met een slaapmasker wordt alles duister
Het gaat precies zoals hij heeft verteld.
Maar niet helemaal. Als ik de in de auto zit, krijg ik ook een blinddoek om. Maar geen toelichting. Natuurlijk begin ik te piekeren. Maar niet langer dan een paar minuten.
“Niet piekeren,” zegt hij namelijk. Nou ja zeg...
“Ik wil dat je even je oriëntatievermogen verliest.”
Alsof ik dat heb...
“Zodra het herkenbare verdwenen is, en we alleen nog binnendoor rijden, gaat hij weer af.”
Maar ik ben blij als ik met mijn ogen de weg weer mag volgen. Gek, dat je dan een beetje wagenziek wordt, als je dat niet kunt.
We rijden daarna nog een minuut of twintig. Denk ik, want mijn horloge heeft hij al eerder geconfisqueerd.
Hij stopt in een verlaten straatje met alleen de achteruitgangen van woningen.
Ik stap uit en zonder om te kijken loop ik verder. Daar is het schuurtje al met het teken. Ik ga het poortje naar binnen, de tuin door, de keuken in en door, naar de hal. De trappen op. De dichte deur.
Ik aarzel nog even. Geen weg terug, zo ervaar ik het als ik hem open doe.
Ik zie een grote slaapkamer onder een hoog dak met spanten. In het midden een groot, vierkant losstaand bed. Opgemaakt met alleen een sprei en daarop een slaapmasker. Aan de achterwand een heel grote spiegel, manshoog en meer dan een meter breed. Ik zie mezelf staan, aarzelend. Ik weet dat dat ooit mijn plek zal zijn, vlak daarvoor. Maar nu nog niet. Nu moet ik mijn houding aannemen.
Ik til mijn rok op en kniel op het bed. Meteen mijn slip naar beneden, dat voelt goed. Dan me voorover buigen, zodat ik mijn evenwicht niet kan verliezen.
Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Ik hou van mijn nederigheid. Ik blijf kijken terwijl ik mijn knieën zo ver mogelijk spreid, tot mijn slip strak tussen mijn knieholtes gespannen zit. Ik aarzel of ik mijn rok op mijn rug zal leggen. Ik wil hem zo graag uitnodigen om bezit van me te nemen. Maar realiseer me dat dat niet aan mij is om te willen...
Ik doe het slaapmasker om. Nu kan ik alleen nog dromen.
Het lange wachten begint.
Ik droom dat hij binnenkomt en mijn geilheid ziet. Dat hij niet van me af kan blijven en zijn broek naar beneden rukt. Hij wil maar één ding nu ik zo onderdanig voor hem neergeknield lig: me nemen. Met zijn ene hand ontbloot hij me om met zijn andere zijn pik bij me naar binnen te leiden. Ik schreeuw van genot terwijl ik in de spiegel zie hoe hij neemt. Keer op keer op keer...
Ik ben zó geil...
Maar het wachten duurt lang. En zien doe ik niets met die blinddoek voor. Mooi hoor, zo’n fantasie van iets dat niet eens kàn. Zucht.
Zo nu en dan kom ik even omhoog om me even heen en weer te bewegen. Daarna neemt mijn geilheid, mijn verlangen om genomen worden, me weer over. Voor even. Hoe langer ik daar voor hem klaar lig, hoe langer ik moet wachten, hoe stijver ik word. En maakt uiteindelijk mijn geilheid plaats voor kramp...
Dan hoor ik hem eindelijk binnen komen. Denk ik. Want het enige wat ik hoor is de deur die open en dicht gaat. Het is zo volmaakt stil dat ik denk dat ik het verkeerd gehoord heb.
Mijn rok zweeft omhoog. Echt waar. Ik voel alleen een luchtstroom langs mijn naakte billen glijden. Mijn rok lijkt verdwenen. Ik voel me heel erg naakt. Dat maakt me opnieuw zo geil als water. Kan dat, dat je geil langs je benen loopt?
“Aaaaah”
Zijn vinger raakt mijn geil. En weg is hij weer. Om opnieuw mij aan te raken. Nu vind hij direct mijn klitje.
“Ooooooooh”
Ik haal heel diep adem. Ik sta op het punt van komen. Mag dat? Ik weet het niet. Ik kan niet anders dat het te ondergaan.
En precies op het moment dat ik denk te komen, is hij verdwenen. Ik schaam me, en tegelijkertijd ben ik er trots op ... om zijn speeltje te mogen zijn.
Ik voel dat er iets is veranderd. Ik weet alleen niet wat. Ik voel zijn aanwezigheid, maar anders nu.
Hij legt zijn handen op mijn billen en de manier waarop, zegt me dat hij heeel dichtbij is. Kan het dat ik zijn ademhaling op mijn klitje voel? Ik huiver.
Een golf van genot volgt als ik zijn tong voel. Alleen zijn tong. In mijn hoofd schreeuw ik: ‘eet mij eet mij eet mij’. Maar hij speelt alleen met mij.
Toch ben ik bang dat ik zal komen. Ik wil niet om toestemming smeken. Overgave is alles wat ik heb. En dat is genoeg, blijkbaar... hij speelt gewoon met mij. Kleine likjes volgen op zijn aanval op mijn klitje. En dan... Hij eet mij. Echt.
Geen kleine hapjes meer, maar grote halen met zijn tong, langs alles behalve mijn klitje, de lippen van zijn mond zuigen me naar binnen. Toch laat hij me niet komen. Alleen maar smachten.
En smachten doe ik. Smachten naar alles. Genomen worden, van hem zijn, klaarkomen, geil zijn, alleen nog maar geil zijn...
Geneukt worden.
Jazeker. Ik wil door hem geneukt worden. Genomen worden. Gebruikt worden. Zijn pik in mij. Allemaal woorden die door mij heen dansen.
Een dans die hij leidt. Elke keer dat ik bijna klaarkom en het uit mag schreeuwen van genot ... houdt hij in ... en wacht hij tot mijn ademhaling weer tot rust gekomen is.
Om daarna zijn spel met mij opnieuw te spelen. Keer op keer op keer.
Lijkt het eerst dat al die golven van actie en genot sneller elkaar opvolgen, volgt daarna het besef dat ik uitgeput raak.
En dat hij zich ook dááraan aanpast. Wordt hij trager en trager ... en dooft bij mij het licht.
Nee, dat is te dramatisch. Veel te dramatisch. Echt iets voor een dramaqueen, en je mag me van alles noemen, maar dat ben ik niet. Echt niet.
Als ik iets zou willen zijn, iets zou willen spelen, dan is het precies het omgekeerde. Het lieve teruggetrokken meisje. Een muurbloempje zelfs ... misschien. Verlegen, teruggetrokken, lief en onschuldig.
Natuurlijk ben ik ook dat niet. Maar is het verkeerd om dat te willen zijn? Daarmee te willen spelen?
Ik voel me sowieso klein bij hem. Het feit dat mijn man me aan hem gegeven heeft versterkt dat gevoel. Weggegeven worden voelt heel erg fijn. Mogen verdwijnen in zijn handen, zijn speeltje zijn.
Ik weet het, ik weet het, dat heb ik al eerder geschreven. Denk ik. Maar het is wie ik ben. Is wie ik wil zijn.
Mijn overgave is het enige dat ik te bieden heb...
woede, ijdelheid, jaloezie, onmatigheid, luiheid, hebzucht en ...
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?