Geïnspireerd op de verhalen rond Nell in Bridewell
Ze herinnerde zich vaag verhalen die ze gehoord had van de ouderlingen. Over een tijd waarin discipline vele malen 'normaler' was dan tegenwoordig. Ook al was zij dan geïnstalleerd, zoals dat met deftig woord genoemd werd maar niets meer betekende dan 'achtergelaten' in dit Instituut Ter Bevordering van Andere Levenswijzes.
Het waarom daarvan was haar nog altijd niet duidelijk, ze was ooit niet zo slim geweest en dronken naast haar fiets op de stoep aangetroffen door een meer dan vriendelijke agent. Hij was met haar mee naar huis gegaan, ze woonde toen tijdelijk bij een tante in die haar liever kwijt dan rijk was. Eenmaal thuis in het huis van haar tante was hij thee voor haar gaan zetten, ze wist nog goed hoe ontzet ze was geweest bij het idee van thee drinken! Ze had geopperd dat het gezelliger was om samen nog een glaasje wodka te drinken, waarop hij zich ineens had ontpopt tot saaie oude bromsnor,je weet wel, het stereotiepe agent dat je in de media zo vaak tegenkwam. Het grappige was dat zij hem heel anders zag, zij zag het beeld van een opgewekte, sportieve 'kom bij ons werken' type agent dat je in andere media spotjes zag.
Haar opmerking over een gezellig glaasje wodka was met afkeurende blik door hem genegeerd terwijl hij stilzwijgend thee was gaan zetten. Ze herinnerde zich nog goed hoe ze zich steeds meer een klein meisje ging voelen naarmate de stilte langer duurde, tegen de tijd dat hij haar een kop dampende thee had voorgezet was zij in tranen uitgebarsten (wat ze aan de alcohol weet overigens).
Met begripvolle blik had hij haar aangekeken en gevraagd of het ging, ze had haar hoofd geschud maar niet begrepen waarom ze zich zo voelde. Het leek daarentegen of hij daar een veel beter zicht op had, hij had vragen gesteld die op dat moment zo goed leken aan te sluiten op haar gevoel. Vragen zoals of ze zich schuldig voelde over haar losbandigheid, of de vraag of ze het miste om consequenties voor haar gedrag tegen te komen. Die laatste had ze niet echt begrepen maar het had zo veilig, zo vaderlijk geklonken. Er straalde vertrouwen en begrip uit die woorden maar ook een duidelijkheid die ze miste in haar leven.
En dat alles had haar hier laten belanden, in dit vreemde Instituut met verhalen over meisjes die in een ver verleden voortdurend lichamelijk gestraft werden voor het overtreden van regels, of voor het niet vertonen van gepast gedrag. Het eerste verhaal dat ze had gehoord had haar vervuld met een mengeling van afschuw en opwinding, al had ze die laatste angstvallig verborgen gehouden.
Het was een verhaal over een meisje dat bij binnenkomst van het voormalig oude instituut (dat al meer dan honderd jaar geleden zijn deuren gesloten had) een paar simpele basis regels meegekregen had. Eén van de regels betrof het volledig volgens de protocollen van die tijd kleden, het arme meisje had gedacht dat de controle op die regels niet zorgvuldig zouden worden nageleefd. Ze had gedacht dat haar privacy intact gehouden zou worden en dus had ze nimmer zien aankomen dat bij één van de inspecties ze gedwongen werd om te laten zien welke kleding zij droeg. Toen ze niet het juiste (lange dames) ondergoed droeg was dat een overtreding die zeer serieus genomen werd. Zo serieus dat er geen hoor en wederhoor werd toegepast, ze werd direct meegesleurd naar één van de vele lange banken die in de gangen en diverse zalen van het complex stonden, haar voeten en handen werden onder een soort bruggetje doorgetrokken die aan de bank bevestigd waren. Haar lange overrok en onderrok werden teruggeslagen zodat haar billen openlijk tentoongesteld konden worden. Diverse dames die zich ook in het instituut bevonden stroomden toe om te zien wat er met deze nieuwelinge gebeurde, de Directeur voegde zich bij hen en een bewaakster, een keukenhulp én de vrouw van de Directeur hadden een birch gepakt zodat zij om beurten de billen van dit meisje konden geselen.
Dit verhaal werd gretig verteld door de meisjes die al langer in het Instituut leefden, en het leek of zij exact aanvoelden welke meisjes gevoelig waren voor deze verhalen. Ze had hun blikken gezien, blikken die observeerden en registreerden, blikken die voelden, en wisten. En ze hadden het geweten, van haar...dat dit verhaal haar vervulde met zoveel verschillende emoties. Dat ze het liefst zich teruggetrokken had in haar eigen kamer om zichzelf naar een orgasme te kunnen vingeren. Die dag hadden ze haar niet met rust gelaten, overal waar ze naartoe ging werd ze gevolgd door één van de andere meisjes. Wat weer de aandacht van de Persoonlijk Begeleiders had getrokken, die haar hadden aangesproken (waarom die andere meisjes niet vroeg ze zich nog steeds af) en haar talloze vragen hadden gesteld die ze niet had begrepen..toen niet althans..
Later die avond, na het avond eten waar ze door de enorme onrust in haar lichaam geen hap door haar keel had kunnen krijgen, wat haar een boze blik had opgeleverd van de Voedingsdeskundige die verantwoordelijk was voor de fysieke gezondheid en het gewicht van de meisjes, was er een sterke onrust die haar in zijn greep hield. Ze kon zich met moeite concentreren op de avond taken, ieder meisje had haar eigen taken en die wisselden van week tot week. Haar taak deze week was om de ingeleverde boeken in de bibliotheek weer netjes op hun plek te zetten, en daarbij een lijst te maken van meisjes die te laat waren met inleveren. Wanneer een meisje haar boek voor de eerste keer te laat inleverde dan werd er een waarschuwingsmelding achter haar naam genoteerd, bij een volgende te laat inleveren kwam er het getal 1 achter de naam en dat kon dan verder oplopen. Nieuwsgierig als ze was keek ze door de lijst met namen, er waren meisjes die hoge cijfers achter hun hadden staan. Ze vroeg zich af of dit eeuwig door liep of dat er ook een soort eindpunt in te bereiken was, en wat dat dan weer inhield.
In de korte tijd dat ze hier was had ze nog maar weinig inzicht gekregen in het reilen en zeilen van dit instituut. Ze dacht terug aan het gesprek met de agent, hoe zijn woorden haar in verwarring hadden gebracht. Waarom had ze zo'n intens warm gevoel in haar buik gekregen toen hij had gesproken over 'consequenties voor haar gedrag tegen te komen'? Destijds had ze het aan de alcohol geweten, dat warme gevoel, maar als ze echt eerlijk naar zichzelf toe was dan moest ze bekennen dat het niets met de invloed van alcohol te maken had. Ze voelde zich dom en naïef dat ze zich door een prikkel van opwinding had laten leiden, waardoor ze nu hier zat. Toen hij haar had uitgelegd over een instituut voor meisjes die een beetje de weg kwijt waren was haar hoofd op hol geslagen, ze had allerlei wilde fantasiegedachten gekregen over strenge docenten, regels, overtredingen en straf. Vooral over straf had ze wild door gefantaseerd en zoiets kon natuurlijk helemaal niet bestaan in deze moderne tijd waar fysieke veiligheid van ieder mens een heilig iets leek te zijn.
Ze wierp een blik op de klok van de computer, nog een half uur en dan zat haar werktijd hier er weer op. Dan mocht ze zich eindelijk terugtrekken in haar kamer, ook zoiets, ze had verwacht dat ze met meer meisjes op zaal moest slapen maar in tegenstelling daarvan had ze een ruime eigen kamer, met veel ramen en licht en leuk ingericht. Ze had een eigen tv, laptop en internet en veel privacy, en dat was waar ze behoefte aan had. Ze wilde naar bed, verder fantaseren over het verhaal dat ze had gehoord, ze wilde dat prettig warme gevoel in haar lichaam kunnen verwelkomen wanneer ze aan het fantaseren was.
Plotseling viel haar blik op de titel van een boek, deze stond bij meerdere meisjes vermeld: A day at Bridewell, misschien was dit verplichte literatuur voor het vak Engels. Ze keek of het boek aanwezig was bij de beschikbare boeken en was teleurgesteld om te ontdekken dat dit niet het geval was.
Toen het eindelijk tijd was sloot ze af en ging naar haar kamer, een paar meisjes spraken haar aan op de gang, of ze nog zin had om samen op de kamers van één van hen iets te drinken? “Een ander keertje, ik ben erg moe en ga naar bed”, had ze geantwoord en was zonder verder iets te zeggen doorgelopen naar haar kamer. Daar nestelde ze zich met laptop in haar bed en voerde Bridewell in Google in. Als eerste kwam ze iets tegen over een kasteel, de Bridewell Palace maar wat haar nieuwsgierigheid het meest had getriggerd was het zoekresultaat daaronder. Over de gevangenissen van Bridewell en een vertaling die ze tegenkwam in het Engels:
(Law) a house of correction; jail, esp for minor offences
[after Bridewell (originally, St Bride's Well), a house of correction in London]
Ook kwam ze een boek tegen met de titel Nell in Bridewell, en een tekening die uit dit boek leek te komen welke haar hart een keer liet overslaan. Het was een scene die verdacht veel leek op het verhaal welke door de meisjes hier verteld werd, een meisje op een lange bank, een raar soort houten constructie aan de bovenzijde waar haar hoofd doorheen gestoken was, en haar voeten waren aan de onderkant door eenzelfde soort constructie gestoken. Haar benen en billen waren ontbloot en de manier waarop ze zichzelf met haar handen vasthield voelde alsof het heel heftig was wat er met haar gebeurde. Er stond een man te kijken, een vrouw sloeg het meisje met een vreemd uitziend instrument dat ze niet kende (het leek een zweep maar net anders), een tweede vrouw stond met een ander vreemd instrument in haar handen en een derde vrouw raapte iets op uit een kom. Beide instrumenten zagen er uit alsof ze bedoeld waren om mee te slaan...
Ze kon het beeld niet van haar netvlies af krijgen en haar fantasie trok haar mee een donkere wereld in van correctie huizen, regels en meisjes die gestraft werden.
Dit verhaal werd eerder gepubliceerd op Maison MisTique
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?