home
spankingforum.nl
smverhalen.nl
Spanking & Sm Forum

Forum:
Welkom
SpankingForum
SM Verhalen
Spanking Verhalen
Overzicht & Uitleg

Zoek op:
verhalen om mee te beginnen   om mee te beginnen
Goud! prachtige en milde verhalen, eerste keus van de Beheerder  prachtig en mild
Verhalen met heel bijzonders volgens de Beheerder - glij over het pictogram om te weten wat    bijzonder
  spanking verhalen
verhaal pictogram
schrijversnaam
uitgebreid zoeken

Nieuw:
Afgelopen Week
Afgelopen 2 Weken
Afgelopen Maand

Handig:
Aanmelden
Log In
Log Uit
Wijzig Profiel
Site-etiquette
FAQ: veelgestelde vragen

Aanbevolen:
Erobird Boekenwinkel

sm & spanking verhalen & forum

Welkom
Forum
Verhalen
Spanking
Verhalen
  Verhalen
Zoeken
Boekwinkel
Aanmelden
Log In  Log Uit

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

    (Slechtste)    1    2    3    4    5     (Beste)

Begin van paginaVorig berichtVolgend berichtEind van pagina Maak een Link naar dit bericht (met rechter muisklik, kies: Snelkoppeling Kopiëren!)

Janneman
Oppasser

Bericht Nummer: 535
Aangemeld: 03-2004


Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0

Gepost op vrijdag 15 februari 2013 - 02:22 pm:   


gedachtenkronkels


Ik heb het op allerlei terreinen slecht getroffen. Zo ook met mijn tandarts. Een kundig man, snel met de boor en nog vriendelijk ook. Edoch, in zijn wachtkamer tref je slechts zeer oude autobladen, recente want gratis Kampioenen en een enkele verdwaalde Libelle. Maar er zijn natuurlijk wachtkamers waar het prettig toeven is. Wachtkamers waarin periodieken liggen van bladen die Ons Soort Mensen wel kunnen bekoren. Bladen waaruit je nog wat kunt leren zelfs misschien. Kennelijk heb jij, Schrijfster, een tandarts van het laatste soort. Zo een waar ik minstens 13 keer per jaar naar toe zou gaan.
Tja, en leergierig als jij ongetwijfeld bent neem je het allemaal tot je. En laat je het in je omgaan. En soms komt er ook weer wat naar buiten. Dat moet je dan even kwijt, dat snap ik nu. Zo wezensvreemd dat je het echt van je af moet schrijven.

Eigenlijk, besef ik nu pas in volle omvang, ben jij een soort Karl May. Hij schreef boeiend over indianen zonder er ooit een van dichtbij te hebben gezien. Nou ja, dat verkoopt ook genoeg boeken, dat heeft Karl wel bewezen. Als je heel goed bent kom je er zelfs mee weg als je lezers het doorkrijgen.
Dat laatste besef jij kennelijk ook want - inderdaad - op charmante wijze weet je te melden dat het een ver van je bed show is maar dat je je nu eenmaal goed kunt inleven. Chapeau.

Ik ga je verhalen nu wel anders lezen. Niet meer van 'zou dit haar pijn gedaan hebben' maar veel meer van 'O wat goed, alsof ze dit aan den lijve heeft gevoeld...'. Dat zijn de allergrootsten. Hulde.


Maar dan Heer Raadsheer. Twee keer Heer, heel belangrijk.

Hij maakt aannemelijk dat er bier bestaat dat naar uilenzeik smaakt, excusez le mot. Dat klopt. Ik zal geen merken noemen, maar ik ben ze tegengekomen in de periode dat ik mij nog niet beperkte tot de meer sophisticated drankjes.
Welnu, laten wij eens aannemen dat het inderdaad zo'n merk was. In dat geval durf ik er toch wat onder te verwedden dat het geboden alternatief smaakte als roze champagne, misschien zelfs wel met bubbels en al. Immers, slechter dan slecht kan niet, dus moet het wel beter zijn.

Maar wat nu als het een goed biertje was? Een Belgisch biertje, wellicht, zo dicht bij de grens. Zouden we dan nog meemaken dat Obelix toch beslist een slokje van de toverdrank zou willen hebben? Geen genoegen zou nemen met nee?
Maar eigenlijk was dat mijn verzuchting niet. Beter of slechter, hoe zou het bier dan nog smaken? Nooit meer hetzelfde dacht ik zo. En dat is dus eigenlijk nogal wat wat onze Schrijfster - excuus, de persoon die zij heeft gecreerd - hier doet. Zij ontneemt de man (deze man, maar eigenlijk De Man in het algemeen) datgene waar zijn leven op drijft: zijn biertje.

En dan ontkennen ze nog dat vrouwen een complot aan het smeden zijn om de boel over te nemen. Nou, ik geloof die mooie praatjes niet meer.

Ik besef nu dat mijn eerdere vraag wat kort door de bocht was. Ik dank Heer Raadsheer voor het even voor me uit rijden waardoor mijn altijd voortdurende zoektocht naar Waarheid weer in de juiste richting ging.
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt.