Hoe ik de trotse eigenares werd van een naakte slaaf
Eigenlijk loop ik al weken rond met opgekropte woede. Dat verwende kreng. Koop ik een paard voor haar zodat ze haar vriendinnen de ogen uit kan steken, maar is het mevrouw te veel werk om het beest dagelijks te verzorgen, en loopt ze me daarom over naar de tegenpartij. Mijn ex dus, haar vader. Laat mij zitten met dat stomme dier. Wat moet ik ermee? Zo gauw mogelijk verkopen natuurlijk, maar ik kan er maar steeds niet de prijs voor krijgen die ik zelf betaald heb. En zo ga ik dagelijks vanuit mijn werk naar de dorpsrand, waar de kennissen wonen die mij voor een zacht prijsje een stukje wei met een stal verhuurd hebben.
Met Jozefien haalde ik dan soms het tuig uit die stal, zodat zij een eindje in het bos kon gaan rijden, ik erachter aan met de twee labradors. Die heb ik trouwens al wel verkocht. Vandaag kwam ik op het idee dat paardentuig maar weg te halen. De kennissen zijn op de wintersport, op het huis past een mij onbekende man die ik vluchtig op het erf heb ontmoet. Een lange charmante man, waaraan ik meteen een grote hekel had omdat hij mij aan de tegenpartij deed denken.
Ik was al bijna die stal weer uit toen het me opviel. Normaal hangt aan de grote balk achter de beide auto's een kinderschommel. Nu hing er aan diezelfde haak iets anders, en bij inspectie bleek dat een stel leren handboeien te zijn. Het gaf mij te denken.
Op weg naar huis broedde ik een plan uit. Een uur geleden heb ik de telefoon gepakt, en een long shot geprobeerd. Zo heet dat, geloof ik. Ik stond een hele tijd met die telefoon in mijn handen, met het gevoel alsof ik van tien meter hoog in het diepe moest springen.
"Met het huis van de familie Hartman."
Ik haalde diep adem en plonsde in het diepe.
"Met Mevrouw Betty. Zeg, klein geil loeder, zou jij wel eens van een geoefende vrouwenhand een lekker pak slaag op je partes posteriores willen krijgen?"
"Op mijn wát?!"
"Op je derrière, snoes, je achterste, je bips. Heb je wel verdiend na al die geile spelletjes die je daar in die boerderij in je eentje speelt."
"Sorry, mevrouw, ik weet niet waar u het over heeft. Dit moet een misverstand zijn. Wie bent u eigenlijk?"
"Zoals ik zeg: mevrouw Betty. Met de geoefende vrouwenhand. En jij bent het geile loeder dat op het huis van de familie Hartman past. Ik overval je een beetje met mijn voorstel, geloof ik. Weet je wat? Ik bel je over vijf minuutjes terug. Dag schat."
Vijf eindeloze minuten.
"Met het huis van de familie Hartman."
"Zo, weet je het al? Zullen we samen Klets, klats, klander doen op jouw blote billetjes, of geef je toch de voorkeur aan eenzame zelfbevlekking?"
"Ik ben echt in de war. Ik heb geen idee wie u bent. Waarom vraagt u dit aan mij? Waarom denkt u dat... dat ik...dat ik zo iemand ben?"
"Omdat je het bent, lekker dier. Stel je voor: helemaal naakt, over mijn kousen en mijn jarretels. En dan die billen van je die langzaam beginnen te gloeien. Dat doet je toch wat, of niet?"
Pauze. Een diepe ademhaling.
"Ja, dat doet me wel wat, ik zal het niet ontkennen. Joost mag weten hoe u dat weet. Wat stelt u precies voor? Kunnen we elkaar in een restaurant ontmoeten, of zo?"
"Nee, schattebout van me, dat is nergens voor nodig. Ik bel vannacht om klokslag twaalf bij je aan. En dan wil ik dat je me naakt opendoet. Denk er om, echt poedelnaakt, ook geen slipje aan. Tot straks."
En daarmee legde ik resoluut de hoorn neer.
Het zal me zeer benieuwen of hij het durft. En of ik het durf.
Ik wel, maar hij niet, jammer. Ik belde om precies drie minuten voor twaalf aan, om te voorkomen dat hij al achter de deur zou staan. Meteen liep ik terug naar mijn auto en stapte ik in. Toen hij de deur opende, bleek hij precies zo gekleed te zijn als eerder deze week, in broek en trui. Ik gaf gas en reed weg. Bij thuiskomst belde ik hem meteen op.
"Met het huis van de familie Hartman."
"Waarom doe je niet wat ik zeg, kwijlebal?"
"Maar...dat kan toch zo maar niet? Ik ken u helemaal niet. Moet ik me voor een wildvreemde vrouw zomaar helemaal uitkleden?"
"Ja, je moet je voor een wildvreemde vrouw zomaar helemaal uitkleden. Spiernaakt. En anders gaat het feest gewoon niet door. Ik geef je nog één kans. Ergens tussen een en drie zal ik nog eens bij je aanbellen. Als je dan nog iets aan je lijf hebt, al is het maar een paar sokken, ben ik definitief vertrokken."
En daarmee brak ik het gesprek opnieuw abrupt af. Dat is toch zo handig met een telefoon, dat je dat kunt doen. Ik ga nu exact om drie uur bellen. Het is wel heel vervelend om zo lang te moeten wachten, maar als hij alsnog van plan is mee te werken is het voor hem nog veel vervelender. Ik zie hem daar al twee uur lang in zijn nakie achter zijn voordeur staan, loerend naar elke auto die voorbijkomt. Wat een opwindend idee.
Ik kwam helemaal niet met de auto, maar met de fiets. Een beetje riskant bij een eventuele achtervolging, maar veel meer een verrassing. De deur ging inderdaad vrijwel meteen open. En daar stond hij, ditmaal naakt als Adam.
"O, bent u het. De paardenvrouw. Ik dacht al zoiets."
Ik zei helemaal niets, maar bekeek hem eerst eens op mijn gemak. Het was een slanke man, een mooie man ook wel, maar meer op een vrouwelijke manier. Meer rondingen dan spieren. Hij was vreselijk zenuwachtig, wist niet waar hij zijn handen moest laten, en keek benauwd de weg af of we geen bekijks hadden. Op die tijd van de nacht!
"Komt u alstublieft binnen." Hij draaide zich alvast zelf om.
"Blijf even zo staan, lekker stuk. Dan kan ik je van achteren bekijken. Ziet er goed uit. Prachtige ronde billen. Weet je, als ik zonet niet dat plassertje aan je buik had zien bungelen, had ik gezworen dat je een meisje was. Ik zal je een meisjesnaam geven. Wat dacht je van Dolly? Dolly, draai je eens om en geef mevrouw eens keurig een handje. En wat zeggen we dan, Dolly? Goedenavond, Mevrouw Betty, blij dat u er bent om mij op mijn bips te geven."
"Goedenavond, Mevrouw Betty."
Ik hield zijn hand stevig vast, en gaf hem een paar aanmoedigende klapjes op zijn bovenarm.
"Goedenavond, Mevrouw Betty. Blij dat u er bent om mij op mijn billen te geven."
"Bips, zei ik."
"Pardon, mevrouw, mijn bips." Hij leerde snel, ik mocht dat wel.
"Breng me dan nu maar naar de woonkamer."
Hij liep met stijve benen voor me uit, zich nog steeds zeer bewust van mijn keurende blik op zijn partes posteriores.
In de kamer gekomen zette ik mijn linkervoet op een bielzen tafel, zodat mijn dijbeen een brug vormde. Daarvoor moest ik mijn zwarte kokerrokje zover opstropen dat het van achteren nog net om mijn billen spande en aan de voorkant mijn rood kanten slipje, dito jarretels, alsmede de bovenkant van mijn zwarte nylons zichtbaar werden.
"Even een voorproefje van de dingen die komen gaan. Kom maar eens hier, jij ondeugd."
Ik moest hem aan zijn arm naar me toetrekken en met een hand op zijn billen tegen mijn dijbeen aandrukken. Dat was de eerste intieme aanraking, hij rilde ervan. Ik liet hem vooroverbuigen tot zijn handen weer op de grond steunden. Maar ik begon niet meteen te slaan. In plaats daarvan liet ik mijn hand zachtjes strelend over zijn billen en zijn dijen dwalen. Meer geril. Mijn vinger gleed door zijn bilnaad en opeens duwde ik mijn hand tussen zijn dijen door om zijn piemeltje en zijn balletjes te omklemmen.
"Wat een schattig speelgoed."
Hij was bijna van mijn dijbeen gegleden van schrik, maar ik duwde zijn flank stevig tegen mijn onderbuik. En nu begon ik op zijn billen te slaan. Ik sloeg van het begin af zo hard als ik kon, maar heel onregelmatig en zonder systeem, nu weer een paar keer op de ene, dan weer op de andere bil en soms op zijn dijen.
"Niet zo ontwijken. Steek je bips zover mogelijk omhoog."
Tot mijn genoegen probeerde hij dat te doen. Ik sloeg door tot zijn billen en dijen een egaal rode kleur hadden gekregen. Nu en dan zuchtte of kreunde hij, eenmaal ontsnapte hem een kort "au".
Toen ik hem liet gaan, was mijn rokje tot op mijn billen omhoog gekropen. Ik liet het daar rustig zitten. Wel trok ik, "omdat ik het warm had gekregen", mijn truitje uit, zodat hij het fraaie rode corselet kon bewonderen waarin mijn borsten zo goed uitkomen. Ik nestelde mij in een fauteuil en liet mij een glaasje sherry brengen. Terwijl ik dat rustig opdronk, liet ik hem op de bielzen tafel staan met zijn handen gevouwen in zijn nek. Grappig dat hij zich steeds nog zo schaamde voor zijn naaktheid.
"Weet je, ik ben eigenlijk een beetje vies van je. Wanneer heb jij je voor het laatst gewassen?"
"Vanmorgen, mevrouw. Ik ben altijd heel netjes op mijn lichaam."
"En je daarna natuurlijk de hele dag aftrekken. Ik zie het sperma nog glanzen op je buik. Viespeuk. We gaan jou eens even een stevige wasbeurt geven. Wacht, daar herinner ik me dat er in de stal een grote zinken teil staat. Haal die maar eens op en zet hem op het achtererf. En dan rol je de tuinslag daarnaartoe. Ja, dacht je soms dat je een warm bad kreeg?"
Tot nu toe was hij zo mak geweest als een lammetje, maar hier had hij kennelijk weinig zin in. Het achtererf zag uit over de weilanden, en was vanaf naburige erven niet te zien. Maar als je in de buurt van de staldeur kwam, ging er automatisch een fel licht branden, en meneer maakte zich toch weer zorgen tot hoever in de omtrek hij zodoende gezien kon worden.
"Waarom zo bang? Laten we hopen dat er nog iemand meegeniet. Daar in die flats aan de dorpsrand is vast wel een charmante vrouw die niet slapen kan en met een verrekijker op haar balkon staat te kijken of ze nog ergens een blote man ziet."
Het was december, een temperatuur net boven nul, bepaald niet aangenaam om buiten naakt rond te lopen. Laat staan om met koud water gewassen te worden. Ik wikkelde de tuinslang van de haspel en zette in de stal de kraan open. Nadat de teil halfvol was gelopen, liet ik hem erin staan en richtte vervolgens de straal op zijn lichaam. Dat was hem even te machtig, met een kreet van verrassing stapte hij uit het badje en uit de straal.
"Stout, stout! Daar krijg je straks extra klappen voor."
Even dreigde een gezagscrisis, maar blijkbaar was hij nog steeds te benieuwd naar de verdere gebeurtenissen van de nacht om er nu mee te kappen. Hij dwong zich nu om te blijven staan, heftig hijgen gaf aan hoeveel moeite hem dat kostte. Toen het badje bijna vol was, legde ik de tuinslang erin en sloot ik de kraan weer af.
Royaal gebruikmakend van een stuk huishoudzeep zeepte ik hem nu met mijn beide handen helemaal in. Mijn handen gleden over zijn hele lichaam: oksels, flanken, tepels, ballen, billen. Onzacht forceerde ik met een vinger zijn kontgaatje. Vervolgens moest hij in het bad gaan zitten, zodat ik water over hem heen kon scheppen. Weer veel gehijg.
Ik droogde hem niet af maar liet hem klappertandend heen en weer draven van de ene kant van het erf naar de andere. Maar kennelijk begon na enige tijd zijn natte huid nu in de koude lucht te gloeien. Een effect dat ik ooit eens ontdekt had, ik zal niet zeggen bij toeval, maar dat hem blijkbaar verraste. Aan de rand van het erf stonden struiken en een paar berkenboompjes. Ik sneed een lange tak af, posteerde mij midden op het erf, en probeerde elke keer als hij passeerde, zijn billen met de tak te raken. De tak maakte een prachtig zwiepend geluid en liet brede striemen in zijn billen opwellen. De eerste keer dat ik hem raakte, gilde hij, en daarna probeerde hij door onverwachte bewegingen de tak te ontwijken. Maar dat had alleen tot gevolg dat ik hem ook op andere plaatsen raakte, op zijn dijen en flanken, en een keer op zijn buik. Dat was het sein om op te houden. Hij bekende trouwens dat hij een plas moest doen.
Van zijn afwezigheid maakte ik gebruik door naar de standplaats in de stal te gaan waar ik die morgen de ketting met de handboeien had ontdekt. Die maakte ik allebei snel één gaatje kleiner. Hoewel hij toch echt meer moeite moest doen om zijn handen daar doorheen te wurmen, had hij het pas door toen hij merkte dat hij ze niet meer terug kon trekken. Hij protesteerde even, maar niet zo heftig als ik verwacht had. Blijkbaar gaf de situatie ook hem een bijzonder gevoel.
“Kijk, daar ben ik nu opeens zomaar de trotse eigenares van een naakte slaaf. Heb ik altijd al willen zijn. Ik kan alles met je doen wat ik wil. Hoe voelt dat, Dolly, om helemaal in de macht te zijn van zo’n gemene vrouw?”
“Vreselijk, mevrouw Betty. Ik ben erg bang.”
“Dat begrijp ik, Dolly. Ik vrees dat je daar ook alle reden voor hebt.”
De ketting waar de handboeien aan vastzaten was over een balk bevestigd aan een haak in een houten stijl. Daar zaten nog meer van die haken in, en ik kon de ketting dus doortrekken naar een lager zittende haak, waardoor ik mijn slaafje dwong om op zijn tenen te gaan staan. Het gaf hem een moment waarop hij een poging had kunnen doen om weg te lopen, maar daar maakte hij geen gebruik van.
Om de spanning nog wat verder op te voeren, liet ik hem daar een poosje staan, terwijl ik op zoek ging naar een geschikt slagwapen. Na enig zoeken vond ik, onder meer, een langwerpige broodplank met een handvat. Als broodplank kon het ding overigens niet meer dienen want er was een regelmatig patroon van gaatjes in gemaakt. Het kon haast niet anders of hij gaf zich daarmee ook zelf regelmatig klappen op zijn bips.
Bij het zoeken kwam ik trouwens ook een fles whisky tegen, waarvan ik, om de pauze nog wat te verlengen, mij een glaasje inschonk.
Dolly keek erg bang toen ik in de stal terugkwam met de broodplank. Ditmaal sloeg ik in een regelmatig tempo, telkens tien keer achter elkaar op dezelfde bil, terwijl ik hem de klappen liet tellen. Bij het derde, zesde en negende tiental sloeg ik op beide billen tegelijk, bij mannen schijn je daarmee de prostaat te stimuleren. In het begin sloeg ik niet heel hard, maar naderhand steeds harder. Bij het tellen ging zijn toonhoogte dan ook geleidelijk omhoog, schril en hijgend bereikte hij de honderd, terwijl hij zijn billen alle kanten uitdraaide om ze, uiteraard vergeefs, uit de baan van de klappen te halen.
Na het eerste tiental klappen had ik mijn rokje uitgetrokken, daaronder droeg ik alleen die rode string. Heupwiegend liep ik tussen de tientallen voor hem rond, zodat hij mijn billen kon bewonderen. Tussendoor maakte ik ook de schouderbandjes van mijn corselet los en ontblootte ik mijn borsten. Dat had allemaal tot gevolg dat zijn mannelijkheid even optimale vormen aannam. Maar toen we bij de honderd waren, was dat allang weer over.
"En dan nu het serieuzere werk", zei ik toen ik aan kwam zetten met het tweede slagwapen dat mijn zoektocht had opgeleverd: een rotan cane.
"O nee, alstublieft mevrouw, niet meer, ik heb nu echt wel genoeg slaag gehad."
"Dat beoordeel ik wel."
“Maar niet met dat vreselijke ding.”
“Waarom heb je het dan in huis?”
“Voor op de foto’s, je kunt je er jezelf niet eens goed mee slaan.”
“Maar ik jou wel.”
"Sorry, maar ik wil dat u stopt, ik kan beslist niet meer klappen hebben."
"Maar, lieverd, jij hebt helemaal niets te willen. Jij staat hier vastgebonden in je blootje en je kunt alleen maar afwachten wat ik met je ga doen. En nu ga ik je echt pijn doen."
"Maar dan is het geen spel meer, maar mishandeling. Ik haal de politie erbij."
“OK, ik zal één boei losmaken, dan kun je een telefoon vasthouden. Ik zal het nummer wel draaien, 112. Moet je wel even uitleggen hoe je hier zo in je blote bips terecht bent gekomen. Heb ik je overmeesterd en je de kleren van je lijf gescheurd?”
“Nee, maar nu gaat u echt te ver.”
Ik reageerde niet meer. Op de string na trok ik de kleren die ik nog aan had uit, het corselet en de kousen. Ik had nog een kleine verrassing voor hem in petto: twee van die klemmetjes waar je hand- of theedoeken aan op kunt hangen. In de keuken had ik een schaal met kersen zien staan, en zo kon ik aan elk van beide klemmetjes twee met elkaar verbonden kersen hangen voor ik ze op zijn tepels plantte. Ik vond het een leuk gezicht, maar hij was minder geamuseerd. Ik stelde wel vast dat hij geen poging deed om naar mij te schoppen.
Maar toen ik hem met de cane begon te slaan, hield hij niet op te protesteren. Hij gilde aan één stuk door, alleen onderbroken met bevelen om te stoppen. Tot mijn eigen verrassing vond ik dit toch niet zo leuk en na een klap of twintig -hij weigerde ze te tellen- hield ik het dan ook voor gezien.
“OK, dat was het dan. Jammer dat je zo kleinzerig bent. Maar daar weet ik wat op”
Geleidelijk stopte hij met jammeren. Intussen haalde ik de zoutpot en de pepermolen uit de keuken. Met wat water wreef ik het zout en de peper over zijn billen die nu vuurrood werden, alleen nog onderbroken door de blauwe strepen die de cane had gemaakt. Algauw begon hij wat te voelen, wat eerst tot nieuwe protesten en daarna tot smeekbeden leidde. Uiteindelijk maakte ik hem los, zodat hij snel naar het achtererf kon hollen om de brand in zijn bips in het koude water in de zinken teil te blussen.
Ik bereidde mij intussen voor op een stevige confrontatie. Eerst wilde ik mijn kleren alvast weer aantrekken, maar in een opwelling trok ik integendeel ook mijn slipje uit. Toen hij echter na een kwartiertje terugkwam, rillend van de decemberkou en de handen nog op zijn pijnlijke billen, was hij weer helemaal het makke lammetje.
"Het spijt me dat ik mijn zelfbeheersing verloor, mevrouw Betty. Dat was niet nodig geweest."
"Je begrijpt natuurlijk dat je daar weer straf voor krijgt. Om te beginnen weer met de cane. Probeer zo min mogelijk geluid te maken."
Hij aarzelde even voor hij dat accepteerde.
"Maar ik heb je nu even voor iets anders nodig."
Naakt en heupwiegend liep ik voor hem uit naar de keuken. Ik liet hem een paar kussens uit de kamer halen, pakte intussen een slagroomspuit uit de koelkast, en ging op mijn rug op de keukentafel liggen, mijn hoofd op de kussens, de benen omhoog en wijd uiteen. In die houding spoot ik een flinke dot slagroom op mijn kutje.
"En likken maar."
Hij begreep gelukkig dat het mij vooral om mijn kittelaar ging, en ik hield hem op zijn plaats door hem in zijn haren te grijpen. Omdat ik hem niet toestond met zijn handen op de tafel te steunen, was zijn houding heel ongemakkelijk en hij deed dan ook goed zijn best om mij zo snel mogelijk te laten klaarkomen. Maar ik kan dat als ik wil aardig uitstellen. Tenslotte lukte dat niet meer, een golf van genot sloeg door me heen en ik liet me schreeuwend gaan.
Het leek me verstandig nu het corselet en zelfs het rokje maar weer aan te trekken.
"Back to business."
Ik liet hem op het achtererf oefeningen doen om lekker warm te worden: vooroverbuigen met zijn vingers naar de grond (die hij niet haalde), zijn armen omhoog en in het rond zwaaien, en vooral "kikkeren", gehurkt rondspringen over het erf. Tussendoor sloeg ik hem met het paardenzweepje dat ik ooit nog aangeschaft had voor het paard van Jozefien, alleen niet op zijn billen, maar op zijn dijen, zijn bovenarmen en zijn borstjes. Vooral dat laatste vond hij niet zo leuk.
Toen hij van uitputting haast niet meer vooruit te branden was, liet ik hem even rusten. Daar had ik het volgende voor bedacht. In de stal stond een werkbank, daar liet ik hem op zijn hurken op gaan zitten. Ik duwde zijn knieën zover mogelijk uiteen en bond zijn enkels aan weerszijden vast aan een tafelpoot, zodat hij ze niet verder naar elkaar toe kon brengen. Zijn polsen bond ik aan elkaar op zijn rug. Vervolgens zette ik de klemmen weer op zijn tepels, maar nu met een hondenketting daaraan gehangen. En die bevestigde ik met een tweede hondenketting aan een haakje aan het plafond. Om een enigszins comfortabele houding te krijgen, zou hij graag zijn billen zoveel mogelijk naar beneden willen laten zakken, maar dan trok hij zijn tepels aan de ketting omhoog. Zo bleef hij ongemakkelijk tussen beide narigheden inhangen, dan weer zover mogelijk omhoogkomend en dan geleidelijk weer terugzakkend totdat de klemmen hem corrigeerden.
Toen ik na een minuut of twintig zag dat hij het haast niet langer volhield, maakte ik hem los voor er ongelukken zouden gebeuren. Ik liet hem nu op zijn handen en knieën op een tafel zitten, pakte een vibrator uit het tasje dat ik bij me had, zette die aan, en bracht hem snorrend en wel zover mogelijk in zijn anus. Zo liet ik hem heen en weer lopen over de stalvloer, met de opdracht telkens de vibrator terug te duwen als die naar buiten dreigde te komen. En toen ik daar genoeg van kreeg, haalde ik een snoer met grote ronde en rode kralen uit mijn tasje. Vier van de kralen duwde ik achtereenvolgens in zijn kont. Met zijn benen wijd en ritmisch bewegend, kon hij de rest van het snoer tussen zijn benen in een regelmatige slingerbeweging brengen. En hij kon er ook leuk mee dansen, in de woonkamer, op walsmuziek van Strauss waarvan ik een CD had gevonden. Nog leuker werd het toen ik één ketting maakte van de beide hondenkettingen en die met behulp van de klemmen aan zijn tepels hing. Hij moest zijn heupen zo bewegen dat die ketting zo hoog mogelijk tegen zijn schouderbladen aanzwierde. Ik hield zijn motivatie daartoe op peil met behulp van de berkentak en het zweepje.
Het was al met al acht uur 's morgens en al licht, voordat ik met hem klaar was. Natuurlijk had hij toen ook al de resterende tachtig klappen met de cane gehad. Daarbij had hij lang zijn best gedaan om zich stil te houden, al was dat uiteindelijk niet erg goed gelukt. Nu lag hij met zijn buik op de keukentafel, terwijl ik zijn geteisterde bips met een verzachtend zalfje insmeerde.
"Zorg dat je voortaan iedere nacht tussen twee en drie uur naakt achter de voordeur staat. Een van de komende nachten kom ik dan terug. Of nee, ik weet het nog beter. Je heet tenslotte niet voor niets Dolly. Je gaat vandaag winkelen, bij de Livera of de Hunkemöller, en je koopt de volgende artikelen: zwarte kousen, een jarretelgordel en een bh, in je eigen maat -zeg maar dat het voor jezelf is-, een beetje mooi, met veel kant. Het moet wel een push-up bh zijn, weet je wat dat is? Dan kan ik ook die ketting nog aan je tepels hangen. Dan zwarte pumps in een schoenenzaak halen, en een wit serveerschortje in een zaak voor bedrijfskleding. Dat trek je allemaal aan en zo doe je me open als ik een dezer dagen tussen twee en drie aanbel. Zorg ook dat je een zaklantaarn bij de hand hebt, dan gaan we eerst een eindje wandelen in het bos. Nee, natuurlijk mag je geen broekje aan.”
“En kom vooral niet aan die handboeien. Je weet dat ik prijs stel op absolute onderworpenheid. O ja, over onderworpenheid gesproken, ik zal ook een strap-on dildo meenemen, dan kan ik je lekker in je kontje neuken.”
Toen ik terug naar huis reed, had ik een heel voldaan gevoel. Voor het eerst in weken. Dat paard moest ik maar gewoon verkopen voor wat ik ervoor kon krijgen. Anders dan een paard hoef je een slaaf immers niet te verzorgen om er plezier aan te beleven.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?