sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

de schrijfster Bevlogen lid Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling:  Stemmen: 2 Gepost op woensdag 20 maart 2013 - 12:47 pm:    tegen beter weten in! “Het is tijd om te stoppen met alleen maar dromen.” Ze wist dat het waar was toen ze dit een maandje geleden hoorde op tv. En dus stond ze nu op haar zolderkamertje haar longen uit het lijf te hijgen. Shaun T schreeuwde haar vanuit de tv nog tegemoet dat ze wilde opgeven maar dat niet moest doen. Ze had echter al lang de handdoek in de ring gegooid. Haar bovenbeenspieren waren keihard van de sprongen. Haar topje en sport bh waren doorweekt van het zweet. Haar haar was een kwartier geleden al grotendeels uit haar elastiekje ontsnapt en bij elke piepende inademing probeerde weer een lok haar mond in te kruipen. Ze kreeg kramp op plekken in haar lijf waarvan ze niet eens wist dat daar spieren zaten. Dit kon niet gezond zijn! Shaun liet nog eens, zwaar irritant, zien hoe ze vanuit ‘de plank’ haar benen opzij en naar voren moest trekken. Ze hoefde zich geen zorgen te maken, had hij gezegd, ze mocht het op haar eigen tempo doen. Yeah right! Haar armen konden haar niet eens meer dragen, zo’n pijn deden ze. Tegen beter weten in zakte ze nog naar de grond om te proberen zich op te drukken. Waarom had ze in godsnaam deze stomme dvd’s gekocht? Na die magic bullet had ze toch wel moeten weten dat er niks goeds van Telsell zou komen… Haar rechterbeen wilde nog net omhoog komen maar links leek al helemaal niet meer mee te werken. De vrolijke sporters op tv waren echter alweer doorgegaan naar de volgende oefening. In een mum van tijd sprongen ze vanuit de plank naar recht overeind om vervolgens weer de plank aan te nemen en weer op te springen… Alsof een normaal mens dat in zo’n tempo zou kunnen! Hoe deden ze dat? Het waren helemaal geen mensen, ze keek gewoon naar robots. “Doe dat nou niet, schat!” had Willem nog liefjes gezegd. “Je weet dat je al die buikspierapparaten en afslankbevliegingen van tv nooit volhoudt. Ik kan mijn eigen sportschool beginnen met alles wat jij de afgelopen jaren al hebt gekocht.” Natuurlijk had hij gelijk. Ze kocht veel te veel van die troep. Maar elke keer als ze weer iets nieuws op tv zag, was ze er echt van overtuigd dat dit de oplossing zou zijn voor haar. Helaas bleek vaak na 2 weken al dat het toch niet zo handig, makkelijk, simpel, vlug, effectief was als ze hadden beloofd. Maar deze keer was het anders. Nee, deze keer moest het anders zijn! Want Willem had een voorwaarde gesteld. En daar voelde ze helemaal niks voor. Dus met hernieuwde kracht kwam ze overeind en begon met het hoog opschoppen van haar benen… Nou ja, hoog… Ze kreeg haar been niet eens meer boven kniehoogte. Haar hoofd leek uit elkaar te klappen zo heet had ze het en de wereld begon ook wat te draaien. Haar enkel speelde ook op. Waarschijnlijk was de rek gewoon uit haar banden van al die ‘insanity’. Misschien moest ze toch even wat voorzichtiger aan doen. Ze hoefde echter alleen maar even op te kijken en ze zag Willem onderuitgezakt op de stoel voor haar zitten. Het plezier schitterde in zijn ogen. Hij wist dat ze op het punt stond om op te geven. En opgeven betekende dat ze zich moest overgeven aan zijn ‘bevlieging’. Haar ogen gleden omlaag naar de bamboe stok die dreigend op zijn schoot lag. Misschien moest ze toch nog maar even doorgaan. Met een luide kreun zakte ze weer op de vloer om te beginnen aan een soort opdrukken met supermanpose. Omlaag, omhoog, strek uit, omlaag, omhoog, strek uit. “Come on, push, push, push! Don’t give up!” Haar schouders trilden, ze zakten bijna door haar polsen… Ze wist dat hij had gewonnen maar ze stelde het nog even uit.