sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Habana Nieuw lid Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op donderdag 21 mei 2020 - 10:58 am:    een strenge lerares en een ondeugende jongen Hij moest nablijven van mevrouw. Hij had geklierd met een paar meisjes en zelfs met eentje 'gevochten'. Degene die hij leuk vond. Hij had er bij de haren gehad, op de grond gewerkt en was op haar borst gaan zitten zodat ze klem lag. Juf had hem met een strenge vinger en blik gewenkt en vervolgens bij zijn linker oor gepakt en meegenomen. Nu zat hij alleen in de klas. Ze was even iets halen. Hij moest strafwerk schrijven. Vijftig regels dat hij geen meisjes bij de haren mocht pakken en niet mocht vechten. De deur ging weer open, snel hij door met schrijven. Ze liep naar haar bureau waar ze wat spullen neerlegde. Er leek wel een liniaal bij te zitten. Daarna draaide ze zich om, liep naar hem toe en keek hem streng aan. Ze zei niets. Ze tilde ze zijn kin op. “Zo, het schiet nog niet op zie ik,” zei ze. Hij mompelde iets. “Wat zei je?” “Niets mevrouw.” “O, ik hoorde toch wel iets.” “Ik moet zo nodig plassen mevrouw.” “Daar wacht je nog maar even mee, je hebt je strafwerk nog niet af.” “Houd je handen eens op,” zei ze streng en met donkere ogen. Ze pakte de liniaal van haar bureau en sloeg hem venijnig een paar keer op z’n handen. Dat deed gemeen zeer maar hij gaf geen kik. “Zo, en nu door schrijven, en netjes,” sprak ze. Hij ging snel door met pennen. Ze zei een beetje streng dat hij stil moest zitten toen hij weer aan het wiebelen was. Hij keek even op en sloeg snel z’n ogen weer neer en ging door met schrijven. Onder de lessenaar van mevrouw kon hij een wit broekje tussen haar benen zien. Een rode kleur kreeg hij ervan. Het schrijven van de strafregels was klaar. Hij stak z’n hand op en keek heimelijk onder de lessenaar. Ze zag het gelukkig niet. “Wat is er?” “Mag ik u wat vragen mevrouw. Ik ben klaar en mag ik plassen mevrouw.” “Breng maar hier en ga in de hoek staan.” Ze negeerde zijn vraag en hij durfde niets te zeggen. Het duurde even en hij hoorde achter zich een aantal keren het krassen van haar pen. Ze stond op en ging achter hem staan. Ze ging achter hem staan en pakte zijn rechter oorlelletje. Het strafwerk hield ze voor zijn ogen. Er stonden tien rode strepen in. Daar waar hij niet netjes genoeg had geschreven. “Draai je om en kijk me aan.” Hij moest naar boven kijken, via de borsten van mevrouw. Zag hij nu harde tepels door de stof van haar blouse voordat hij snel verder naar boven keek. In de vileine donkere strenge ogen van mevrouw? Haar vinger ging onder zijn kin en ze sprak: “Ga bij je tafeltje staan en leg je handen erop.” Hij boog voorover en even later kwam de eerste tik op z’n billen, daarna de tweede en de derde totdat het er tien waren geweest. Hij verbeet zich, ze gleed met haar hand over z’n bips en hij kreunde slechts lichtjes... van opwinding. “Je mag gaan zitten en het strafwerk gaan verbeteren”. De tien regels moesten gecorrigeerd worden. Zijn billen gloeiden en niet alleen daarom zat hij te wiebelen in het schoolbankje. Hij stak z’n vinger op. Ze vroeg wat er was. “Ik ben klaar mevrouw en mag ik alstublieft plassen,” vroeg hij al wiebelend op zijn stoel. “Ik moet echt heel nodig”. Ze bekeek eerst het verbeterde strafwerk, sprak daarna een beetje streng: “Wel netjes en niet sputteren op de rand.” Hij snelde naar het toilet en liet zijn broek zakken tot op zijn enkels. Wat hij niet zag dat de ze achter hem aangelopen was en stond te kijken. Van opwinding was zijn piemeltje een beetje stijf geworden en daardoor ging er toch wat op en over de rand. O dacht hij, als mevrouw dit maar niet ziet. Ze deed een stap naar voren en gaf hem een paar tikken voor zijn blote billen. “Je mag het schoonmaken, hier heb je een doek,” sprak ze. Hij bukte zich, met zíjn broek nog op de enkels, om de bril en de grond te kuisen. Een vinger in z’n bilnaad, van helemaal beneden bij zijn zakje naar boven gevolgd door een pets met haar hand. “Als het schoon is mag je gaan staan,” zei ze. Ze tilde met een rietje zijn inmiddels stijve piemel nog iets verder naar boven. Met haar hand pakte ze zijn velletje en liet deze naar achteren glijden. “Als je gaat plassen zorg er dan voor dat je velletje niet in de weg zit.” Vervolgens schoof ze het velletje weer terug over zijn stijve eikel. Hing daar nu een druppel en een draadje aan? Snel trok hij zijn broek weer op en maakte de riem vast. “Je mag gaan,” sprak ze en hij ging. Een glimlach was te zien op haar gezicht.