| Gepost op zaterdag 24 augustus 2019 - 06:16 pm: | 
|
|
Dienstplicht
Omdat ik niet goed wist wat ik wilde gaan studeren, besloot ik in lichting 80 - 1 versneld in dienst te gaan. Een soort gap year dus, alleen niet in Amerika zoals de kinderen van rijke stinkerds, maar in het leger. Ik was net achttien en voor mij lag de wereld trouwens ook nog open. Ik overwoog in het leger als beroeps te gaan, in studeren had ik eigenlijk niet zo’n zin.
Ik werd na mijn sergeantsopleiding bij een pantser infanterie bataljon geplaatst op de Johanna Leemkule kazerne in Essem. Het was een van de weinige kazernes die naar een vrouw zijn vernoemd. Ze wist ooit Essem uit Spaanse handen te houden door van een gevangen officier te weten te komen waar de volgende aanval op de muren zou komen; en daar stond ze paraat met een bataljon vrouwen, gewapend met potten kokende olie, ongebluste kalk, dorsvlegels en zo. Wie weet ook nog deegrollers. De Spaanse aanval werd compleet in de pan gehakt. Johanna Leemkule zou dankzij haar charme de nodige informatie te weten zijn gekomen, maar anderen betwijfelden dat omdat ze al over de veertig was. In elk geval de Spanjolen – voor zover ze nog konden lopen - dropen af om nooit meer in die streek terug te komen.
De manschappen waren op oefening in Duitsland. Ik was vrijgesteld om een triviale reden, voornamelijk omdat er toch wat mannen op de kazerne moesten achterblijven. Ik vond het wel best. Er hangt dan altijd een beetje een vakantiesfeer op de kazerne. Er was eigenlijk niets voor mij te doen, het was ook nog eens zomer – de mussen vielen van het dak. Ik zat de meeste dagen op het terrasje bij de mess met een biertje voor mijn neus. Verder hing ik voornamelijk bij de gymzaal rond. Het leven was goed.
Het enige nadeel van zo’n periode is dat je dan vaker dan normaal wachtdiensten hebt te draaien. Ik had ook een nachtdienst. Die dienst begon om zes uur en zou tot de volgende morgen zes uur duren.
Ik was de sergeant, dus verantwoordelijk; de manschappen hadden wachten van twee uur. Die konden tussendoor slapen, ik niet. De sergeant was de lul. Ik moest de hele tijd wakker en alert blijven.
De wacht verliep zo saai als maar mogelijk was: er was helemaal niemand aan de poort geweest. Ik was blij toen eindelijk de officier kazerne piket, de OKP, zoals iedereen die noemde, kwam met de jongens voor de aflossing van de wacht.
Deze OKP was een vrouw. Waarschijnlijk was ze nog als Milva het leger in gekomen, maar nu hoorde ze er gewoon bij. Kapitein A.A. Hogenboezem volgens de stiksels op haar borst. Ze was kapitein bij de administratie. De meesten bij de administratie hoefden niet mee op oefening, in tegendeel, die hielden zich nu bezig met de uitbetaling voor oefening en onregelmatige diensten, zodat als de manschappen terugkwamen, de extra wedde er meteen was.
Ze was begin veertig, een rijzige, blonde vrouw. Scherp gesneden trekken. Haar blauwe ogen konden je fileren. Misschien geen filmschoonheid, maar beslist aantrekkelijk. Hogenboezem droeg het gevechtstenue, en omdat ze OKP was, een Walther P40 op haar ene heup, een wapenstok aan de andere, en ook een diagonale leren band van haar linker heup naar haar rechter schouder. Ze had geen binnenhelm op zoals de meeste OKP’s op de Johanna Leemkule kazerne doen, maar gewoon de baret. En natuurlijk de ringkraag op haar borst, hèt teken dat ze nu de verantwoordelijke van de kazerne was. De ringkraag is een zonneklep-vormige plaat staal met het Nederlandse wapen erop, het allerlaatste restant van het middeleeuwse harnas.
Na de wapeninspectie mochten we inrukken en kon ik eindelijk gaan slapen. De OKP liep naar haar kamer bij de stafstafcompagnie. Waarschijnlijk om iets luchtigers aan te trekken, want het werd al drukkend. Ik ging eerst een hap eten – meer omdat je met een volle maag eerder in slaap valt dan dat ik zo’n honger had. Ik dronk er een glas lauwe melk bij. Hierna douchen en ik ging op mijn bed liggen. Bloot, het beddengoed naar het voeteneinde weggeschopt. Toch begon ik al te zweten. De ramen stonden open, de gordijnen golfden een beetje door de tocht.
Ik was helder wakker. Ik ging op mijn linker zij liggen. Ik bleef klaarwakker. Ik ging op mijn rechter zij liggen. Na een tijdje bedacht ik dat ik òf uit bed moest gaan om me lam te zuipen – dat doen de meesten – en het in de loop van de middag nog maar eens te proberen, òf ik moest mijn arme hersentjes een emotionele oplawaai geven door me af te trekken.
Ik besloot dat dan maar te gaan doen. Ik ging breeduit op mijn rug liggen en rukte me af. Ik was niet geiler dan baksteen, maar toch kwam ik vlot klaar. Op je achttiende gaat dat snel.
Uit de deuropening klonk het: “Mooie show!”
Ik trok snel de dekens over me heen. Kapitein Hogenboezem stond in vol tenue in de kamer.
“Maar wel strafbaar. Publiek seksueel obsceen gedrag. Nu ga je slapen, om vier uur meld je je op de piketkamer.”
Ik geneerde me dood. “Jezus, wat nou weer. Een beetje privacy graag!”
De vrouw was al verdwenen.
Later hoorde ik haar voetstappen nog eens. Ze kwam ze terug, ze droeg een kek zomerrokje en had een vogeltje op haar schouder; ze wees op het gordijn. Een oude bedelaar stond op de bushalte en zei dat de bus zo ging. Ik moest me haasten. In een Dikke Daf reed ik naar een huisje aan het meer en…
Ik schrok wakker, keek op de klok en zag dat ik me moest haasten. Het was bijna vier uur.
Snel kleedde ik me aan en klokslag vier uur was ik in de piketkamer in het hoofdgebouw.
Kapitein Hogenboezem zat op een hoek van haar bureau. Ze droeg nu een legerrok, de band een keer omgedraaid zodat hij een eindje boven haar knie eindigde, het stond wel aantrekkelijk. Een legerblouse, maar zonder stropdas en ver opengeknoopt zodat ze een diep decolleté had. Ze had blote benen en pumps met halfhoge hakken. Ze droeg nog wel de ringkraag en het pistool aan haar zij. De wapenstok had ze op haar schoot liggen. Een vrouwelijke vrouw in volle bewapening.
“Mooi, op tijd. Dat is tenminste iets.”
“Eh… Ik begreep dat...” begon ik schaapachtig.
“Goed. Je hebt je schuldig gemaakt aan publiek obsceen gedraag. Je weet dat de slaapzalen openbaar gebied zijn, of er nu andere manschappen aanwezig zijn of niet. Dit gedrag kunnen we niet hebben. Masturberen doe je maar onder de douche of op de wc. Anders maar thuis.”
“Maarre…”
“Het is ook weer niet een heel zwaar vergrijp. Ik schat dat de krijgsraad je veroordeelt tot twee weken kazerne arrest. Heb je dus niet veel last van. Je kunt alleen in de weekenden niet naar huis.”
“Jezus...”
“Het vervelende voor jou is alleen dat dit op je personeelskaart komt te staan, dus een verdere promotie zit er niet in.”
Dit was wel een probleem omdat ik serieus overwoog om in het leger te blijven. Maar dan wel als officier en niet de rest van mijn leven als sergeant. “Is er geen andere mogelijkheid?”
Ze haalde haar schouders op. “Niet volgens de voorschriften nu.” De vrouw dacht na en liep naar een kast, ze trok er een dik boek uit. Ze sloeg het open: “Alleen volgens dit reglement van 1836. Maar dat is verouderd, maar nooit echt ingetrokken.”
“En dat is?”
“Dertig slagen met de knuppel op je gat.”
Ik staarde naar haar wapenstok. Dat kon nooit een ernstig probleem zijn, schatte ik. “Nou goed, wat mij betreft.”
“Zeker weten?”
“Okee.”
“Goed, broek uit dan maar.”
“Huh?”
“Schiet op. Op de billen, niet op de broek!”
Ik deed wat ze vroeg. Ik legde mijn kleren en laarzen op een stoel. Ik droeg alleen nog een T-shirt.
“Dit is geen gezicht. Doe je shirt ook uit.”
Ik deed het maar. Ik wilde er geen woorden aan verspillen.
“In de houding!” gelastte ze. Ik voelde dat ik een erectie kreeg. “Je bent wel echt een geil ventje jij,” snauwde kapitein Hogenboezem.
En omdat de vrouw ernaar keek, werd hij keihard. Ik probeerde wanhopig aan iets anders te denken.
“Een strafoefening om het af te leren. Twintig push-ups.”
“Nu?”
“Nu!”
Ik ging op het linoleum liggen en deed de push-ups met gemak. De erectie verdween omdat mijn lul steeds onzacht tegen de vloer stootte. Ik stond weer op.
“Vooruit nu. Bukken! Zo diep mogelijk. Hou je bij je enkels vast.”
Ik deed wat ze vroeg. Al was het alleen maar om er zo snel mogelijk vanaf te zijn.
Ze ging achter me staan. “Benen wijder uit elkaar. Je moet stevig staan!” Ik voelde haar blik in mijn billen prikken. Mijn ballen hingen vol in het zicht.
Ze zei: “Je weet toch naar wie onze kazerne is genoemd?”
“Eh, ja…?” Wat had dat er nou mee te maken.
“Ik weet hoe Johanna Leemkule die Spanjaard aan het praten heeft gekregen.” Plots voelde ik hoe de vrouw mijn ballen vastpakte. Ze kneep er hard in.
“Auw!”
“Goed. Genoeg van die gekkigheid. Nu het echte werk.” Meteen zwiepte haar wapenstok over mijn billen.
“Leuk. Mooi gezicht zoals je je kontje samen knijpt.” De wapenstok ranselde opnieuw. “Daar hou ik van.”
Het deed meer pijn dan ik had verwacht. Ik kneep mijn tanden op elkaar, maar hoorde mezelf kreunen. Voor mijn gevoel ging het eindeloos door. Ik kreeg een vernauwd bewustzijn.
Plots hielden de slagen op. Ik ging rechtop staan.
“Je hebt alweer een stijve lul,” zei Hogenboezem bestraffend. “Daar heb ik wel wat voor.” Meteen ranselde ze de wapenstok een keer of drie over mijn lul. Ik klapte dubbel, maar mijn erectie was als een lekke fietsband in elkaar gezakt.
“En nu aankleden en de deur uit. Ik ga me omkleden. Over een half uur word ik in de officiersmess verwacht voor de overdracht van het piket.”
Ze bleef staan kijken terwijl ik me aankleedde. Bij de deuropening zei ze: “Je hebt wel een lekker kontje. Weet je dat?”
Nou en. Mijn reet stond in de fik.
Die avond dronk ik mijn biertje maar staand aan de bar.
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?