sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

lynnepynn Beginnend lid Bericht Nummer: 8 Aangemeld: 11-2013 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op donderdag 12 december 2013 - 11:08 pm:    Een late reactie. Lieve Malach en anderen, Als eerste, alsnog bedankt voor de reactie Malach. Ik ben blij dat je het verhaal erg en mooi vond. Met een warm gevoel lees ik jullie reacties terug. Ik kan het vaak niet laten om even een traan weg te pinken als ik mijn verhaal nog eens herlees. Ik wil zo graag verder. Maar het lukt me niet. Ik heb Meester Henry nog één keer gesproken. Het enige wat hij tegen me kon zeggen waren lelijke woorden. Waaronder "flikker op" en "je hebt je kans gehad". Nu voel ik me daar nog steeds rot over. Ik hield van hem. Hij betekende veel voor me. Bij hem kon ik mijn gevoel kwijt. En hij wist wat ik wilde. Of wist hij dat niet? Was het gewoon mijn waas van valse liefde die voor mijn ogen hing? Wat zag ik in hem? Tja, dat is een goede vraag. Ik zag in die man een Meester. Later is er uit gekomen dat hij dat niet is. Zelfs nu ik alles opgeschreven heb en alles heb overdacht kan ik niet verder. Ik wil geen nieuwe Meester meer. Niet voordat ik klaar ben met leren en een baan heb. En misschien zelfs daarna niet. Ik weet het niet meer. Ik mis hem. Maar toch ook weer niet. Misschien mis ik mijn aller eerste Meester wel het meest. Ik weet het niet meer. Alles loopt door elkaar. Waarom voelt dit zoveel heftiger dan het einde van een normale relatie? Waarom blijf ik hier over na denken? Men zegt dat liefdesverdriet na twee maanden is verwerkt. Maar er is nooit een duidelijk einde geweest. Misschien dat laatste gesprek. Begin ik nu dan pas met verwerken? Ik weet het niet meer. Misschien moet ik meer schrijven. Misschien ook juist niet. Het zit allemaal vast. Help. Een betraande kus van lynn Het doel van schrijven is voor mij je gedachten op een rij zetten en verder gaan.