Bezoek
Het nette meisje, ze gaat met haar moeder naar de stad en later met een vriendin uit.
“Mam, wil je koffie?’’
Ze riep vanuit de keuken naar haar moeder in de woonkamer. Voor het eerst sinds ze haar Meester had zou ze vandaag met haar moeder de stad in gaan.
“Ja schat!”
Moeder zat op de bank en keek om zich heen. Het leek wel of het huis van haar oudste dochter een andere atmosfeer bezat dan voorheen.
“Heb je iets veranderd in huis?” vroeg moeder.
Haar moeders argeloze opmerking maakte dat ze de koffiebus liet vallen. Alles over de vloer. Verward en geschrokken keek ze rond naar de ravage op de keukenvloer die ze vanmorgen vroeg nog zo ijverig had gedweild.
“Wat zei je??” riep ze op haar hurken zittend.
“Laat je wat vallen Kindje?”
“EEEEHHH de koffiebus!”
“Moet ik Helpen?”
Haar dochter had haar spreekwoordelijke onhandigheid nog niet afgeleerd. Ze vroeg zich af hoe dat onhandige meisje het ooit kon redden in zo’n verantwoordelijke baan.
“Nee hoor! Het is zo opgeruimd. Maar wat vroeg je nou??”
Het zweet brak haar uit.
“Ik vroeg of je iets in huis had veranderd!” vroeg moeder.
“Nee, niet echt! Ik heb wel pas schoongemaakt! Hahaha!”
Nog nooit had een lachje zo geforceerd gekomen. Waarom trilden haar handen zo, elke keer als iemand over verandering sprak? Waarom trok haar buik samen?
“Moet ik écht niet helpen?”
“Nee mam, echt niet, ga jij nou maar lekker zitten!”
Pffff wat een ellende. Haar moeder zou nu vast de hele dag gaan doordraven over dat schoonmaken. Overal lag koffie in de keuken, en hoe meer ze rondkeek, hoe meer ze zag.
“Heb je iets te lezen?”
Moeder keek de kamer rond. Er was iets anders, maar ze kon er de vinger niet opleggen.
“De Libelle en de Viva onder de TV,” antwoordde ze.
Er verstreek een halve minuut voordat ze zich het bestaan van de map met bondagefoto’s herinnerde. “Lag die map ook niet in dat stapeltje? Oh verdorie.”
Ze sprong op en rende naar de kamer.
Moeder zag de Libelle boven op het stapeltje liggen. Wat een bende, dacht ze bij het zien van het wanordelijke stapeltje kranten en mappen.
“Ik dacht dat je had opgeruimd!”
Moeder kon het niet laten. Opvoeden verleerde je nooit! Ze pakte de stapel en begon hem te sorteren.
“Ik zei dat ik had schoongemaakt,” zei de dochter die inmiddels met hoogrode wangen achter haar moeder stond.
“Geef maar aan mij mam, ik ruim het wel op!”
Moeders blik verraadde niets maar sprak tegelijk boekdelen.
Haar hart raasde in haar borst terwijl ze de stapel snel naar de slaapkamer bracht en in haar kast propte. Snel pakte ze de stofzuiger. Ze had een hekel aan het lawaai maar het was de snelste manier om die koffie weg te krijgen. Ze morste toen ze water in het apparaat goot en zette het filter eronder.
Moeder bladerde in de Libelle en begon over de zomermode.
“Wel leuk al die wijde rokken! Passen goed bij je figuur!”
Ja natuurlijk! dacht haar dochter in de keuken, dan valt mijn dikke kont minder op!
“Ik weet nog niet of ik een rok ga kopen.”
Moeder had de Viva ontdekt. Er stond natuurlijk een artikel over seksualiteit.
“Ik snap niet dat die bladen al die artikelen over seks afdrukken! Hier! Kijk dan! Als vrouw moet je tegenwoordig maar één ding! Mannen behagen!”
Ze voelde haar vingers weer gaan trillen en moest de kopjes terugzetten op het blad. Haar moeder klonk als vanouds: vol verontwaardiging. De woorden die ze als meisje al talloze keren had gehoord:
“Mannen willen maar één ding! Mannen willen maar één ding! Mannen willen maar één ding! Mannen….”
De deurbel zoemde.
“De bel gaat lieverd!”
Ja natuurlijk ging de bel, ze was toch niet doof! Met ergernis liep ze de gang door en zag door de matglazen ruit een silhouet van een man. Haar hart sloeg over van schrik.
“Oh goden! NEE!”
Ze dacht dat ze flauw ging vallen. Met verkrampte vingers deed ze de deur open. Daar stond hij. Hij had zijn sleutel al gepakt. Met de meest stralende glimlach begroette hij haar; een vluchtig kus op haar voorhoofd drukkend.
“Meester!” zei ze hijgend van spanning.
Hij stapte energiek naar binnen, zette zijn koffertje neer en keek om zich heen. Er was iets anders aan het huis. Natuurlijk! Een onbekende jas aan de kapstok en een vleug parfum die hij niet kende. Hij keek haar vragend aan en zag de regelrechte paniek in haar ogen.
“Mijn moeder is hier!” fluisterde ze.
Ze wou dat ze nu heel ver weg kon vluchten. Haar moeder en haar Meester! Dat kon niet!!!!!
“Weet ik!”
Een vlaag van woede schoot door haar heen. Dit was gemeen van hem! Ze zou hem wegsturen!
Maar hij was al naar de kamer gelopen en bezig haar moeder vriendelijk te begroeten.
“U bent Irene’s moeder!”
Moeder keek die vreemde heer aan. Begin vijftig, grijzend, lang. Hij straalde een onmiskenbaar zelfvertrouwen uit.
“Mevrouw van Veen,” zei ze met alle hooghartige waardigheid die ze kon aanwenden en drukte zijn hand.
De onbekende heer keek haar onderzoekend aan.
“Mag ik u vragen waar u mijn dochter van kent???”
“Ik begeleid uw dochter in een persoonlijk ontwikkelingsprogramma!”
“Ehhhhh?”
“Uw dochter, moet ik zeggen, is een zeer begaafde vrouw! Ze heeft grote kwaliteiten, en ik begeleid haar om die ten volle te benutten!”
Hij pauzeerde even: “Je zou kunnen zeggen als een soort coach!”
De vreemde man glimlachte aller innemendst terwijl hij zich neerzette in de grote fauteuil.
“Eh.. U gaat in de stoel van mijn dochter zitten!”
Die vreemde man! Ze zou hem laten weten dat ze niet was gediend van zijn air alsof hij hier de baas was! Hij keek haar vol geamuseerd onbegrip aan.
“Oh! Ik dacht dat álles hier in huis van uw dochter was!”
Haar hart sprong op in triomf toen ze hoorde hoe haar Meester haar moeder van repliek diende. Hoezeer ze ook in verlegenheid was door zijn aanwezigheid, ze ergerde zich mateloos aan het bazige gedrag van haar moeder. Ze liep naar de kamer.
“Wilt u ook koffie Mee…. Meneer van Schoten??”
“Natuurlijk”
Was dat een knipoog die hij haar gaf? Ze haastte zich om de koffie in te schenken. Even later zaten ze gedrieën aan de bijeen. Het leek zowaar gezellig te worden. Vol bewondering zag ze hoe haar Meester haar moeder om zijn vinger wond. Hij gaf charmant repliek op al haar stekeligheden. Hemelde haar dochter op en vertelde vervolgens hoe hij zag dat ze op haar moeder leek. Na een kwartier ging het over normen en waarden en discipline. En moeder gaf hem GELIJK!!!! Ze zou eens moeten weten.
“Bent u toevallig op visite?”
“Nee!!! Ik zou met mijn dochter naar de stad toe gaan. Ze moet nodig wat leuks voor de zomer. En ik wil een zomerjas kopen!”
Hij zond zijn subje een berispende blik en pakte zijn agenda.
“Ik heb hier toch écht om halfelf een afspraak met jou genoteerd! Was je die vergeten?”
“Afspraak!?”
Nee toch! Ze had toch geen afspraak!
“Ehh, Ik weet het niet!”
Ze begon te hakkelen.
“Volgens mij hadden we vandaag toch geen afspraak!?”
Haar wangen gloeiden van schrik en spanning.
“Heb je weer niet goed in je agenda gekeken liefje??? Oh ze is toch zo onhandig mijnheer van Schoten!”
“Nee Ma! Ik weet bijna zeker dat ik geen..”
“Pak dan even je agenda liefje en kijk dan even of je een afspraak met mijnheer van Schoten hebt!”
“NEE MA! IK WEET ZEKER DAT IK GEEN AFSPRAAK HEB!!!”
Ze was echt even pisnijdig. Heel even werd het stil. Haar Meester nam ijzig het woord:
“Dat is geen toon om je moeder aan te spreken Irene!”
Meteen werd ze bedeesd.
“Nee Meester!” wilde ze bijna zeggen maar herstelde zich en zei: “Sorry mam!”
Haar moeders ogen straalden van hooghartige triomf. Het ging niet aan dat je bloedeigen kind zo tegen je schreeuwde.
“Hoe dan ook! Ik zal jullie dagje samen niet verstoren! Wij maken gewoon een andere afspraak!”
Haar Meester keek haar aan en zag haar zucht van opluchting. De telefoon ging. Ze nam op.
“Hoi Ireen, met Nathalie! Hee zeg! Zullen we vanavond naar de film???”
“Hoi Nathalie. Ik weet het niet! Ik ben met mijn moeder vanmiddag naar de stad!”
“Nou dan halen we samen toch een pizzaatje? Of eet je met je moeder?”
Ze keek haar moeder aan.
“Blijf je eten mam?”
“Wie is dat, kindje?”
“Nathalie. Ze wil vanavond naar de film!”
“Oh! Nou in dát geval eet ik gewoon thuis. Ga jij maar lekker een avondje uit. Je hebt zo hard gewerkt de laatste tijd.”
Moeder wendde zich tot haar Meester: “Ze werkt zo hard de laatste tijd, Mijnheer van Schoten. Altijd maar bezig met haar werk! Rapporten lezen en vergaderen!”
Meneer van Schoten keek haar begrijpend aan en knikte instemmend.
“Ik weet er alles van mevrouw van Veen. Uw dochter is een druk baasje! Te druk soms. Ik help haar een beetje om daar afstand van te nemen. Ik noem dat stressmanagement!”
“Mam blijft niet eten Nathalie, Ik kom je wel ophalen op je werk.”
“ISGOEOED! Tot vanmiddag!”
“Doei”
Haar Meester stond op. Hij nam beleefd afscheid van haar moeder en wenste hen een fijne middag toe. Ze liep mee om hem uitgeleide te doen. Moest ze hem nu een afscheidskus geven? Besluiteloos stonde ze voor hem. Haar Meester nam haar bij de kin en gaf een kneepje.
“Dag Meester!” fluisterde ze.
“Dag Meisje, tot heel gauw!”
Om vijf uur liep ze met loden benen en haar moeder aan haar arm door de winkelstraten. Er waren die middag geen vijf minuten voorbij gegaan of haar moeder had weer een opmerking gemaakt over mijnheer van Schoten. Mijnheer van Schoten was een heel bijzondere man. Waar kende ze mijnheer van Schoten van. Hij was vast een autoriteit op zijn gebied. Bla. Bla. Bla.
“Je lijkt de mijnheer van Schoten fanclub wel!” had ze over een kop cappuccino tegen haar moeder gezegd.
“Ben je soms verliefd op hem?”
“Oh NEE! Natuurlijk niet! Hij is… Hij is… Nou ja hij is een man! En mannen willen maar één ding!”
“Zo gaat die wel weer mam!”
Ze zette haar moeder af bij het busstation en dacht: je moest eens weten.
Nathalie was net klaar met haar werk en kwam naar haar auto toehollen. Grijs mantelpakje met superkort rokje, leuke hakjes! Nathalie was oogverblindend knap en bruiste van levenslust. Een druk stuk, noemde ze haar altijd. Nadat Nathalie op haar bekende opgetogen manier alles en de hele wereld had besproken, vertelde van haar moeder en het onverwachte bezoek. Jammer dat ze niet kon vertellen dat hij haar Meester was. Ze zou het zo graag met iemand delen. Half en half verwachtte ze dat Nathalie er niet van zou schrikken, maar het was zo’n flapuit! Ze reden naar haar huis. Ze ging bijna dood van de pijn in haar voeten, en ze wilde haar inkopen – ze had zowaar een jurkje gekocht – even thuis brengen.
“Ik ben zo terug!” zei ze tegen Nathalie toen ze de auto uitstapte.
Ze ging met de lift naar boven. Haar Meester zou haar daarvoor gestraft hebben want één verdieping kon ook gewoon met de trap. Natuurlijk wist ze weer niet waar ze haar sleutels had. Ze zocht met één hand al haar zakken af. Ze vond ze in haar tasje. Eindelijk! Ze morrelde de sleutel in het slot. Ze stapte de gang in.
Daar stond Meester’s koffer; uitnodigend open. Alle attributen netjes gerangschikt. Er lag een briefje in.
Op de galerij hoorde ze het kittige getik van Nathalie’s hakjes. Het bonzen van haar hart klonk luider.
“Ik wou wel even zien hoe dat jurkje je staat!”
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?