sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Cieper Nieuw lid Bericht Nummer: 1 Aangemeld: 01-2017 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op vrijdag 06 januari 2017 - 10:32 pm:    Wat is dat eigenlijk, 'ESEM'? Als men een moordenaar of iemand anders, die iets heel ergs gedaan heeft, een "sadist" noemt, dan erger ik me, omdat ik dan denk: dat IS geen sadist, dat is gewoon een schurk, een moordenaar of zo. En als iemand een voetveeg-achtig type een "masochist" noemt, of aan iemand die te hard werkt of zo vraagt: ben jij een masochist of zo?" Dan erger ik me ook, om dezelfde reden. Want dan denk ik: die snappen het niet. Gebruiken de termen verkeerd. Dan heb ik de aanvechting, het te gaan uitleggen. Dat een sadist niet noodzakelijk in het werkelijke leven een schurk is, die zich verlustigt in het lijden van medemensen; en dat een masochist niet iemand is, die over zich laat lopen en dat leuk vindt bovendien, een sukkel, een belachelijk en meelijwekkend schepsel. Zowel S en M's zijn levensgenieters, zowel de S als de M zijn fetishen, erotische fantasieën die zoals jullie hierboven ook zeggen, gebaseerd zijn op spelen met macht en onmacht, met domineren en gedomineerd worden, met wat lekker is en wat pijnlijk is, en of het één niet het ander is, of omgekeerd. Wij mensen zijn net als de wolven en de kippen sociale dieren, die er een hiërarchische levensstijl op na houden: je positie op de hiërarchische ladder bepaalt je leven. Wie hoog op die ladder staat, moet zich voortdurend weren om niet van zijn voetstuk te worden gestoten door wie onder hem staat en naar boven wil. Zowel voor dieren als voor mensen geeft dat veel stress. Wie helemaal onderaan staat moet een boel slikken om te overleven, en dat geeft ook stress. Daarom worden de meest idealistische leiders na een poos verslaafd aan de macht en offeren al hun idealen op aan één doel: hun macht behouden. Daarom lachen kinderen, die een vriendje zien pesten, mee met de pester in plaats van hem te verdedigen: uit angst om zelf het slachtoffer te worden. Daarom zijn wij mensen over het algemeen banger om vernederd te worden dan om de ergste ontberingen te doorstaan: omdat in het publiek vernederd worden ons naar beneden op de ladder doet storten. En in de natuur is het vaak zo, dat wie onderaan staat, ook met eten tot het allerlaatste moet wachten, en dan is er vaak niks meer over. Dus van je waardigheid hangt je leven af. We zijn als mensen fysiek heel weerloos: we hebben geen dikke vacht, geen schubben, geen klauwen, geen pantser, geen hoorns. We kunnen niet vliegen en de meeste dieren rennen harder dan wij. Onze fysieke weerloosheid maakt ons heel bang voor pijn, van kleins af aan. Als je het aan een kleuter vroeg, wat hij liever wil, nu één prikje en later geen pokken, of kinderverlamming, of wat dan ook voor ergs, dan kiest-ie zonder aarzelen voor "geen prikje". Die ziekte later, dat zegt'm niet half zoveel als dat pijntje in het gezichtsveld. Tegelijk kost het ons heel veel moeite om zélf macht uit te oefenen, of anderen pijn te doen. Student-artsen, verpleegkundigen of dierenartsen moeten lang oefenen vóór ze in staat zijn om een patiënt een prik te geven, of op een andere manier pijn te doen, al is het met de beste bedoelingen. Al die dingen bezorgen ons stress. Wel, daar dient Sadomasochisme nu voor. Om met een seksuele fantasie een hoop van die stress te ontladen, door de werkelijke situaties waar we zo bang voor zijn, na te spelen. In je eigen hoofd, op papier, getekend of geschreven, of geacteerd, ingeval je een gelijkgestelde partner hebt. Dat is fijn, dat lucht op, dat is gezond. En het is (meestal) onschuldig, zolang het fantasie blijft. En zolang het alléén in de fantasiewereld blijft, en niet in het werkelijke leven wordt getransponeerd, want daar moet het wegblijven. Als het zich daar laat zien, wordt het meteen ofwel eng, ofwel belachelijk. Daar hoort het niet thuis. Voilà, dat is mijn theorie. Kunnen jullie je er een beetje in vinden? Ik begin niet meteen met fantaseren. Ik begin liefst helemaal bij het begin: hoe komt dat? Waar is dit goed voor? Wel, dit is mijn poging om hier een antwoord op te geven.