    
eden
Lid
Bericht Nummer: 16
Aangemeld: 02-2004
Beoordeling: 
Stemmen: 1 | | Gepost op woensdag 25 februari 2004 - 10:16 pm: | |
Weerloos
Zachtjes lispel ik de slagen,
mijn lichaam gloeit, ben ik er nog?
zal ik om genade vragen?
het zijn de liefdesslagen immers toch....
ik krimp ineen en sla mijn vochtige ogen op,
vragend, met een smeekbede kijk ik U aan,
dit is de genadeloosheid ten top,
zou U nu nog verder gaan?
De pijn die mijn hele wezen tergt,
het wordt me toegebracht, met alle kracht,
dit wat zoveel intensiteit vergt,
wat mijn geestelijke pijn verzacht.
Ik ben achteloos en ik ga ten onder,
de slagen tel ik nu niet meer,
weet Meester, hoe ik U bewonder,
geef mij die slagen, telkens weer.
Ik verlaat mijn lichaam en kom terecht,
een plek, waar ik altijd al wilde komen,
U hebt mijn lichaam bevrijd en neergelegd,
mijn geest ontkomt en is aan het dromen.
Laat mij....Laat mij dromen en verder glijden,
U praat nu zacht, in de verte Uw stemgeluid,
mijn lichaam hoeft nu niet meer te strijden,
ik blijf ver weg en ben mijn lichaam uit.
Uw handen strelen en Uw mond is zacht,
langzaam keer ik terug naar mijn gloeiend lijf,
ik voel, ik hoor, ik ben bedacht,
maar droom nog steeds, ik drijf.
Mijn geteisterde lichaam wordt opgenomen,
U kust mijn lichaam en legt het neer,
langzaam voel ik het leven weer terugstromen,
mijn geest is terug, het voelt het gloeien weer.
Mijn gedachten zijn nu weer voor mijn lief,
mijn handen pakken de Zijne en strengelen ineen,
doe wat U wilt met mij, neem me alstublieft,
samen drijven we en we weten niet waarheen....
eden
In licht en liefde
|
Verhalen 
Verhalen
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen