Als zijn billetjes trillen begint hij al te gillen
Madame T is een formidabele verschijning, met haar brede schouders en kaarsrechte houding. Toen ik haar de eerste keer zag was ik een beetje bang voor haar. Nu niet meer. Ik zie haar maar tweemaal per jaar, als ik de sleutel kom halen en brengen van de boerderij die ik iedere herfst voor vier weken van haar huur. Soms nog een derde keer als ze tussendoor peren komt halen uit de tuin. Als ik aankom, vraagt ze me altijd even binnen voor een babbeltje. Ze is van oorsprong Vlaamse maar heeft bijna haar hele leven al in dit Noord-Franse dorp gewoond.
Ditmaal had ik een beetje haast, want er zou regen komen en ik wilde voor die tijd nog uitpakken. Nee, het huis was dit jaar niet zo vaak verhuurd als voorheen, dat zou wel door de crisis komen. Niet veel gebeurd verder. O ja, ze had die vriend van haar eindelijk op straat gezet, de nietsnut, maar ze had hem eerst nog wel een flink pak slaag gegeven. Ja, ga nu maar gauw, kind, ik kom nog wel eens langs voor de peren.
Het is een voor Noord-Frankrijk karakteristieke boerderij, aan drie zijden om een ruime cour gelegen. Aan de ene kant een paar schuurtjes en een rij voormalige varkenshokken. Aan de andere kant een reusachtige maar vervallen houten schuur, waar de eigenares een bordje 'verboden toegang' op heeft gehangen, vermoedelijk om aansprakelijkheid bij ongeval te ontgaan. Achteraan evenwijdig met de weg het lange lage huis, een aaneenrijging van kamers, aan de ene kant enkele eeuwen oud, aan de andere kant recent geheel vernieuwd. De cour wordt afgesloten door een hoge heg met daarin een ijzeren hek.
Toen ik daar arriveerde zag ik meteen dat er een auto in de cour stond. Merkwaardig, waarom zou de eigenares hier een auto laten staan? Spontaan reed ik een paar meter door over de weg, tot een punt waar ik mijn auto voor de heg in de berm kon zetten. Ik keek over het hek en zag dat die auto een Nederlands nummerbord had. Dus in elk geval niet van madame T. De auto zag er nogal verkreukeld uit, met grote deuken van achteren en opzij.
Binnen in het huis zag ik niets ongewoons.
Ik klom over het hek en liep naar de auto. Het portier stond open, en het autosleuteltje zat er nog in. Dat stak ik bij me nadat ik de auto had afgesloten. Inmiddels meende ik toch een geluid uit het huis te horen. O, onmiskenbaar, daarbinnen was iemand aan het zingen, kennelijk een man. Ik maakte voorzichtig de voordeur open met de sleutel van madame T, en stapte naar binnen. Het geluid moest uit de badkamer komen, die aan de uiterste linkerzijde achter een slaapkamer was aangebouwd.
“En haar sneeuwwitte boezem was nauwlijks bedekt.”
Ik sloop door het gangetje naar de woonkamer. Op de bank lagen daar slordig een paar mannenkleren, ook een hemd en een onderbroek. Er lag ook nog een badhanddoek. Ik voelde in de zakken van de broek, maar vond geen persoonlijke papieren. Ik pakte alle spullen op en borg ze weg in de onderste la van het kabinet die ik met een sleutel kon afsluiten. De woonkamer opende op de eveneens later aangebouwde keuken, en die toonde duidelijke sporen van bewoning. Een flinke afwas op het aanrecht.
Dit klopte natuurlijk van geen kanten. Volgens madame T had het huis twee weken leeggestaan, huurders konden de sleutel alleen bij haar halen.
“Glijdende dijen, lillende billen. Als de billetjes trillen, sta ik al te gillen.” De zanger had duidelijk een voorkeur voor het scabreuze genre. Zo stil als ik kon opende ik de deur naar de slaapkamer. De deur naar de badkamer stond open, daar kwam het geluid vandaan. Ik gluurde om het hoekje.
Het bad was tot de rand toe gevuld, de zanger stond er naakt in met zijn rug naar mij toe, kennelijk bezig zijn onderbuik en bovenbenen te wassen. Het was een man van een jaar of vijftig, met een poezelige huid maar een stevig paar billen. Ik schraapte mijn keel.
Hij draaide zich om als door de bliksem getroffen, terwijl hij zijn geslachtsdelen met beide handen bedekte. Grote schrikogen.
“Wat doet u hier?”
“Dat kan ik beter aan jou vragen.”
“Sorry, ik woon hier.”
“Dat kan niet. Ik heb net de sleutel gehaald.”
“Dan is mevrouw T het even vergeten.”
Hij kende dus de eigenares. Maar wat hij zei klonk al heel onwaarschijnlijk.
“Oké, dat is gemakkelijk te checken. Ik zal haar even bellen.”
Ik diepte mijn mobieltje op, zocht haar nummer op en begon de cijfers in te toetsen.
“Wacht even”, zei de man haastig. “Misschien is ze het echt vergeten. Ik heb deze zomer het huis gehuurd en zou nog een paar dagen terugkomen. De sleutel had ik nog.”
“O, die heb je er dus bij laten maken. Madame T weet daar niets van. Dus toen was je al van plan er nog eens stiekem voor niets te gaan slapen en, wie weet, het huis leeg te roven.”
“O nee, echt niet.”
“Leg je handen eens in je nek. Dan kan ik zien wat voor vlees ik in de kuip heb.”
“Nou, liever niet.”
“Moet jij nu eens even naar mij luisteren, ventje. Ik vind jou hier in je nakende niksie in de badkamer waar je helemaal niets te maken heb. Als ik 112 bel, is de politie hier binnen vijf minuten. Die zullen dat wel leuk vinden: een spiernaakte insluiper, dat maak je zelden mee. Dus ik zou nu maar even heel precies doen wat ik zeg.”
Aarzelend bracht hij zijn handen omhoog. Wat ik te zien kreeg waren duidelijk de laatste resten van een erectie, er hing nog een grote druppel sperma aan zijn eikel.
“O, was je juist bezig je af te trekken? Ga gerust je gang hoor.”
Grappig dat hij nu zelfs bloosde.
“Draai je maar om en ga met je handen tegen de muur staan. Verroer je niet.”
Ik draaide de badkamerdeur achter mij op slot en liep naar het bad. Ik pakte een stuk zeep van de badrand en begon daarmee zijn natte rug in te zepen. Hij huiverde bij de aanraking.
“Ik ben al schoon.”
“Ja, dat zag ik. Slierten sperma aan je piemel.”
Hij trok zijn billen in toen ik die bereikte, maar stapte pas opzij toen ik naar voren ging, naar zijn onderbuik.
“Blijf staan. Ik trek ze er niet van af hoor, die spulletjes van jou.”
Maar ik roste hem wel flink over zijn ballen en piemel, hij verdroeg het maar net. Hij vond het ook niet leuk dat ik aan zijn tepels trok en een vinger in zijn anus wurmde. Ik had het gevoel dat ik hem mij toeëigende.
Ik pakte de douche van de douchekop en draaide de kraan open. Hij schrok hevig van de plens koud water over zijn warme naakte lijf, hij wist niet hoe gauw hij uit het bad moest komen. Maar ik bleef de kraan op hem richten, hij kon zich nergens verbergen. In zijn paniek had hij er ook moeite mee de badkamerdeur te openen. Maar eindelijk lukte hem dat en kletsnat vluchtte hij door de slaapkamer naar de woonkamer. Ik pakte mijn mobieltje en belde snel madame T.
“Ja, met mij. Moet je horen, er is hier een insluiper in huis, ik heb hem betrapt terwijl hij in bad zat. Kom gauw hierheen en neem een flinke stok of zo mee.”
“Wel, heb je ooit. Moet ik de politie bellen? Nee? Kunnen we hem wel aan? Oké, ik ben er in een minuutje.”
Ik liep naar de woonkamer, waar de man druk bezig was alle deuren en laden te openen.
“Waar hebt u mijn kleren gelaten?”
Leuk dat hij me nog steeds niet tutoyeerde.
“Ja, wat denk je, dat ik je aangekleed weg zou laten gaan? Ik heb nog een appeltje met je te schillen, hoor.”
Hij zocht nog even door maar staakte zijn zoektocht toen het duidelijk was dat hij hier geen stukje textiel zou vinden. Hij liep nu snel de gang in naar de voordeur. Intussen zag ik voor het hek madame T van haar fiets stappen. De man opende de voordeur en liep snel naar buiten. Hij moest nu madame T wel zien aankomen, maar hij rende door naar zijn auto. Hoe had hij daarmee door het hek willen komen?
Toen hij merkte dat de auto op slot zat, rende hij terug naar de voordeur van het huis, waar hij bijna gelijktijdig met madame T aankwam. Die greep hem onmiddellijk bij een arm en gaf hem meteen een ferme pets op zijn billen. Ik opende de deur en pakte hem bij zijn andere arm. Vergeefs probeerde hij zich los te rukken, we sleepten hem samen door de woonkamer naar de keuken. Ik opende de deur van de bijkeuken, en duwde hem naar binnen, waarna ik van buitenaf de deur afsloot.
Die bijkeuken was weer een restant van de oorspronkelijke boerderij. Eigenlijk was het een halve kelder, een meter lager dan de keukenvloer, met een paar hoge getraliede raampjes die op de tuin zagen. Hij kon er niet uit. De ruimte had een stenen vloer, en er was daar geen kachel.
Madame T vertelde me nu dat zij de man herkende: hij had inderdaad een paar maanden terug een weekend de boerderij gehuurd, en die heel smerig achtergelaten. Intussen had ze besloten niet meer voor een kortere periode dan een week te verhuren, en de wisseldag naar de zaterdag verplaatst. Daarom had hij blijkbaar gedacht dat het huis dit weekend leegstond. We schonken onszelf een glaasje port in, gingen in de woonkamer zitten en bespraken zachtjes onze plannen.
“Leuk hè om een naakte man gevangen te hebben met wie we alles kunnen doen wat we willen.”
We kwamen tot de conclusie dat we nog wat spulletjes nodig zouden hebben die madame T meteen bij haar thuis ging halen. Ik verbaasde me er over dat ze dat soort dingen in huis had, maar ze legde uit dat die gekke vriend van haar dol was geweest op seksspelletjes. We vonden de papieren van onze man in een laatje in zijn auto. Hij bleek Gerrit H. te heten en in Roosendaal te wonen. Al met al waren we wel een uur bezig voor we alles in gereedheid hadden. Toen haalde ik voorzichtig de kelderdeur van het slot.
Even stilte, toen een zachte klop op de deur.
“Zou ik binnen mogen komen, dames, het is hier zo koud.”
Hij rilde inderdaad toen hij binnenkwam, weer met zijn handen voor zijn onderbuik. Hij schrok ook zichtbaar toen hij ons zag, vooral madame T in haar leren mantel en haar kaplaarzen, met een rijzweep in haar handen.
“Op je knieën, stuk ongeluk. Kom nu op handen en knieën naar me toe, je hoofd naar beneden. Dan kus je mijn laarzen en dan zeg je: ik ben een boef, ik moet op mijn bips hebben.”
Het kwam er maar moeizaam uit.
“Hoor ik nog wat? Of wil je terug in de kelder? Dan mag je er vannacht meteen blijven slapen. Op de stenen vloer.”
“Ik ben een boef, ik moet op mijn bips hebben.”
“Heel goed, Gerrit, gaan we voor zorgen.”
Ze boog zich over hem heen en zwiepte met de zweep op zijn billen. Hij uitte een kreet, waarschijnlijk meer van de schrik dan van de pijn.
“En nu naar juffrouw Thea met hetzelfde verzoek. Ja, ook eerst haar laarsjes kussen.”
Ik droeg een rijbroek en had een rotanstok in mijn handen, die madame T als een 'cane' aanduidde. Daarmee gaf ik hem twee tikjes, op elke bil één. Daarna legde ik de cane neer om hem leren handboeien aan te doen om beide polsen. Nu moest hij op zijn hurken gaan zitten en springend door de kamer bewegen, 'kikkeren' noemde madame T dat. Ze liet hem de gang in kikkeren naar de voordeur, en vandaar naar buiten.
Nu staken we de cour over, Gerrit nog steeds kikkerend, naar de grote schuur. We sloegen hem op de beurt op zijn billetjes. Ik zag hem verlangend naar de weg kijken maar hij had geen aanvechting om weg te lopen. In de schuur hadden we tussen twee van de houten stijlen een ketting gespannen met daaraan twee ijzeren haken op anderhalve meter van elkaar. Daar maakten we zijn handboeien aan vast. Hij protesteerde wel, maar we hoefden maar te dreigen hem terug te slepen naar de bijkeuken of hij gaf toe. Algauw stond hij tussen de stijlen, bijna op zijn tenen, met zijn armen wijd boven zijn hoofd.
Madame T en ik namen allebei een flink eind hout ter hand waarin gaatjes zaten. Het goede Nederlandse woord voor zoiets schijnt een 'plak' te zijn, aldus madame T, maar tegenwoordig zei iedereen 'paddle'. Behalve de Fransen, die zeggen 'frappe'.
“Frapper, frapper toujours, nietwaar? Dat ken je wel. Je bips zover mogelijk naar achteren steken, Gerrit.”
Ik gaf hem de eerste klap. Hij riep luidkeels 'au' en schoot zover hij kon naar voren. Dat hielp hem natuurlijk niet, hij kon niets anders dan ons zijn billen aanbieden. We sloegen om de beurt, madame T op zijn linker- en ik op zijn rechterbil. Ik merkte dat madame T harder sloeg dan ik en probeerde me aan haar aan te passen. Na elke tien klappen namen we een flinke pauze. Hij probeerde op en neer springend de klappen nog wat te ontwijken en mekkerde aan één stuk door. Zijn billen kleurden rood, toen dieprood, en tenslotte bont en blauw.
In totaal kreeg hij wel tweehonderd klappen. Het mekkeren ging halverwege over in gillen. Na de tweehonderdste klap lieten we hem jammerend staan in de invallende duisternis.
“Als je wat hoort zal het een vleermuis zijn. Maar een rat kan ook. Ja, er zitten hier veel torren, die hebben de neiging in je holletje te kruipen. Kan geen kwaad hoor.”
Wat word je toch gauw gemeen als je de macht hebt.
Madame T en ik dronken nog verscheidene glaasjes port, en ik pakte mijn spullen uit voor we hem een uurtje later gingen halen. Het regende nu flink en hij was totaal verkleumd zodat we hem eerst nog maar eens in een warm bad deden, wat hem erg veel pijn aan zijn geteisterde billen scheen te doen.
Het was een opwelling van me, we hadden het tevoren niet besproken: toen we hem afgedroogd hadden, gaf ik hem uit mijn bagage een paar witte kousen met een prachtige kanten boord om aan te trekken. Ik moest hem eerst leren hoe je dat deed. Omdat het geen hold-ups waren, moest hij nu ook een bijpassende jarretelgordel aan, en dan is het nog maar een kleine stap naar een push-up bh-tje. Met behulp van een kanten schortje en dito mutsje toverde ik hem zo om in een sexy dienstmeisje: Gerritje. Zo was hij prima uitgedost om de afwas aan te pakken. Dat hij erg van aanpakken wist kan ik overigens niet zeggen, hij had nogal wat aansporing met cane en zweepje nodig.
Toen de afwas klaar was, stond de stofzuiger al op hem te wachten. En toen de vloeren van de woon- , de slaapkamer en de keuken schoon waren, had ik inmiddels een teiltje met sop en een dweiltje voor hem gereed gemaakt, waarmee hij de badkamer en de wc kon dweilen.
“Ja, op je knieën natuurlijk, wat denk je? In Amerika betalen ze daar extra voor, maar jij mag het voor ons helemaal gratis voor niets doen. Steek die stoute billen van je maar flink omhoog.”
”Mijn billen hebben niets misdaan.”
“Wel, heb je ooit, nog brutaal ook op de late avond. Ja, die billen van jou hebben wel degelijk iets misdaan, die stonden mij naakt aan te staren toen ik nietsvermoedend de badkamer binnenkwam. Nou ja, nietsvermoedend...ik had al gehoord dat ze lilden en trilden. Dat gaan ze nu zeker nog eens doen! “
Toen hij aan de WC begon trok madame T zich even terug. Ik waarschuwde haar toen hij klaar was, een stuk of tien zweepslagen verder. Ze kwam aanlopen door de gang, nog steeds met die laarzen en dat korset aan, maar nu ook in een leren broekje waaraan een strap-on dildo was bevestigd.
“Opstaan. Nee, niet omdraaien.”
Ik wikkelde een wollen das om zijn hoofd, die ik in zijn auto had gevonden. Met name voor zijn ogen.
“Buk je voorover en pak de WC-pot vast. En paar stappen naar achteren. Nee, je krijgt ditmaal geen klappen. Het wordt een verrassing, om te beginnen in tropische melkchocolade.”
Want ik had een stukje cacaoboter bij de hand, waarmee ik nu eerst zijn anus invette. Hij begon iets te vermoeden. Hij stond op maar durfde niet zijn blinddoek af te doen.
“Jullie gaan van achteren iets met me doen. Dat wil ik niet.”
“Willen, willen, jij hebt niets te willen. Kinderen die willen, die krijgen... je weet het. Oké, aan jou de keus. Je bukt je weer gehoorzaam voorover, of je krijgt nog tweehonderd klappen met de paddle in de schuur, en dan laten we je de hele nacht daar staan.”
Hij aarzelde nog een paar minuten voor hij zich weer voorover boog. Madam T trok zijn billen uit elkaar en ramde haar dildo in één keer naar binnen. Veel gejammer maar hij bleef wel staan waar hij stond.
De regen was intussen opgehouden, en het was allang pikdonker. Hij weigerde eerst om weer naar buiten te gaan, maar een paar flinke klappen met de cane van madame T deden hem van gedachten veranderen. Hij huppelde zelfs voor ons uit over de cour, in zijn witte lingerie, zijn polsen met handboeien aan elkaar gebonden op zijn rug. In het schuurtje rechts bewaart mevrouw T het brandhout, en daar had ik een mooie stapel van gebouwd, midden op de cour. Met de nodige hulpmiddelen ontstak ik nu het vuur.
Madame T maakte intussen twee klemmen vast aan zijn tepels die met elkaar verbonden waren door een lange ketting. Ze legde hem uit hoe hij zo met zijn heupen moest bewegen dat die ketting om hem heen begon te zwieren, zo hoog mogelijk, zo dat de ketting tegen zijn schouderbladen kwam. Ik stopte een cd in de cd-speler in zijn auto: Carmina Burana.
“En nu maar dansen om dat vuur. Hoger, hoger!”
We spoorden hem aan met de cane en de rijzweep. Een enkele keer kwam een auto voorbij, maar kennelijk merkte niemand ons op. Ik had zijn kleren uit het huis gehaald en gooide die op het vuur. Met zijn gebonden handen kon hij er niets tegen doen.
“Mijn god, wat doet u nu?”
“Ik gooi je kleren in het vuur, die heb je als dienstmeisje toch niet meer nodig.”
In zijn auto had ik nog wat kleren gevonden, in een jute zak. Al die kleren gingen in het vuur, en ook de zak. Het vuur laaide hoog op. Hij jammerde aan één stuk door.
“U laat me toch wel een keer gaan? Dan heb ik toch kleren nodig?”
“Dat zien we dan wel weer. Misschien zetten we je naakt in het bos, of misschien mag je een rokje aanhouden als we je wegjagen. Hup, de beentjes van de vloer, en vlug een beetje!”
Om de tien minuten lieten we hem even pauzeren, maar voor de rest dreven we hem op, tot hij zo uitgeput was dat hij op de grond viel. Tussendoor had ik de tuinslang achter het huis aangesloten op de kraan, en uitgerold om het huis heen.
“Kleed je maar gauw uit, die mooie kleertjes van me wil ik graag goed houden.
Toen hij naakt was, zette ik de tuinslang aan. Ik richtte de waterstraal op zijn piemel. Hij vluchtte voor het koude water, maar met die vastgebonden handen kon hij niet over het hek komen, en binnen de heg kon ik hem overal bereiken. Dolle pret.
Terwijl hij aan het stofzuigen was, had ik in een hok aan de linkerzijde van de cour een matras op de grond gelegd, en daar twee dekens op gedeponeerd.
“Ja, dit is een varkenshok, daar hoort zo'n viezerik als jij wel in thuis. Sorry, die dekens zullen wel een beetje prikken en steken, maar daar wen je wel aan. Morgenvroeg gaan we verder dat bewuste appeltje met jou te schillen. Dan gaan we je eerst nog eens schoonwassen met de tuinslang. Vervolgens laten we je even in de brandnetels zitten, daar staat de tuin vol mee. Heb je meteen weer een mooie rode bips. Dan kleden we je nog eens prachtig aan, verbeeld je, met een echt satijnen korset en zwarte kousen! De billetjes bloot natuurlijk. Dan mag je ons bedienen als we buiten in de cour ontbijten.
Vervolgens hangen we die twee handboeien aan een zijtak van de grote boom voor ons huis. Dan krijg je nog eens honderd klappen met twee lange berkentakken van mevrouw T en van mij. En voor die bijzondere bijeenkomst nodigen we alle dames van het dorp uit die niet naar de kerk zijn. Ze mogen zelf een mattenklopper meenemen.”
“Tenslotte smeren we je in met pek en veren, en jagen we je met alle vrouwen samen naakt het dorp uit. Leuk plan, hè? Slaap lekker.”
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?