RaadsHeer
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 41 Aangemeld: 10-2009
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 | Gepost op maandag 04 maart 2013 - 05:20 pm: | |
Wraakoefening |
Beste Janneman en Rem, De hele aanleiding voor dit verhaal is uiteraard de maaltijd. Ik ben dol op vis en zeevruchten. Gefrituurde inktvisringetjes? Een zaligheid. Met name de italiaanse keuken oefent een grote aantrekkingskracht op mij uit. Ik ben hoteldebotel van Venetië, een plaats waar ik met grote vreugde verblijf. Een bord van moeders griesmeel met rozijnen gaat er bij mij in als koek. En dan toch een verhaal waarin de - voor mij ultieme - marteling plaatsvindt in de vorm van een maaltijd. Om één enkele simpele reden. Ik heb op datzelfde plein, in datzelfde restaurant mogen eten. En door een spraak verwarring werden mij niet de gefrituurde inktvisjes voorgezet maar Seppie Nera, (inktvisjes in een zwarte saus van zeewier) hetzelfde voer als ik mijn slachtoffer zichzelf door de strot laat wurgen. Ik bewonder haar moed, haar onderdanigheid en haar dienstbaarheid en prijs me gelukkig dat niemand mij dwong om mijn bord leeg te eten. Ik kwam krap tot de helft en heb letterlijk de laatste hap kokhalzend naar binnen gewerkt. Met dit verhaal wilde ik wraak nemen op de man van het restaurant die, naar ik vermoed, expres mijn bestelling verkeerd heeft opgenomen om mij - argeloze toerist - een chauvinistische loer te draaien. Het ongeloof in s'mans ogen toen ik zei dat ik niets meer kon bergen sprak boekdelen. Ik heb betaald, zonder een dessert of koffie te nemen en heb eenmaal buiten heel, heel, heeeeeeeel diep de typische Venetiaanse atmosfeer opgesnoven alvorens ik weer kon genieten van de wonderbaarlijkste stad op aarde. Dank jullie voor je complimenten |