| Gepost op woensdag 14 april 2010 - 05:31 pm: | 
|
|
Een verhaaltje uit de dagelijkse praktijk
‘Mag toch best, een beetje stressen en plagen? Er zijn nog genoeg situaties en gebeurtenissen waar ik wraak voor zou kunnen nemen!’ tikte Quirina met een ondeugende glimlach in het chatvenstertje.
Er kwam een onmiddellijk antwoord van Dave: ‘Pas een beetje op je woorden subje, anders mag je je morgenochtend voor je werk nog even komen melden en dan heb je géén relaxte dag!’
Quirina snoof en tikte, nog altijd met een brede grijns op haar gezicht: ‘Dat is wel wat goedkoop en gemakkelijk hoor, een beetje dreigen…’
Het schermpje bleef even leeg. Blijkbaar moest Dave erover nadenken. Quirina grinnikte nog wat na, toen ze terugdacht aan hoe ze haar Meester die middag in de stress had gebracht, hem zijn hele huis had laten doorzoeken naar iets wat er helemaal niet was. Eerst had ze hem met die simpele insinuerende sms zelf al stress bezorgd, later nog wat meer samen met Mercedes, die er nog wel een schepje bovenop wilde gooien toen ze hoorde wat Quirina had gedaan. Ze had via sms en later via de telefoon behoorlijk lol gehad met haar vriendin. Dave had er achteraf wel om kunnen lachen en het kunnen waarderen.
‘Dave is aan het typen…,’ knipperde er nu onderin het scherm. Quirina wachtte geduldig en verslikte zich in haar cola toen de tekst verscheen.
‘Ik zie je morgenochtend, rond kwart over acht.’
“Nee!” riep ze geschrokken uit, nadat ze was uitgehoest.
“Dat kan helemaal niet, daar heb ik absoluut geen tijd voor!”
Wat was ze ook een sukkel, om hem uit te dagen met zo’n ondoordachte opmerking. Naarstig probeerde ze het nog recht te breien, door uitgebreid haar excuses te maken, maar het had al geen zin meer. Het enige antwoord dat er op haar smeekbedes kwam was: ‘Te laat.’
Gelaten liet ze haar handen naar beneden vallen en staarde naar de chat op haar scherm. Dat ging nog leuk worden. Lunch voor drie man klaarmaken, kinderen op tijd de deur uit werken, ontbijtboel opruimen, bedden opmaken, tas inpakken… Normaal had ze niet meer dan hooguit een minuut of vijf over, die ze meestal volchatte met haar Meester. Nu zou ze dan ook nog naar hem toe moeten, wat haar zeker meer dan die vijf minuten zou kosten. Ze had alleen aan reistijd al langer nodig dan dat! Ze moest dus maar iets eerder opstaan, al had dat niet veel zin, want vroeger vertrekken was onmogelijk. Ze kon de kinderen immers niet eerder wegsturen dan gewoonlijk. De gedachte dat haar Meester er door zijn eigen beslissing nu zelf ook vroeg uit moest, bracht de glimlach weer terug op haar gezicht.
Quirina draaide zich rusteloos om en trok haar deken wat hoger op. Haar gedachten waren bij morgen. Wat zou Dave van plan zijn? Hij had haar, na het haar ontfutselen van één van haar fantasieën, de hele afgelopen week gepest met buttplugs en anale spelletjes. Hopelijk ging hij niet op die toer door, zou hij haar niet naar haar werk sturen met zo’n ding. Nee, dat kon ze zich niet voorstellen. Ze had weliswaar een ongelooflijke hekel aan die plug, maar werd er ook ontzettend nat en gewillig door en dat wist hij dondersgoed. Dat risico zou hij toch niet willen nemen, dat ze geil op haar werk zat, waar vrijwel alleen maar mannen rondliepen?! Het zou ook kunnen dat hij haar zou laten vertrekken met een paar gloeiende billen, waar ze zeker een deel van de dag plezier van zou hebben. Of misschien zat hij haar alleen maar te stressen, op dezelfde manier zoals zij die dag bij hem had gedaan, door heel simpel iets te insinueren. De kans was groot dat hij haar gewoon weer zou wegsturen met een dikke zoen, al dan niet met een lunchpakketje. Of niet…? Je wist het immers maar nooit met hem. Stel dat hij het wél zou doen, dan zou ze zich eigenlijk ’s ochtends nog moeten spoelen, maar daar had ze geen tijd voor. Ach, besloot ze, hij blufte. Met een laatste blik op de lichtgevende cijfers van haar wekker rolde ze zich in haar deken en deed haar ogen dicht.
Quirina was wakker nog voordat de radio een kwartier eerder aansprong dan normaal. Ze besloot er maar meteen uit te gaan. Als ze zou opschieten had ze misschien nog tijd over om zich toch nog even te spoelen. Je wist maar nooit, op dit gebied speelde ze liever op zeker, al was het waarschijnlijk niet nodig.
Lunchpakketten waren klaar, de vaatwasser was uitgeruimd en weer ingeruimd, haar tas stond gereed. De kinderen waren traag en zaten nog aan het ontbijt, hun aandacht volledig bij die stomme televisie. Quirina keek op de klok en zag dat ze net genoeg tijd had om te spoelen, al zou ze het minder grondig kunnen doen dan normaal. Misschien volkomen overbodig, maar het gaf haar een rustiger gevoel om voorbereid bij haar Meester aan te komen.
Ongeduldig keek Quirina toe hoe haar oudste dochter, zonder ook maar een spoortje van haast, haar broodtrommel in haar tas stopte en opmerkte dat haar gymspullen nog boven lagen.
“Schat, ik moet weg en jij komt te laat zo! Ik ga niet nog langer wachten. Sluit jij af?”
Het kind haalde haar schouders op.
“Ja hoor, ga maar. Ik haal het heus wel. Tot vanavond!”
Na nog een snelle kus liep Quirina haastig naar buiten, terwijl haar kind rustig de trap op liep om haar gymtas te halen.
Zoals altijd deed Murphy zijn werk en waren alle stoplichten die ze tegenkwam rood. Ongeduldig trommelde Quirina op haar stuur tot het licht groen werd en mopperde daarna inwendig op de automobilist voor haar, die zich als enige op deze weg strikt aan de maximumsnelheid hield. Het was al zeven voor half negen toen ze bij Dave de straat in reed en in een oogopslag zag dat er geen parkeerplaats was. Dan maar pal voor het huis, besloot ze. Dave had haar blijkbaar al zien aankomen, want hij stond haar in de deuropening op te wachten. Veel tijd was er niet. Met de deur nog half open trok hij haar mantel van haar schouders en mikte die op de kapstok. Het begroetingsritueel werd overgeslagen.
“Naar binnen.”
Hij gaf haar een zetje richting de huiskamer. Bij het zien van het strafbankje en de spullen die op tafel klaar stonden, was het Quirina meteen duidelijk dat er zeker geen sprake was geweest van bluf. Stom, dat had ze kunnen weten, Dave blufte nooit… Ze zuchtte eens diep en was blij dat ze de tijd had gevonden om te spoelen, want de grote buttplug grijnsde haar van tafel aan. Tot haar opluchting zag ze er ook een flesje glijmiddel naast staan. Ze bedacht dat ze dat moest kopen, want zonder kreeg ze dat ding er vrijwel niet in en haar eigen flesje was leeg na de afgelopen paar dagen. Normaal gesproken had zij de plug in bezit, voor opdrachtjes thuis, of om gevuld naar hem toe te gaan als hij dat wilde, maar de dag ervoor had ze hem bij Dave achtergelaten, omdat ze een afspraak had gehad en het ding niet mee kon nemen.
“Opschieten, rok omhoog en voorover!”
Quirina wist dat protesteren geen zin had en gehoorzaamde. Dave bond snel haar polsen aan het bankje vast, zodat ze niet zou kunnen tegenspartelen of hem zou kunnen hinderen. Quirina voelde aan dat hij niet van plan was om zachtzinnig te doen. Ze kreeg gelijk. Met een ferme beweging duwde hij de plug ruw bij haar naar binnen, zonder te stoppen toen hij weerstand voelde en geen aandacht schenkend aan haar gekerm. De felle pijn deed Quirina duizelen. Haar lichaam schokte heftig en ze hapte kreunend naar adem.
“Zo, die zit.”
“Het doet zéér!!”
“Dat weet ik. Ontspan, je krijgt de balletjes nog in, het is nog niet klaar.”
Ze sloot haar ogen. Plug én balletjes, geweldig, ze zou volledig gevuld naar haar werk gaan!
Dave maakte de boeien los en trok haar overeind.
“Je mag zelf beslissen wanneer je ze eruit haalt, desnoods al op de parkeerplaats bij je werk, zie maar.”
Nou, dat was dan tenminste nog iets. Al zou ze dat natuurlijk niet buiten doen, maar gewoon op het toilet, zodra ze binnen was. Ze moest haar tas maar goed dicht houden vandaag!
“Ik wil graag je beha en slipje. Inleveren.”
Haar ogen flitsten naar zijn gezicht, terwijl er een steek van schrik door haar buik ging. Was hij serieus? Overduidelijk wel, want Dave keek haar vragend aan, met een onverbiddelijke blik en opgehouden hand.
“Schiet een beetje op, je moet weg.”
Balend trok Quirina snel haar jasje en blouse uit. Zou je dat zien, als ze geen beha aan had? Dave trok het chique gevalletje van haar lijf zodra ze de haakjes los had. Quirina knoopte haar blouse weer dicht en zag hoe haar harde tepels duidelijk zichtbaar waren door de soepele stof. Dat jasje kon ze vandaag dus niet uittrekken, dat was duidelijk.
“Slipje?”
“In mijn jaszak, Meester.”
Hij knikte en liep met haar mee naar de hal, waar ze het slipje uit haar jas viste en aan hem overhandigde.
“Geef je tas eens hier?”
Quirina overhandigde hem verrast haar handtas. Hij maakte de rits open en doorzocht snel de vakken.
“Dit keer geen extra slipje bij je?”
Quirina schudde haar hoofd. Vaak had ze dat wel, maar dit keer niet.
“Je moet gaan. Fijne werkdag.”
Aarzelend keek Quirina hem aan. Ze kon toch niet zonder ondergoed naar haar werk gaan? De hele dag in haar nakie zitten onder haar kleren? En ook zo naar huis…?
Hij glimlachte.
“Ik begrijp dat je niet zo thuis wilt komen en dat hoeft ook niet. Op de terugweg kom je nog even bij me langs en dan ruilen we terug. Jij krijgt je ondergoed en ik de plug en balletjes uit jouw lijf. Dag lieverd!”
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?