Paul Gérard
Oppasser
Bericht Nummer: 43 Aangemeld: 04-2003
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 | Gepost op zondag 23 januari 2005 - 07:12 pm: | |
werkelijkheid of fictie |
Ik vind het heel boeiend dat jullie discussiëren over fictie en werkelijkheid. De vraag of een schrijver de werkelijkheid beschrijft als hijzelf niet uit eigen ervaring kan putten. En in hoeverre het van belang is of die werkelijkheid beschreven wordt of niet. Ik schrijf al meer dan vijfentwintig jaar SM verhalen. In mijn privé leven is SM ook altijd heel belangrijk geweest. En draag ik nu een heel scala aan ervaringen met me mee. Maar in hoeverre was en is dat van belang voor mijn verhalen? Niet. Ik ben begonnen te schrijven toen het SM wereldje me onbekend was. Ik kende mijn eigen (sm) gevoelens (ook ver voor ik ging schrijven) en Histoire d’O. Nu ken ik het wereldje en is een 24-7 relatie mijn deel. Ik schrijf nog steeds. Schrijf ik nu anders? Betekent het schrijven wat anders voor mij? Nee. Wat veranderd is, is de waardering, de acceptatie. Wat toegevoegd is, is de ervaring in het schrijven. Ik ben daardoor zelfbewuster geworden en mijn ambities zijn gegroeid. Ik hoop dat ik daarmee een completer schrijver geworden ben. Ik hoop dat daardoor mijn verhalen ook beter geworden zijn. Maar niet doordat ik ‘ervaring’ (sm ervaring) heb. Beide aspecten van mijn persoon zijn nu meer in balans: schrijver en meester, fictie en werkelijkheid. Dat is fijn voor mij, maar onbelangrijk voor de lezer. Dus Janneman: het is irrelevant dat je geen ervaring hebt. Je eigen gevoelens zijn je ervaring, je mogelijkheid je in anderen te verplaatsen en bovenal een geloofwaardige wereld te creëren. Dus Marny: het is irrelevant of Janneman de werkelijkheid beschrijft. Voor het verhaal! Want voor jou -dat is overduidelijk- is het wel belangrijk. Ik begrijp dat je je eigen werkelijkheid daarin herkend. En volgens mij niet alleen van mensen-die-dat-hebben-meegemaakt. Dus reintoch: het is irrelevant of een verhaal (on)waarschijnlijk is (maar dat had je zelf al uitstekend beschreven, dus dat ga ik niet overdoen). Ik heb me zelf ook wel eens verbaasd dat mensen mijn verhalen als reële sm lezen. Zo heb ik ze nooit geschreven. Ik doe weliswaar mijn best om alleen te schrijven wat-zou-kunnen, maar dat het werkelijk zou gebeuren... waanzin. Wat niet wegneemt dat ik ze geloof. Dat het voor hen wel een werkelijkheid betekent. Ook mij streelt dat. En dat ik hen bijvoorbeeld op ideeën heb gebracht. Mijzelf niet, in ieder geval. Ik denk dat zelfs mijn slavinnetje daar om zou moeten lachen. Of niet? Wat ik echter belangrijk vind om te benadrukken is dat mijn eigen sm ervaring niet van groot belang is voor wat ik schrijf: zowel voor mijn verhalen, als voor wat ik in discussies poneer. Of ik het zelf heb meegemaakt of niet, is niet het belangrijkst, wel wat ik voel en ervaar en fantaseer. Dus bij deze aan iedereen op deze site de oproep: reageer en schrijf. verhalen maken dromen waar
|