Een ongevraagde inwijding
Voor het geld hoef ik het niet te doen, ik doe het een beetje voor de gezelligheid en voornamelijk voor de seks. Ik neem dan ook uitsluitend loslopende mannen aan, voor vrouwen en stellen ben ik altijd volgeboekt. En, inderdaad, gemiddeld eens per drie maanden houd ik er een lekkere wip aan over, en een enkele keer ook het verdergaande avontuur waar ik vooral in geïnteresseerd ben. Langzamerhand heb ik een antenne ontwikkeld voor het soort man dat daarvoor in aanmerking komt.
Die van vorige week was al gepensioneerd en grijzend, een lange man met een buikje en een baardje. Hij reed door de omgeving om foto’s van oude boerderijen en kerken te maken. 's Avonds kwam hij vroeg thuis en kwam dan om acht uur naar beneden om naar het journaal te kijken. De laatste avond was er echter een voetbalwedstrijd waar hij naar bleef kijken. Ik had nog één andere gast in huis, maar die bleef boven.
De volgende morgen maakte hij me eerst een compliment over de kwaliteit van het ontbijt en vervolgens vroeg hij om te mogen afrekenen. Vier nachten, 320 euro. Hij haalde zijn portefeuille uit zijn binnenzak, maar stelde toen onthutst vast dat hij zowel zijn pinpas als zijn creditcard miste. Na enig nadenken kwam hij tot de conclusie dat die andere gast die inmiddels al vertrokken was hem beroofd moest hebben toen hij naar het voetballen keek. Ik lachte hem vierkant uit.
“Die man komt hier al jaren en is zo betrouwbaar als de Rabobank. Daar werkt hij trouwens.”
“Maar hoe is dit dan mogelijk? Gisteren heb ik nog gepind.”
“Ik weet het niet maar ik heb wel een vermoeden.”
“Wat bedoelt u?”
“Ik denk dat u dit spelletje speelt om goedkoop te logeren. U verwacht nu dat ik genoegen neem met een toezegging dat u het geld bij thuiskomst zult overmaken. Maar dat ben ik niet van plan.”
“Maar wat moet ik dan? Ik heb het geld nu echt niet, en kan ook niet meteen geld ophalen bij ene geldautomaat.”
“Dat is uw probleem. Ik denk dat ik er de politie dan maar even bijhaal. Eens kijken wat die ervan denken.”
“Ik zweer u dat…”
“Spaar u de moeite.”
“Is er echt geen alternatief?”
Ik deed alsof ik even nadacht.
“Ja, dat is er. U kunt vier dagen lang bij mij komen werken, er is genoeg te doen in dit huis. Voor elke overnachting een dag werk. En dan krijgt u er nog kost en inwoning bij.”
Hij dacht er even over na.
“Ja, ik geloof dat ik dat dan maar doe.”
“Maar er is nog één voorwaarde...”
Hij keek me vragend aan.
“Dat u al uw kleren bij mij inlevert. Zodat u niet opeens wegloopt als ik even niet oplet of een boodschap moet doen.”
“U bedoelt...dat ik naakt bij u moet komen werken?”
“O, het hoeft niet. U hebt de vrije keus.”
“Maar dat is toch echt van de gekke. Ik peins er niet over...”
“Ik stel voor dat u even naar uw kamer gaat en over mijn voorstel nadenkt. Als u daar toch op wilt ingaan, gaat u naar de badkamer en kleedt u zich daar helemaal uit. Over een kwartier kom ik daar kijken. En anders bellen we toch gewoon alsnog de politie?”
Zonder een woord te zeggen liep hij naar boven. Eigenlijk verbaasde het me dat hij niet meteen voor de politie koos. Ik vermoedde dat hij een strafblad had. Misschien winkeldiefstallen of zoiets. Het was ook mogelijk dat hij een herdersuurtje verwachtte. Dat zou hem dan lelijk tegenvallen.
Na tien minuten hoorde ik hem naar de badkamer gaan. Toch nog verrassend. En veelbelovend! Hoewel ik aannam dat hij zich in een paar minuten wel helemaal uitgekleed had, gaf ik hem nog ruim een kwartier extra tijd. Dat moet namelijk erg spannend zijn, naakt in een vreemd huis te staan wachten op een geheel geklede vrouw die je nauwelijks kent. Ik vond het zelf ook heel spannend.
Ik liep langzaam en goed hoorbaar naar boven. In het voorbijgaan sloot ik de kamer af waar hij gewoond had.
Hij stond in het uiterste hoekje van de badkamer tegen de muur gedrukt, tot mijn verrassing inderdaad geheel naakt, maar wel met een hand voor zijn geslachtsdelen en een arm voor zijn bijna vrouwelijke borstjes. Ik bekeek hem op mijn gemak zonder iets te zeggen, met mijn handen in mijn zij. Als dat gekund had, had hij zich in de muur gedrukt. Vervolgens pakte ik mijn mobieltje om een foto van hem te maken.
“Wat doet u nu? Waarom doet u dat?”
“Ik maak een naaktfoto, dat is mijn hobby. En als je er toch nog tussen uit weet te knijpen zet ik die op internet.”
“Sorry, maar ik ben het hier niet mee eens.”
“Wordt jou dan wat gevraagd, ventje? En wat dacht je eraan te doen?”
Mijn volgende actie riep nog meer protest op. Ik pakte de kleren die hij ordeloos op een stoel had gedeponeerd en borg die op in een kast die ik meteen op slot deed. Nu had ik hem werkelijk helemaal in mijn macht, hij kón niet eens meer weglopen. Het besef sloeg als een golf over me heen: ik was de eigenaar van een naakte slaaf! Hij eiste de sleutel van de kast op en begon daarbij te gesticuleren, zodat ik nu alles kon zien wat hij verborgen had proberen te houden. Ronde rode balletjes en een heel klein piemeltje. Hij deed een paar stappen in mijn richting, maar bleef toen besluiteloos staan.
“Nog even voor de goede orde. Je spreekt mij aan met ‘u’ en ‘mevrouw’, of ‘mevrouw Thea’. En laten we nu de verhoudingen maar meteen volstrekt duidelijk maken. Kom eens hier, jij.”
Ik zette mijn linkervoet op de rand van het bad, pakte hem bij een arm en duwde hem met zijn piemeltje tegen mijn dijbeen aan. Hij beefde bij de aanraking en stribbelde wat tegen, maar niet erg overtuigend. Meteen gaf ik hem met mijn rechterhand een flinke pets op zijn billen. Ik duwde hem voorover zodat hij op mijn dijbeen lag. Daarna nog een pets en vervolgens een hele reeks, een regelrecht pak slaag.”
“Dat is wat we hier doen met klaplopers. Die krijgen op hun blote bips!”
Bij de eerste klap slaakte hij een klein kreetje, meer van schrik dan van pijn, maar daarna gaf hij geen kik. Wel roteerde hij zachtjes met zijn heupen.”
“Wat krijgen we nu? Sta jij je een beetje tegen mij op te geilen, viezerik? O, maar daar weet ik wel wat op, hoor. Stap jij maar eens in dat bad.
Hij had voor zijn leeftijd opmerkelijk ronde en volle billen, zonder rimpels of plooien.
“Ik geloof dat ik er toch maar van afzie, mevrouw. Het is echt niet te geloven zoals u mij behandelt. Ik geef er toch echt de voorkeur aan dat u de politie belt.”
“Daar is het nu te laat voor, jongeman. Jij staat daar poedelnaakt in mijn badkamer, je kunt niet bij je kleren komen, je kunt geen kant op. Als je met me wilt vechten, kom maar op, dat win ik zeker. Ik zou dus maar precies doen wat ik zeg, anders duw ik je nog in je piemelnakie de straat op. Schiet nu maar een beetje op. Of moet ik de mattenklopper halen?”
Hij dacht even na en kwam kennelijk tot dezelfde conclusie als ik: dat hij geen keus had. Hij stapte aarzelend in het bad. Ik pakte de douchekop, draaide de koude kraan open en richtte pardoes de straal op zijn onderbuik. Hij schreeuwde het uit van schrik en wilde meteen weer uit dat bad stappen, maar ik stond hem in de weg. Hij draaide zich om en vluchtte naar de andere hoek van het bad, maar zo gaf hij mij alleen een ideale gelegenheid om ook zijn rug en zijn billen nat te spuiten.”
“Draai je om.”
Hij gehoorzaamde niet, ik moest hem bij een arm pakken om zijn voorkant verder te kunnen besproeien. Ik richtte even speciaal op zijn piemel en balletjes. Dit was een feest!
Na de kraan uitgedraaid te hebben pakte ik een stuk zeep. Daarmee ging ik hem met mijn blote handen inzepen. Ik begon met zijn armen, maar daarna volgden zijn schouders, borstjes, buik en benen. Hij kromp ineen toen ik hard over zijn piemel wreef.
“Trek de voorhuid terug, zodat ik je eikel kan wassen. Of moet ik het doen? Doe je dat zelf wel eens? Ik vraag je wat. Ja? Ik geloof er niets van. Smeerpoes!”
Daarna zijn rug met bijzondere aandacht voor zijn billen. Toen hij helemaal ingesmeerd was met zeep pakte ik een harde borstel die ik voor dat doel bij het bad klaar heb liggen. Daarmee roste ik hem af van top tot teen. Je kon goed merken wat zijn tedere delen waren: zijn tepels, zijn flanken, de binnenkant van zijn dijen, en natuurlijk zijn balletjes.
“Spreid je benen zodat ik bij je ballen kan. Ik trek ze er niet af hoor. Ik zeg: spreid je benen! En trek die voorhuid nog eens terug.
En vervolgens afspoelen, natuurlijk weer met koud water.”
Hij schrok daar niet meer zo van als de eerste keer maar fijn vond hij het niet.
“En dan nu naar de keuken. Ja, daar maak ik geen handdoek aan vuil, je droogt vanzelf wel op. Opschieten!”
Een tikje op zijn billen, alleen om te onderstrepen wie de baas was.
Ik liet hem weer een minuut of vijf in de keuken wachten voor ik zelf naar binnen ging. Hij stond met zijn rug tegen het aanrecht, nog steeds met zijn beide handen voor zijn piemel.”
“Ach gut, schaam jij je nog een beetje? Kan ik me wel voorstellen hoor, dat is toch maar niks om spiernaakt in de macht van zo'n vreselijke heks te zijn. Wat zou het fijn zijn om een broekje aan te kunnen trekken, nietwaar? Maar dat krijg je lekker niet. Ja, dat komt ervan als je een heks probeert op te lichten.”
“Ik probeerde u helemaal niet op te lichten. En ik weet al hoe het zit: u hebt zelf mijn geld uit mijn portemonnee gehaald toen ik gisteren naar het voetballen keek. Om al die vreselijke dingen met mij te kunnen doen.”
“Hoe durf je? De brutaliteit! Dat soort dingen moet je echt niet tegen mij zeggen, ventje, als je in je blote bips rondloopt in mijn huis. Ga jij maar eens gauw op je buikje op dat aanrecht liggen, dan ga ik nu stante pede de mattenklopper halen.”
Het was een kritiek moment, dat realiseerde ik me heel goed. Zelfs toen hij na enig aarzelen deed wat ik zei kon ik eigenlijk de tijd niet nemen om die mattenklopper te zoeken, hij kon zich immers elk moment bedenken. Op zo'n moment is het beslissend of de betrokken man eigenlijk al een slaafje is in het diepst van zijn gedachten, of hij dat nu van zichzelf weet of niet. Ik trok dus maar snel een la open en pakte een houten pollepel.
“Bips omhoog! Verder omhoog, echt in de lucht steken, dan voel je het beter. Zo, nu zul je leren dat ik zulke impertinenties echt niet pik.”
Ik bedacht me dat ik door het brutaliteit te noemen wat hij had gezegd in plaats van leugens, eigenlijk had toegegeven dat het waar was. Maar ik gaf hem geen tijd om daarover na te denken, ik sloeg flink door, in een regelmatig ritme, van de ene bil op de ander. Hij gaf nog steeds geen kik, schoof alleen een beetje heen en weer. Zijn billen kleurden snel egaal rood.”
“En dan bied je me nu allernederigst je excuses aan. Anders ga ik nog even door.”
Hij hield zijn mond stijf dicht. De crisis was dus nog niet helemaal voorbij. Ik ging er dan ook nog maar even mee door om op zijn billen te slaan, steeds harder en sneller.
“Oké, oké. Ik bied u mijn excuses aan.”
“Waarvoor?”
“Eh...voor insubordinatie.”
Daarmee gaf ook hij impliciet te kennen dat hij eigenlijk het spel meespeelde.
“En valse beschuldigingen.”
“Au au, niet doen. En valse beschuldigingen, vooruit dan maar.”
“Zo, dan hoop ik dat je nu je lesje geleerd hebt. Ga nu eerst maar eens koffiezetten, daar heb ik wel behoefte aan na al die inspanning. Wacht eens even, als je in de keuken werkt moet je eigenlijk een schortje voor, nietwaar? Ik heb hier nog iets leuks liggen.”
Het was meer een serveersterschortje dan een keukenschort. Ik snoerde het zo strak mogelijk om zijn middel.”
“Kijk eens aan, dat staat je allerschattigst. Nee, het bedekt je piemel niet, dat is ook niet de bedoeling, het moet eigenlijk alleen maar onderstrepen hoe totaal naakt je bent. Stouterd!”
Ik ging bij de keukentafel zitten en keek met genoegen toe terwijl hij, nerveus en onhandig, aan de slag ging. Fraaie combinatie, dat witte schortje en die rode billetjes.
Terwijl hij me bediende trok ik even aan zijn piemeltje waardoor hij wat koffie morste. Daar kreeg hij natuurlijk weer klappen voor. Ik liet me ook een moorkop voorzetten en gaf hem opdracht voor zichzelf een stuk ontbijtkoek af te snijden.”
“Daar houd ik niet zo van, mevrouw.”
“Wel heb je ooit. Echte Dwingelder heikoek! Neem nog een plakje. En nu nog een. Ja, we zijn hier goed voor ons personeel. Wat zeg ik, we mesten die ventjes vet. Dat doen heksen zoals je weet altijd. Wij zijn namelijk dol op bieflapjes. Het liefst rosé.”
Ik liet mijn hand liefkozend over zijn roze billetjes glijden. Hij rilde.
“Rustig maar hoor, ik zal je niet echt opeten. Draai je eens om, kom voor me staan en leg je handen in je nek.
In die houding kon ik hem nog eens goed betasten en zijn tepeltjes ronddraaien.
“Beentjes uit elkaar, zodat ik ook bij je tedere delen kan. Schaam je je er nog steeds zo voor dat je poedelnaakt voor me staat? Nog wel een beetje, hè? Doet me genoegen. Huppel nog maar eens even door de keuken. Ja, spring maar flink omhoog zodat die leuke borstjes van jou opwippen.”
De koffie die hij gemorst had moest nog van de keukenvloer verwijderd worden, en ik gaf hem de opdracht dan maar meteen de hele vloer te dweilen. Ik moest hem leren hoe dat moest. Eerst een teiltje water vullen met sop en een emmer klaarzetten.
“Ja, op je knieën natuurlijk, wat denk je, een beetje over de vloer aaien met een dweilstok zeker, niks daarvan. In Amerika betalen ze de keukenmeid extra die dat nog op haar knieën doet. Met een kort rokje aan, natuurlijk. Of zonder. Vloer natmaken, opdweilen met een droge dweil en het water uitpersen in de emmer. Bij het dweilen de knieën uit elkaar, neus bijna op de vloer, holle rug maken, bips flink omhoogsteken. Wacht, ik heb nog wel iets bij de hand om je een beetje aan te sporen.”
Ik durfde hem nu wel even alleen te laten, om uit de bijkeuken een paardenzweepje te halen. Vroeger had ik een paard staan bij een boer in het dorp. Dat vertelde ik hem ook maar.
“Het paard heb ik weggedaan, maar dat zweepje niet. Kan nog te pas komen, dacht ik. En zie daar...”
Ik sloeg hem er vooral mee op zijn bovenrug, zijn dijen en zijn flanken, en ook een paar keer op zijn tepels. Een mooi kletsend geluid.
“Dat schiet helemaal niet op, je bent een luie en domme meid. Wacht, ik zal je helpen. Ik vulde het teiltje met schoon zeepsop en goot dat helemaal over hem uit. Al met al waren we wel een uurtje met dat dweilen bezig. Ik liet hem het natte schortje afdoen.”
“En dan heb ik nu een verrassing voor je. Je mag kleren aan! Fijn hè?”
“Maar...dat zijn dameskousen.”
“Meidenkousen, zou ik zeggen, voor de dienstmeid, ze zijn om te beginnen stuk. En kijk eens wat je daarvoor leuks bij aan krijgt: een doorzichtig topje met jarretels, eigenlijk een jarretelgordel en bh in enen. Ach, daar gaat die ene jarretel al kapot, nou, voor een dienstmeid geeft dat niet. En nu heb ik nog zo'n leuk schortje, eigenlijk nog leuker dan het eerste. Ik moet zeggen: het staat je prachtig! Hoe meer je aantrekt hoe bloter je wordt. Zie ik daar een blosje op die wangetjes verschijnen? Ja, ik begrijp het, ik zou me ook doodschamen als ik zoiets belachelijks aan had, het is echt heel grappig zoals je er nu bijloopt, jammer dat verder niemand het ziet.
Nee, een broekje krijg je natuurlijk niet aan, ik moet je tenslotte ieder ogenblik op je blote billen kunnen slaan. Die zijn trouwens alweer veel te bleekjes, daar moeten we nodig weer eens wat aan doen. Kom maar even mee naar de huiskamer en ga daar op die ronde tafel liggen, nu op je rug, met je benen omhoog. Duw je rug maar omhoog met je handen, zodat ik goed bij je billen kan. Mooi zo, zo kan ik je zelfs een luier omdoen. Nee, nu nog niet, maar vanavond misschien. Want je zult op zolder moeten slapen en daar is helaas geen WC. Kun je er vast aan wennen: alle bejaarde heren worden incontinent. Kom, beentjes flink in de lucht houden, en wijd uit elkaar.”
Ik aarzelde even of ik al een echte paddle zou gebruiken, maar koos toch voor een wat onschuldiger ogend voorwerp: een houten schoenveer. Die zwiept zo lekker door de lucht en komt toch ook behoorlijk hard aan. Ditmaal kon hij alle geluid dan ook niet onderdrukken, hij begon eerst zwaar te hijgen en daarna zacht te jammeren. Ik liet hem de klappen tellen en na elke klap een tekstje opzeggen:
“Ik ben een boef, ik moet op mijn bips hebben.”
Hij kon dat eerst niet uit zijn mond krijgen. Ik moest hem vertellen dat hij vijftig klappen zou krijgen, maar pas te beginnen met de eerste klap waarbij hij zijn zegje zou doen. Hij hield zijn koppigheid nog vijf klappen vol en begon toen haastig te tellen.
“Zes, ik ben een boef, ik moet op mijn bips hebben.”
“Dat was nummer een, niet nummer zes, dus die telt nog steeds niet.”
Bij de vijftigste klap, eigenlijk dus al de zesenvijftigste, jankte hij zo hard dat hij niet meer aan zijn prevelementje toekwam, dus de zevenenvijftigste kreeg hij er nog gratis bij. Zijn billen waren nu vuurrood.
Nu liet ik hem in de keuken de afwas doen, zo kon hij weer wat op verhaal komen. Ik liet me nog een kopje koffie inschenken, met een tweede moorkop erbij. Daarna liet ik hem het straatje achter het huis schrobben, waarbij ik hem weer aanspoorde met het zweepje.
“Nu heb ik even een probleempje. Ik moet namelijk boodschappen doen voor het avondeten. Maar ik kan jou natuurlijk hier niet alleen laten, dan ben je er straks vandoor in mijn mooiste mantelpakje. Ik zal je dus even moeten opsluiten. In een kast op zolder. Ja, het is daar een beetje donker, of liever gezegd pikdonker, en er zitten ongetwijfeld ook Vieze Beesten. Maar ik ben met een uurtje of twee wel terug, dus dat overleef je wel.
Liever niet? Ja je kunt nu wel bezweren dat je niet weg zult lopen maar hoe weet ik dat ik daarvan op aan kan? Je hebt al bewezen dat je voor geen cent te vertrouwen bent, nietwaar. Oké, ik heb nog een alternatief.”
Dat alternatief bestond erin dat ik een enkelboei om een van zijn enkels aanbracht en die met een ketting verbond aan de leiding van de CV.
“Nu zal ik je ook nog even je handen moeten vastbinden op je rug, anders ga je nog die leiding vernielen om jezelf los te maken. Dat kunnen we niet hebben. Zo, dan kun je meteen ook niet met jezelf spelen, laat staan jezelf bevlekken. Niet dat ik daar op zichzelf bezwaar tegen heb, hoor, ik ben de paus niet, maar ik heb geen zin aan die viezigheid op mijn schone vloer.
Ja, je hebt gelijk, nu kan ik eigenlijk alles met je doen wat ik wil. O, vind je dat geen prettig gevoel? Echt niet? Nou, hoe dan ook, ik vind het wel een fijn gevoel, een heel fijn gevoel. Dus je gaat er nog van lusten. Als ik terugkom krijg je nog veel meer slaag, en dan ga ik hele leuke dingen doen met die curieuze spulletjes die daar onderaan jouw buikje bungelen. Daarvoor ga ik nu ook nog even naar de seksshop om wat handige dingetjes in te slaan. Een cane bijvoorbeeld, weet je wat dat is? In het Nederlands heet dat een Spaans rietje, zegt je dat wat? Ja, dat doet heel veel Pijn op de Bips, ze gebruikten dat vroeger op Engelse kostscholen, en in Maleisië nog steeds voor dieven en oplichters. Dat vinden ze daar effectiever dan propjes prikken als taakstraf, en mogelijk hebben ze daar wel gelijk in. Je krijgt dus straks me de cane op je bips, en dan mag je gillen zoveel als je wilt. En dan nog iets. Misschien, heel misschien, laat ik me door je beffen. Leuk vooruitzicht, toch? Of houd je niet zo van de smaak van squirt? Enfin, daar heb ik dus nog een beflapje voor nodig. Jazeker, je ziet er dan wel uit als een notarisklerk of een wiskundeleraar, maar daarom kun je best nog wel een SOA hebben.
O ja, dat vergat ik nog bijna te zeggen, over een uur komt mijn werkster. Nee die weet niet dat jij hier zo staat, je zult haar dus even moeten uitleggen hoe dat zo komt. Anders denkt ze nog dat je een potloodventer bent. O, nu wil je opeens dat ik je weer losmaak? Dat zal niet gaan, schattebout. Zij zal je ook niet opeten, hoor, ze is hier wel wat gewend. Wacht, ik zal even een paddle bij je in de buurt klaarleggen, dan kan zij ook nog een poosje met je spelen als ze daar zin in heeft.”
Nu had ik mezelf toch wel verraden. En, inderdaad, het kwartje viel, hij merkte op dat ik wel erg goed voorzien was van strafwerktuigen, handboeien, en dan ook nog zo'n leren paddle. Was ik misschien, hoe noemde je dat ook weer, een Dominatrix?
“Dat zou je wel willen, hè? Nou, in mijn vak moet je voorbereid zijn op tuig en geboefte. Boeven moet je boeien en tuig moet je aftuigen. Ja, misschien heb je pech gehad dat je in mijn handen bent gevallen, die arme bips van jou kan dat al wel bevestigen. En anders vanavond zeker. Maar misschien heb je ook een beetje geluk gehad. Je bent toch echt wel een geboren dienstmeid, nietwaar?”
Hij protesteerde hevig.
Ans gaf me naderhand een verslag, in geuren en kleuren.
“Ja, ik schrok natuurlijk wel even toen ik hem zag staan, helemaal naakt, behalve die komische kleren, met dat weggedoken piemeltje. Hij probeerde dat voor me te verbergen en daardoor zag ik meteen ook al dat hij knalrode billen had. Toen had ik natuurlijk al begrepen dat dit een spelletje van jou was. Ik vroeg hem hoe hij hier zo kwam en of hij dat wel vaker deed, naakt iemands huis binnensluipen en zich dan vastbinden. Hij wilde niets zeggen, de domoor. Toen heb ik dat leren ding gepakt met die knoppen dat je voor hem klaar had gelegd en daarmee heb ik hem er flink van langs gegeven. Eindelijk vertelde hij dat jij hem stiekem zijn geld had afgepakt en dat hij toen niet had kunnen betalen. En dat hij toen had afgesproken dat hij voor jou zou werken. En dat jij hem zijn kleren had uitgetrokken en die had opgeborgen, zodat hij zich moest laten slaan en vastbinden. Ik zei natuurlijk dat dat allemaal leugens waren en dat hij jou niet moest zwartmaken, en dat hij daarom nog veel meer klappen had verdiend. En die heb ik hem gegeven ook, hij danste heen en weer dat het een lieve lust was!”
Over haar activiteiten daarna was ze minder spraakzaam. Maar dat was ook niet nodig, want toen ik thuiskwam, had ik haar gevonden, met alleen een bh aan, op haar knieën voor mijn huurder zittend, met zijn piemel in haar mond.
“Wat denk je, Ans, hoe vindt hij het allemaal.”
“O, hij vindt het fantastisch. Hij heeft de dag van zijn leven.”
Ans bofte die dag. Ons nieuwe dienstmeisje dat we inmiddels Grietje hadden gedoopt, deed al het werk, met zwarte kousen, jarretelgordel en bh aan en een wit diensterschortje voor. De kamers stofzuigen, de badkamer dweilen, de ramen zemen. Ans, met nog steeds alleen die bh aan, hoefde alleen met behulp van het zweepje "het proces te bewaken". Natuurlijk was ze niet erg tevreden over de kwaliteit van het geleverde werk. Ik trouwens ook niet. Toen Grietje klaar was, liet ik hem al zijn kleren uittrekken. Ik spoot hem op het plaatsje achter het huis nog eens nat, ditmaal met de tuinslang, waarna Ans en ik hem samen wasten. Van tevoren had ik over het plaatsje een ketting gespannen waaraan ik Grietje, nu voor de verandering eens in rode lingerie, met handboeien vastbond, zijn armen wijd uiteen. In die houding kreeg hij vijftig klappen met de cane, telkens tien van mij en dan weer tien van Ans. Tellen natuurlijk, en het bekende tekstje.
“Ik ben een boef, ik moet op mijn bips hebben.”
Hij gilde bij elke klap. Gelukkig heb ik geen buren die iets zouden kunnen horen. Na die vijftig klappen de apotheose. Vooraan in mijn tuin heb ik twee coniferen staan, op een meter afstand van elkaar. We schoven de tuintafel daar tegenaan, legden Grietje op zijn rug daarop, en lieten hem zijn benen zo hoog mogelijk tegen de coniferen aan omhoogsteken. Op bijna twee meter hoogte maakten we die benen met enkelboeien aan de bomen vast. Daarna haalden we voorzichtig de tuintafel weg, zodat Grietje nu met de handen op zijn rug geboeid en zijn benen uiteen aan de bomen bungelde, zijn hoofd twintig centimeter van de grond. We deden hem een blinddoek om.
Ans ging weer op haar knieën voor hem zitten om hem nog eens te pijpen. Toch wel tot mijn verrassing lukte het haar na een minuut of tien stevig doorwerken een erectie te forceren. Ze stond op, sloeg haar benen om zijn romp en bracht zijn penis naar binnen. Op dat moment kwam ik naar buiten, naakt, met alleen een strap-on dildo aan een riem om mijn middel gegespt. Ik vette zijn kontgaatje in, en duwde de dildo met enig geweld naar binnen terwijl Ans zijn lichaam tegen mij aanduwde.
Hij verzette zich een beetje en riep dat hij dit niet wilde, maar erg hard riep hij niet en we luisterden natuurlijk sowieso niet naar hem.
Ik wist inmiddels wel wat zijn protesten waard waren.
Zo werd hij dan, ondersteboven, door twee vrouwen tegelijk van voren en van achteren geneukt!
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?