sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Janneman Oppasser Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling:  Stemmen: 7 Gepost op zondag 22 augustus 2004 - 12:40 pm:    Deze borrelde zomaar op. Je begrijpt het soms niet.... Zij kwam Ik zag haar voor het eerst op een voor mij bijzonder ongemakkelijk moment. Het zal inmiddels een jaar of vijftien geleden zijn. Ik leefde in die tijd zowat bij Meesteres Inge. Ik woonde er niet, maar was er wel bijna altijd. Ik kon gewoon niet zonder haar. Ik wilde haar dienen, de hele dag, met heel mijn hart en – vooral – met heel mijn lichaam. Maar meesteres Inge had die middag niet veel tijd voor me. Ik mocht haar goddelijke lichaam niet aanbidden. Ik mocht haar voeten niet eens kussen. Ze moest werken. Maar omdat ze mijn verlangen natuurlijk wel had opgemerkt – wat niet zo heel moeilijk was want ik was al met een hele stijve piemel voor haar neergeknield toen ik binnenkwam – had ze haar slavinnetje toestemming gegeven met mij te gaan spelen. Dat was heel gemeen van haar, hoewel een meesteres natuurlijk nooit gemeen kan zijn want die doet alleen dingen die goed voor je zijn. Maar slavin José deed niets liever dan met piemels spelen. Dat kon ze wel de hele dag doen en je houdt het niet voor mogelijk wat voor spelletjes ze er wel niet allemaal mee verzon. Ze zou een steen nog laten klaarkomen, geloof me. Maar dat was nu net het probleem, want ik mocht alleen met toestemming klaarkomen en die gaf Meesteres Inge mij maar zelden en die middag natuurlijk zeker niet. Dus toen slavin José met haar liefste stemmetje aan Meesteres Inge vroeg of ze met mij mocht spelen zag ik het zwerk helemaal drijven. Zeker omdat ik wist dat slavin José nog een beloning tegoed had, Meesteres Inge in een toegeeflijke bui was en zoals gezegd zelf toch geen tijd had. De toestemming kwam dan ook niet als een verrassing. “Natuurlijk slavinnetje. Ga jij maar fijn met hem spelen. Niet teveel lawaai maken en zelf je rommel opruimen.” Op het moment dat Marijke binnenkwam zat ik tegen krankzinnig worden aan. Mijn lul was hard als staal en stond recht naar boven. Mijn eikel was roder dan een aardbei en gevoeliger dan ik aankon. Slechts met bovenmenselijke inspanning had ik tot dat moment kunnen voorkomen dat ik zou gaan spuiten. Slavin José vermaakte zich kostelijk en zat net uitgebreid in mijn eikel te knijpen, ondertussen mijn ballen stevig knedend. Ik ben als de dood voor de cane maar verlangde er op dat moment vurig naar. Alles liever dan deze kwelling en de welhaast onvermijdelijke toorn waarin mijn Meesteres zou ontbranden als ik straks klaarkwam. Want dat ik klaar zou komen stond wel bijna vast. Slavin José was vastberaden en ik was al opgewonden geweest toen ik arriveerde. Slechts voortdurend denken aan striemende klappen op mijn pik hield mijn ontlading nog tegen, maar het was een bijzonder dun wandje dat de stroom nog tegenhield. De binnenkomst van Marijke – ik wist toen natuurlijk nog helemaal niet dat ze zo heette – bracht mij terstond over de rand. Ik had nog nooit zo’n mooie vrouw gezien. Natuurlijk aanbad ik Meesteres Inge maar dat was vooral vanwege haar overwicht op mij. Meesteres Inge was best mooi, heel mooi zelfs in mijn ogen, maar Marijke was een klassieke schoonheid. Ik ga haar niet voor u beschrijven want dat is zinloos. Bedenk zelf de vrouw van uw dromen, doe daar nog 50 % schoonheid bij en 75 % klasse en u komt nog niet in de buurt. Ze was nog jong maar al zo volkomen vrouw dat alleen haar ‘zijn’ me al totaal overweldigde en van mijn stuk bracht. En al die oneindige vrouwelijkheid kwam dus binnen, juist op dat moment. Ze wierp een blik op ons. Eén maar. Ik kan niet zeggen dat het een misprijzende blik was. Het was eerder een wetende blik, alsof ze in één keer de hele situatie inschatte én overzag. Ik zou niet hebben kunnen zeggen wat ze dacht, Misschien niets omdat het haar in het geheel niet interesseerde. Misschien van alles. Ik weet het niet. Wel weet ik dat juist die ene blik – waarin ik geen compassie zag voor mijn situatie of beter nog waardering voor mijn fysiek of (helemaal ondenkbaar eigenlijk) wellicht zelfs enige wellust – mij tot mijn ongelooflijke orgasme bracht. Ze zag het niet, want ze liep direct door naar Meesteres Inge. Maar ik wist zeker dat ze het wist. Omdat dat nou eenmaal haar effect was op mannen. Omdat mannen nu eenmaal voortdurend klaarkomen. Wat dan ook, maar ze wist het. En negeerde het volkomen. Ik spoot zo hard en zoveel als ik nog nooit gedaan had. Slavin José zat te spinnen van genoegen. Ik beleefde op dat moment één van mijn meest hemelse momenten en tegelijk was het verschrikkelijk omdat Zij het zo negeerde. Ik had zo graag mijn orgasme aan Haar willen opdragen, voor Haar willen klaarkomen. Dan zou mijn komende straf ook helemaal niet erg meer zijn. Die had ik zo graag voor Haar over. Maar ze ZAG het niet. Maar ze hoorde het natuurlijk wel want slavin José meldde mijn verschrikkelijke zonde vanzelfsprekend direct, luidkeels en met groot genoegen aan Meesteres Inge. Ik zag de toorn van mijn Meesteres ontbranden en kromp in elkaar. “Ik zal je straks straffen omdat je je weer eens niet hebt kunnen beheersen. Bereid je maar voor op pijn, veel pijn. Maar nu niet, straks, want ik heb nu ook geen tijd voor dát soort onzin. Bah, slaven ….” Ik sloeg mijn ogen even op en zag de triomf in slavin José’s ogen. En natuurlijk haar kamerbrede grijns. Dat zijn haar mooiste momenten, als een slaaf op zijn donder krijgt omdat zij hem heeft zitten opgeilen. Ik zou haar zo zielsgraag eens met gelijke munt terugbetalen maar dat was ondenkbaar. Slaven mochten van Meesteres Inge nooit met slavinnen spelen. Volgens Meesteres Inge is een vrouw oneindig superieur aan een man, zelfs een slavin. Natuurlijk vond ik dat ze daarin volkomen gelijk had. Dus bezat ik mijn ziel in lijdzaamheid terwijl Meesteres Inge zachtjes met haar bezoekster sprak. Ik kon ze niet verstaan, maar dat kwam ook omdat slavin José mij mijn sperma liet oplikken terwijl ze ondertussen mijn ballen kneedde. Vooral dat laatste was niet echt lekker. Als ik net klaargekomen ben zijn mijn ballen heel gevoelig. Misschien is dat bij meer mannen zo, dat weet ik niet. Slavin José wist het vast wel. Misschien dat ze daarom zo enthousiast kneedde. Maar de laatste zin die Meesteres Inge uitsprak hoorde ik wel: “Nog zin in onze service?” Dat moet ik even uitleggen. Meesteres Inge runde in haar huis een gelegenheid waarin mannen en vrouwen alles wat ze maar op BDSM-gebied zouden kunnen bedenken in de praktijk konden brengen. Maar in de stille uren was het soms ook net de zoete inval. Vaak kwamen er vriendinnen van haar langs. Soms gewoon voor een praatje, soms om ook even te spelen. Of om zich even lekker te laten beffen. Dat was de service waar Meesteres op doelde. Als haar vriendinnen zich even lekker wilden ontladen werd er een slaaf of slavinnetje aangewezen om haar te bedienen. In het begin was dat natuurlijk een verrassing maar het zal u niet verbazen als ik u vertel dat diverse vriendinnen al na korte tijd geregeld even langskwamen als ze zich wat geil voelden. Zeg nou zelf, je gaat even lekker zitten en je wordt heerlijk klaargelikt. Wie zou dat kunnen weerstaan? Het antwoord kon ik niet verstaan, maar het bevel van mijn Meesteres maar al te goed. Ik kroop naar ze toe. Marijke stond op en liep voor mij uit naar de aangrenzende slaapkamer. Ik had haar hier nog nooit gezien maar ze was er dus zeker niet voor het eerst. Ik kroop zo snel mogelijk achter haar aan en zag haar nog net in de badkamer verdwijnen. Toen ik daar binnenkroop, wat niet echt lekker was op die stenen vloer, zag ik haar op het toilet zitten. Ze had haar dunne, lange India-jurk om haar heupen en ik hoorde haar duidelijk plassen. Ik kroop tot vlak voor haar, boog mijn hoofd en wachtte af. Toen ze klaar was keek ik voorzichtig op en zag dat ze haar benen gespreid had en wat naar voren schoof. Ik mocht haar klaarblijkelijk schoonlikken. Voor de zekerheid vroeg ik haar natuurlijk om haar toestemming. “Toe maar.” zei ze. Voor het eerst hoorde ik haar stem. Hoe kan ik die anders beschrijven als de mooiste stem die ik ooit gehoord had? Een beetje omfloerst, maar zeer beslist. Duidelijk en melodieus. Ik rilde er een beetje van. Ze keek me vanzelfsprekend niet aan. Haar blik was leek het wel naar binnen gericht. Ongetwijfeld dacht ze aan zaken die mij als huisslaaf volstrekt niet aangingen. In de periferie merkte ze mijn aanwezigheid op, zoals je een stoel uit je ooghoeken opmerkt waar je straks op wilt gaan zitten. Maar dat was het dan ook wel. Niet dat ik meer zou verwachten, ik kende mijn plaats wel. Ik kroop verder naar naar toe en begon voorzichtig te likken. Het zal u wellicht verbazen – en dat doet het mij achteraf eigenlijk ook steeds meer – dat ik toendertijd als slaaf een vrouw kon likken zonder haar te bekijken, zonder haar zelfs maar bewust te zien. Ik zag mijn werk, mijn taak, de mij toegestane gunst. Ik zag elk druppeltje, elk teken van opwinding. Maar ik zag geen kut, althans niet in de zin van: heerlijk, wat een mooie kut, lekker om te beffen. Dat was nu niet anders. Ik likte haar helemaal schoon. Geen druppeltje bleef achter. Natuurlijk was ik daar niet vies van. Ik had zoveel vrouwen mogen likken dat ik totaal de tel kwijt was. Ik vond het een eer hun druppeltjes urine van hun lichaam te mogen halen. Ik was volledig aan de smaak daarvan gewend. Het wond me ook niet op. Ik was vereerd te mogen dienen en ging daar totaal in op. Toen ik daarna haar spleetje begon te likken omdat het daar nat begon te worden stond ze abrupt op en liep terug naar de slaapkamer. Ik zag haar in de makkelijke fauteuil zitten toen ik daar aankwam. Ze had haar jurk weer omhooggeschoven en ze lag zo lekker lui in de stoel dat haar billen ruim over de rand staken. Ik had verder geen aanwijzingen nodig, kroop snel naar haar toe en ging aan de slag. Ze had niet veel tijd nodig. Achteraf heb ik gedacht dat ze of al heel geil moet zijn geweest toen ze binnenkwam of het was zo dat het geheel hier haar toch niet helemaal onberoerd had gelaten. Maar ja, achteraf heb ik me zoveel afgevraagd. Niet in de laatste plaats hoe haar kut eruit gezien had. Ik wist het echt niet. En ik wilde het zo graag weten… Ze kwam dus al snel, maar wel heel hevig. Ik had me van mijn beste kant laten zien, had enthousiast haar spleetje gelikt, haar sappen opgezogen, op haar lipjes gesabbeld en uiteindelijk op haar klitje geknabbeld. Ze kon niet stil bijven liggen maar bewoog haar heupen in een wellustig ritme. Ik weet niet of ze haar ogen dicht had en of ze misschien haar borsten betastte maar ik weet wel dat ze zachtjes kreunde. Niet zo overdreven als sommige vrouwen doen, maar intens genietend. Haar ademhaling zwoegde, ze zweette zelfs een beetje, maar ze bleef een dame. Uiteraard. Toen ze kwam was ik zo trots. Ik bleef haar likken zolang ze dat lekker leek te vinden. Opnieuw likte ik haar spleetje schoon. Ze stond abrupt op, liet haar jurk vallen en verliet zonder mij verder ook maar een blik waardig te keuren en zonder enig geluid te maken de slaapkamer. Mij bleef slechts haar smaak die naar nu pas tot mij doordrong zo geweldig heerlijk was dat ik wenste dat ik die voor altijd vast zou kunnen houden. Ik heb haar bij Meesteres Inge nooit teruggezien. Als slaaf moest ik mij daar natuurlijk volledig bij neerleggen. Tenslotte was ik slechts een werktuig waar ze gebruik van had kunnen maken. Het zou ondenkbaar zijn geweest dat ik contact met haar zou kunnen hebben. Maar als ik in mijn bed lag droomde ik daar wel eens over. Ik droomde in die tijd wel vaker van onbereikbare dingen. Het duurde nog een paar dagen voor ik mijn Meesteres durfde vragen wie dat geweest was die ik had mogen dienen. “Ja knul, die vond jij zeker wel mooi? Vergeet het maar hoor. Ze heet Marijke en meer hoef je niet te weten.” Ze was gelukkig in een goede bui en uitermate vergevend. Natuurlijk was mijn denken aan Marijke al verkeerd, laat staan dat ik het recht had naar haar te informeren. Mijn Meesteres moest ik dienen, haar opdrachten moest ik uitvoeren en verder niets. Maar nog heel wat jaren daarna was alleen die Naam al voldoende om me stijf te krijgen. Marijke. Ik zag Maar in de jaren daarna ontdekte ik ook dat er meer is dan slaaf zijn. Ik vind het een enkele keer nog wel eens lekker als een vrouw met mij speelt, zeker weten, maar gaandeweg ontwikkelde ik mij tot de uiterst dominante Meester die ik nu ben. Mensen die mij vroeger gekend hebben verbaast dat altijd bijzonder want ik was een zeer onderdanige en gedienstige slaaf. Mensen die mij alleen als Meester kennen kunnen zich mij absoluut niet als slaaf voorstellen. Het verbaast mij ook wel eens maar ik verdiep me er niet in. Ik neem het zoals het is. Ik aanvaard het. En ik geniet ervan. Ik heb inmiddels een eigen club. Er werken twee Meesters en drie Meesteressen voor me en zo af en toe doe ik zelf ook wel eens wat. Slavinnen en slaven komen en gaan maar er zijn er altijd genoeg. Mijn Meesters en Meesteressen nemen ze mee maar mijn gasten ook. En zo ontmoette ik Marijke weer. Vijftien jaar later. Het was wel een verrassing. Ook zij was geswitcht. Het was inmiddels marijke. Slavin marijke. En overwon? Ik zag het meteen. Natuurlijk, want ik was haar nooit vergeten, had haar gezicht vaak voor me gezien. Het was al die jaren als een icoon voor me geweest. Als ik dacht aan De Vrouw, dan dacht ik aan haar. Zij was mijn zinnebeeld, mijn baken soms zelfs. Niet dat ik op haar geilde. Welnee, daar was ze veel te verheven voor. Ze was nauwelijks veranderd. De jaren hadden geen enkele invloed op haar gehad. Ze was nog net zo mooi, alleen gerijpt. Niet overrijp, maar rijp, wellicht zelfs mooier dan ooit. Als een glanzende appel. Ze kwam die avond binnen met Pieter, die ik al langer kende. Die kwam wel vaker bij mij. Dat hij mijn vriend is is misschien wat veel gezegd maar we kunnen heel goed met elkaar opschieten en ik zie hem heel graag als mijn gast. Hij is beschaafd en beleefd en weet heel goed waar de grenzen van het betamelijke liggen. Want ook een club als de mijne heeft grenzen al lijken die soms voor een buitenstaander ver te zoeken. Elke serieuze liefhebber weet dat. Maar met Pieter kun je ook lachen en daar hou ik wel van. Ik schuif hem nog wel eens een extraatje toe. Qua activiteiten in mijn club dan natuurlijk, want op geld zit hij niet te wachten, dat heeft hij genoeg. Met marijke had ik hem nooit gezien, wel met tal van anderen. Slaven en slavinnen, Meesters en Meesteressen. Hij kent iedereen en de rest kent hem. Hoe hij aan marijke kwam heb ik hem tot op de dag van vandaag nog nooit gevraagd. Dat moet ik toch nog eens doen. Maar trots was hij wel op haar, dat kon ik duidelijk zien. Ze was naakt als op de dag dat ze geboren werd. Het enige dat ze op die dag nog niet gehad had en nu wel was een clithoodpiercing. Aan het kettinkje dat daaraan was vastgemaakt hield Pieter haar vast. Dan was dat maar duidelijk, van wie ze was. Ze had haar handen op haar rug en haar blik neergeslagen. Ze wachtte geduldig op instructies. Geen spoor meer van het vanzelfsprekende zelfbewustzijn dat ze toen had getoond. Ze was nu een echte slavin, zo onderdanig als het hoort. Maar zelfs als slavin had ze nog diezelfde klasse als altijd. Wonderlijk, maar eigenlijk verbaasde me het ook helemaal niets. Ik zag haar nu ze slavin was in wezen ook helemaal niet anders. Ze was nog steeds een zinnebeeld maar dan één waar ik van zou kunnen genieten in plaats van alleen van dromen. Aan de ene kant vond ik het jammer dat ze al naakt was. Ik mag graag vrouwen uitkleden, steeds een laagje eraf, steeds meer verrassingen onthullen. Aan de andere kant was ze zo mooi dat het jammer zou zijn geweest al dat moois zelfs maar voor een moment te bedekken. Ik kon haar nu mooi eens bekijken. Eindelijk. En ze stelde me niet teleur. Prachtig was ze. Haar figuur was nog perfect. Ze was bruin gebronsd en mooi gespierd, Haar borsten trokken zich helemaal niets aan van de zwaartekracht. Speciale aandacht schonk ik aan haar kut. Ik heb al heel veel kutten en kutjes gezien en heb geleerd dat er geen twee aan elkaar gelijk zijn. Maar na verloop van tijd heb je het toch wel gezien. Ze laten me niet koud hoor, echt niet, maar het is niet meer zo dat ik elke blote kut in mijn club ga zitten bestuderen. Dat geloof ik inmiddels wel. Maar voor deze maakte ik graag een uitzondering. Dit was de kut die ik zo lang geleden gediend had en helemaal vergeten was te bekijken. De kut die jarenlang in mijn geest steeds mytischer vormen had aangenomen en die ik nooit meer verwacht had ooit nog eens te mogen dienen, laat staan te mogen bekijken. Diezelfde kut werd me nu ter volledige inspectie aangeboden. Dus ja, ik keek even wat beter. Het was een heel mooi kutje. Sappig als van een jong meisje, een perzikje gelijk. Ik zou er graag nog eens op sabbelen. “Mag ik je een gunst vragen, Pieter? Dat heb ik nog nooit gedaan, dat weet je wel. Maar ik zou graag eens met je slavinnetje willen spelen. Ik ken haar nog van vroeger, moet je weten…” Al die tijd keek ik strak naar haar gezicht en haar neergeslagen ogen. Maar bij dat laatste zinnetje van mij kon ze zich niet beheersen en keek ze me even aan. Ik zag haar denken maar wat het allermooiste was: ik zag ook dat ze een vermoeden kreeg. Toen gaf Pieter een rukje aan het kettinkje en ze sloeg haar ogen weer neer. Niet nadat ze mijn sardonische grijns had aanschouwd. Tot mijn onuitsprekelijke genoegen zag ik dat ze kippenvel kreeg. “Ik ben blij dat ik nou eindelijk ook eens wat voor jou kan doen. Natuurlijk mag je met haar spelen. Dat heb ik toch al gedaan en zal ik ook nog heel vaak kunnen doen. Ik had toch geen plannen met haar vanavond. Neem haar maar mee zo lang je wilt. Leef je met haar uit, ze kan er tegen, geloof me!” En hij overhandigde mij het kettinkje. Ik zag haar tepels verstijven. Wat vond ik dat ontzettend mooi. Ze had me niet fijner kunnen begroeten. Ik heb mij de hele nacht met haar vermaakt. Pieter liet toen hij vertrok een briefje voor me achter dat hij haar de volgende dag wel zou komen halen als ik klaar met haar was. Ik moest maar bellen. De leugenaar. “Ik had toch geen plannen met haar.” Jazeker, dan neem je haar naakt mee naar mijn club. Al ben ik hem daar intens dankbaar voor. Stel je voor dat hij dat niet had gedaan, dat ik haar niet zou hebben weergezien? Wat ik die avond en nacht allemaal met haar heb gedaan zou ik u wel in detail kunnen gaan beschrijven maar dat zou mijn respect voor haar geen recht doen. Natuurlijk spaarde ik haar niet, ik pakte haar harder aan dan welke slavin ooit tevoren. Juist de allesomvattende adoratie die ik altijd voor haar had gehad maakte dat ik haar al met al mijn vaardigheden wilde laten kennismaken, en die zijn niet gering. Want natuurlijk gaat het dan niet om mij, maar om de slavin die ik onder handen heb. En met welke slavin zou ik meer de grenzen willen verkennen en zo mogelijk ruim overschrijden dan met haar? Dus heb ik haar gereinigd, ik heb haar getuchtigd en ik heb haar gebruikt. Later heb ik haar gestraft en weer gebruikt, nog eens gestraft en een derde maal gebruikt. Ik heb haar mij laten dienen zoals ze nog nooit iemand had moeten dienen. Ik heb haar mijn zaad geschonken en ze heeft het gekoesterd. Ze heeft mij gesmeekt en aanbeden. Ik heb het diepste van haar ziel onderzocht en al haar verlangens uit haar geperst. Ze heeft me haar lijf aangeboden en ik heb het gegeseld, gekastijd, gepijnigd en gemangeld, maar ook vertroeteld en liefgehad. Ik heb inderdaad al haar grenzen gezocht en haar er ver overheen gejaagd. Ik heb haar laten kronkelen en zweten, ik heb haar laten gillen en laten lijden. En natuurlijk, natuurlijk heb ik haar intens laten genieten. Laten we het er maar op houden dat het helemaal erg intens was, loodzwaar voor haar en bijzonder opwindend voor mij. Al is zij uiteindelijk, maar dat was echt pas helemaal aan het einde, ook klaargekomen. Schreeuwend klaargekomen zelfs. En reken maar dat ze me vanuit de grond van haar hart bedankt heeft. Natuurlijk, want ze was al die uren zo nat geweest, zo ongelooflijk nat. Haar totaal uitgeputte lichaam heb ik daarna losgemaakt, gewassen en verzorgd. Ik heb haar in mijn bed gelegd, ik heb haar geknuffeld en getroost, ik heb haar gekust en in slaap gewiegd. Ze sliep de zorgeloze slaap van een baby. Ik heb stil naar haar gekeken, al de tijd tot ze weer wakker werd. Urenlang heb ik haar beeld in me opgezogen, getracht het in mijn netvlies in te branden. Maar dergelijke schoonheid laat zich helaas niet vangen. Je mag er slechts tijdelijk van genieten en moet het daarna loslaten. Het leven is soms wreed. Ik wil nog wel eens met haar spelen, eigenlijk. Of eigenlijk wil ik niets liever dan dat, denk ik aan niet veel anders meer. Ze is niet eens mijn slavin, ik heb geen idee wat haar gedachten over mij zijn, maar ze is nog steeds en onverminderd mijn muze, al is het anders dan eerst. Was zij eerst onbereikbaar voor mij, nu ben ik een Meester en zij een slavin, en ook nog eens van een ander. Maar ik hou wel van haar, dat is altijd zo geweest en dat zal altijd zo blijven. Ze is mijn Marijke. © Janneman, augustus 2004 Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein ;-)