Maleah
Oppasser
Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t.
Beoordeling: Stemmen: 3 | Gepost op dinsdag 07 oktober 2008 - 11:45 pm: | |
een welhaast spirituele ontmoeting tussen een sub en haar Meester |
Daar lig ik dan... Met mijn hoofd achterover, zijn hand in mijn nek. Hij heeft mijn haar stevig vast, zo stevig dat het pijn doet. En toch...is het een tedere aanraking. Had ik ooit kunnen dromen dat de hand die pijnigt, tegelijkertijd zo teder zou kunnen aanvoelen? Maar hier lig ik dan. Achterover op zijn bank. Benen gespreid, als vanzelf. Mijn lichaam geeft zich over, mijn spieren zijn gespannen, de tijd lijkt stil te staan. Geen beweging, alleen maar trilling. Trillingen van genot. Wat gaat er komen? Ik voel zijn lippen o zo zacht tegen mijn oor. Ik geniet van de aanraking, sluit mijn ogen en kreun zachtjes. Ik laat me meedrijven met deze liefkozing. En dan plots.. een flinke ruk aan mijn haar laat golven van geilheid door mijn lijf rollen. Mijn ogen schieten open maar ik zie niets. Ik voel lust, leven, liefde. Alles wervelt rond. De geuren en geluiden van de kamer, mijn gedachten en de sensaties van mijn lijf wervelen rond en ik kan de ene indruk niet meer van de andere onderscheiden. Een wervelwind, die ín mij, maar ook óm mij heen draait. Met mij als middelpunt. Met hem als anker. Een vinger streelt mijn borst en de wervelwind valt stil, net als mijn adem. Een aanraking zo zoet en mooi, die zich vastzet in mijn hoofd. Een gevoel omgezet in een beeld dat ik later kan oproepen. Meer vingers strelen mijn borsten, strelend maar ook onderzoekend. De boodschap is duidelijk: er gaat iets gebeuren. Wasknijpers en nagels bijten zich vast in het blanke vel van mijn borsten. Hij ademt diep in en gaat helemaal op in de pijn die hij toebrengt. Zijn blik ontmoet de mijne en ik zie in zijn prachtige ogen waar ik zo naar verlangd heb: ik vind je mooi. Ik wil je. Ik wil je pijn doen en ik wil dat je het volhoudt. De golven van lust razen als een tsunami binnen in mij. Mijn lijf kronkelt, mijn ogen roepen om meer. Nog meer tedere aanrakingen... nog meer pijn...nog meer liefkozingen...nog meer, voor hem... Hij legt zijn hand tegen mijn rug en trekt me naar zich toe. Als ik hem wil aankijken, duwt hij mijn hoofd opzij. Hij duwt het opzij en ik buig achterover... Zijn nagels trekken heel langzaam vier vuurrode pijnlijke strepen over mijn rug. Gevangen in zijn omhelzing, getekend door zijn hand. Geen verzet meer, alleen nog maar overgave. Mezelf mogen zijn in zijn tederheid en mijn pijn. Hij leidt, ik volg. |