Hij Van Wie Zij Is
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 41 Aangemeld: 04-2003
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 | Gepost op woensdag 30 december 2020 - 04:05 pm: | |
waar een spanking (en caning) helpt |
Wat leuk dat Nikita en daarna (natuurlijk...) Lees en Beleef ons attent maken op dit prachtige verhaal. En dan bedoel ik niet alleen het laatste deel, maar het geheel. Want dit is echt één lang verhaal, niet een verzameling afzonderlijke hoofdstukken. En wat mij opvalt is dat niemand kond doet van het motto van dit verhaal, oftewel wat Elisa boven dit verhaal geschreven heeft. "Elisa schreef:Een verhaal, ...een fantasie. Of toch niet helemaal? Laten we zeggen, de spanking heb ik erbij verzonnen.
Want voor mij maakt dat het bijzonder fascinerend. Immers, in onze maatschappij bestaat het natuurlijk niet dat zoiets zou plaats vinden. Maar stel dat spanking wel een ‘gewone’ omgangsvorm zou zijn? Als je gedrag onbetamelijk is verdien je billekoek, als je gedrag absoluut onacceptabel is verdien je een spanking die ... nou ja, lees dit verhaal maar dat snap je wat ik bedoel. Maar onze maatschappij is gebouwd op het (historisch) gegeven dat billekoek voor kinderen is, en omdat we inmiddels weten dat dat pedagogisch echt niet werkt, integendeel, meer kwaad dan goed doet, is billekoek ... ‘uit’. Trouwens, lang geleden waren publieke lijfstraffen voor volwassenen (net zoals de doodstraf) heel normaal, maar die afschaffing heeft onze beschaving ons al veel langer geleden gebracht. Wat we overigens vervangen hebben door celstraffen en geldstraffen. Nou ja, werkstraffen bestaan ook al weer enige tijd. En de effectiviteit van die eerste twee zijn toch echt heel discutabel. Als afschrikking werkt het, maar dat is dan ook alles. Net zoals een werkstraf alleen maar heel soms opvoedend werkt (vuilnis ophalen als je een vervuiler bent...). Maar billekoek: pijn en schaamte, vormen een mooie twee-eenheid - fysiek èn psychisch, en ook nog kortdurend, en als het goed is relatief snel na de overtreding. Gevolgd door de verzoening: troost, en daarmee: vergeving. Een perfecte straf. Mochten er pedagogen in de zaal zitten: voorkomen is altijd beter dan straffen, ik weet het. Oftewel subtiel en snel corrigeren. Maar bij ‘overtredingen’ die de relatie beschadigen... zo slecht is een fysieke straf dan nog niet. Om dan weer op Elisa’s verhaal terug te komen: Lisa is duidelijk een meisje dat volledig ontspoord. Ik denk dat het daarom hier zou kunnen werken. En Elisa beschrijft dat dan ook heel overtuigend. Natuurlijk ben ik dan toch nog nieuwsgierig wat Rob in werkelijkheid heeft moeten inzetten om Lisa op het rechte spoor te krijgen... Je hoopt dan natuurlijk dat het in werkelijkheid voor Rob nog véél moeilijker was dan jouw verhaal vertelt. Het zegt me in ieder geval ook dat het -achteraf- je verhaal een wensdroom voor je werd... Dat maak ik er in ieder geval van - voor mezelf. voor Mijn Meisje
|