sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Janneman Oppasser Bericht Nummer: 564 Aangemeld: 03-2004 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op zaterdag 02 augustus 2014 - 03:14 pm:    Een op ware feiten gebaseerd verhaal.... Mistique, Ik draai hier al een paar jaartjes mee, maar zo één heb ik niet eerder gelezen. In de subtitel had ik gelezen dat het een op ware feiten gebaseerd verhaal is. Dat begrip is door de Amerikaanse filmindustrie vaak genoeg dermate ruim uitgelegd dat bijvoorbeeld alleen de plaats waarin het zich afspeelt juist is. Naar de letter is het dan nog steeds op waarheid gebaseerd maar eigenlijk heeft het er niets mee te maken. Ik moet zeggen dat ik ook dit verhaal op die manier had gelezen. Misschien een paar feiten waar, maar voor de rest fantasie. Dat kan gewoon niet. Dat doet niemand zo. Een fantasie overigens die fantastisch is beschreven. Je mist als kijker niks. Je krijgt de gebeurtenissen prima mee (zonder dat het al te gedetailleerd wordt) en daar bovenop nog een oneindig diep inzicht in haar zieleroerselen. Je ervaart haar onverzadigbaarheid en hebt daar begrip voor. Je vermoedt dat die man een paar keer denkt: zal ze nog eens genoeg hebben? Het is hem niet gegeven. En dat is maar goed ook natuurlijk. Want anders gaan haar billen niet genoeg pijn doen. Ik ben overigens niet voor het eerst van mijn leven jaloers. Een vriendin van mij verwoordde het ooit eens alsvolgt. De schepper vroeg aan de man en de vrouw: ik heb twee dingen nog te vergeven. Het eerste is het vermogen om tegen een boom te plassen. Die wil ik, riep de man onmiddellijk. Dan krijg jij het meervoudig orgasme, zei de schepper tegen de vrouw. Beiden zijn wel jaloers op elkaar maar de man vele malen meer dan de vrouw. De vrouw was toen al slimmer.... Maar goed, dit geheel terzijde. Ik wist dus wel zeker dat dit een verhaal was, geen beschrijving van een gebeurtenis. En dan geef je aan dat het bijna woord voor woord zo gebeurd is. En dan word ik stil. Dan heb ik diep respect. Nog steeds voor het vermogen het zo te beschrijven maar ook dát je het beschreven hebt, maar nog wel het meest voor de moed om te vertellen dat het waar is. Met een verhaal als dit geef je je al bloot want er zit altijd iets van jezef in. En dan zeg je dit... Wat mij betreft hoef je je geen moment kwetsbaar te voelen. Dat doe je natuurlijk wel, dat begrijp ik, maar ik weet zeker dat er niet één is die onze verhalen leest die geen respect voor je heeft gekregen, als ze het niet al hadden vanwege wat je hier ook alweer zo lang allemaal gedaan hebt. Chapeau en een diepe buiging. Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt.