| Gepost op maandag 04 december 2006 - 04:13 am: | 
|
|
Hoe de sexy Ilona haar verlegen vriendin Nadia verleidde tot het aannemen van een onderdanige rol.
Ilona was een knappe jonge vrouw van éénentwintig jaar, en ze had een jongere vriendin, Nadia. De twee verstonden zich heel goed, en ze lachten heel wat af, maar Ilona had altijd de leiding, de beste fantasie, de meeste ideeën. Nadia hield veel van haar omdat ze meer durfde dan zij en ongedwongen en vrij door het leven stapte, terwijl ze zelf een verlegen type was met heel wat neigingen tot piekeren en twijfelen. En zo kwam het tot een hechte vriendschap tussen Ilona en Nadia, al een paar jaar, sinds ze elkaar tegengekomen waren aan de kust, op een terrasje in de zon.
Ilona was altijd de opvallende, de knapste ook, met haar flinke borsten en haar stevige dijen, haar sexy kleding die de vormen van haar aanbiddelijke lichaam altijd goed deed uitkomen. Nadia was eerder een grijze muis, met haar zwarte en grijze tinten, met haar nogal onbelangrijke lichaam, veel te kleine borstjes (zo dacht ze toch), haar intellectuele brilletje en haar fragiele gestalte.
Maar toch pasten die twee beter bij elkaar dan ze ooit hadden kunnen vermoeden. Ilona was eigenlijk méér dan een beetje lesbisch, ze voelde zich sexueel aangetrokken tot vrouwen in het algemeen, en tot Nadia in het bijzonder, net omdat die zo lief, breekbaar, verlegen en preuts was, terwijl Nadia eerder iets zag in Ilona omdat die zo vrank en assertief kon zijn, het hart op de tong had en duchtig van zich af kon bijten, vooral tegen mannen, die haar toch weinig interesseerden. En doordat Ilona altijd zo zuur reageerde op mannen en er liefst van al ruzie mee stookte, vond Nadia dat soms wel spijtig omdat ze zo niet de kans kreeg eens een jongen te leren kennen. Ze had er nochtans de leeftijd voor, ze was een jaar ouder dan Ilona. Maar uiteindelijk vond ze het toch erg als ze Ilona moest missen, een week zonder haar was bijna een straf, ze voelde zich dan als een schaapje zonder leiding, ver afgedwaald van de veilige stal. En zo groeiden ze langzaam maar zeker naar elkaar toe, al was er nog nooit iets van seksuele aard gebeurd tussen hen.
Op een zonnige middag gingen ze lekker in de stad winkelen. Al snel kwamen ze uit bij een straatje vol kledingwinkels. Dat was zeker met opzet, Ilona had een lekker heet plannetje bedacht om haar vriendin eens naakt of alleszins schaars gekleed te kunnen zien. Ze was het beu om op de beslissing te wachten die Nadia toch nooit zou nemen, terwijl het allang overduidelijk was dat ze veel te veel om elkaar gaven. Ze leefden, aten en sliepen meestal samen, maar toch was er niets noemenswaardigs gebeurd. Ja, ze hadden elkaar een paar keer ingesmeerd in de zomer, met zonnebrandolie, en bij andere gelegenheden elkaar met olie gemasseerd gewoon omdat het zo fijn aanvoelde. Ilona was daar vreselijk opgewonden van geworden, maar Nadia had tot dusver nog geen enkele opwinding vertoond. En daarom had Ilona zich voorgenomen om de leiding te nemen in het spel, om het niet langer van Nadia haar getreuzel te laten afhangen, maar om zelf de eerste stap te zetten en haar min of meer mee te trekken naar een toekomst van inniger omhelzingen dan ze tot dusver gehad hadden.
Die zonnige middag waren ze de stad ingetrokken. Met de bus kwamen ze tot in het centrum, en vervolgens begonnen ze door de winkelstraten te dwalen. Achter een pleintje gingen ze naar rechts en kwamen in een volgende straat terecht met hoofdzakelijk kledingwinkels, naast een telefoonshop en een frituur. Ilona verbrak als eerste de stilte:
“Laten we hier eens een kijkje nemen, ik vind dat er een paar leuke dingen in de etalage hangen. Heb je dat lingeriesetje in rood gezien?”
“Maar dat is een lingeriewinkel en ik heb geen geld meer. Ik heb niet veel zin om mezelf waterachtig te maken met al die prachtige dingen en dan zonder iets naar huis te moeten gaan.”
“Nou en, voor één keertje mogen we onszelf toch ook wel eens iets gunnen, zeker? Ik heb trouwens allang niks meer gekocht, laat ons gewoon een kijkje nemen, uiteindelijk zijn we daar toch voor gekomen?”
“Goed, laten we dan een kijkje nemen, alleen kijken kost niets.”
Ze stapten beiden de winkel binnen, het was er rustig, niet al te druk. Ilona, die veel vrijer was in haar doen en laten, veel vrijer dan Nadia, die nog preuts en onervaren in het leven stond, keek de zaak rond en stapte resoluut naar een rek waar allerlei tierlantijntjes, gemaakt van de fijnste doorzichtige stoffen, opgehangen waren in een regenboog van verschillende kleuren. Meteen begon ze één voor één de body’s te keuren en commentaar te geven. En even later ging hetzelfde spel weer verder bij de slipjes en de behaatjes. Toen hield ze een minuscuul slipje omhoog, van rode doorzichtige kant.
“Kijk eens hier, Nadia, zou dit jou niet kunnen passen?”
“Nou, ik weet het niet, vind je rood een goede kleur voor mij? Het is wel een gewaagd setje hoor, ik weet niet of ik het durf dragen.”
“Maar waarom pas je het niet gewoon een keer? Ik zal zelf ook in het pashokje iets aandoen wat ik juist gezien heb, en dat dan kopen. Dan is het vast niet erg als jij even iets past om te kijken hoe het staat?”
Nadia liet zich overreden en trok het pashokje binnen met in haar hand het rode slipje. Eerst en vooral moest ze zich helemaal uitkleden om te kunnen passen. En als ze het aanhad, dan zou ze Ilona roepen om te komen kijken. En commentaar te geven natuurlijk, dat negen kansen op tien zou leiden tot een giechelbui, want ze stelden zich graag aan als jonge tienerwichten, ook al waren ze verondersteld die periode al een beetje ontgroeid te zijn. Ze zagen er nog heel jong uit, natuurlijk. Nadia deed dus haar broek los en trok vervolgens haar laarsjes uit, en haar t-shirt dan ook maar, om alles beter te kunnen zien. Ze had haar kleren netjes aan de twee haakjes gehangen die in dit pashokje voorzien waren. Even dacht ze nog: stel dat er hier een camera zou hangen? Ze had laatst iets in de krant gelezen, van een man die was opgepakt omdat hij camera’s had geïnstalleerd in pashokjes om opnames te maken van alle meisjes die er kleren kwamen passen. Die viezerik maakte zich wellicht thuis klaar met de beelden van vrouwen als zij!!! Maar toen liet ze die paranoïde gedachte snel varen en trok ze vervolgens het slipje aan en zei met zachte, maar indringende stem:
“Ilona, kom je even kijken, ik heb het slipje nu aan?”
“Ja hoor, natuurlijk,” antwoordde Ilona die hierop had zitten wachten en binnen de drie seconden stond ze bij haar vriendin in het pashokje.
“Laat me eens kijken, hmm, je hebt toch wel mooie strakke billen, nietwaar?”
Nadia kreeg alweer een kleurtje, haar fantasie sloeg op hol. Ze werd er altijd zo warm van als Ilona eens iets positiefs over haar zei. Het was dan alsof de schoonheid en levensvreugde van haar hartsvriendin op haar afstraalden. Ilona’s hand gleed nu over haar achterste, ze streelde haar slipje zorgvuldig en zei dan:
“Ja, de stof voelt heerlijk aan, en ze zit je als gegoten. Ik stel voor dat ik dit slipje voor je koop en zelf dan maar gewoon een lekker warme kousenbroek neem in plaats van een paar witte fantasiekousen met een mooi motiefje.”
“Zou je dat echt willen doen voor mij?”
“Nou, ik ben toch je vriendin, of niet soms?”
“Euh, jawel hoor, natuurlijk wel, maar ik ben niet gewoon van zulke pikante cadeaus te krijgen, en al helemaal niet van mijn beste vriendin.”
“Wie heeft er over krijgen gesproken, kun je niet eens iets voor mij doen?”
“Wat moet ik dan doen, kan ik je ergens mee helpen?”
“Wel, om eerlijk te zijn, Nadia, zou ik voor één keer eens je viooltje willen zien.”
“Mijn viooltje?”
“Ja, je weet wel, ik wil je slipje aftrekken en je viooltje een keer zien en er een kusje op geven. Mag dat?”
“Euh, nou, eh, …”
Nadia stotterde een beetje, ze had deze directe vraag helemaal niet verwacht, maar nu was ze ineens gesteld, en dan nog zo onverwacht en plotseling…dat ze geen antwoord wist te geven.
Ilona bleef niet bij de pakken neerzitten, ze ging verder met haar vriendin over dat mooie rode slipje te strelen, en om één of andere reden hoorde ze Nadia nu zuchten en een heel zacht kreetje slaken. Het moest wel erg kriebelen bij haar. Ze beschouwde dit als een aanmoediging om verder te gaan dan ooit en ditmaal haar kaarten één voor één uit te spelen.
“Nadia, ik ga nu je slipje aftrekken.”
“Oeoeoe”, weerklonk een stemloos geluid dat ontsnapte aan de keel van Nadia. Ze stond sprakeloos en wist zich hier geen houding te geven. Een schaamblosje kwam op haar wangen, met grote en ongelovige ogen keek ze naar Ilona en wat die ging doen.
Ilona trok met beide handen het rode kleinood naar beneden tot op haar knieën en knielde zelf neer om in het deze morgen nog fris gewassen en lekker geurende viooltje van haar vriendin te kunnen kijken. Ze gaf er met haar warme tong een paar likjes aan, en toen kuste ze de kelkbladen van Nadia’s tere en maagdelijke bloempje. Een of andere hoge hijgtoon ontsnapte aan Nadia’s mondje nadat ze haar ogen gesloten had en besloot om het nu allemaal op zich te laten afkomen, en Ilona likte lekker rond het uitstekende genotsknopje. Toen Nadia nog geen vijf minuten later helemaal opgewonden werd trok Ilona echter haar slipje plotseling weer omhoog en gaf ze plagend een zachte klets op haar kontje. Ilona lachte en zei: ‘geile slet’ tegen haar. Toen lachten ze samen en gingen daarna beiden het pashokje uit, recht richting kassa.
De verveelde verkoopster keek even op toen ze uit het pashokje kwamen. Ze had een vermoeden dat deze meisjes iets wilden stelen, al was dat feitelijk niet zo. Ze was nu zichtbaar opgelucht dat de meisjes naar de kassa kwamen om af te rekenen. Toen de centjes geteld waren gingen ze beiden naar buiten, namen even later de bus terug naar huis en belandden uiteindelijk weer in het appartement waar ze samen hun dagen en nachten doorbrachten. Van Ilona moest Nadia thuis het slipje nogmaals komen showen, en weer werd ze betast en gekust. Ditmaal kreeg ze ook een flinke tongzoen op haar mond. Ze verweerde zich minder en minder, beantwoordde steeds heftiger de tongkus terwijl ze smolt in de armen van haar vriendin. Zelfs Ilona was verwonderd over deze gang van zaken en over het totale gebrek aan weerstand van Nadia, die zich gewillig liet zoenen en betasten terwijl ze hete zuchtjes van opwinding niet kon onderdrukken.
“Luister Nadia, ik weet allang dat je me graag ziet, ik weet dat aan de manier waarop je naar me kijkt. En daarstraks in de winkel is mijn vermoeden nogmaals bevestigd: je wordt opgewonden als ik je slipje aftrek om naar je ‘viooltje’ te kijken.”
“Oh, hoe heb je het kunnen raden, ik doe al van in het begin zo mijn best om het te verbergen voor jou.”
“Ja, Nadia, zo zie je maar weer dat ik je misschien beter ken dan dat je jezelf kent. Zoiets merk je aan alle kleine dingen, de blik in je ogen soms, als je me weer eens bewonderend aankijkt omdat ik dingen doe die jij nooit zou durven.”
“Nu schaam ik mij, straks denk je nog dat ik lesbisch ben.”
“Nou, wat zou dat uitmaken, ik ben toch je vriendin, of niet soms?”
“Ja, natuurlijk, en ik ben heel blij met dit mooie cadeau.”
“Goed Nadia, ik ga er geen doekjes meer om winden, je gaat vanaf nu mijn meisje zijn en je gaat vanaf nu alles precies doen zoals ik het zeg, dan kun je ook worden als ik. Je zult zien dat ik heel veel van je hou, ontzettend veel zelfs, maar dat je leiding nodig hebt van een moderne en zelfbewuste vrouw die weet hoe ze met mensen moet omgaan.”
“Hoe bedoel je, hou je dan echt van mij? Was je dan allang verliefd op mij? Zou jij met mij…het bed willen delen?”
“Ja, Nadia, al een hele tijd. Ik weet dat je zelf een beetje gecomplexeerd bent over je lichaam en vormen. Maar ik voel me tot jou aangetrokken: ik wil al heel erg lang met jou een relatie hebben.”
“En dat zeg je nu pas? En ik maar de hele tijd denken hoe ik je ooit moest duidelijk maken dat ik ook smelt voor jou. Je bent in gedrag bijna zoals een man, je bent kordaat en vriendelijk, je hebt gevoel voor humor en laat je niet intimideren. Je bent zo aantrekkelijk dat ik al helemaal zwijmel bij de gedachte aan jou.”
Nadia barstte in tranen uit toen ze dit hartsgeheim tegen Ilona vertelde.
“Vind je me geen lelijk eendje dan?” zo snikte Nadia.
“Welnee, hoe kom je erbij? Goed dan, luister, ik verlang dat je naar me luistert als ik dat vraag, en dat je hier binnenshuis alleen je rode slipje mag dragen en niets anders dan dat.”
“Meen je dat nu? Zeg, ik ben een fatsoenlijk meisje hoor, stel dat iemand zou binnenkomen, onverwacht, en dat die persoon mijn borstjes zou zien?”
“Maar dan kan toch niet, Nadia, er komt hier toch niemand binnen. En als je wil sluiten we de deur, als je dat een veiliger gevoel geeft. Er is trouwens niks mis met je borstjes, ik zie ze heel graag en zou er graag eens aan zuigen.”
“Toch, ik weet niet of ik bereid ben om de hele dag in mijn blootje door het huis te rennen, omdat jij wil kijken naar mijn slipje. Waar zijn trouwens mijn kleren die ik net had uitgedaan?”
“Luister Nadia, je eigen kleren heb ik net weggelegd, opgesloten in een kast. En jij zult van mij nooit die sleutel krijgen. Tenzij …. je mij toestaat je tepels lekker te zuigen en te zoenen.”
Nadia had eigenlijk geen echte borsten, maar ze had wel grote, stijve rechtopstaande tepels die een soort mini-borstjes vormden die, zeker in geval van opwinding, trots vooruit priemden. Ilona vond dit bijzonder aantrekkelijk: ze kon haast niet wachten om ermee te spelen.
“O, wat een smerige chantage, Ilona, ik, ik, ik...”
Ze wist niet meer wat zeggen. Intussen had Ilona haar vastgenomen in haar sterke armen en haar nog snel een tongkus gegeven die ze niet kon afslaan, en opnieuw verloor Nadia zich helemaal hierin, ze kon geen verzet meer bieden tegen die lieve, warme tong van haar nu wel erg opdringerige vriendin. Was deze reactie het gevolg van haar onderdanige natuur, haar volgzaamheid, of een beetje schrik wat de reactie van Ilona zou zijn als ze niet met haar zou vrijen?
“Zie je wel, Nadia, dat je een heet sletje bent?”
“Oja ja aaaa”, klonk het toen.
Overeenkomstig haar onderdanige natuur had ze zich helemaal laten gaan, zeker nu Ilona ook nog vieze dingen tegen haar ging zeggen. Lekkere vieze dingen, verboden dingen, stoute woorden die normaal nooit gezegd worden. Dingen die haar rode oortjes zouden bezorgen en haar zo hitsig zouden maken als ze nog nooit geweest was.
En Nadia wist dat, als Ilona zo verder zou gaan, ze zeker zou toegeven en straks lekker zou rondlopen in huis met niets anders dan haar gekregen rode slipje. Eigenlijk had ze inwendig al besloten om Ilona eens flink op te hitsen en verleidelijke poses aan te nemen op bevel. Een warme golf sloeg door haar buik: dat ze zich zo lekker kon laten gaan onder de leiding van Ilona. Ilona, haar beste vriendin. Ilona, die mannen in haar leven overbodig had gemaakt. Ilona, die nu haar zeer bijzondere eisen stelde.
Nadia was onvoorwaardelijk bereid om op die eisen in te gaan, dat wist ze nu…
|
|
    
Groentje
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 66
Aangemeld: 01-2006
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 04 december 2006 - 07:19 am: |
|
cadeau |
Wauw Stefanie,
wat een leuk Sinterklaascadeautje!
Je hebt twee goede karakters neergezet die elkaar op een geweldige manier vinden... En hoewel ik een voorstander ben van verhalen die je zelf moet afmaken, waarbij je eigen fantasie de rest doet, ga ik nu bijna hopen op een vervolg 
Liefs Groentje
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 190
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 04 december 2006 - 08:59 am: |
|
Viooltje |
Bovenstebeste Stefanie,
Jij schrijft de laatste tijd zulke ondeugende recensies, sta mij toe dat ik nu eens als een 'echte' man op jouw vrouwenverhaaltje reageer.
Want een vrouwenverhaaltje is het. Niet alleen in wat er gebeurt, maar vooral in hoe het beschreven wordt. Waar een man zich zou uitputten in uiterlijkheden, geur, smaak en geluiden (ofwel: hoe doen ze het), beperk jij je vrijwel tot dat ene andere zintuig: het gevoel. En dan nog niet eens al te letterlijk, nee, vooral het gevoel in het hoofd.
Accenten geef je aan. Een minuscuul slipje, nog rood ook. Zachte billen. Een fris gewassen viooltje. Alleen dat woord al: viooltje. Ik heb vele woorden ervoor gehoord, maar dit hele poëtische nog niet. Ik weet dat vrouwen moeite hebben met harde woorden ervoor en allemaal zoeken naar een mooie aanduiding. De vagina-monologen hielden zich daar uitgebreid mee bezig. En dan kom jij met zo één. Mooi hoor.
Maar o ja, ik zou schrijven als een 'echte' man. Nou, als man kan ik de oproep van Groentje begrijpen. Die wil meer. Maar waarschijnlijk wil zij meer van hetzelfde. Ik als man wil ze in elkaars armen zien vallen en ik wil ze kronkelend tot een hoogtepunt zien komen. Zwetend moeten ze elkaar bewerken en daarna......
Eeeehm, ik liet me even wat gaan geloof ik. Doe maar niet allemaal. Geen zwetende lijven. Fris gewassen kutjes die alleen even aangeraakt worden. Veel breekbaarder. Veel mooier.
Blijf ik alleen nog zitten met mijn gevoelens als ik ooit nog eens twee vrouwen samen in een hokje zie verdwijnen......
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
venus
Actief lid
Bericht Nummer: 26
Aangemeld: 11-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 04 december 2006 - 10:08 am: |
|
Voor Stefanie |
Hoi Stefanie
Het lezen van dit verhaal van jou is een mooi en goed begin van mijn dag.
Ik vind het echt goed geschreven en geniet van je bewoordingen.
Als vrouw vind ik dat je er mooie benamingen hebt gevonden.
Ik vind het ook een opwindend verhaal.
Liefs en een fijne dag,
Venus
|
Verteller
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 65
Aangemeld: 09-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 04 december 2006 - 10:10 am: |
|
Muziek |
Hoi Stefanie,
Je hebt een prachtig verhaal geschreven. Het schetst vol gevoel en poëtisch een beeld van een volwassen meisje. Het woord viooltje roept eerder vertedering dan opwinding op. De manier waarop je Nadia beschrijft is zo compleet en echt dat ik jou er een groot compliment voor wil geven.
Wil je ons alsjeblieft nog meer van deze mooie 'bloemlezingen' voortoveren?
Verteller
|
Stefanie
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 42
Aangemeld: 08-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 06 december 2006 - 04:13 am: |
|
Hei wat een toffe reacties allemaal |
Bedankt voor al deze toffe reacties, dat had ik niet verwacht. Misschien was ik een beetje bang dat jullie dit verhaaltje wat al te kinderlijk zouden vinden, of alleszins een beetje 'soft' voor deze site. Toch heb ik het geprobeerd, en schijnbaar valt het in de smaak.
Ik had de opvolger eigenlijk ook al klaar, maar gisteren lag deze site uit denk ik, en weg was ook heel mijn reactie die ik al getypt had om hier te plaatsen. Maar goed, ik heb het nu nog eens dunnetjes overgedaan.
Mijn woordgebruik is hier inderdaad een beetje anders gekozen, ik was in een bepaalde bui die daarvoor zorgde. Als ik me kan inleven, kan ik een goed verhaaltje schrijven. Gelukkig maar, dankzij jullie positieve visie hierop voel ik me nu echt geaccepteerd hier. Het helpt me om meer en meer mezelf te zijn, mezelf te ontdekken op het gebied van gevoelens en seksualiteit.
Tja Janneman, ik zou het verhaal heel wat 'mannelijker' kunnen maken natuurlijk, maar dat was net niet mijn bedoeling. Ik hou enorm veel van Groentjes schrijfstijl ook. En van haar verhaaltjes.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?