sm & spanking verhalen & forum

Spanking Forum » Verhalen Forum » verhalen van Janneman » Spinnend
« Vorig verhaal	Volgend verhaal »

Een verhaal van:
Janneman

Oppasser

Beoordeling:

Vind je dit verhaal erg goed
of juist niet
geef dan hier je waardering:

(Waardeer!)
Aantal waarderingen tot nu toe: 6

Gepost op maandag 12 februari 2007 - 03:01 pm:

Spinnend

mate van instemming: samen besloten - rollenspel

kijken en leren

Spinnend

Het zachte licht van de zondagmiddag strijkt over het gezicht van mijn lief. Haar ogen zijn gesloten, zodat ik de raadselachtige kleur van haar ogen niet kan bewonderen. Sommigen zweren dat ze groen zijn, anderen houden het beslist op blauw. Ikzelf noem ze altijd maar azuur, zoals de zee dat kan zijn, maar ook deze benaming doet ze geen recht. Ik kan er nog altijd in verdrinken, dus wat dat betreft klopt dat azuur weer wel. Vooral als ze me aankijken zoals straks. Intens, vorsend en tegelijk zacht en vol liefde.
Haar lange wimpers lijken wel een groot deel van haar wang te bedekken. Zwart zijn ze, geen spoortje make-up doet ze erop. Dat gebruikte ze toch al weinig, maar zeker niet sinds ik het haar verbood. Haar natuurlijke schoonheid is wat ik wil zien, geen rommel er overheen. Ze is van zichzelf mooi genoeg, al wilde ze dat eerst niet geloven. Haar vrouwelijke ijdelheid verbood het haar. Altijd onzeker die vrouwen.
Waar ik veel strijd had om haar te onderwerpen, om haar te leren onbelemmerd te genieten van wat ik met haar doe, zonder dat er de noodzaak is dat ze zich er mee bemoeit, was de strijd om haar buitenkant nog wel het allergrootst. Niks deugde er van haar. Borsten te klein, tenen te lang, haren niet te temmen, ach de lijst was ellenlang en maar al te bekend.
Tal van opdrachten heb ik er aan moeten wijden. Haar kont (ook veel te dik natuurlijk) heb ik eindeloos gekastijd. Dan kon ze ook ineens verrassend veel hebben, als ze meende dat ze toch gelijk had. Ha, daar leerde ze me onbedoeld een les die ik in beide oren knoopte.
De allereerste keer dat ze toegaf dat het misschien toch niet al te lelijk was (je kunt niet alles tegelijk eisen, dat zal duidelijk zijn) zal me nog lang heugen. Het ging om haar dijen. Niet stevig genoeg. Geen idee hoe ze erbij kwam, maar zo luidde haar oordeel.
Ik heb haar de stad ingestuurd. De ultrastrakke broek was verplicht, voor de rest mocht ze het zelf weten. Ze moest aan vijftig jongens of mannen vragen wat ze van haar dijen vonden en reken maar dat ik van een afstandje heb meegeteld. Ha, sommigen maakten van de gelegenheid gebruik en bekeken haar eens goed. Haar kutje zat in die broek zo strak afgetekend dat er weinig te raden overbleef, maar de billenmannen lieten zich de gelegenheid ook niet ontgaan haar mooie ronde kontje te bewonderen.
Ze moest er van mij echt even op doorvragen, maar had geen man gevonden die haar dijen niet mooi vond. Toen ze daarna nog probeerde het erop te gooien dat kerels toch wel alles mooi vinden heb ik haar strak samengebonden in bed gelegd en gezegd dat ze me mocht roepen als ze haar verstand weer had. Nou, dat heeft even geduurd.

Zo ligt ze ook nu. Op haar rechterzij. Haar armen parallel bijeen gebonden achter haar rug. Haar benen ook strak bijeen, maar recht vooruit getrokken, zodat haar lichaan een soort L vormt. Een hele oncomfortabele houding, maar ze heeft het verdiend. Het moet binnenkort wel spierkrampen gaan geven, maar ze is hard en zal zo lang mogelijk proberen dat niet te tonen. Leer me haar wilskracht kennen.
Haar houding maakt het me moeilijk maar niet onmogelijk mijn hoofd vlakbij het hare te leggen. Zo lig ik graag, mijn gezicht vlakbij het hare. Zodat ik de geur van haar haren kan ruiken. Het lichte bewegen van haar neusvleugels kan zien, in het ritme van haar ademhaling. Zodat ik haar cupido-lippen zou kunnen kussen als ik dat zou willen. Ze zijn zo gezond rood, net niet gesloten, slechts heel licht vochtig. Zulk een breekbare, onschuldig lijkende schoonheid kan alleen een jonge vrouw hebben, maar - mijn hemel - wat een verschil kan daar nog in zijn.
Mijn lief is zo puur, zo rein als ik het nog nooit gezien heb.
Haar ademhaling zie ik ook terug in het rijzen en dalen van haar borsten. Haar twee heuvels, zo prachtig gevormd. Zoals ik het haar zo vaak vraag strak verpakt in een goede bh en een kort truitje. De gleuf die zo wordt veroorzaakt noodt haast er een hand tussen te steken, maar dat doe ik maar zelden. Ik gun haar het trotse dragen van haar borsten, het tonen van haar vrouwelijkheid op een wijze als ze ook elders zou kunnen doen. Ze is er trots op en weet er mee te charmeren. De mannen vallen allemaal in die kloof, ze storten zich er als stuurloze lemmingen in.
Het geeft haar ook zelfvertrouwen als ze bovenkleding aan mag. Ik weet dat en kan dat gebruiken, twee kanten op. Vandaag gun ik haar dat steuntje in de rug. Maar er zijn ook dagen dat ik zonder scrupules misbruik maak van haar beschermingsinstincten waar het haar borsten aangaat. Ze sterft al zeven doden als ik haar tepels pijnig met knijpers en klemmen en zo. Maar slechts enkele goedgeplaatste klappen op haar borsten - of het nou met een zachte strokenzweep, een meer venijnig zweepje of zelfs een cane is - breken haar weerstand. Ze is o zo bang voor een blauw plekje, laat staan voor een 'erger' littekentje.
Dat vind ik wel eens jammer. Ik bedoel, ze ontneemt me op die wijze een belangrijk deel van de mogelijke straffen. Want je straft je slavin natuurlijk op die plekken die alleen een vrouw heeft. En dan bieden de borsten zoveel mogelijkheden, die nu echter voor mij bijna allemaal afgesloten zijn. Natuurlijk probeer ik haar incasseringsvermogen wel op te rekken, maar het zijn maar zeer kleine stapjes, die bovendien gezet worden met de wetenschap dat iets meer kracht haar onmiddellijk zal breken. En het breken van een slavin is mooi, maar het moet natuurlijk ook weer niet te makkelijk gaan.
Ik krijg dorst en ga wat water halen. Als ik terug kom van de badkamer kijk ik recht tegen de pracht van haar billen. Strak bijeen. Perfect rond, van alle kanten bezien.
Ik trek een stoel bij en ga er stil van zitten genieten. Het strookje witte stof tussen haar benen stoort me niet - nog niet. Ze draagt kwaliteitsondergoed, maar ze heeft haar benen zo strak bijeen dat het kruisje niet meer strak over haar lipjes kan liggen. Een paar rimpels verstoren het beeld, maar het is te dragen omdat haar kutje zo mooi is dat geen verstoring het beeld kan bederven.
Ik kan precies zien waar alles zit. Haar heuveltje, het begin van haar lippen, de opening van haar vagina. Straks zal ik dat bekijken maar eerst zijn haar billen aan de beurt. Perfecte bollen zijn dat, het meeste vlees ervan zichtbaar omdat het zo'n klein broekje is. Geen putje, geen pukkeltje, geen haartje, geen litteken, geen niks. Een fiks aantal vierkante decimeters prachtige huid. Een loksignaal dat zijn weerga niet kent, een loksignaal dat onweerstaanbaar is, zeker voor mij.

Toen ik haar die eerste keer zag weet ik zeker dat mijn mond opengevallen moet zijn. Ik wist zeker dat het het allermooiste kontje was dat ik in mijn hele leven te zien zou krijgen. Ze droeg er een witte broek omheen en ik was werkelijk niet in staat om nog ergens anders naar te kijken.
Hoewel ik toen ook al mijn dominante kant had ontdekt en zelfs al aan mijn derde slavin bezig was (excuus, maar zo zag ik dat toen) stond ik als een schooljongen compleet met de mond vol tanden. Ik zou haar zeker die keer nooit hebben kunnen aanspreken.
Maar ze sprak mij aan. Ze zocht toenadering. Geen idee wat ze zo direct in me zag (als ik mijn ego weer eens wil strelen zeg ik dat ze haar Meester zag) maar ik koesterde me maar al te graag in het zonlicht dat ze leek uit te stralen.
Waar we het allemaal over gehad hebben is niet zo belangrijk maar wel is van belang dat ik gaandeweg mijn zelfvertrouwen terug vond en daarna constateerde dat ze veel subjes-signalen afgaf. Niet dat ze ooit van BDSM had gehoord. Ze moest zelfs niets van dominantie hebben. Althans in naam want doorvragen leerde dat ze er wel degelijk gevoelig voor was, alleen ze wist het nog niet.
Natuurlijk heb ik die eerste keer geen misbruik van haar gemaakt en zelfs heel wat komende keren ook niet. Maar de allereerste keer dat ze me enige dominantie toestond zal ik nooit vergeten. Het was maar heel simpel: ze moest midden in de kamer staan en daar heb ik haar uitgekleed. Toen ze naakt was ben ik bij haar gaan zitten en heb haar rustig bekeken. Ze mocht me niet aankijken maar ik zag haar ogen voortdurend flitsen, want ze kon het niet verdragen niet te weten waar ik naar keek.
Het duurde helemaal niet lang maar toen ik haar in mijn armen nam sidderde ze helemaal. Maar ook was ze zompend nat en kon bijna niet wachten tot ik haar ruw neukte. Hemel, wat was ze geil die keer, onverzadigbaar gewoon. En allebei wisten we dat ze haar rol en bestemming had gevonden.

Nu moet ik haar lekkere plekje gewoon zien. Ik kan niet anders. Voorzichtig sta ik op en loop naar haar toe. Ik kijk naar haar ogen als ik haar broekje vastpak en het voorzichtig uittrek. Ze moet het alweer gemerkt hebben want haar ogen blijven gesloten.
Ik zie dat het broekje aan haar kutje blijft plakken en weet dat ze het dus ook nog naar de zin heeft. Ik schuif het minieme stukje stof zover mogelijk opzij en ga weer zitten.
Haar geslacht is een klein beetje geopend, een teken dat ze wat gezwollen is. Dat kan kloppen, want ze is ook wat rood.
Normaal heeft ze - van de voorkant gezien - alleen een dun gleufje tussen twee prachtig gevormde schaamlippen. Haar binnenste lippen hangen niet naar buiten, noch is iets anders te zien van wat zich tussen die lippen bevindt. Als ze haar benen voor me spreidt opent zich haar vagina in alle heerlijkheid, vanzelf, als een bloem die zich ontvouwt. Haar clitje is maar al te makkelijk bereikbaar en o zo gevoelig. Ik vind haar heerlijk ruiken en geweldig smaken, al kan ze zich dat geen moment voorstellen.
Ik mag haar graag plagen terwijl ze vastgebonden is en moet toelaten hoe ik daar met al haar gevoeligheden speel. Ik hou ervan als haar witte vocht opwelt in haar grotje en ze dus echt niet kan verbergen hoe heet ze van het alles wordt. Ach, ons spel is nog zacht. Het kan allemaal zoveel harder en zoveer vernederender, maar het is de vraag of dat ook moet. Voorlopig spelen we haar spel, al rek ik haar grenzen natuurlijk wel op. Maar o, wat zou het me heerlijk lijken haar nog eens zo te vernederen dat ze zou plassen van ellende.
En haar daarna troosten natuurlijk en na enige tijd laten ontdekken hoe opwindend de herinnering is. Er zijn van die momenten dat ik maar naar haar clitje hoef te wijzen of ze begint al te schokken.
Over geil gesproken, dat is ze nu ook. Het loopt naar buiten en over haar onderste bil. Ze mag dat zelf ook wel merken, maar dat doet ze natuurlijk ook. Natuurlijk merkt ze dat want ze weet maar al te goed dat ik naar haar kutje zit te kijken en dat maakt haar nu eenmaal geil.
Nog voorzichtiger sta ik op en ik blaas heel zachtjes tussen haar benen. Ha, dát had ze niet verwacht want ze schrikt even.
Maar direct daarna huivert ze even en krijgt kippenvel. En het stroomt nog harder.
Ze zal nog wel even moeten sudderen voor ze gaar is.

© februari 2007, Janneman

Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein