Hoofdstuk 2 van ‘Gastvrijheid met een bijzondere dimensie’; Zal Sveta een nieuwe baan bemachtigen?
Lees eerst hoofdstuk 1
Want vanochtend, lieve Yanka, bedacht ik me dat het geen kwaad kon om toch even bij het hotel te gaan kijken, ik kon altijd nog nee zeggen. Bovendien, misschien wilden ze me helemaal niet hebben. Te lang, te breed, te grote borstomvang, geen uniform in mijn maat. Ik ben vaker geconfronteerd met de beperkingen van mijn forse lichaamsbouw.
De gedachte dat ze me toch niet zouden aannemen werd behoorlijk versterkt toen ik bij het hotel aankwam. Van alle kanten kwamen leuke meiden met een meer gangbaar postuur naar het hotel toelopen, er stond zelfs een rij. Toch hoefde ik niet lang te wachten, de afhandeling liep als een trein. Ze hadden het duidelijk vaker gedaan.
Voor we naar binnen mochten moesten we bij de deur een legitimatiebewijs laten zien. Zo nu en dan bleek er toch iemand onder de 20 of boven de 25 in de rij te staan. Die kon gelijk vertrekken.
Eenmaal binnen werden we naar een grote zaal geleid waar we één voor één naar een soort jury moesten lopen. Drie wat oudere dames achter een tafel. Elk in het bezit van een rode en een groene kaart. Voor de tafel jas uittrekken en op hun teken langzaam een keer ronddraaien. Dan staken de juryleden elk een kaart omhoog. Drie keer groen betekende ‘door naar de volgende ronde’, alle andere combinaties betekenden ‘bedankt voor je komst en wel thuis’.
Drie keer groen kwam niet vaak voor, dus ik maakte me geen illusies toen ik aan de beurt was. Maar tot mijn stomme verbazing bleven alle rode kaarten op tafel liggen, wat betekende dat ik een formulier kreeg waarop ik allerlei persoonlijke gegevens moest invullen. Ook de door Radilu aangekondigde meerkeuzevragen stonden erop. Ik plak hier het doordrukkopietje.
1. Je zet een bestelling voor een klant op tafel. Hij steekt zijn hand onder je rok. Wat doe je?
A. Ik wijs hem terecht;
B. Ik doe alsof ik het niet merk, maar blijf daarna uit zijn buurt;
C. Ik ga zo staan dat hij er beter bij kan; X
D. Ik zeg dat ik het fijn vind en vraag of hij verder wil gaan.
2. Ben je voor extra salaris bereid tot seksuele handelingen?
A. Ja; ik zoek zelf discreet contact met een gast in de lounge of de bar en bied aan het bed met hem te delen;
B. Ja; op discreet verzoek van de gast zal ik het bed met hem delen; X
C. Ja; op discreet verzoek van de gast een body-to-body massage met handmatig happy end, alleen voor de gast;
D. Nee.
N.B. het bed delen betekent bereid tot fellatio, cunnilingus en anale en vaginale penetratie.
Bij een sollicitatie als kamermeisje verwacht je niet dit soort vragen en als ze al gesteld worden dan kies je A en D om aan te tonen dat je uit het juiste hout gesneden bent. Dat was ook mijn eerste opwelling, maar die onderdrukte ik. De suggestieve advertentie en het advies van Radilu wezen in een andere richting. ‘Tegen je gevoel in, maar niet te gek’ had ze gezegd, dus kruiste ik zoals je ziet C en B aan. Ik ben niet bang van seks en ik heb weleens vaker een prettige nacht doorgebracht met een jongen die ik pas die avond ontmoette en waarvan ik alleen de voornaam kende. Het zou me dus best lukken. En mochten de eisen van het hotel me verderop in de procedure niet aanstaan, dan kon ik altijd nog nee zeggen. Ik wilde eigenlijk wel weten of ze het met me zagen zitten of niet.
Voordat ik mijn formulier inleverde keek ik even rond en ik zag verscheidene meiden gelijk vertrekken na de controle van hun antwoorden. Zonder Radilu’s advies zou mij dat ook gebeurd zijn, maar nu werd ik met mijn formulier naar een aanpalend kamertje gestuurd. Een meisje met eenzelfde uniform als Radilu stelde zich voor als Danika. Ze zei dat ik me moest uitkleden.
“Tot hoever?”
Ik verwachtte niet dat ik iets mocht aanhouden, maar wilde ook voorkomen dat ik daar in mijn blootje zou staan als slip en beha op hun plaats mochten blijven. Dat zouden ze dan misschien weer te gretig vinden.
“Ze willen alles zien!”, bevestigde Danika mijn vermoedens.
Ze deed mijn kleren in een tas, stopte het formulier erbij en verdween. Ik ging maar op de onderzoektafel zitten die in het midden van de ruimte stond. Even later kwam een vrouw binnen van hetzelfde type als de dames in de ‘jury’.
“Kom hier staan, spreid je benen en doe je handen in je nek.”
Ze zei het vriendelijk, maar straalde ook uit dat ze geen getreuzel of tegenspraak verwachtte. Ik gehoorzaamde gedwee. Opvallend hoe meegaand je wordt van poedelnaakt voor een geklede onbekende staan in een wat klinische ruimte.
Eerst liep ze een paar keer keurend om me heen. Daarna inspecteerde ze mijn gebit en betastte ze mijn, buik, rug, billen, bovenbenen, borsten en tepels. Vervolgens moest ik op de onderzoekstafel.
“Deze heeft geen kniesteunen”, zei ze, “dus je moet zelf maar even je knieën hoog en wijd optrekken.”
Ik treuzelde niet en sprak niet tegen. Ze betastte me nu ook tussen mijn benen en checkte of het stimuleren van mijn klitje de vochtproductie op gang bracht. Dat was uiteraard allemaal dik in orde en ik moest weer in de starthouding gaan staan.
“Ik zie geen reden om je weg te sturen”, zei ze, terwijl ze achter mijn rug wat spullen uit een kastje pakte, “maar voordat we de volgende stap zetten wil ik je nog wat vragen.”
Ze liet me zien wat ze gepakt had en ik dacht even dat ik in een soort ‘vijftig tinten grijs’ terechtgekomen was: een korte strokenzweep, een cane en een rijzweep.
“Ben je bereid om je, naast beffen, pijpen en neuken ook met deze attributen te laten bewerken?”
Dit had ik dan weer niet verwacht en het was ook geen echte meerkeuzevraag. Mijn eerste opwelling was natuurlijk ‘nee’, maar volgens Radilu’s advies moest ik niet mijn eerste opwelling volgen. Maar als ik ‘ja’ zei, maakte ik het misschien te gek. Ik liep dus bij beide keuzes het risico naar huis gestuurd te worden. De vrouw merkte mijn aarzeling.
“Er is geen fout antwoord dit keer, hoor. We hebben meiden die alleen de rechttoe rechtaan dienstverlening doen en meiden die dit extraatje erbij leveren en, ook niet onbelangrijk, dus ook extra betaald krijgen. Ik zal het je laten voelen, dan kun je daarna kiezen.”
Ze sloeg met de strokenzweep een keer op elke borst, met de cane twee keer op mijn billen en met de rijzweep op de binnenkanten van mijn dijen, een keer links en een keer rechts.
Ik heb gerugbyd, dat weet je. Daar heb ik geleerd pijn te verdragen. Hoewel dit onbekende pijnsensaties waren, vond ik het goed te doen. Dus zei ik ‘ja’.
“Mooi”, zei de vrouw, “in principe mag je nu voor ons gaan werken, maar we doen nog één test om allebei met nog meer zekerheid ja te kunnen zeggen. Of nee natuurlijk.”
Ze riep Danika weer binnen. Die reikte haar de tas met mijn kleren aan en hielp mij vervolgens in een badjas die ze uit een kast tevoorschijn toverde. De vrouw maakte de tas open.
“Kijk ik stop een biljet van vijftig Euro bij je kleren. Danika brengt je zo naar de kamer van een gast. Als die na afloop van het bezoek tevreden over je is, stop ik er nog honderd euro bij en bieden we je een arbeidscontract aan. En dan mag jij kiezen of je dat ondertekent of niet. Duidelijk?”
Ik knikte, een beetje beduusd. Weer iets waar ik niet op gerekend had. ’s Ochtends om een uur of tien al met een vreemde rollebollen. En me laten slaan. Maar wie A zegt, of in dit geval dus CB, moet ook de andere letters uit durven spreken.
We gingen naar de tweede verdieping, waar Danika met een chipkaart de deur van een kamer opende en mij binnenliet.
“De eerste keer valt niet mee, maar het geld maakt veel goed. Doe je best!”, fluisterde ze en trok de deur weer dicht.
Ik was alleen en liep de ruime kamer in. Achter me hoorde ik iemand uit de badkamer komen. Ik draaide me om en schrok me kapot. In mijn fantasieën huisden in dit soort hotels de snelle zakenmannen, beginnende veertigers met een lang, strak lijf, gevormd in de sportschool. Type Christian Grey. Maar dit was meer een Dominique Strauss-Kahn, dichter bij de zeventig dan bij de zestig. Hij had zich gelukkig wel gedoucht, maar daarna niet de moeite genomen even iets aan te trekken. Hij was zwaar behaard, overal, en onder zijn enorme buik hing een klein pikkie dat hij waarschijnlijk zelfs in opgewonden toestand alleen in de spiegel kon zien.
Ik nam mezelf kwalijk dat ik zo van zijn verschijning schrok, want ik vind dat je voor iedereen respect moet hebben en misschien was het wel een heel aardige en succesvolle man. Maar zijn fysieke verschijning maakte me misselijk, ik kon er niets aan doen. Ik begreep dat ik door de sollicitatiecommissie op de proef gesteld werd en sprak mezelf in stilte toe. ‘Je gaat het deze meneer zo naar de zin maken dat hij straks niet gewoon tevreden is, maar zeer tevreden.’ Ik moest de zin nog een paar keer herhalen voordat ik ‘oké’ tegen mezelf kon zeggen.
“Laat eens zien wat er onder die jas zit. Laat hem maar op de grond vallen. En dan wil ik dat je me lekker pijpt.”
De man was inmiddels op de rand van het bed gaan zitten, met zijn benen gespreid. Ik liet de jas op de grond glijden en liep met kleine stapjes naar hem toe, zodat hij even rustig naar me kon kijken. Toen ik vlakbij hem was draaide ik een keer langzaam rond, zodat hij ook mijn achterkant kon beoordelen. Daarna zakte ik door mijn knieën en nam hem in mijn mond. Hij werd snel hard, maar ook in die toestand kon ik hem makkelijk hebben. Ik hoefde niet bang te zijn voor kokhalzen. Al dat haar vond ik wel vervelend, maar het was ook niet onoverkomelijk en met mijn ogen dicht fantaseerde ik er een man van mijn eigen keuze bij.
Al snel ging hij achterover op het bed liggen en begon hij te kreunen. Dat leek me een goed teken. Ik wisselde heftig en rustig steeds af, zodat het niet te snel voorbij zou zijn. De meeste jongens die ik tot nu toe pijpte vonden dat lekker, dus ik hoopte dat dit ook voor mijn DSK zou gelden. Ik ging daarmee door totdat hij liet merken dat ik het af moest maken, door met beide handen mijn hoofd tegen zich aan te duwen.
“Niet doorslikken. In je mond houden”, voegde hij aan die handeling toe.
Dat deed ik keurig en even later liet ik, een nieuwe opdracht uitvoerend, zijn zaad uit mijn mond, over mijn kin naar mijn borsten lopen. Daar wreef ik het met mijn vingers over mijn tepels.
Hij keek er met genoegen naar en hield ondertussen zijn pik hard door hem met één hand te strelen. Zijn andere hand pakte de rijzweep, waarmee hij tikken begon te geven op mijn borsten. Bovenop, van onderaf en van opzij. Het leren flapje aan het einde van de zweep liet kleine rode rechthoekjes achter en de pijn was venijnig op het moment dat hij me raakte, maar trok ook snel weer weg. Al met al was het geen grote kwelling. Soms kwam er onverwachts een kort kreetje uit mijn keel en een andere keer moest ik even zuchten om een slag te verwerken. Eerst probeerde ik dat tegen te gaan, maar toen ik zag dat mijn geluiden de man opwonden liet ik het verder gebeuren zoals het kwam.
Het werd allemaal wat moeilijker toen ik achterover op de grond moest gaan liggen met mijn benen wijd en opgetrokken. Hij sloeg toen vooral aan de binnenkant van mijn dijen en zelfs op mijn schaamlippen en klitje. Dat had duidelijk meer impact. De kreten werden harder, mijn zuchten dieper en zijn opwinding groter.
Hij gooide de zweep op het bed, kwam op zijn knieën tussen mijn benen zitten en begon me daar op de grond te neuken. Ik sloot mijn ogen en probeerde zonder veel succes het beeld van zijn behaarde borst en buik te verruilen voor dat van een aantrekkelijk mannenlijf.
Zijn dunne korte lul had niet veel impact op me, ook al ging hij wild tekeer. Om hem nog heter te maken gaf ik hem het nodige tegenwerk. Desondanks duurde het een hele tijd voordat hij klaarkwam. Het zweet liep in straaltjes van zijn gezicht. Maar het was dan ook zijn tweede ontlading in vrij korte tijd.
Hij gleed uit me en ging op het bed liggen om bij te komen, zonder mij een nieuwe opdracht te geven. Ik bleef dus op mijn rug op de grond liggen met mijn benen wijd, maar na een poosje werd dat ongemakkelijk. Bovendien voelde ik dat het tijd werd om een toilet op te zoeken.
“Meneer, mag ik even van uw badkamer gebruik maken?”, vroeg ik keurig.
Het mocht, maar het vervolg was verrassend.
“Leuk, meisje, dan ga ik met je mee.”
“Maar ik moet eigenlijk alleen even plassen.”
“Daar hoopte ik al op.”
In de badkamer moest ik in het ligbad gaan staan met mijn voorkant naar hem toegedraaid, mijn benen gespreid en mijn handen op mijn rug. Hij pakte snel het prullenmandje dat er stond en hield het lege bakje met één hand tussen mijn benen. Zijn andere hand masseerde mijn schaamlippen en het gebied daartussen.
“Plas maar, meisje.”
Ik moest echt nodig, maar door de ongewone setting kwam er niets. Kennelijk had hij daar ervaring mee, want met een vingertop vlak achter mijn klitje wist hij me snel zo te stimuleren dat de warme straal begon te lopen. Hij keek met genoegen hoe mijn plas over zijn hand het prullenbakje in stroomde. Voordat de straal opdroogde, wisselden zijn handen een keer van rol.
Toen de laatste druppeltjes opgevangen waren, moest ik knielen in het bad en met mijn billen op mijn hielen gaan zitten. Mijn gezicht nog steeds in zijn richting en mijn armen op mijn rug. Hij goot de inhoud van het prullenbakje scheutje voor scheutje over mijn borsten en schouders. Misschien ben ik kinderachtig, maar ik vond het niks en had het zonder aarzelen geruild voor wat extra tikken met die zweep op mijn teerste plekjes.
Maar het werd nog erger. Toen het prullenmandje leeg was richtte hij zijn slappe pikje op mijn gezicht en begon ook te plassen. Afschuwelijk. Hij moest het uren opgehouden hebben, want er leek geen eind aan te komen, maar misschien was dat meer mijn beleving dan de realiteit.
“Zo, dat was leuk. Ga je nu maar douchen, meisje.”
Ik maakte aanstalten om naar de aparte douchecabine te gaan, maar hij wilde dat ik me staand in het bad zou douchen en ging er op een krukje naar zitten kijken. Daar had ik geen moeite mee en vanuit de gedachte dat hij zeer tevreden moest zijn zorgde ik dat hij steeds vrij zicht had op de plekken die ik inzeepte en besteedde ik veel aandacht aan mijn borsten en mijn geslacht.
Toen ik de kraan dichtdraaide gaf hij me een heerlijk zacht en schoon badlaken aan, waarna ik hem op dezelfde manier liet meegenieten van het afdrogen. Hij verliet de badkamer pas op het moment dat ik mijn haar ging föhnen en borstelen.
Zonder er bij na te denken sloeg ik de handdoek om en toen mijn haren droog en in model waren, wilde ik zo de kamer weer inlopen. Gelukkig realiseerde ik me op tijd dat dit ongetwijfeld niet zijn bedoeling was. Ik hing de handdoek weer op en liep geheel naakt de kamer in. De man had een kamerjas aangetrokken, waardoor hij er voor mij ineens een stuk acceptabeler uitzag. Hij stond bij een fauteuil. Ik moest erachter gaan staan, me over de rugleuning heen buigen en met mijn handen op de armleuning steunen. Hij ging achter me staan en bewerkte mijn billen met de cane. Hij deed dat niet op de manier die ik van internetfilmpjes ken, een harde slag en dan even wachten. Nee, hij tikte zachtjes, heel snel achter elkaar, met soms ineens een harde tik ertussen. Die harde tikken waren venijnig, elke keer veerde ik op en gaf ik een gilletje, maar de pijn trok ook snel weer weg. Na tien harde tikken en waarschijnlijk een honderdtal zachte tikjes, stopte hij en raapte mijn badjas op die nog steeds op de grond lag.
“Bedankt voor je komst”, zei hij, terwijl hij als een gentleman de jas voor me ophield, “ik ben tevreden over je. Dat zal ik straks doorgeven.”
Danika zat in de gang op een stoel op me te wachten. Ze bracht me naar een zaaltje waar al een paar andere meiden in badjas elk aan een eigen tafeltje over een dikke map met papieren gebogen zaten. Ik kreeg koffie met sandwiches en zo’n zelfde map. Die bevatte drie A4-tjes arbeidscontract en een dik boekwerk met alle huisregels voor personeelsleden en hotelgasten. Ik moest bladzij voor bladzij bestuderen en daarna beslissen of ik het contract zou tekenen of niet.
Lieve Yanka, ik zal je niet vermoeien met alle regels, maar het is voor het vervolg goed dat je de uniformcode kent. Alle meiden in het hotel dragen hetzelfde uniform, zwarte slip, zwarte beha, zwarte pumps met een lage hak, korte grijze wikkelrok en een donkergroen uniformjasje met een hoog opstaande strak sluitende kraag. Het jasje sluit met twaalf zwarte knoopjes. Het bovenste knoopje is zilverkleurig bij meiden die naast het gewone hotelwerk beschikbaar zijn voor seks en goudkleurig bij meiden die bovendien de zwepen en de cane verdragen.
Als een klant van je diensten gebruik wil maken moet hij je een los zilverkleurig of goudkleurig knoopje geven, dat hij bij de receptie kan kopen. Je mag een klant die je met zo’n knoopje benadert niet weigeren, tenzij je die dag al tenminste één klant van dienst bent geweest. Dat je niet meer beschikbaar bent toon je door het bovenste knoopje los te laten. Overigens mag je zelf weten hoeveel klanten je op een dag wilt plezieren.
Omdat beide partijen de samenwerking met onmiddellijke ingang kunnen opzeggen en omdat Radilu niet uitstraalde dat het werk haar ongelukkig maakte, tekende ik het contract. Daarna kreeg ik in weer een andere ruimte een uniform. Dat had nog wel wat voeten in de aarde door mijn wat exotische maten. Het rokje was wel heel erg kort, het jasje kon maar net dicht en de beha was echt te klein. De dame die de kleding beheert, beloofde dat overmorgen, de eerstvolgende dag waarop ik ingeroosterd ben, alles in de juiste maten voor me klaarligt.
De rest van vandaag moest ik maar gaan helpen in de bar op de bovenste verdieping, de plek waar ik gisteren koffie had gekregen van Radilu. Die was daar ook vandaag weer actief, maar niet alleen daar, want haar bovenste knoopje was los. Ze stond achter de bar en was in gesprek met Calle Niequist die, strak in een donkerblauw kostuum met gilet, een biertje dronk. Ik liep naar de bar, begroette beiden en vroeg Radilu wat ik kon doen.
“Jij gaat niets voor Radilu doen”, zei Calle mijn pols grijpend, “jij gaat met mij mee.”
Ik sputterde even dat ik net al een klant had gehad, maar dat kapte hij snel af.
“Je hebt een goudkleurig knoopje en dat zit dicht. Ik heb hier ook zo’n knoopje”, hij graaide even in zijn broekzak, liet me het knoopje zien en stopte het toen in een zak van mijn uniformjasje, “dus ga je nu met me mee, ik ken de regels.”
Ik voelde me ineens weer als het rokende schoolmeisje dat door de conciërge betrapt wordt en reageerde op dezelfde manier. Ik keek blozend naar de grond en wachtte af. Hij liet zich van zijn barkruk glijden en trok me achter zich aan.
“En vanaf nu wil ik geen geluid meer van je horen.”
©SubAdoration, maart 2015
Lees verder in hoofdstuk 3
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?