| Gepost op zaterdag 19 juli 2014 - 11:50 am: | 
|
|
Een eerste kennismaking met een gevreesd strafinstrument
Ik lig over zijn knie met een kussen onder mijn buik en mijn gloeiende billen kwetsbaar omhoog. Hij slaat me niet meer, maar hij houdt me nog wel stevig vast en zijn hand rust ontspannen op mijn billen. Ik voel me nog niet erg ontspannen, want ik weet dat die hand elk moment opnieuw zou kunnen beginnen als hij dat zou willen. En ik weet ook heel goed waar die hand toe in staat is, dat heb ik net weer eens ondervonden. Mijn billen gloeien en schrijnen zo verschrikkelijk dat het bijna niet uit te houden is. Ik zou willen dat ik ze even aan kon raken om de pijn een beetje weg te wrijven. Maar dat gaat niet, omdat hij mijn polsen stevig heeft vastgebonden met leren riemen. En hij maakt nog geen aanstalten om ze weer los te maken.
Ik zucht een paar keer om te voorkomen dat ik alsnog begin te huilen, want dat gun ik hem niet. Ik heb flink geschreeuwd terwijl mijn billen ervan langs kregen, maar verder heb ik me goed weten te houden. En daar ben ik best trots op. Voor zover er nog iets van trost overblijft dan, als je met je billen bloot over de knie wordt gelegd. De aanleiding tot dit pak slaag is trouwens ook niet iets om trots op te zijn. We hadden een duidelijke afspraak gemaakt en van tevoren was ik ook echt van plan om me daaraan te houden, om het dit keer echt uit te gaan praten met mijn voormalige beste vriendin. Gewoon door het stof gaan en zeggen dat het me spijt, hoe moeilijk kan het zijn?
Heel moeilijk, bleek al snel, want toen ik haar in de verte zag staan, zakte de moed ineens in mijn schoenen. Ik ging snel de hoek om, zadelde m'n paard en vluchtte op zijn rug de manege uit, hopend dat ze mij niet had gezien. Heel even was ik boos op mezelf, maar dat zakte ook vrij snel weer weg en daarna heb ik gewoon lekker paard gereden alsof er niets aan de hand was.
Maar toen ik later op de middag weer thuis kwam, herinnerde hij me meteen weer aan onze afspraak. Hij keek me strak aan en toen ik niet terug durfde te kijken, wist hij kennelijk al genoeg. Hij pakte me bij mijn oor, ik gilde van schrik en pijn, en hij sleepte me mee de trap op. Ik protesteerde luid, totdat hij me als reactie een paar flinke tikken op de achterkant van mijn rijbroek gaf. Hij zei niets, maar hij liet zijn hand wel duidelijk spreken. Boven, op de slaapkamer, gingen de dingen heel snel. Zo is hij, snel en efficiënt, nooit ergens gras over laten groeien als dat niet nodig is. Terwijl ik nog stond te protesteren deed hij mijn rijbroek naar beneden en nam hij me over zijn knie. Meteen kreeg ik een flink pak voor mijn in een sportslipje gehulde billen. Ik spartelde en probeerde om de slagen met mijn handen tegen te houden. Niet zoals het hoort natuurlijk en hij reageerde dan ook onmiddellijk. Ruw trok hij me overeind en voor ik het wist waren mijn polsen aan elkaar gebonden. Ik smeekte hem om het niet te doen, maar eigenlijk wist ik al dat dat weinig zin had. En zo was ik dus totaal hulpeloos toen ik terug over zijn knie ging.
Maar voordat de bestraffing verder ging, moest er nog een ding gebeuren, dat zag ik al wel aankomen: mijn billen moesten bloot. Ik zuchtte diep toen ik voelde hoe mijn slipje werd vastgepakt en zonder pardon omlaag werd getrokken. Wat volgde was een ongenadig pak slaag dat mijn billen binnen de kortste keren in brand zette. Ik blies tussen mijn tanden, riep "au, au, au" en "het spijt me", zonder dat dat iets uithaalde. Zijn grote, harde hand bleef maar slaan, totdat ik er wanhopig van werd. Hij is zo groot en sterk dat zijn hand kan aanvoelen als een houten plak als hij echt zijn best doet. En dit keer deed hij zeker zijn best. Vol overgave tuchtigde hij mijn billen, totdat hij het eindelijk, eindelijk, eindelijk genoeg leek te vinden.
Ik begin heel langzaam een beetje te ontspannen. Het lijkt er toch echt op dat mijn straf erop zit. En hoewel mijn billen flink zeer doen, valt het dan eigenlijk nog wel mee. Heel voorzichtig probeer ik een beetje overeind te komen, maar ik word meteen terug geduwd. "Liggen blijven!"
Nu wordt ik toch weer ongerust. Zou hij nog verder willen gaan? Ik weet niet of ik mijn tranen nog veel langer in bedwang kan houden. Zijn hand glijdt van mijn billen en ik reken er alweer op dat die met donderend geweld neer zal komen, maar er gebeurt iets anders. Ik hoor dat hij iets pakt dat op het bed ligt. Gek, ik heb helemaal niets zien liggen. Ik hoor het "woesh", "woesh" door de lucht zweven, een geluid dat mijn billen in een reflex doet samenknijpen.
"Nee!" gil ik.
"Jawel," zegt hij rustig. 'Ik ga je met de cane voor je billen geven, want kennelijk moet ik je er even aan helpen herinneren dat je de afspraken die wij maken na moet komen."
"Dat heb je al gedaan," zeg ik snel, "het is me helemaal duidelijk."
"Oh ja?" zegt hij quasi verbaasd, "ik meen me anders te herinneren dat we vorige week ook al een soortgelijke discussie hebben gehad. En volgens mij heb ik je toen gespaard, maar dat doe ik natuurlijk niet nog een keer, ik blijf niet aan de gang."
Hij legt de cane midden op mijn billen, maar doet verder nog niets. Zo gunt hij me even de tijd om aan het idee te wennen. We hebben de cane al een tijdje in huis en ergens wist ik wel dat die ook een keer gebruikt zou gaan worden, maar nu het echt gaat gebeuren raak ik toch behoorlijk in paniek.
"Moet dit echt?" vraag ik met trillende onderlip.
"Jep," zegt hij rustig.
"Maar ik ben bang," klaag ik. "Het doet vast heel erg zeer en ik ben zo bang dat ik daar niet tegen kan."
Van mijn trots en dapperheid is niets meer over, de eerste tranen rollen over mijn wangen. "Het doet zeker pijn, maar we weten allebei dat jouw billen wel wat kunnen hebben. En we doen het kalm aan, zodat je elke tik rustig kunt verwerken."
"Hoeveel krijg ik er dan?" vraag ik met trillende stem.
"Dat zeg ik nooit van tevoren, dat weet je. Je krijgt er zoveel als nodig is. Maar als je stil blijft liggen, zal ik ervoor zorgen dat de striemen keurig over je billen verdeeld worden, dan zie je er binnen de kortste keren niets meer van."
Zijn rustige woorden en zijn kalme stem stellen me gek genoeg een beetje gerust, al gaat mijn hart nog steeds flink tekeer. Ik probeer me zoveel mogelijk schrap te zetten en op mijn tanden te bijten, maar toch schrik ik me dood als de cane mijn billen voor het eerst op volle kracht raakt. Het klinkt als een simpel, droog tikje, zo voelt het alleen niet. Heel even lijkt het nog wel mee te vallen, maar dan begint de streep die de cane over mijn billen heeft getrokken meer en meer te branden. Het is een hele scherpe, gemene pijn, die als een soort jeuk onder mijn huid blijft zitten. En ik kan niet eens krabben. Ik schreeuw keihard, want de pijn moet toch ergens naartoe. Veel helpt het niet, maar nog net genoeg om mezelf weer een beetje onder controle te krijgen.
Maar terwijl ik nog wat napruttel en nog een keer "au!", "au!", "au!" roep, maakt hij zich alweer op voor de volgende slag. Ik zet me schrap en probeer zo stil mogelijk te blijven liggen, ik wil beslist niet dat de cane ergens anders terecht komt dan de bedoeling is.
Tik, doet de cane.
"Iew!" gil ik.
Ik knijp met mijn billen en spartel met mijn benen. Hij duwt mijn benen met de cane terug naar beneden en plaatst meteen de derde tik, vlak boven de tweede.
"Au, niet zo snel!" roep ik huilerig, de eerste tranen rollen over mijn wangen.
Maar hij heeft de slag nu te pakken en gaat in hetzelfde tempo verder. Ik jammer en smeek om genade, zonder effect natuurlijk. Hij gaat maar door, maakt steeds weer een nieuwe streep op mijn billen, nauwkeurig geplaatst, net boven de vorige. En helaas voor mij heb ik een flinke bips, waar aardig wat strepen op passen. En elke streep lijkt weer meer pijn te doen dan de vorige. Ik word er wanhopig van, vooral ook omdat mijn smeekbedes geen enkel effect op hem lijken te hebben. Aan de ene kant is dit ook wat ik wil, over zijn knie liggen en aan zijn genade overgeleverd zijn. En ik wil dat hij niet naar me luistert en me voor mijn billen geeft totdat hij zelf vindt dat ik genoeg heb gehad. Maar aan de andere kant zou ik er alles voor over hebben als het nu zou kunnen stoppen. Na nog een hele gemene pets op de bovenkant van mijn billen beginnen de waterlanders echt te stromen. Ik geef het op en onderga de rest van mijn straf terwijl ik als een klein kind lig te janken. Ik voel dat het hem raakt en dat hij medelijden met me heeft, maar dat betekent niet dat me minder hard zal slaan. Ik krijg gewoon de straf die ik verdien.
Ik lig nog steeds over zijn knie. Hij heeft mijn benen tussen zijn dijen geklemd om het spartelen tegen te gaan. De cane ligt voor me op een kussen, maar dat betekent niet dat mijn straf voorbij is. Ik krijg nu weer billenkoek met de vlakke hand. Hij raakt bij elke klap de plekken waar de cane ook geweest is en dat doet zo zeer dat ik op zou willen springen, maar dat kan niet. Ik kan alleen een beetje trappelen met mijn voeten en dat doe ik uit alle macht. Het is duidelijk dat hij nog steeds boos op me is. Afspraak is afspraak staat bij hem hoog in het vaandel, dus heb ik het nu even verbruid. Ik voel het berouw opkomen. Waarom ben ik zo laf geweest? Het is toch niet zo moeilijk om gewoon sorry te zeggen tegen een goede vriendin? Pets, pets, pets, gaat zijn hand over mijn billen. Het is duidelijk dat hij het met me eens is.
Ik lig op mijn buik op bed, poedelnaakt, met een groot kussen onder mijn bekken. Voor me ligt een kussen met daarop een mobiele telefoon en een houten paddle. Hij heeft me overeind geholpen, mijn polsen losgemaakt en me helemaal uitgekleed. Daarna heeft hij me in zijn armen genomen en getroost totdat ik niet meer huilde. Ik voelde dat hij niet meer boos op me was en ik was niet boos op hem, ook al had hij me ontzettend zeer gedaan. Mijn achterwerk voelde aan alsof het twee keer zo groot was geworden en ik wist zeker dat ik nooit meer normaal zou kunnen zitten, toch voelde ik me vooral opgelucht. Ik voelde heel voorzichtig met mijn vingertoppen aan mijn billen. Het deed zeer, maar verder viel het me nog mee, geen diepe groeven of blijvende schade, zo leek het.
"Laat mij maar," zei hij.
Hij legde me op bed en smeerde heel voorzichtig en heel langzaam crème op mijn billen. Ik vind het altijd een beetje raar als hij dat doet, alsof hij de schade die hij heeft aangericht zelf wil herstellen, maar toch ook wel fijn. Ik zie het maar als een gebaar van verzoening. Toen hij tevreden was met het resultaat, trok hij me aan mijn heupen omhoog en schoof hij een kussen onder me.
"Stil blijven liggen," zei hij, "we zijn nog niet helemaal klaar."
Hij haalde de paddle uit de kast en legde die op het kussen voor me. Daarna pakte hij mijn mobiele telefoon, die legde hij naast de paddle.
"Zo, ik ga even douchen en in de tussentijd kun jij mooi je vriendin bellen. Ik hoop dat je haar gesproken hebt voordat ik terug ben, want anders bel ik haar even en dan kan ze meeluisteren hoe jij met de paddle voor je billen krijgt."
Ik staar naar de telefoon in mijn handen. Op de achtergrond hoor ik het water van de douche lopen. Hij staat er al zeker een paar minuten onder, maar ik heb nog niet gebeld. Er is nog maar een druk op de knop nodig om het telefoontje tot stand te brengen, maar iets houdt me tegen. Ik durf gewoon niet, stel dat.... Maar ik zie de paddle ook liggen. Nog meer straf is op dit moment echt geen optie. Dan toch maar.... Met trillende vingers druk ik op het groene knopje. Net op tijd, want als mijn vriendin met een vrolijk "haai lieverd" opneemt, komt hij de slaapkamer alweer binnen. Hij glimlacht tevreden en legt de paddle weer terug in de kast. De handdoek die hij om heeft geslagen, glijdt van zijn heupen en valt op de vloer. Ik staar naar zijn gespierde kont en rond snel het gesprek af. Tijd voor aangenamere zaken.
|
|
    
Elisa
Nieuw lid
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 08-2014
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 14 augustus 2014 - 12:37 pm: |
|
heerlijk! |
Hallo Jip
Wat een heerlijk verhaal is dit, en wat heb je het fantastisch geschreven. Ik heb zelf nog nooit een cane op mijn billen gevoeld, maar ik zou er bijna naar gaan verlangen..
Complimenten!
Lisa
|
Grey Spanker
Productief lid
Bericht Nummer: 36
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 15 augustus 2014 - 12:26 pm: |
|
Een eerste keer... |
Hallo Jip,
Met een glimlach je verhaal gelezen, hoewel de strafsetting minder met mijn beleving overeen komt, is je beschrijving van het krijgen van de spanking heel erg mooi en opwindend. Hoe jij dan je echte kennismaking met de cane omschrijft geeft mij een grote glimlach, de hevigheid en de sting van de cane, het willen wrijven en moeten huilen. Alles komt zo mooi samen.
Het doet mij terug denken dat ik voor het eerst (en lang niet met de overgave die jij omschrijft) de cane durfde te gebruiken. Het voor het eerst zien hoe de cane de mooie billen voor mij raakt, de impact die het geeft. Je verhaal roept een warme herinnering in mij op! Nu is de cane toch echt één van mijn favoriete implementen hoor!
Heel eerlijk Jip, ondanks dat er nu aan het eind een heerlijk plezier voor je in het verschiet lag, heel even in het verhaal hoopte ik dat je niet zou bellen, en ik als voyeur mee kon kijken hoe ook de haarborstel keer op keer je billen zou raken tot de tranen je make-up zouden hebben doen doorlopen. Jij nog een keer de pijn en vernedering door zou moeten maken
Liefs, Grey Spanker
|
heemskerk
Beginnend lid
Bericht Nummer: 6
Aangemeld: 12-2015
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 07 april 2016 - 04:22 pm: |
|
CANE |
Beste jip ik weet niet hoe het voelt om met de cane te krijgen ,weel om te geven
IK weet dat het moeilijk is deze goed te geven om dat de sub niet stil licht ,je raakt gouw twee keer de zelfde plek.
goed beschreven je straf bij mij is ook afspraak is afspraak .
mij vraag aan jou vond je het fijn deze straf of niet
Je had het verdiend
Ik zou zeggen schrijf meer van deze verhalen
DOM LOEK }
|
Rein
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 92
Aangemeld: 05-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 07 april 2016 - 05:08 pm: |
|
Cane als opmerkelijk instrument |
Ik vind dit een mooi verhaal met onder meer als bijzondere zin:
“. En ik wil dat hij niet naar me luistert en me voor mijn billen geeft totdat hij zelf vindt dat ik genoeg heb gehad.”
Ja, de cane is een opmerkelijk instrument.
Aan het eind is het spannend om te lezen, of je kiest voor de telefoon of de paddle.
Ik ga snel je andere verhaal lezen.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?