sm & spanking verhalen & forum

Spanking Forum » Verhalen Forum » Meer top schrijvers met meer aanbevolen verhalen » verhalen van Harry » Haar zoete geheim
« Vorig verhaal	Volgend verhaal »

Een verhaal van:
Harry

Nieuw lid

Beoordeling:

Vind je dit verhaal erg goed
of juist niet
geef dan hier je waardering:

(Waardeer!)
Aantal waarderingen tot nu toe: 7

Gepost op zaterdag 03 september 2005 - 01:09 am:

Haar zoete geheim Mf1

goud! prachtig en mild verhaal, eerste keus Beheerder

een verhaal van Harry

Marisol voelt hoe de trein zich met een schok in beweging zet om het station van Pamplona te verlaten. Het is 7 uren rijden naar Barcelona, maar ze heeft het er graag voor over. Van kinds af aan bezoekt ze iedere zomervakantie haar oom en tante, die haar altijd hartelijk ontvangen. Ze houdt van de Middellandse Zee met zijn exotische geuren en vrolijke zomersfeer. Heel anders dan het noordelijke Pamplona, waar ze woont en is opgegroeid. Als enig kind is ze alleen door haar moeder grootgebracht. Haar vader is overleden toen ze nog een kleuter was. Haar moeder is een lieverd; ze leeft van een klein textielwinkeltje, dat ze al jaren lang bedrijft in het oude centrum van de stad.
De trein verlaat het station en maakt snelheid. Een zelfbewuste jonge dame is ze geworden. Koket steken haar mooie benen uit een kort rokje dat ze gisteren speciaal voor de vakantie heeft gekocht. Na de vakantie gaat ze het laatste jaar in van haar opleiding als binnenhuisarchitecte. Haar vooruitzichten zijn goed en zelfverzekerd kijkt ze de toekomst tegemoet.

Het is bewolkt. De fris groene heuvels van Navarra glijden langzaam voorbij. Marisol verlangt naar de vakantieweken die ze voor zich heeft. Sinds vorig jaar is alles heel anders geworden, sinds ze HEM voor het eerst heeft ontmoet, haar nieuwe vriend uit het verre noorden. Een vriend naar haar hart, haar vriend die zo bijzonder voor haar is. Haar gedachten dwalen af naar dat ene bijzondere incident met hem, vorige vakantie. Onrustig schuiven haar benen heen en weer bij de herinnering. Ze had hem op een dag flink geprovoceerd, klein verwend krengetje als ze soms was. Ze wist heel goed van zichzelf dat ze soms extreem onverdraagzaam en verwend kon zijn en had daarmee al heel wat geliefden verloren, maar bij hem was dat heel anders gelopen!
Ze denkt terug, hoe hij haar resoluut over de knie had getrokken en hoe de harde klappen luid op haar blote billen hadden geslagen. Oei, wat had ze dat gevoeld. Die herinnering heeft haar sindsdien niet meer losgelaten. Reeds als kind had ze al een vreemd gevoel van opwinding gekend als ze over dat soort dingen fantaseerde. Een gevoel dat ze steeds diep in zich had weg gedrukt, als iets wat niet mocht, iets wat niet hoorde.
Maar sinds vorig jaar, scheen er iets in haar opgebloeid te zijn. Dit was haar zoete geheim, waar ze thuis met niemand over sprak… Het hele jaar door hebben ze verliefd met elkaar geschreven en getelefoneerd, maar met geen woord meer gerept over dat ene. Misschien was het voor hem een totaal onbelangrijk incident geweest en was hij het al lang vergeten… Haar gladde zachte benen strijken even onrustig langs elkaar, terwijl haar fantasie haar meeneemt. Harde, klinkende klappen op haar blote billen, wanneer ze het heeft verdiend! Mysterieus en diep in haar is het hunkerende verlangen…
De intercity raast voort. Het groene landschap is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor roodbruine en zandkleurige tinten. Ongenaakbaar rijzen de rode rotsen op uit het droge hete landschap. Glinsterend in de felle zon, rijden de auto’s over een snelweg die door het landschap kronkelt. De trein remt langzaam af en stopt in een middelgrote stad. Station Zaragoza, nog 4 uren heeft ze voor de boeg.
Ze denkt terug aan de dag dat ze hem voor het eerst heeft ontmoet. Haar oom, directeur van een projectbedrijf, had haar op een morgen rondgeleid door de firma. In een van de zalen was een jonge man haar opgevallen. Hij sprong in het oog, doordat hij net iets boven de andere collega’s uitstak. Ondanks zijn bruine ogen was het duidelijk geen Spanjaard.
“Harrie,” had hij zich voorgesteld met een stevige handdruk.
“Estoy de Holanda,” legde hij uit.
Grappig klonken zijn taalfouten en leuk dat buitenlandse accent.
“Y yo soy Marisol, mucho gusto en conocerte. Como te gusta Barcelona?” had ze geantwoord met haar heldere stem.
De noordeling had een moment beduusd gekeken en haar rappe woordenvloed klaarblijkelijk niet kunnen volgen. Met haar vinger had ze op zich zelf gewezen en langzaam gezegd:
“Yo ... Marisol.”
“Aha,” zijn ogen hadden haar nu begrijpend maar tegelijkertijd ook onderzoekend toegelachen.
Ze was van begin af aan geïntrigeerd door die zacht doordringende blik, die iets opwindends en geheimzinnigs leek te verbergen. Hij had haar zaterdags uitgevraagd om Barcelona te verkennen. Het had meteen tussen hen geklikt. Eerst had ze met hem hand in hand langs de Rambla en de haven geparadeerd en ‘s-nachts hadden ze wild geswingd in de disco. De gebeurtenissen hadden elkaar snel opgevolgd en de verliefdheid had toegeslagen.
Ze lacht nu stiekem in zich zelf. Wat had hij zijn best gedaan om haar te leren zijn naam correct uit te spreken. Die eerste letter kon ze maar niet uit haar keel krijgen.
“De ‘H’ klinkt in het Nederlands alsof je zucht,” had hij haar voorgedaan.
Luid en helder had ze hierom moeten lachen. Stel je voor, een letter die klinkt als een zucht. Wat een grappig volkje, die noorderlingen!

Het landschap is inmiddels weer groener geworden. Maar een heel anders groen dan thuis in Pamplona. Lieflijk steken de groene boompjes af tegen de roodgekleurde aarde en de heldere blauwe lucht. Smetteloos witte huisjes met rode dakjes versieren het landschap. Soms openen de rotsige heuvels zich en laten een korte blik op de diepblauwe zee toe. Het landschap maakt nu meer en meer plaats voor snelwegen, fabrieken, en torenflats. Opgewonden ziet Marisol hoe de trein snelheid mindert en het station van Barcelona binnen glijdt. Hoe zou het worden, deze vakantie?
Daar staat hij. Innig kussen ze elkaar. Er valt veel te vertellen. Hij spreekt inmiddels vloeiend Spaans. Alleen dat leuke accent verraad nog dat hij van verre komt.

De zon verdwijnt langzaam achter de heuvels, die een vroege avondschaduw over het kleine baaitje werpen. De coniferen geuren prikkelend en zwoel na in de namiddaglucht. Veilig tussen de rotsen ingesloten staat het weekendhuisje van haar oom en tante. Met een joviaal gebaar hebben ze de sleutels meegekregen voor de gehele vakantie. Wat zijn de weken snel voorbij gevlogen. Nog maar een dag, dan moet ze al weer terug naar huis. De vakantie is onvergetelijk, bruisend en verliefd geweest, maar toch... dat vreemde verlangen naar dat ene bijzondere, vorig jaar… Ze bevindt zich in een vreemde stemming, deze avond. Een stemming die ze zelf niet kan verklaren en die sterker lijkt te zijn dan haar. Ze werpt een blik op zichzelf in de grote spiegel in de slaapkamer. Ze is goudbruin gekleurd door de vakantie. Vrouwelijk sportief, steken haar stevige benen af tegen haar korte witte rokje. Even tilt ze het omhoog en streelt zacht over haar billen die vrouwelijk rond en uitdagend uitsteken.
“Kom kleed je nu eens om,” klinkt zijn stem onrustig vanuit de living.
“Onze tafel is gereserveerd voor half tien, het is hoog tijd om te gaan.”
Verdorie, ze is nu absoluut niet in de stemming om uit eten te gaan. Waarom moesten ze nu uitgerekend voor vanavond met vrienden in Barcelona afspreken? Had ze nu maar niet toegestemd. Hij komt nu de slaapkamer in. Hij is al klaar voor de avond, fris gekleed in de nieuwe jeans en het T-shirt, die ze gisteren in de Corte Ingles hebben gekocht. Ze geeft pruillippend blijk van haar onwil.
“Maar we hebben dit vorige week toch al afgesproken!” zegt hij nerveus.
“En onze vrienden verwachten ons. Kom, afspraak is afspraak!” spreekt hij dwingend.
Het kleine verwende nestje in haar steekt echter de kop op en zegt stampvoetend Nee ! Er vallen woorden. Hij is boos en vol onbegrip over haar ongeVnteresseerde houding. Ook zij is boos. Waarom maakt hij hier toch zo’n theater over? De ruzie loopt flink op.
“Ik ga een wandelingetje maken op het strand,” zegt ze tenslotte impulsief.
Ze wil zich woedend omkeren, als ze plotseling voelt hoe zijn hand haar linker pols vast omsluit.
“Nou moet je eens goed luisteren...,” zegt hij.
Ze wil zich driftig losrukken, maar zijn hand is vast als een grendel. PETS! In een temperamentvolle impuls heeft ze hem een klinkende oorvijg gegeven. Verbaast heeft hij haar losgelaten. Ze houdt haar hand voor haar mond, geschrokken van haar eigen daad. Een paar seconden kijken ze elkaar ontsteld aan. Ze ziet de rode plek die ze op zijn wang heeft achtergelaten. Plotseling voelt ze haar woede in passie omslaan. Ze vliegt hem om de hals drukt zich tegen hem aan. Zo staan ze twee minuten omarmd zonder een woord te zeggen. Dan kijken ze elkaar opnieuw aan. Zijn blik is nu totaal anders, een zachte onderzoekende en tegelijkertijd doordringende blik, die een vreemd gevoel van opwinding in haar doet opkomen.

Hij neemt haar bij de hand en geleidt haar naar het balkon. Intuïtief accepteert ze hoe Hij nu de leiding heeft overgenomen. Buiten kleurt de avondhemel al donkerblauw. Zacht ruist de donkere zee met witte kopjes in de branding. Ze gaan op de bank zitten, zij rechts van hem. Hij spreekt haar rustig en liefdevol toe.
“Wat vind er nu zelf van?” vraagt hij zacht.
“Vind je niet van je zelf dat je je hebt gedragen als een verwend stout meisje?”
Ze stamelt, ze voelt feilloos aan welke richting hij op koerst.
“Ik kan er niets aan doen, soms ben ik….”
Rustig onderbreekt hij haar.
“En wat vind je nu dat ik daaraan moet gaan doen?”
Zacht draait de vreemde opwinding rond in haar buik.
“Ik weet het niet,” zegt ze, maar tegelijkertijd buigt ze verder zijwaarts naar hem toe en legt haar hoofd tegen zijn borst.
Ze hebben beide elkaars signalen feilloos begrepen.
“Je weet het heel goed, stoute meid!”
Met een zachte doch vastberaden greep trekt hij haar verder over zich heen totdat ze over zijn schoot ligt. Haar hoofd en bovenlichaam op het uiteinde van de bank, haar knieën gebogen, haar voeten op de grond, zodat haar billen uitdagend omhoog steken. Ze voelt hoe hij haar korte rokje liefdevol omhoog doet en haar slipje zorgvuldig naar beneden geleidt totdat het met een onhoorbaar plofje op de grond van het balkon belandt. Zacht waait de zwoele avondwind nu over haar blote billen. Ze voelt zich heerlijk stout en naakt aan hem overgeleverd. Zijn linkerhand grijpt haar beet in haar zijde, terwijl de andere hand haar verliefd streelt. Zacht en glad is haar naakte huid onder zijn aanraking, die strelend begint op haar zachte billen en liefdevol afdaalt naar haar dijen en kuiten. Het is alsof hij nog aarzelt wat hij met haar zal gaan aanvangen. Plotseling is zijn rechter hand weg. Gespannen wacht ze af.
KLATS !!! Een harde klap kletst luid neer in de stilte van de schemering… KLETS, dit keer op de andere bil. Stokkend happen haar longen naar lucht terwijl ze een fel tintelende pijn voelt. De eerste twee klappen heeft ze doorstaan, beseft ze. Even buigt hij voorover en kust en streelt zachtjes haar billen, als in een verontschuldiging voor wat gaat komen. Dan komen ze plotseling in gestaag tempo. Luid zijn de klappen, afwisselend links en rechts. KLETS, KLATS, KLETS ,KLATS!
Bij de achtste klap beginnen haar blote billen te beseffen dat het geduchte ernst is. Haar handen klemmen zich krampachtig vast in het zitkussen van de bank. Vanaf de vijftiende klap, beginnen de tranen over haar wangen te rollen, terwijl ze snikkend en wild met haar benen spartelt. Haar rechter bovenbeen is enigszins van zijn knieën afgegleden, zodat haar benen iets verder uit elkaar zijn komen te liggen. Explosief luid klappen de harde kletsen nu voort, terwijl ze zich kronkelend van berouw aan hem overgeeft… KLETS, KLATS, KLETS ,KLATS!
Plotseling wordt het stil. Gelukkig! Ze haalt schokkend adem en laat een diepe zucht. Scherp prikkend gloeit haar stoute kontje na in de koele avondlucht. De straf had eigenlijk relatief kort geduurd. Zou het al voorbij zijn ? Ze hoort nu iets ritselen. Wat is hij toch aan het doen? Liggend over zijn knieën draait ze haar hoofd om en ziet vanuit haar ooghoeken hoe hij iets tussen de planten wegtrekt. Het is een van de rietjes die blijkbaar dienen om de jonge plantjes steun te geven. Het kleine rietje is tenger en lenig van vorm en nog geen meter lang. Blank en dreigend glanst het in het schemerlicht.
Hij trekt een handdoek van het balkonhek en begint het rietje op te poetsen.
“Waarom doet hij dat toch? Waarom duurt het zolang?” vraagt ze zichzelf onzeker af.
Maar hij schijnt alle tijd te hebben. Haar voeten bewegen in ongeduld op en neer. Ze hoort een suizend geluid, maar voelt niets. Hij is hem blijkbaar aan het uitproberen in de lucht.
“In orde,” klinkt nu zijn stem tevreden.
Plotseling voelt ze zijn vaste hand weer in haar heup. Hoe erotisch straalt die liefdevolle greep door naar haar buik. Even streelt het rietje zachtjes over haar blote billen en bovenbenen. Een heerlijke huivering brengt een golf van kippenvel over haar dijen en rug. Met haar hoofd rustend op de zetel van de bank, wacht ze gespannen af. ZWIEP! Een vlijmscherpe streep blitst snijdend over haar beide billen. ZWIEP! een tweede. De felle tinteling van achteren staat in vreemd contrast met het wee erotische gevoel in haar onderbuik. Ze voelt hoe ze onder steeds vochtiger wordt, terwijl ze zachtjes snikt van de pijn.
Een paar seconden is het weer stil. Dan gebeurt het: ZWIEP, ZWIEP, ZWIEP, ZWIEP, ZWIEP, ZWIEP! In constant tempo zwiepen er zes striemen over haar blote billen neer. In het vaste ritme toont dit lenige rietje pas zijn ware karakter. De striemende pijn is om gek van te worden en wild spartelend glijdt ze bijna van zijn schoot op de grond.
“Ga een moment staan,” gebiedt hij haar streng.
Bevend volgt ze zijn bevel op. Met weke knieën staat ze op en voelt hoe de dunne strepen nijdig op haar billen natintelen. Hij trekt haar rokje nu helemaal om haar weg en laat het in een hoopje op de grond vallen. Dan klemt hij haar tussen zijn beide dijbenen in en legt haar volledig over zijn linker knie heen. Haar handen en haren raken nu de balkontegels, die nog lauw aanvoelen van de zonnige dag. Haar zachte dijen, stevig ingeklemd tussen de zijne, zijn nu veilig geborgen. Alleen haar onderbenen kan ze nog op en neer bewegen. Haar T-shirtje heeft zich hoog opgekruld zodat ze bijna geheel naakt is. Zo scherp over zijn knie gevouwen, wordt onthuld wat voorheen nog enigszins in verdekking was geweest. Ze voelt hoe de stoute avondwind koel tussen haar billen aait. Deze totale naakte overgave… Ze voelt zijn linkerhand weer opnieuw in haar zij. Met losse vingers streelt zijn rechter hand een paar keer speels op en neer tussen haar billen. Erotiek en verlangen kolken nu wild door haar heen, een erotiek die smeekt om zoete straf...

“Honderd keer!” klinkt nu streng zijn stem van boven.
Ze hoort hoe hij het rietje van de grond oppakt. Daarna volgt het onbeschrijfelijke: ZWIEP...ZWIEP...ZWIEP...ZWIEP…. ZWIEP… Ze voelt de striemen in volle breedte over haar blote billen geselen! Het tempo is constant en kent geen genade. Haar adem stokt, snakt, stottert, snikt. Tranen gieten langs haar wangen. Huilend slaat ze afwisselend met haar linker en rechter handpalm op de harde balkontegels. De tegels bieden geen enkele verzachting en het zwiepende ritme gaat onverstoord door. Haar zachte kuiten spartelen onmachtig op en neer. ZWIEP...ZWIEP...ZWIEP...ZWIEP! gaat de gloeiend strenge straf onophoudelijk verder. Nee....dit is te....dit is.... Ze schud haar hoofd wild heen en weer, zodat haar haren over de grond uitwaaieren, de wereld kolkt om haar heen. ZWIEP...ZWIEP...ZWIEP...ZWIEP! De kolkende wereld verandert geleidelijk in een zachte roes. Langzaam begint ze weg te zweven tot in een zwart firmament, waar een vuurwerk in een miljoen felle witte puntjes uit elkaar spat. Miljarden tintelende spetterende vonkjes omgeven haar. Ze is het centrum van alles. De tijd houdt op te bestaan...
Plotseling is het voorbij. Ze opent haar betraande ogen. Haar vochtige gezicht vlak bij de warme balkontegels, haar beide handen om zijn linker enkel geklemd, waar ze vastheid hebben gevonden. Een zachte stem spreekt haar teder toe.

De duisternis heeft bijna volledig ingezet. Hij neemt haar op en draagt haar als een bruid de slaapkamer in. Wild en woelig kronkelt de nacht over het liefdesbed. Onder zijn tedere streling ontwaken opnieuw honderd tintelende streepjes, als in een zoete herinnering. Nogmaals leveren haar billen zich aan hem over, terwijl zijn tongenspel haar twee geheime plekjes zacht doet schokken van erotiek. Dan deinen ze vurig omarmd de liefde in, zij op hem, zijn handen strelend over haar. De nacht golft hartstochtelijk verder. Ze glijdt langzaam af. Haar lippen omsluiten hem innig totdat zijn kolkende liefde haar mond warm en zacht vervult. Hun lichamen aan elkaar gekluisterd als twee schakels van een ketting. Zo versmelt hij met haar, zij met hem.

De trein wiegt rustig heen en weer. Hartstochtelijk heeft ze afscheid van hem genomen op het perron. Deze vakantie heeft alles overtroffen. Mijmerend kijkt ze door het raam naar buiten. De intercity remt af om een stop in een grotere stad te maken, “Lleida” zegt het bord op het voorbijglijdende perron. De remmen piepen. Het is druk geworden en de trein loopt nu vol met reizigers. Als ze opzij schuift om plaats te maken, streelt de zachte zitting even lieflijk langs haar billen. Mat en mild is de pijn van eergisteren en een kort kreuntje ontsnapt uit haar keel. Haar ondeugende gezicht, flink door de vakantie gebruind, kijkt vooruit in het niets, terwijl een mysterieuze glimlach om haar lippen speelt. Een glimlach, die de medereizigers niet zullen begrijpen… Haar zoete geheim…

copyright: Harry

MisTique
Nieuw lid
Inlognaam: Mistique

Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 09-2005