Paul Gérard
Oppasser
Bericht Nummer: 303 Aangemeld: 04-2003
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 | Gepost op dinsdag 14 januari 2020 - 09:07 pm: | |
waarom eindigen sm verhalen zo... |
Dank je wel Lees en Beleef op je mooie reactie. Eerste vraag die bij me opkomt: hoe reageer je op een spoiler alert? niet denk ik. Maar ik kan het wel omzeilen. Eerst maar even dat brute rauwe deel. Ik vond het wel grappig bij het herlezen. Het is natuurlijk over the top maar mag het wel vond ik. Die: En "een hete kont maakt het beursje dik en rond", kende ik nog niet. Wat niet kan, want ik heb het zelf geschreven... Maar je echte vraag "waarom eindigen sm romans zo droevig"? Voorbeeld is natuurlijk Histoire d'O en Terug naar Roissy, van Pauline Réage. In Zijn handen, van Marthe Blau. De Leiband, van Vanessa Duriès En de wreedst vind ik persoonlijk: 9 1/2 weeks van Elizabeth McNeill. Omdat die roman autobiografisch pretendeert te zijn, maar vooral omdat de hoofdpersoon in een psychiatrisch ziekenhuis beland. Er zijn vast nog meer, deze vond ik na even zoeken in mijn boekenkast. Ik denk dat de schrijvers het niet aandurfden het goed te laten aflopen. Zo'n roman vraagt om steeds extremer, steeds wreder. Voor een klein deel is dat bij "In de ban van zijn wil" het geval. Histoire d'O was mijn grote voorbeeld tenslotte. 9 1/2 weeks kende ik toen nog niet. Je voelt de noodzaak om de sm-relatie zich steeds verder te laten ontwikkelen. Het mag nooit meer van het zelfde zijn. In ieder geval niet bij deze eersteling van mijn hand. Ikzelf had echter wel de intentie om het verhaal goed te laten aflopen. Ik denk dat ik gewoon niet goed meer kon bedenken op het laatst, vanaf hoofdstuk "Opdracht", dat hij en zij samen gelukkig konden worden. Die afstand die hij altijd bewaarde was op de één of andere manier essentieel voor hem. En eigenlijk... lijk ik ook meer op de Musicus. Correctie... zou ik hem willen zijn... verhalen maken dromen waar
|