sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Lees en Beleef Actief lid Bericht Nummer: 29 Aangemeld: 09-2019 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op dinsdag 03 december 2019 - 05:58 pm:    veel te hefig .. en tòch mooi SubAdoration vroeg me (in reacties op “Het pad van vernedering”) om een review te schrijven bij één van zijn oudere verhalen. Omdat ik volgens hem ‘voel’ wat de sub ervaart tijdens het lezen (wat wel ongeveer klopt) en omdat deze verhalen dichter bij hemzelf staan. Het heeft even geduurd, maar daar gaan we dan. Uit de drie verhalen die hij opperde koos ik dit verhaal. Heel praktisch: omdat het de kortste was - en daarmee toch nog best wel lang... Dus het verhaal uitgeprint (doe ik als ik echt even wil genieten - zo achter de computer lezen is toch anders) en in een hoekje op de bank gaan lezen. Het begint mooi. En heftig: het was misgegaan... Dan heb je mij te pakken hoor. Maar ook wel een beetje benauwd. Als SubAdoration dáár al mee begint (zie de ervaring met de ‘horror’ waarmee “Het pad van vernedering” mee eindigt...)... Maar dat riekt ook naar zelfkritiek. En dat is voor mij hééél belangrijk voor een goede Meester. En hij bekent dat hij verliefd op haar is... We gaan meteen door naar de cruciale ontmoeting waarin het misgegaan is. Dan ben je gewaarschuwd, zou je zeggen. Maar zijn woorden “Vanavond sla ik je zelfstandigheid en je zelfbewuste houding uit je en voer ik je terug naar de essentie van je vrouw zijn: een zuigende mond, een knedend kontgat en een soppende kut.” Ik heb hem maar even helemaal geciteerd, want ohhh wat komt dat aan. Alle respectvolle en intieme sm in mij protesteert, mijn romantische gevoelens ook.... Ik haal diep adem. Ik wil niet afhaken. Nog niet... Maar ja, dat het misgaat met deze dominant is me dan al wel duidelijk... Het stopwoord klink. Gelukkig. Daar is dat voor! (jazeker, Hij Van Wie Zij Is, voor zoiets heb je dat toch echt nodig, hoor) Excuses daarna. Goed zo, denk ik als ik verder lees: ze negeert die... Toch komt ze weer naar hem toe. Geen verwijt, niks gepraat. Nee, ze voegt zich juist naar hem. Betuigt hem zelfs haar spijt.... Oeps. Nee nee denk ik. Maar.... ... Dan kantelt het verhaal. Wordt hij echt een ware Meester. Geeft hij haar opdracht om na te denken. Eigenlijk om zelf het initiatief te nemen (de vraag voor haar: wil ik echt ‘zijn’ outfit dragen?). En verdringt hij zijn eigen hersenspinsels. En zo leidt SubAdoration ons naar een prachtig sm-spel waarin beide rollen helemaal op elkaar aansluiten. Met als slotwoorden het toegeven aan en overwinnen van zijn eigen onzekerheid... Sorry: de onzekerheid van de ‘ik’ Vier simpele woordjes... Waarmee ik vrede heb met het -voor mij- wel erg vergaande sm-spel.... het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven