sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

reintoch Beheerder Bericht Nummer: 52 Aangemeld: 02-2002 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op zaterdag 15 januari 2005 - 12:11 am:    onwaarschijnlijkheid & werkelijkheid Onwaarschijnlijk... in gradaties Eerder heb ik betoogd dat elk goed verhaal een zekere onwaarschijnlijkheid moet kennen. Het is de (milde) onwaarschijnlijkheid in een verhaal dat intrigeert. Dat je doet meedrijven in de beelden van de schrijver. Alleen: hoe onwaarschijnlijk mag je zijn... Eerst een uitzondering: extreem onwaarschijnlijk, oftewel absurd. Als je dat heel goed kan is het prachtig. Zelf denk ik dan meteen aan Monty Python. Extreem onwaarschijnlijk lijkt makkelijk, maar is absoluut vreselijk moeilijk, wil je het goed doen. Mijn advies aan schrijvers van sm verhalen: begin er niet aan, tenzij je veel ervaring hebt met ‘waarschijnlijker’ verhalen. Ok, afgezien dan van die uitzondering: hoe (on) waarschijnlijk moet je zijn? In de eerste plaats is dat een heel persoonlijke vraag. Ik kijk bij films en detectives veel naar de “waarschijnlijkheid”. Het zal mij veel sneller opvallen dan de meeste, ook mijn partner (en ik heb dus niets met James Bond om de redenen die jullie aangeven). Ik heb voor mijzelf het criterium: als het mij tijdens het kijken opvalt, dan is dat meestal geen goed teken. Realiseer ik het mij achteraf, dan heeft de maker zijn werk voortreffelijk gedaan. En dat alles heeft met geloofwaardigheid te maken. Dus: iedere schrijver kan met een onwaarschijnlijk verhaal wegkomen, als hij het onwaarschijnlijke maar geloofwaardig maakt. onwaarschijnlijkheid en de werkelijkheid Verhalen zijn fictie. Of je nou net doet alsof je de werkelijkheid beschrijft, doet er in feite niet toe. Vaak doet een schrijver zijn best om de lezer te laten denken dat het allemaal werkelijk gebeurd is. Kunstgrepen in die zin zijn memo’s die je invoegt, de ik-figuur die je gebruikt, een verantwoording die je schrijft, de briefvorm ..... noem maar op. Maar het blijft fictie. Vaak hoor je daarnaast zeggen dat de werkelijkheid absurder is dan de fantasie. Dat is een waar woord. En in die zin is de werkelijkheid ook niet interessant voor een verhalenschrijver. Want: als je zo’n verhaal hoort, denk je: hoe is het mogelijk. Niet: wat boeit me dit. Voor een goed verhaal is het dan ook niet relevant of het al dan niet mogelijk is. Als je het niet geloofwaardig weet te vertellen, heb je er niets aan dat je weet dat het wel degelijk mogelijk is. Voor onwaarschijnlijke verhalen lees je de krant. Toch is het wel belangrijk voor je als schrijver om te weten hoe (on)waarschijnlijk hetgeen is dat je beschrijft. Hoe onwaarschijnlijker, hoe meer aandacht je er aan moet besteden. Dat kun je enerzijds doen door in de hoofdpersoon te kruipen (zoals Janneman doet en de werkelijkheid als gegeven te beschouwen). En anderzijds door je verhaal zo op te bouwen dat elke “kleine onwaarschijnlijkheid” geloofwaardig is. En niet opvalt. Grootste gevaar daarbij is, zeker wanneer het om SM verhalen gaat (SM verhalen horen -meestal- toch ook opwindend te zijn), dat je te veel wilt uitleggen. Daar zit je als lezer niet op te wachten. Je zult dus veel aandacht moeten besteden aan het ‘doceren’ van die bouwstenen om een nieuwe werkelijkheid te bouwen. een goed schrijver Een goed schrijver moet daar allemaal rekening mee houden. Hij behoort de intentie te hebben een verhaal geloofwaardig te maken. En dat is nu ook wat ik graag als credo van deze site zou willen benoemen: zorg dat je verhalen geloofwaardig zijn. Hoe onwaarschijnlijk ze ook mogen zijn. En goed geschreven. En mooi geschreven. Het is dan aan de lezer te beoordelen of dat gelukt is. Het is zijn ervaring. En die zal voor een ieder anders zijn. En aan een redacteur om in te schatten of dat voor het merendeel van de lezers gelden zal. Ook dat. billen...stil wachtend...over mijn schoot...