Hoofdstuk 18 van 'Het feest van Kim', Meisje bruncht, met koek en een sandwich tot besluit
Boekonderdeel III: Send in the clowns
Donderdagavond 23.00 uur
Het meisje met het nummer 3 op haar broek loopt, net als haar voorgangers, met een brede glimlach, maar desondanks met treurige ogen naar het podium. De treurige ogen zullen wel kloppen, maar of ze onder de schmink ook glimlacht, durft Meisje te betwijfelen.
Ze doorloopt dezelfde procedure als haar voorgangers, zij het dat Madelon nu zelf de munten tevoorschijn haalt uit broek 3, om niet opnieuw met achtergehouden rode munten geconfronteerd te worden. Ze telt zes rode munten. Net zoveel als Meisje er verzameld heeft. Het is niet niks, maar als je kans ziet je handen dicht in de buurt van je borsten te houden, zodat de klemmen op hun plaats blijven, dan is het een aantal dat wel te overzien is.
Het meisje draait zich om en buigt zich voorover. Madelon maakt de twee knopen los en de broek valt, geheel volgens verwachting. Maar Madelon heft haar cane nog niet, ze buigt zich voorover en bestudeert het clownsgleufje van dichtbij. Er is enige ontzetting in haar stem als ze zegt:
“Clowntje 3, wat staat er in je contract over schaamhaar?”
“Dat moet ik altijd volledig verwijderen voordat ik naar een VBL-bijeenkomst ga.”
Dat herkent Meisje ook. Zij heeft dat ook trouw gedaan, ook al was de vorige scheerbeurt nog geen week geleden. Maar nu had ze gelukkig een vriendje om het te doen. Joeri had zich heel zorgvuldig en voorzichtig van zijn taak gekweten en het was echt even een heerlijk intiem moment geweest.
“Nou dat ben je dan vandaag zo te zien vergeten. Of je moet wel een heel erg slecht mes gebruikt hebben. En hoe zit dat aan de voorkant? Kom overeind en draai je om.”
Het meisje deed het en Meisje zag op het scherm dat er inderdaad een zwarte waas te zien was. Maar het ging slechts om stoppeltjes, want het begin van het gleufje was nog goed te zien.
“Tjonge, daar is het ook al geen gezicht. Dacht je soms dat het vandaag niet nodig was omdat je een broek aan kreeg? Nou ja, het is niet zo belangrijk wat jij dacht. Het is in ieder geval geen gezicht, dus daar moeten we eerst wat aan doen.”
Er werd een soort ouderwetse tandartsstoel, maar dan met kniesteunen, het podium opgereden, waarin het clowntje zeer wijdbeens moest plaatsnemen. Ondertussen selecteerde Madelon een dame uit het publiek die haar hand had opgestoken toen gevraagd werd om iemand die vaardig met een ouderwets scheermes kon omgaan.
Op de schermen werd nu nog maar één beeld getoond, namelijk van wat zich tussen de opengesperde clownsbenen bevond. Meisje keek recht in uiteen wijkende schaamlippen, een zich licht openend kutje en het dichtgeknepen rozetje van een kontgaatje.
+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+
Dat moet zo ongeveer het uitzicht zijn geweest dat Kasper op Meisje’s intieme delen had toen ze bij Joeri over de knie lag, afgelopen maandag.
Na hun eerste nacht samen in één bed, gingen Meisje en Joeri, zoals de avond tevoren afgesproken, rond elf uur naar Kasper en Loes om te ontbijten. Joeri had uit Meisje’s nieuw verworven garderobe een leuk lingeriesetje, een strakke spijkerbroek en een witte polo gekozen. Haar blote voeten staken in een paar slippers en haar haren waren bijeengebracht in een paardenstaart.
Het werd een uitermate gezellige bijeenkomst aan een rijk gevulde tafel. Meer een brunch dan een ontbijttafel, wat ook beter bij het moment van de dag paste.
Er werd nog uitgebreid nagekaart over het vrijgezellenfeest van Kim, waar Loes en Kasper graag details van wilden horen. Ze spraken af binnenkort een keer de DVD, die Joeri nog moest samenstellen, gezamenlijk te bekijken.
Verder besteedden ze uitgebreid tijd aan de komende bruiloft, in een mengelmoes van enerzijds voorpret en anderzijds lichte bezorgdheid over wat er allemaal nog moest gebeuren vóór die bijzondere woensdag.
Al met al was het al een uur of één toen Joeri aanhaakte op dat laatste.
“Ja”, zei hij, “en wat ook nog moet gebeuren voor woensdag is het afronden van Meisje’s straf. Nog driehonderd klappen te gaan, meid. Ik heb daar nog eens over nagedacht. Ik weet dat ik gezegd heb dat ik je die op verschillende momenten en op verschillende delen van je lichaam ga toedienen. Maar ik ben van mening veranderd. Ik wil het heel intens maken, maar het ook zo snel mogelijk achter ons laten. Verder spraken we gisteren af dat Loes erbij mag zijn om je te steunen. En dat maakt het lastig om het op verschillende momenten te doen. Daarom heb ik besloten het in één keer af te handelen, en wel nu. En om de gewenste intensiteit te bereiken krijg je alles met één hulpmiddel op één deel van je lichaam. Mijn hand op jouw blote billen, terwijl je over mijn schoot ligt.
En in één keer betekent, zonder pauzes. Na de eerste klap stop ik pas weer bij driehonderd. Begrijp je me?”
“Ja, Meester.”
Meisje had er niet eens over nagedacht. Het kwam er automatisch uit. Tijdens de brunch had ze uiteraard zijn voornaam gebruikt, maar nu hij zo tegen haar sprak ging ze automatisch op ‘Meester’ over. Het paste goed bij hoe ze zich na zo’n toespraakje voelde, heel klein, geschrokken van de plotselinge wending, zwetend uit al haar poriën, opgelucht dat het over tien of twintig minuten voorbij zou zijn, angstig voor de impact van zoveel klappen op één paar billen, háár billen. Maar ook blijdschap dat ze over zijn schoot mocht liggen, en de hoop dat over zijn schoot gedrapeerd worden net zo geruststellend en intiem zou zijn als bij Kasper, vooral die allereerste keer.
“Oké, Meisje, dan nu broek en slip uit en over mijn knie.”
Hij stond op en zette zijn stoel wat verder van de tafel, zodat hij voldoende ruimte had om zijn vonnis krachtig uit te voeren.
“Kasper blijft er ook bij”, zei hij tegen Meisje, die haar slippers had uitgeschopt, haar slip gelijk met haar broek naar haar knieën had geduwd, en nu bezig was de eerste broekspijp over haar voeten te trekken.
“Hij zal de slagen tellen, want daar hebben de anderen geen tijd voor. Loes moet jou bijstaan, ik moet me concentreren op voldoende slagkracht en de juiste landingsplaats, en als we jou laten tellen bestaat het risico dat je ergens halverwege een fout maakt en we weer van voren af aan moeten beginnen. En ik denk niet dat je dat fijn zou vinden.”
“Nee, Meester, zeker niet, maar ik vind het wél fijn als Kasper er ook bij blijft.”
Dat zei ze niet eens voor de vorm. Ze meende het. Ze had veel aan Kasper’s inwijdingsactiviteiten gehad. Daarmee had hij een warm plekje in haar hart veroverd. Ze beschouwde hem als haar mentor en hield inmiddels heel veel van hem, zonder verliefd te zijn.
Ze trok snel haar broek en slip verder uit, voor zover dat met een strakke spijkerbroek kan, en liep toen naar Joeri toe. Ze vroeg zich af of hij haar bewust haar beha en polo liet aanhouden of dat het toeval was. Wist hij dat ze zich op deze manier naakter en daardoor kleiner voelde dan als ze helemaal naakt was?
Ze boog zich over zijn schoot en voelde gelijk hoe een sterke arm haar stevig tegen zijn sterke lijf aantrok. Ze hoefde in ieder geval niet bang te zijn dat ze van zijn schoot zou afglijden.
Loes kwam naar haar toe, deed haar een halsband om, bracht haar armen op haar rug bijeen, en bond haar onderarmen zo hoog mogelijk aan de halsband vast. Zich verweren met haar armen behoorde daarmee niet meer tot de mogelijkheden.
Daarna ging Loes voor haar op de grond zitten, nam haar hoofd in haar handen en kuste haar zacht een paar keer op beide wangen.
Kasper was intussen ook naar haar toegekomen, maar aan de andere kant. Hij had een stoel meegenomen en ging bij Meisje’s voeten op die stoel zitten. Hij bukte zich, bevestigde een spreidstang tussen Meisje’s enkels en schoof die in de wijdste stand. Daarna zette hij zijn voeten op het midden van die stang en hield zo zonder veel inspanning Meisje’s benen wijd en haar voeten op de grond. Daar kon ze dus ook niets meer mee beginnen.
Kasper had op deze manier voor zichzelf een riant uitzicht op Meisje’s vrouwelijkheid gecreëerd. Wat hij trouwens iets anders verwoordde.
“Goh, Joeri, ik zit hier uitstekend zeg, ik kijk recht in haar natte kut. Je hebt ook wel eens meiden die pas vocht gaan produceren als je ze daar aanraakt. Als je dan een stang tussen hun benen plaatst, blijven de schaamlippen nog redelijk dicht bij elkaar en het kutje soms zelfs nog helemaal dicht. Maar bij Meisje hoef je maar een paar woorden te zeggen en alles schuift even soepel open als onze nieuwe schuifpui. Je ziet zelfs haar klitje al parmantig opzwellend om een hoekje kijken. En ze produceert ook gelijk lekker veel van dat kutsap. Ik zie de eerste druppels al op je broek vallen.
Zoals we gisteren al zeiden: het is een ongelooflijk geile teef.”
“Door zo te praten maak je het alleen maar erger, Kasper”, lachte Loes, “maar daar is het je zeker ook om te doen?’
“Helemaal niet, hoe kom je daar nou bij? Ik ben alleen maar enthousiast over het uitzicht. Maar, genoeg gepraat, Joeri, actie, lijkt me. Ik tel per tien, als je het goed vindt.”
Het antwoord op die laatste vraag komt in de vorm van de eerste klap. En daarna gaat het zonder stoppen verder. Het tempo verschilt wel zo nu en dan, maar langer dan twee seconden zit er volgens Meisje nooit tussen twee landingen op haar achterwerk. Naast het tempo wisselt Joeri keurig elke keer van bil en van locatie daarop. Maar de kracht waarmee hij haar billen om en om raakt varieert niet. Hij slaat hard, erg hard, de eerste keer, de vierenveertigste keer, de honderdachtenzestigste keer en ook nog de driehonderdste keer.
En Meisje kan niet anders dan het incasseren. Als ze haar armen probeert te bewegen trekt ze zelf haar luchtpijp dicht. Haar benen bewegen behoort ook niet tot de mogelijkheden. Draaien met haar kontje en bovenlijf lukte een heel klein beetje, maar de bankschroef-achtige omklemming van Joeri’s arm beperkt die bewegingsvrijheid toch ook tot een bedroevend minimum.
Meisje voelt hoe haar billen eerst gaan tintelen en daarna gloeien. Vanaf pakweg de honderdzestigste klap doet het domweg pijn, heel erg pijn. De tranen komen dan al zo’n veertig klappen lang uit haar ogen gerold. Loes kust ze één voor één weg, terwijl ze Meisje’s gezicht in haar handen laat rusten. Vanaf ongeveer de tweehonderdste klap gaat het over in echt huilen en is de productie van tranen te groot geworden om weg te kussen. Meisje ziet de tranen onder zich op het tapijt druppelen, waardoor ook daar een paar donkere vochtplekken ontstaan. En vanaf tweehonderdvijftig beginnen ‘oranje’ en ‘rood’ in Meisje’s gedachten binnen te dringen. Dat wil ze niet, ze wil Joeri en daarom wil ze ook alle bewijzen leveren die hij nodig heeft om ervan overtuigd te raken dat zij is wie hij zoekt. Daarom roept ze tijdens de laatste vijftig klappen, in haar hoofd, onophoudelijk ‘groen, groen, groen’, als tegenwicht tegen de binnendringende andere kleuren.
“Driehonderd”, roept Kasper.
Joeri stopt gelijk. Meisje hoort dat hij hijgt van de inspanning. Het viel haar eerder niet op, maar toen werd haar aandacht ook door andere zaken getrokken. Hij legt zijn slagarm naast zijn andere arm op haar rug. Toch voelt Meisje ook handen die verkoelende lotion op haar billen smeren. Even schrikt ze, maar ze realiseert zich ook gelijk dat dit Kaspers handen zijn, en dat is meer dan prima.
Al snel gebruikt Kasper nog maar één hand voor haar billen. De andere is als vanzelf tussen haar benen en bij haar naar binnen gegleden. Kasper mag dat van Meisje. Ze kan hem niet zien als ‘de andere man’ waarmee ze van Joeri seks moet hebben in zijn aanwezigheid. Het vingeren in haar kutje is lekker en leidt af van de pijn in haar billen. Ze hoopt eigenlijk dat Joeri haar ook zal strelen en vingeren. Dat de twee mannen waar ze bij wil horen, haar geliefde en haar mentor, haar samen gebruiken.
Alsof Joeri haar gedachten kan lezen, laat hij een hand naar haar billen glijden. Maar die glijdt niet door naar haar kutje. Bij haar kontgaatje blijft hij steken en gesteund door de overvloedig aanwezige lotion glijden een paar vingers haar tweede toegangspoortje binnen. Daardoor realiseert Meisje zich dat het samen gebruiken waarschijnlijk een andere vorm zal aannemen dan waar ze net aan dacht.
Het blijkt inderdaad al snel die kant op te gaan als Kasper begint te praten.
“Die kut is zo nat, Joeri, het is eigenlijk zonde als je er geen gebruik van maakt.”
“Dat is grappig”, zegt Joeri, “ik zat net te denken dat haar kontje erg toegankelijk is en dat dit voor jou een mooi moment kan zijn om verder te gaan waar je een vorige keer moest stoppen. Want als ik je gisteren goed begreep heeft ze toen niet meer dan een paar stoten kunnen verdragen, is het niet?”
“Dat klopt. Ze bleek er toen echt nog niet aan toe en dus ben ik gestopt. En daarna is het er nooit meer van gekomen.”
“Grijp dan nu je kans maar, Kasper, want ze heeft gisteren geleerd dat ze het aankan. Kijk, ik laat nu ook soepel drie vingers in en uit glijden. En als jij haar daar gebruikt hoeft dat mij toch niet te verhinderen haar ‘main entrance’ te gebruiken?”
En zo wordt Meisje alsnog ingewijd in de dubbele penetratie. Joeri gaat op zijn rug op de grond liggen en Meisje zet zich na het verwijderen van de spreidstang, over zijn lul. Joeri trekt haar aan haar halsband voorover, haar hoofd tegen het zijne. Ze voelt hoe Loes haar billen nog wat verder uiteen trekt dan ze door deze houding al vanzelf gegaan zijn. En dan voelt ze hoe Kasper zijn stijve lid in haar onderlichaam naar binnen schuift, terwijl ze zich daar al goed vol voelt door Joeri’s aanwezigheid in haar andere ingang.
Ze wordt door twee mannen tegelijk genomen, voor het eerst van haar leven. Neukbewegingen van een man verleiden Meisje altijd tot het volgen van die bewegingen met haar lichaam. Ze voelt dat haar lijf dat nu ook wil. Maar mentor en geliefde bewegen ongelijk en als ze probeert beiden haar onderdanigheid te laten voelen met een meebewegend lichaam, ervaart ze onbekende gevoelens en emoties. Met als gevolg dat ze met een zucht onverwachts klaarkomt en op hetzelfde moment begint te huilen, terwijl ze geen pijn heeft en ook niet verdrietig is.
De heren laten zich er niet door van de wijs brengen. Ze zetten door totdat ook zij klaarkomen. Ze verlaten haar lichaam, doen hun condooms af en schikken hun kleren. Meisje moet van Joeri haar slip en strakke spijkerbroek weer aantrekken. En dat laatste is na zoveel slaag op je billen en drie mannen in je kontje binnen 24 uur niet echt een pretje. Ze zou nu liever een rokje dragen, zonder slipje.
+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+
De uit het publiek geselecteerde vrouw hanteert het ouderwetse lange scheermes inderdaad met verve tussen de benen van clowntje 3. Ze beschadigt het meisje zelfs niet met het minste krasje. Desondanks blijft Meisje het een eng gezicht vinden. Het mes is ongeveer net zo lang als de gleuf van haar collega-clown en bij de minste verkeerde beweging wordt het een bloederig tafereel. Ze is blij dat Joeri gewoon haar veiligheidsmesje gebruikte.
Als het hele vrouwelijke stoppelveld weer biljartbalglad is, vraagt Madelon de vrouw die dat voor elkaar gekregen heeft hoe ze haar kan bedanken.
“Ik vind het altijd heerlijk om zo’n gladde heuvel een poosje te beffen en tegelijk een trilei diep in haar kutje te bedienen”, zegt de vrouw.
Madelon heeft haar bedenkingen, want het lijkt haar voor het clowntje te veel beloning van slecht gedrag. Maar de dame uit het publiek heeft daar een oplossing voor.
“Ik zal haar warm maken en laten verlangen naar klaarkomen, maar dat geef ik haar niet. En verder stel ik voor dat het trilei in haar blijft als u met de cane aan de slag gaat. Als we dat goed coördineren denk ik dat we haar straf nog wel met wat rode lijnen over haar billen kunnen uitbreiden.”
Daar heeft Madelon wel oren naar en ze pakt van de zijkant van het toneel een koffertje, waar ze zonder al te veel zoeken een trilei met een afstandsbediening uithaalt. Ze geeft hem aan de andere vrouw die het genotsvoorwerp zonder verdere plichtplegingen diep wegduwt in het clownskutje, dat overigens geen enkele weerstand biedt. Dan duikt ze met haar gezicht tussen de benen van het meisje en het is duidelijk te zien dat dit het clowntje niet onberoerd laat. Na een poosje is ze kennelijk al zo van de kaart dat ze het verband tussen haar polsen en haar tepels vergeet, haar handen op het hoofd van de likkende vrouw legt, en dit hoofd met kracht tegen haar geslachtsdelen drukt.
Madelon is er als de kippen bij om dat te corrigeren.
“Dat gaat lekker zo, je hebt er al twee strepen op je billen bij verdiend”, zegt ze, terwijl ze de polsen van clowntje 3 weer aan haar tepels bevestigt.
© SubAdoration, 06-2011
Klik hier voor de flaptekst.
Lees verder in hoofdstuk 19: Eén ei is geen ei - Meisje helpt Kasper bij een investeringsbeslissing
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Relatie-examen met dubbele impact 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?