sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

juffie Lid Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling:  Stemmen: 3 Gepost op zaterdag 30 maart 2013 - 12:30 pm:    Simon`s vlag hijsen Madame Hasselaar poederde toen niemand keek haar neus, en werd op toverslag kenau. Ze genoot elke keer weer als ze dat deed van het genot om het genot. “We gaan de vlag hijsen!” riep ze. En alle padvinders zaten op hun knieën, te wachten op de naam die op mocht staan om de vlag te hijsen. “Simon!” Simon stond blij schuchter op, frunnikte even nerveus aan zijn epauletje, of het recht hing en stapte naar voren. Kenau Hasselaar zat in kleermakerszit op de vloer, haar machtige dijen tentoongespreid boezemde de padvindersorde ontzag in. Ze was streng, overtuigend, en bovenal een potige kenau, alleen dat was al veelzeggend. Ze had zelfs haren op haar tanden, en alhoewel niemand dat nog zag, haar dijen waren indrukwekkender. Simon, verlegen, stotterde, daarom moest hij de opleiding tot hopman volgen , puur om ook ooit zo vaardig te kunnen zijn als akela Hasselaar, het leren knopen leggen, bevelen geven, kortom, Simon was uitverkoren. Simon was vandaag haar oogappeltje en zag grote toekomst in hem, ze zou hem wel even opleiden tot hopman van het jaar, tot hij de diploma kreeg en dat felbegeerde kwastje aan zijn kniekous, bleef hij gewoon een padvindertje, niets meer, hooguit minder. Vanwege de uniformen zagen ze er toch allemaal hetzelfde uit, alleen had Simon iets aparts, hij was de onderdanigste van het hele stel, dat rook ze aan het angstzweet. De kenau maande Simon dichterbij, nog dichter, hij kon haar ook ruiken, zo dichtbij en begon te transpireren. “Handen in je nek!” beval ze. Ze stond op uit haar kleermakerszit en liep langzaam om hem heen, het geluid van haar hakken echoden door het lokaal, niemand bewoog, maakte geluid, alleen Madame Hasselaar`s hakken klakten. Simon slaakte een zucht waarop Madame Hasselaars zijn stropdas afstroopte, er een rolletje van draaide en in zijn mond stopte. “Ik ben de enige die hier geluid maakt, de rest mag het alleen wanneer ik het zeg!” Ze keek in de rondte en vroeg in het algemeen wat de rest van de knielende partners nu moest zeggen. “Akela, wij doen ons best!” klonk als in één stem. Ze knikte tevreden, liep nog een inspectieronde om Simon heen, kneep zachtjes in zijn wang en friemelde aan zijn epaulet. “Van wie is dit epauletje?” Simon draaide met zijn ogen en kon geen woord uitbrengen, de opgerolde stropdas maakte spreken onmogelijk, hij maakte een hoofdbeweging naar haar wat zoveel betekende als: `U `. “Goed zo, je leert het wel, ik ga nu een demonstratie knopen geven en gebruik jou daarvoor, blijf gewoon zo staan en doe wat ik vraag.” Madame Hasselaar pakte een touw van minstens 20 meter en legde het om zijn hals. Simon voelde de prikjes van het vlas en hoopte dat ze geen strakke lus rond zijn nek trok. “Je mag kiezen Simon, wil je een achtsjorring ( Voor het maken van een twee- of driepikkel), of zal ik de olypedestrasjorring (ook wel klaverbladsjorring) omdoen voor het demonstreren van een drie-, vier-, vijf- of meerpikkel.” Kwijlend inmiddels knikte Simon, wat had hij te kiezen? Het klonk beide professioneel en had geen idee, als je hopman wilt worden moet je gewoon doen wat de akela zegt. Zij koos voor optie twee. Hij voelde haar deskundige handigheid en bleef doodstil staan, voelde de touwen zich knopen rond zijn borst, onder zijn armen die ermee naar achteren getrokken werden, weer een knoop, via zijn kruis terug richting zijn buik, weer terug, doorgehaald bij de schouderbladen, weer een knoop, hij raakte de tel kwijt, alles zat vast, zijn gedachten, zijn bewegingsvrijheid, en zij, de akela, knoopte in eigen tempo voort terwijl de geknielde padvinders roerloos toekeken. “Ziezo Simon, dit waren alle knopen van onderdeel klaverbladsjorring, hoe voel je je?” Simon wist het niet, kon het niet zeggen, maar voelde wel dat zijn lid voor hem opkwam en het als soort gebarentaal aan haar liet weten. Madame Hasselaar pakte hem stevig bij zijn oor vast, sjorde aan zijn epaulet met haar andere hand en zei streng: “Had ik al toestemming gegeven voor het vlaghijsen? Ik dacht het niet hè?” Ze probeerde nog middels schuttingtaal het geval halfstok te krijgen, maar `t was al te laat, al wapperend ging ie fier zoals het ging recht op de wind. De gymzaal vol knielende padvinders keek toe hoe Simon wel, en zij niet.. Ze raakten zodanig met zichzelf in de knoop dat ze vergaten niks te mogen zeggen en riepen om beurten: “Akela, doe op mij ook Uw best!”