Hoofdstuk 10 van 'Uitzending naar het buitenland', waarin Claudia's inwijdingsdiner wordt voortgezet en de tussengangen enerverend zijn
Boven zich, in de plafondspiegel, ziet Claudia de resultaten van de inleiding op het hoofdgerecht. Ze is er blij mee en ook trots op. Ze sluit haar ogen en beleeft het helemaal opnieuw, alsof het geen herinnering is, maar nu plaatsvindt, op ditzelfde moment.
Beeld 10: Hoofdgerecht
Ellen en Eveline hebben de soepkommen afgeruimd en zitten inmiddels weer aan de tafel. Haar Meester neemt het woord.
“Lieve Claudia, je treedt vanavond aan als Ingewijde van VBL, daarbij horen een paar kleine cadeaus. Ik overhandig je hierbij het eerste gedeelte.”
Claudia neemt het pakje aan en verwijdert voorzichtig het papier. Het pakje bevat twee identieke zwarte doosjes. Het lijken wel pennensets, maar daarvoor zijn de doosjes net iets te groot. Ze legt het ene doosje op tafel en opent voorzichtig het andere.
Ze weet eigenlijk niet goed wat ze nu ziet. Er ligt een zwarte fineliner in; een heel dun metalen buisje op een rubberen handvatje, apart in plastic verpakt; een bolletje watten, ook apart in plastic verpakt; en tot slot iets dat op een schaartje lijkt, maar het niet is. In plaats van een scherpe punt komen op het eind van het ‘schaartje’ twee platte stukjes metaal bij elkaar. In die platte stukjes zit exact op dezelfde plek een klein gaatje.
Nieuwsgierig opent Claudia het tweede doosje. Het heeft precies dezelfde inhoud. Ze kijkt vragend naar Frank, die met een glimlach zegt:
“Er hoort nog een tweede cadeau bij.”
Theo overhandigt haar een tweede pakje. Claudia verwijdert het papier met dezelfde omzichtigheid als bij het eerste cadeau. Opnieuw verschijnt een zwart doosje en als Claudia het opent weet ze ook nu niet wat ze precies ziet. Het lijkt haar goud, een ‘draad’ van minder dan een millimeter dik, kunstig gevlochten tot een rond gouden voorwerp. En dat twee keer. De voorwerpen hebben wel iets van een broche, maar zonder speld. Ze zijn niet plat, maar staan iets bol en hebben in het midden een rond gat, ongeveer zo groot is als de top van Claudia’s pink. Rondom dat gat is het goud platgemaakt en er staat iets in gegraveerd.
In de ene ‘broche’ staat ‘Frank, mijn Meester’, in de andere ‘Theo, mijn Meester’.
Claudia begint wat ze ziet te combineren met wat ze in de andere doosjes zag en krijgt een angstig voorgevoel.
Onder de gouden voorwerpen liggen twee gouden staafjes met aan één kant een minuscuul bolletje. Er liggen ook nog twee van die bolletjes apart van de staafjes. En er is een klein bijzonder uitziend tangetje.
“Heb je al een idee wat het is, Claudia?”, vraagt Theo.
“Ik heb een vermoeden, Meester”, zegt Claudia, “maar ik durf dat eigenlijk niet hardop uit te spreken.”
“Dan denk ik dat je het goed geraden hebt, en weet wat we nu dus gaan doen”, zegt Theo. “Madelon, laat het haar maar zien.”
Madelon draait haar bovenlichaam naar Claudia toe, maakt de klemmetjes van de kettinkjes net boven en net onder haar borsten los en schuift de lappen stof van elkaar en van haar borsten af. Dan worden gouden voorwerpen zichtbaar, identiek aan die Claudia net kreeg. Madelons tepels komen door de gaten in de ‘broches’, die op hun plaats blijven omdat de gouden staafjes door haar tepels gaan en weer geborgd zijn met de gouden bolletjes.
Claudia begint diep adem te halen, want haar vermoeden wordt hierdoor bevestigd, haar tepels zullen gepierced worden. En hoewel ze de versiering van Madelons borsten prachtig vindt, ziet ze wel op tegen wat nu gaat komen. Ze heeft weleens iemand horen zeggen dat vrouwen kinderen kunnen krijgen en dus alle pijn kunnen verdragen. Maar zelfs als dat waar is hoef je er toch nog niet naar uit te kijken.
“Dank je wel, Madelon, je mag je weer bedekken,” zegt Frank, “Anneke, graag je assistentie.”
Anneke komt naar Claudia toe, neemt haar mee naar de plek waar ze eerder gestraft is, en plaatst haar met haar gezicht naar het bij de tafel achtergebleven gezelschap. Ze kleedt Claudia uit door de schouderbandjes van haar jurkje opzij te schuiven. Vervolgens voorziet ze Claudia van een brede riem, zoals ook de vrouwelijke newbies en de trainees dragen, maar zonder de stroken stof. En tot slot van polsboeien die ze aan beide zijkanten aan de brede riem vastmaakt.
Dan gaat Anneke achter Claudia staan, spreidt haar benen licht om goed stevig te staan, steekt haar armen onder Claudia’s oksels door en trekt haar handen weer naar zichzelf toe boven Claudia’s schouders. Zo trekt ze Claudia strak tegen zich aan en Claudia voelt een beetje rust in zich stromen. Anneke is een fijne meid en als die haar zo vasthoudt kan ze niet in elkaar zakken, ook niet als haar benen het mochten begeven van de pijn bij het doorboren van haar tepels. Het enige dat Claudia een beetje stoort is de stof van Annekes jurkje.
Ze legt haar hoofd achterover tegen Annekes schouder en fluistert: “Moet dat jurkje ons van elkaar gescheiden houden?”
“Niet als u dat niet wilt, Ingewijde.”
“Ik wil het niet.”
Anneke zorgt dat Claudia weer op haar eigen voeten rust, trekt haar armen weer terug en laat haar eigen jurkje ook op de grond glijden. Daarna neemt ze Claudia weer in dezelfde krachtige greep. Claudia voelt nu direct haar huid tegen die van Anneke. Ze voelt Annekes tepels tegen haar schouderbladen en legt haar hoofd weer achterover op Annekes schouder. Opnieuw stroomt rust naar binnen.
Madelon staat op, pakt de doosjes van het eerste cadeau van tafel en komt op het tegen elkaar geklemde tweetal aflopen. Ze legt de doosjes op een bijzettafeltje en neemt nu eerst de tijd om Claudia’s tepels te masseren, erin te knijpen en ook een paar keer aan de knijp-draai methode te onderwerpen, maar lang niet zo heftig als Carla dat deed.
Zo nu en dan stopt Madelon even om te kijken of het resultaat al naar haar zin is. Na een paar keer is ze tevreden en sluit de voorbereiding van Claudia’s tepels af door die tussen duim en wijsvinger van beide handen te nemen en naar zich toe te trekken. Claudia kan geen millimeter meegeven in de greep waarin Anneke haar houdt. Madelon trekt tot ze aan Claudia’s gezicht kan zien dat ze niet verder moet gaan en houdt de tepels een halve minuut zo vast. Claudia moet terugdenken aan de klem van Carla. Die rekte haar borsten ook zo uit, alleen voelt ze op die plek toch liever de warme vingers van Madelon dan de scherpe koude klemmen van het martelwerktuig dat Carla gebruikte.
Madelon laat los en Claudia beziet haar eigen tepels. Ze staan hard rechtop en steken verder uit dan normaal. Madelon trekt nu een paar latex handschoenen aan, pakt de apart in plastic verpakte wattenbolletjes en scheurt het plastic er vanaf. Claudia ruikt direct de alcohol waarmee de bolletjes doordrenkt zijn. Madelon ontsmet Claudia’s tepels ermee en pakt vervolgens een fineliner uit één van de doosjes. Ze zet heel precies twee stipjes op elke tepel, aan beide zijkanten. Claudia begrijpt dat het de bedoeling is dat de naalden er straks bij het ene stipje ingaan en er bij het andere stipje weer uitkomen en dat dit perfect horizontaal moet gebeuren.
“Meesters, mag ik u verzoeken hiernaartoe te komen,” vraagt Madelon.
Theo en Frank lopen in Claudia’s richting en Frank heeft het tweede kado in zijn hand. Bij Claudia aangekomen trekken ook zij latex handschoenen aan, pakken elk de gouden versiering waarop hun naam prijkt en plaatsen die over Claudia’s tepels. Ze duwen het goud met wijs- en middelvinger naar achteren in haar borsten, zodat de tepels zover mogelijk door het gat in de versiering naar voren steken.
“Meesters, mag ik u alstublieft nog wat vragen voordat u verdergaat,” vraagt Claudia.
Het mag.
“Ook als u mijn nu volgende verzoek niet inwilligt, zal ik deze versierselen met veel trots dragen. Toch stel ik het heel erg op prijs als de versieringen nog van borst mogen wisselen. Meester Frank heeft zijn versiering nu op mijn rechterborst aangebracht , maar, en ik zeg dat met alle respect voor Meester Theo, ik zou die graag op mijn linkerborst willen hebben, dichter bij mijn hart.”
Theo kijkt naar Frank met een uitdrukking van ‘nooit bij stilgestaan’, maar Frank heeft zijn versiering al van Claudia’s rechterborst gehaald en geeft haar een heftige kus.
De heren verwisselen van plaats en brengen hun versiering aan op de door Claudia gewenste plaats.
Madelon komt nu met de twee schaartjes die dat niet zijn. Ze opent die en brengt ze dan zo aan op Claudia’s tepels, dat de zwarte stipjes precies zichtbaar zijn door de gaatjes in de metalen plaatjes. De schaarklemmen hangen nu aan Claudia’s tepels. Madelon knijpt ze voorzichtig steeds een standje verder dicht. Ze kunnen niet vanzelf weer openen. Nog een klikje links, nog een klikje rechts, nog een keer links, nog een keer rechts, en zo door.
Claudia vindt het heel onprettig worden en voelt hoe Anneke haar nog strakker tegen zich aan trekt. Ze kijkt naar haar tepels en ziet dat die bijna plat tussen de metalen uiteinden van de schaarklemmen zitten.
Madelon opent nu de verpakkingen van de naalden en haalt die er aan het rubberen handvatje uit. Beide Meesters krijgen er één van haar.
Dan pakt ze van onder het tafeltje een magic wand, zet die aan in een lage stand en knielt voor Claudia neer. Claudia voelt hoe deze bijzondere vibrator tegen haar heuvel gezet wordt en opent als op bevel van het apparaat haar benen zo ver dat haar lippen iets openschuiven en Madelon de magic wand over haar roze vlees en haar klit kan laten gaan. Claudia voelt hoe ze warm wordt van het trilapparaat, één van haar favorieten uit de verzameling vibrators die Frank voor haar heeft aangelegd. Ergens in haar hoofd probeert een duiveltje haar nog wijs te maken dat ze dit niet fijn moet vinden, één vrouw die haar vasthoudt tegen haar naakte lijf, één vrouw die haar naar een orgasme leidt en een hele groep mensen die dat met ontzag, spanning en ook plezier bekijkt. Maar ze vindt het wel fijn, erg fijn zelfs. Het verlicht de pijn in haar tepels en met haar ogen dicht ziet ze de naalden niet voor zich en kan ze even vergeten dat die ongetwijfeld heel gauw door haar tepels gestoken zullen worden.
De vibrator gaat een standje sneller, Madelon geeft ook meer druk op het apparaat en laat hem nu meer op Claudia’s klit rusten. Claudia ziet zichzelf de berg naar het orgasme opklimmen. Als ze maar bij de top komt, dan kan ze zich er aan de andere kant af laten rollen in een heerlijke ontlading.
Vlak voor het zover is voelt ze hoe handen in latex handschoenen de schaarklemmen omvatten en hoe de scherpe punt van de holle naalden heel voorzichtig door het gaatje tegen haar tepel wordt gezet.
“Claudia, zul je ook als Ingewijde, volledig gehoorzaam zijn aan je beide Meesters?,” vraagt Theo.
“Ja, Meesters, ja, ja, ja!”
Ze is al bijna op de top van de berg aangekomen.
“Claudia, wil je vanaf nu, als mijn vaste levenspartner, mijn grenzeloze liefde voor jou dag na dag accepteren?”
Dat was Frank, háár Frank. Ook al zou hij lichamelijk anderen in bezit nemen, hij kroop alleen bij háár in haar hoofd en bij niemand anders.
“Ja, Frank, natuurlijk, ja, ja, ja, niets liever, ja, ja, jaaaaaaa…………….”
Bij ‘Frank’ had Madelon de magic wand op de hoogste stand gezet en het apparaat met volle kracht tegen Claudia’s klit geduwd, wat haar in één keer die laatste meters de berg op hielp. Nu rolde het orgasme als een aanzwellende lawine aan de andere kant die berg af. En niets kon die lawine nog tegenhouden. Ook niet de naalden die Theo en Frank door haar tepels priemden. Het ‘jaaaaaaa’ werd gevolgd door allerlei andere kreten en het bliksemde in Claudia’s hoofd. Schichten van het orgasme kwamen van de ene kant, schichten van de tepeldoorboring van de andere. Haar benen begaven het, maar ook in deze situatie gaf Anneke geen krimp en hield Claudia stevig overeind in haar armen.
Na even uithijgen opende Claudia haar ogen en zag, naar beneden kijkend de naalden door haar tepels zitten. Eigenlijk best wel dikke holle naalden en het was zeker niet pijnloos geweest, maar door het te combineren met een heftig, zich een paar keer herhalend orgasme, wat ze altijd kreeg met een magic wand, was het te doorstaan en gaf het zelfs een bijzondere wending aan dat orgasme.
Frank komt nu recht voor Claudia staan. Hij doet de rits van zijn broek naar beneden en haalt zijn verstijfde lid en zijn ballen naar buiten. Hij legt zijn handen in Claudia’s knieholten en tilt haar benen op terwijl hij die tegelijkertijd gespreid houdt. Hij trekt haar onderlichaam naar zich toe en laat haar over zijn pik glijden, terwijl haar bovenlichaam nog steeds door Anneke wordt getorst.
Er is geen enkele weerstand tegen het binnendringen. Na het heftige orgasme is er zoveel vocht in Claudia’s kut ontstaan, dat Frank het naar buiten voelt lopen over zijn lul en ballen zodra hij Claudia’s opening raakt. Claudia begint weer wat kracht in haar benen te krijgen en slaat die om Frank heen. In deze houding blij ¬® ¬®°³àʧ®À¬®@À¬®ft de stukjes rubber, waarmee Theo en Frank de naalden door Claudia heen geduwd hebben, van de naalden af. Nu kan ze de schaarklemmen losmaken en verwijderen, wat ze snel en vakkundig doet.
Ze pakt een gouden staafje, schuift dat in de holle naald door Claudia’s linkertepel, haalt heel voorzichtig de naald terug uit de tepel en duwt het staafje mee door met haar vinger tegen het afsluitende bolletje te duwen. Als de naald uit de tepel is, bevestigt ze met het speciale tangetje ook een gouden bolletje aan de andere kant van het staafje, zodat het niet meer verwijderd kan worden uit de tepel en het gouden vlechtwerkje op de ring rond de tepel op zijn plaats houdt.
Madelon herhaalt deze handelingen bij de rechtertepel, houdt dan het tangetje voor Claudia’s ogen en zegt:
“Je kunt de staafjes alleen met dit tangetje weer losmaken, ik stel voor dat ik het dus maar aan Meester Frank zal geven.”
“Heel erg graag, Madelon, dank je wel,” zegt Claudia.
Daarna verdwijnt het tangetje in Franks binnenzak.
Frank begint nu in en uit Claudia te bewegen en gaat, steeds iets harder stotend, op weg naar zijn climax. Als hij zijn zaad diep in Claudia heeft gespoten gaat hij uit haar, schikt zijn kleding en zegt:
“Nu ben je echt mijn partner for life. Je mag je onderlichaam tot morgenochtend 9 uur niet wassen, en ook pas daarna je kut inwendig spoelen.”
“Natuurlijk Meester, dank u wel,” zegt Claudia.
Anneke maakt Claudia van zich los, verwijdert haar polsboeien en brede riem en leidt haar naakt, maar met haar nieuwe juwelen naar haar stoel, waarop al een klein handdoekje ligt om weglekkend zaad op te vangen. Opnieuw krijgt Claudia applaus.
Ellen en Eveline krijgen een teken van hun oudere zus en verdwijnen met de lift naar de restaurantkeuken op een lagere verdieping van het gebouw. Ze komen terug met het hoofdgerecht. Claudia is nog wat versuft, maar kijkt toch genietend naar haar newbies, die perfect de houding aanhouden die ze met elkaar geoefend hebben voor het diner, en ook verder volkomen foutloos te werk gaan.
“Eet smakelijk,” zegt Theo.
De gesprekken komen weer op gang en de prachtige moten zalm met verse groenten en pommes parisiennes worden met smaak opgegeten.
Beeld 11: Nagerecht
Theo tikt tegen zijn glas en de gesprekken verstommen weer. Claudia kijkt in de richting van Ellen en Eveline en ziet dat die gelijk met het verstommen van de gesprekken in beweging komen om te gaan afruimen. Claudia kijkt wederom met trots hoe ‘haar’ meiden hun taak volbrengen en bedenkt zich tegelijkertijd hoe vreemd dat eigenlijk is. Een paar uur geleden wist ze van het bestaan van deze meisjes nog niets af. Nu heeft ze hen al in haar hart gesloten en voelt zíj trots over hún prestaties. Hoe kan dat? Heeft het alleen te maken met de vrolijkheid die ze uitstralen, komt het door hun prachtige lijfjes, voelt Claudia verwantschap omdat ze in hun combinatie van naïviteit en verlangen naar onderdanig zijn wel wat op haar lijken, twee jaar geleden. Of is het jaloezie omdat de meiden al op zo jonge leeftijd zo openlijk durven aangeven dat ze in deze wereld, de wereld van VBL, willen leven. Claudia durfde er pas voor uit te komen dat zij graag op een duidelijke manier geleid en gebruikt wil worden door een krachtige persoonlijkheid, sinds zij Frank leerde kennen. Tot vandaag dacht ze ‘een krachtige man’ maar door de gebeurtenissen van de afgelopen uren weet ze niet meer zo zeker of het ook niet een vrouw had kunnen zijn.
Claudia is zo in gedachten over de achtergronden van de sterke band die ze nu al met de meiden voelt, dat ze niet doorheeft dat de tafel alweer keurig leeg is en Ellen en Eveline weer op hun plaats zitten. Ze beseft dat pas als ze Franks stem hoort. In de gesprekken die ze hadden voor het diner is wel gesproken over wat zal gaan plaatsvinden na het nagerecht, maar niet over een activiteit tussen hoofdgerecht en nagerecht. Trouwens ook niet over wat plaatsvond tussen soep en hoofdgerecht. Het feit dat Frank begint te praten zal toch niet betekenen dat ze opnieuw een beproeving moet doorstaan?
“Lieve Claudia,” zegt Frank, “de aanblik van je naakte borsten met rond de tepels de bewijzen van je overgave aan Theo en mij, was te mooi om gelijk te bedekken. Daarom hebben we je tijdens het hoofdgerecht naakt aan tafel laten zitten, maar nu je Ingewijde bent, mag je ook met trots de kleding van een Ingewijde dragen. Linda en Miranda, ik wil dat jullie Claudia nu kleden.”
Haar vriendinnen staan op en komen naar haar toe met een koffertje. Miranda haalt er twee lappen stof uit, zoals Madelon die ook draagt, maar dan in het kobaltblauw dat Claudia die avond al eerder droeg. Linda pakt een klein stukje stof in diezelfde kleur en op een teken van Frank staat Claudia op. Linda legt het lapje voorzichtig op Claudia’s schaamlippen en haakt behendig een aantal doorzichtig plastic bandjes aan de stof, waardoor het lapje stof een minuscuul slipje wordt, dat gelijk wat van Franks zaad absorbeert dat nog uit Claudia lekt.
Vervolgens legt Miranda de twee lappen stof over Claudia’s schouders zodat haar borsten en dus ook haar versierselen daar achter verdwijnen. Daarna gaan Claudia’s beide vriendinnen handig in de weer met een zak losse klemmetjes, metalen ketting aan een rol en een juwelierstangetje. Het kost maar een paar minuten en dan heeft Claudia op dezelfde plaatsen als Madelon dat heeft, kettinkjes die de lappen stof met elkaar verbinden. Ze krijgt ook haar schoenen weer aan.
Tenslotte komen uit de koffer een halsband van glimmend staal en pols- en enkelboeien van hetzelfde materiaal, alles gevoerd met een dikke zachte stof in hetzelfde kobaltblauw als haar kleding. Als die zijn bevestigd, zegt Frank:
“Ik wil je nu zien lopen als een Ingewijde. Loop naar de lift. Je herinnert je nog wel dat die spiegeldeuren heeft. Bekijk jezelf en blijf daar dan staan.”
Claudia loopt statig naar de lift. Ze wil zelf ook wel graag zien hoe ze eruit ziet in haar nieuwe dracht. Als ze voor de spiegels staat en zichzelf bewondert, ziet ze heel even weer het beeld van de naakte Claudia met de halsband en de riem, wat verloren zittend nadat Theo in lift verdween met het slipje dat ze apporteerde. Maar dat is maar kort. Dit beeld bevalt haar vele malen beter.
“Zoals ik al eerder zei,” doorbreekt Theo de stilte, “serveren de zusjes van Anneke vanavond onze maaltijd. Ik wil ze nu vragen hier tegenover mij voor de tafel te komen staan.”
De meiden nemen hun plaats in tegenover Theo. Ze staan keurig rechtop, met hun armen langs hun lichaam.
“Ellen en Eveline, ik vind dat jullie je werk tot nu toe meer dan uitstekend hebben gedaan en ik vind het knap hoe jullie jezelf vrijelijk tussen ons bewegen, terwijl dit toch de eerste keer is, neem ik aan, dat je in zo’n bijzonder gezelschap verkeert. En ook de eerste keer dat je bijna naakt je werk moet doen. Ik heb jullie goed geobserveerd en het valt me op dat jullie je, heel terecht overigens, niet voor je naakte lichaam schamen. Ik heb geen enkele keer gezien dat jullie probeerden je borsten te verbergen, jullie liepen trots rechtop met je schouders naar achteren, waardoor de borsten alleen maar meer in het oog springen. En toen jullie tegenover jullie coach Claudia kwamen te staan, toen Meester Frank en ik haar geselden, hadden jullie alleen aandacht voor jullie coach en jullie probeerden niet om met je handen je billen te bedekken, terwijl iedereen die toen nog aan tafel zat duidelijk kon zien dat Claudia jullie al voor het diner, om wat voor reden dan ook, haar straffende kwaliteiten had laten beleven in een kennismaking met een paddle.”
Nu het de meisjes zo recht in het gezicht verteld wordt en ze zich realiseren dat er zo goed naar hun naaktheid gekeken is, beginnen ze alsnog schattig te blozen.
“Ik zag ook dat jullie het erg moeilijk vonden om te zien hoe jullie coach zo zwaar gestraft werd. En bij het aanbrengen van haar tepelversieringen zag ik volgens mij een paar tranen in jullie ogen. En straks volgt er misschien nog wel iets dat jullie bijzonder zullen vinden.
Ik realiseer me dat het heftig was en is voor jullie. Niet veel van onze newbies maken dat allemaal op één avond mee en zeker niet op de eerste.
Daarom wil ik benadrukken, want misschien leeft die angst bij jullie, dat je niet op dag één dit soort heftige dingen hoeft te kunnen doorstaan. Als dat bij Claudia was gebeurd op haar eerste corrigerende sessie met Frank, had ze hem waarschijnlijk onmiddellijk verlaten. Wat ik maar zeggen wil, jullie starten nu je training en daarin zal jullie coach Claudia alles langzaam opbouwen, rekening houdend met jullie incasseringsvermogen.
Maar genoeg gepraat, jullie zijn nu klaar met je serveertaak. Het nagerecht en de koffie regelen we anders. Als Claudia het ermee eens is, wil ik nu dat jullie je schort afleggen, zodat we jullie gleufjes ook kunnen zien, en ook wil ik dat jullie je benen licht spreiden en met je vingers je schaamlippen open en omhoog trekken. Ik wil even jullie roze vlees en jullie klit kunnen zien. Claudia?”
“Ellen en Eveline, doe wat de Meester vraagt,” klonk het vanaf de lift.
Kort, maar wel vriendelijk.
De meisjes trekken de strik voor hun buik los en laten hun armen weer opzij gaan. De schorten vallen vanzelf. Ze trekken hun lippen open zoals Theo dat vroeg en gunnen de aanwezigen zo een blik op het enige intieme deel van hun lichaam dat ze die avond bij het serveren van het diner nog niet getoond hebben.
“Dank je wel,” zegt Theo, na een poosje van dit prachtige plaatje genoten te hebben, “loop nu naar jullie coach toe, dan worden jullie als newbies gekleed.”
De meisjes lopen naar Claudia, gevolgd door Linda, die de koffer meeneemt waaruit ook Claudia’s kleding kwam. Linda vraagt de meisjes naast elkaar voor de spiegeldeuren van de lift te gaan staan, benen licht gespreid, handen in de nek, ellebogen en schouders naar achteren.
Daarna geeft zij één voor één de kledingattributen aan Claudia aan.
Eerst de brede riemen. Claudia doet ze om, zoals ze dat bij de andere newbies gezien heeft, strak en vlak boven het heuveltje. Dan komen de stoffen stroken, in newbie-paars, die elkaar net overlappen. Claudia bevestigt die één voor één en laat voor het heuveltje en voor de spleet tussen hun billen een ruimte open.
Dan volgen de polsboeien, de enkelboeien en de halsband. Tot slot klikt zij een riem aan beide halsbanden en geeft haar newbies even de tijd zichzelf in de spiegels te bekijken.
“Volg mij,” zegt Claudia terwijl zij een klein rukje aan de riemen geeft.
De meiden lopen keurig achter haar aan, de handen nog steeds in hun nek. De overige aanwezigen applaudisseren, totdat Claudia weer op haar stoel zit en de meiden net zo bij haar staan als de andere newbies bij hun trainer.
“Zo, dat is een prachtig gezicht,” zegt Theo. “Jullie zien er nu ook uit als echte VBL-ers. Nogmaals van harte welkom in ons gezelschap. Ik weet zeker dat jullie alle drie een fantastische bijdrage zullen gaan leveren aan de kwaliteit, de resultaten, maar vooral ook aan het plezier van VBL.
© Subadoration, 02-2010
voor het vervolg van dit verhaal: gebruik onderstaande link
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Hoofd- en nagerecht 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?