerMeester
Bevlogen lid
Inlognaam: tuan
Bericht Nummer: 60
Aangemeld: 05-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 08 mei 2016 - 03:28 pm: |
|
sub of SUB... |
Het stukje uit het verhaal waar ik dieper op in ging;
- "Maar jullie… jullie die op mij bieden, die kaarsvet laten druipen, klemmen plaatsen, touwen aantrekken… Die mij slaan en pijn laten lijden… Uiteindelijk dienen jullie mij. Een sub is geen sub maar een Sub, en de Meester… ach, hij is slechts een meester. Sub’s rules the world!" -
De woorden "ach" en "slechts", hebben hun werk bij mij gedaan, ik voelde een disrespect en van uit die stemming heb ik mijn reactie geschreven...
Een compliment voor de auteur dus... maar dat ter zijde..
Aan het einde van mij betoog haalde ik aan dat er niets mis is met betaalde sessies voor wie dat op prijs stelt.
Ik wil nogmaals benadrukken dat ik rollen spellen en uitingen van bdsm betaald of als wederdienst niet weg zet in een hoekje.
Niet bagatelliseer of veroordeel...
Integendeel zelfs, ik vindt het goed dat het bestaat en kan, zolang het oprecht eerlijk en echt is...
Wat mij tegen staat is het feit dat ik de puurheid mis bij de hoofdpersoon van dit verhaal...
En daar reageerde ik op, het verhaal en de vertaling van de conclusie die ik eruit haalde..
Niet meer en niets minder...
Spankstudent;
Ik kan mee gaan in jouw bewering dat een beroepsmatige onderdanige ook respect verdient en inderdaad je moet het maar durven..
Maar het verdiend geen respect als je daarnaast neer kijkt op Meesters die moeten betalen voor een ervaring.
Neer kijken op anderen getuigt niet van onderdanigheid in mij ogen, de woorden "ach" en "slechts" halen het respect naar mijn smaak weg...
Maar dat is mijn mening, uiteraard kan iemand er anders over denken...
DOM LOEK;
Betaalde bdsm is een uitkomst geen twijfel over mogelijk, om welke reden dan ook ...
En is respectabel !
Zeker als het met respect gaat, als het dan ook nog eens een pure vorm is die oprecht wordt beleeft dan mag de geld factor verwaarloost worden...
Wat je zegt;
"je zou maar een sub zijn die naar pijn verlangt of vernedering en dit is de enige manier
wat doe je dan ik geloof dat je het weet ,ik zeg niet dat het goed is maar wel een manier om aan je trekken te kommen"
Ik zeg dan is het ook goed..!
Maar dit is naar mijn beleving niet wat de hoofdpersoon van het verhaal zegt in haar conclusie...
Maar ook dat terzijde...
Mijn betoog ging over de overgave van een vrouw/man voor haar/zijn Dominant.
Zou ik mijn werk blijven doen zonder betaling?
(uiteraard zijn er mensen die ja kunnen zeggen maar die zijn in de minderheid).
Zou de hoofdpersoon zonder betaling zich laten welgevallen wat er wordt beschreven als onderdanige?
Mijn bijdrage is, dat SUB's niet de wereld overheersen, want zij zijn enkel maar loonslaven...
Mijn respect blijft uitgaan naar sub's ( betaald of onbetaald ) want zij dienen niet het geld maar De Meester......
( Dom Loek, Ik bewonder Jouw bewondering voor je overleden partner, je spreekt vaak met respect over haar en haar diensten... misschien is dat wel wat ik bedoel..).
LeerMeester,
Voorheen bekend onder Leergierig.
Ik heb een heerlijke slavin en kan genieten van andere D/s stellen.
| |
heemskerk
Bevlogen lid
Inlognaam: domloek
Bericht Nummer: 41
Aangemeld: 12-2015
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 08 mei 2016 - 04:14 pm: |
|
LIEFDE en RESPECT |
Beste LeerMeester bedankt voor je worden ze is vier en twintig jaar mijn slavin geweest en echtgenoten
Heb nog respect voor haar en mis haar nog dagelijks .
LeerMeester deze vorm van seks zal ook altijd blijven ,er zijn altijd mensen die geld nodig hebben
Mijn verhaal komt misschien nog wel een keer hier ,ben er wel aan bezig
GEGROET DOM LOEK
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?