sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Janneman Oppasser Bericht Nummer: 264 Aangemeld: 03-2004 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op zondag 29 april 2007 - 09:56 pm:    Monument voor haar Ik ben gisteren een hartsvriendin verloren. Nee, ze is niet gestorven, maar het voelt wel zo. Het voelt alsof ze in een kloosterorde is ingetreden. Het voelt alsof ze na een lange slopende ziekte eindelijk de rust heeft gevonden en ik als naaste achterblijf. Ik weet dat ze het nu goed heeft en toch ben ik bedroefd. Niet voor haar, maar voor mijzelf. Ik ben intens blij voor haar maar toch ben ik bedroefd. Om mijzelf. Ik zeg tegen mezelf dat ik niet zo gruwelijk egoistisch moet zijn. Het helpt niet. Ik voel me zoals de nabestaanden zo vaak voelen: in de steek gelaten. Alsof de overledene er iets aan kan doen. Zij was mijn hartsvriendin op het Net. Nog nooit zo'n vrouw ontmoet. Warm maar indien gewenst ook venijnig. Submissief tot op het bot maar tegelijk de dwingendste vrouw die ik ooit gesproken heb. Een liefhebbende moeder en vrouw en tegelijk vol puberale streken. Ze verraste me altijd weer. Uren hebben we gesproken over haar verlangen, haar intense verlangen naar een Meester. Ze verlangde er veel van. Hij moest liefhebbend zijn en dominant op een natuurlijke manier. Ze wilde Hem dienen en zij zou voor Hem zijn dingetje zijn. Ze heeft haar Meester gevonden en niemand had het meer verdiend dan zij. Ik mocht een klein beetje getuige zijn van haar eerste stappen met Hem. Steeds verder voerde Hij haar, steeds dieper. Ze keerde zich naar binnen, ze keerde zich helemaal naar Hem. Ze zei het een tijdje geleden al. “Het kan wel zo zijn dat ik niet meer op het Net kom, dat je niet meer van me hoort.” En gisteren gebeurde dat. Al haar e-mail-adressen waren gewist. Ik kan haar niet meer bereiken, zal niet meer weten hoe het haar vergaat. Ik ervaar de pijn van een Internet-vriendschap: te weinig weten om iemand op te zoeken. Als een gewone vriend even in de shit zit en niemand meer wil zien kun je er toch heen en even een arm om hem heen leggen. Zij zit niet in de shit. Integendeel. Ze heeft mijn arm ook niet nodig. Helemaal niet. Ze kiest er zelf voor. Dat is waar. Het is goed en fijn voor haar. Zeker. Misschien duurt het niet voor altijd dat ze zwijgt. Ik hoop het met heel mijn hart. Maar ik heb wel iets beseft wat ik nooit beseft had: BDSM maakt ook nabestaanden. Ik moet het uiten, ik moet het kwijt. Vandaar mijn dringende behoefte om een soort gedenkteken voor haar op te richten. Op een plek waar ze ooit eens even was. Waarmee ik kan en wil zeggen: ooit ontmoette ik hier een bijzondere vrouw. Ik wil aan haar blijven denken zoals ze was: een prachtige vrouw. Maar ik wil ook beseffen dat ze ook als slavin is zoals ze met alles is: totaal en volkomen. Het was fijn je te mogen kennen meid. Moge je tot in lengte van jaren blijven genieten van wat je ooit zo vurig zocht en wat je op een onverwachte plaats en op een lang niet meer verwacht moment nog vond. Janneman Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein