    
janine2
Nieuw lid
Bericht Nummer: 0
Aangemeld: n.v.t.
Beoordeling: 
Stemmen: 7 | | Gepost op donderdag 28 juni 2012 - 03:02 am: | |
Wie vreemd gaat is kwetsbaar. Hoe de vriend van haar zoon Sonja (44 jaar) misbruikt na een romantische nacht met een collega |
Ze was dus vreemd gegaan. Het woord alleen al. ‘Vreemd gaan’.
Nu behoorde ook zij tot die groep van vrouwen waarover de VIVA, ESTA en al die andere vrouwenbladen zo vaak over schreven. Ze voelde zich er verre van trots over, maar wilde er ook geen spijt van hebben. Dat zou niet eerlijk zijn ten opzichte van ROBERTO En spijt is sowieso een zinloze, energieverspillende emotie. Net als schuldgevoelens. Het verandert niets en kost alleen maar energie.
Toch voelde ze zich wel schuldig. Ten opzichte van HENK Altijd trouw, niet zonder nukken of feilen, maar wel haar man waar ze dol op was Was? Nee, nog steeds is, hield ze zich voor. Hardwerkend, goed voor zijn kinderen. Goed voor haar, verliefd op haar. Haar lieve man, haar maatje, de enige man in haar leven. Natuurlijk, na bijna 25 jaar bij elkaar was het vuur wat minder, maar soms, tijdens vakanties, of zomaar midden in de week dan was dat gevoel er weer. Verliefdheid. Verliefd op de man die haar op handen droeg.
Ook over de seks had ze niets te klagen. Toch? Nee, niet meer zo vaak als vroeger, niet meer zo heftig als vroeger. Maar dat was toch normaal? Minstens zo vaak als ze in die bladen las: 2 komma zoveel keer per week, of 1 komma zoveel keer. Haast elke week stonden er wel enkele enquêtes of onderzoeken of andere onzin in die bladen. Over hoe vaak, hoe lang, hoe goed, hoe lekker Haar seksegenoten konden kennelijk niet genoeg daarover lezen. En zijzelf? Onzin vond ze het natuurlijk, maar ze las het wel altijd om daarna te concluderen dat zij en haar HENK het toch zo slecht niet deden. HENK deed altijd haar best om haar genot te geven. Soms te veel zijn best dacht ze wel eens. Maar ze was er gelukkig mee, een goede vent. Natuurlijk, net als zijzelf was hij ouder geworden. Hier en daar wat ronder, ‘zachter’ zei ze dan tegen hem, wat minder haar, wat eerder moe. Hij was ook geen 20 meer. En hij maakte vaak lange dagen op kantoor. En zij zelf was toch ook ouder, ronder, hier en daar wat rimpels, grijze haren die ze met spoelingen onder de duim hield. De tijd had ook op haar vat gehad.
En toch was het gebeurd. Onverwacht, onvoorbereid. Het was haar overkomen. Ze lachte wat meewarig. Hoe vaak had ze dit soort verhalen wel niet gehoord en daar schamper over gedaan. ‘Overkomen’. Alsof je er zelf niet bij was geweest. Jezelf in een slachtoffer rol plaatsen. Nee, ze besefte goed dat ook zij op verschillende momenten had kunnen stoppen, ver voordat het zover kwam. Ze had niets hoeven af te wijzen, er was haar niks gevraagd. Ze had gewoon moeten doen, gewoon naar haar kamer gaan, net als haar collega’s deden. ‘Welterusten, tot morgen’.Dan was er niets gebeurd. ROBERTO was gewoon verder gegaan, was ook naar zijn kamer gegaan en de volgende morgen naar zijn mooie vrouw en lieve kinderen. En zij gewoon naar haar lieve man, zoon en dochter. Je trouwt om bij elkaar te blijven, trouw te zijn. En geen onzin praatjes als verliefdheid, vlinders in je buikgevoelens of ‘het overkwam me’ aan jezelf verkopen. Niet meer als je 46 bent.
Maar het was anders gelopen. Het was haar overkomen. Onverwacht en onvoorbereid. Vreemd gegaan. Het woord alleen al.
Zij hadden zich verheugd op deze dagen, SONJA en drie collega’s: 2 meiden Karin en Gerda. Zeg maar vrouwen, want als je rond de 40 bent dan mag je je vrouw noemen, Marc de benjamin met zijn 25 jaren en natuurlijk ROBERTO , de anaesthesist die de trip georganiseerd had. En zij zelf, SONJA, met haar 44 jaar de oudste van de 4 anaesthesie-assistenten. Acht jaar ouder dan ROBERTO. Als afsluiting van een interne opleiding een driedaags congres in Brussel, op kosten van het ziekenhuis, in een chique hotel met voldoende gelegenheid voor een sociaal programma. De lezingen waren interessant, de demonstraties waren indrukwekkend, maar het leukste waren toch de avonden. Gezellig met de meiden, met Marc waar ze allemaal erg mee konden lachen. En ROBERTO, de dokter met zijn Italiaanse achtergrond, zijn Italiaanse accent, zijn krullende donkere haar, de immer donkere gloed over zijn wangen en ogen. Ja, die ogen. Helder blauw, alsof ze door je heen keken. Onderzoekend, soms wat spottend, maar meestal zacht en vriendelijk. Voorkomend, beleefd en behulpzaam. Toen hij vier jaar daarvoor op de O.K. kwam was haar eerste reactie: ‘zo nu hebben wij ook eens iets om naar te kijken’. Niets voor haar zo’n opmerking. Maar in vergelijking met de andere dokters die niet of nauwelijks aandacht gaven aan hun uiterlijk, aan hun kleding of verzorging was ROBERTO een man waar elke vrouw stiekem van droomt.
Toen hij voorstelde om hun een opleiding in nieuwe inzichten in trauma-anaesthesie te laten volgen was SONJA er als eerst bij geweest. Eindelijk iemand die hun serieus nam, die iets nieuws bracht. Samen met 3 collega’s hadden ze de cursus gevolgd. ROBERTO stond altijd klaar om uitleg en toelichting te geven. En toen na een jaar een congres werd georganiseerd waarin met name dat onderwerp prominent werd behandeld pleitte hij bij de directie voor een subsidie om deze dagen te volgen. Ze hadden veel opgestoken en veel lol gehad. ’s Avonds, alleen in bed had SONJA gedacht aan ROBERTO, zijn zangerige accent, zijn krullen, die ogen, en zijn mond. Ze hoopte dat het die anderen niet was opgevallen. Natuurlijk was het onzin, ze had zijn moeder kunnen zijn. Nou ja, dat was natuurlijk ook onzin, maar hij was zoveel jonger, had een mooie vrouw en 2 schatten van kinderen. En zij was zelf gelukkig getrouwd. Vol trots hij de foto’s laten zien op zijn mooie camera. Fotograferen was zijn hobby en hij had dan ook veel foto’s van de groep genomen. Tijdens de diners, op het terras, in de pauzes, telkens even een fotootje schieten. SONJA had graag geposeerd voor hem, buikje intrekken en de meest sexy glimlach die ze voor de dag kon toveren. ‘Skitterend’ had ROBERTO gezegd. Sonja bloosde bij het compliment.
De laatste avond was aangebroken. Omdat het programma zo laat was afgelopen hadden ze besloten de vrijdagavond er aan vast te knopen. Gezellig nog een glaasje wijn, duizend-en-een verhalen vertellen. Door de alcohol waren de tongen wat losser. Tegen half twaalf zeiden Karin en Gerda dat ze naar bed gingen. Het was mooi geweest, morgen nog lekker een ontbijtje en dan weer terug naar de families.
Ik ga nog even naar het toilet’ had ze gezegd.
"Dan gaan wij alvast"
Toen ze terugkwam stonden Marc en ROBERTO gelijk op.
"We moesten ook maar eens gaan"
Gezamenlijk liepen ze naar de trap. Marc moest op de eerste verdieping zijn, ROBERTO en SONJA op de tweede en derde. Kletsten nog wat, gedachteloos liep ze met ROBERTO op.
"Oeps, verkeerde verdieping, ik moet nog een trap verder."
"Hiernaast is een lift, dat gaat gemakkelijker" zei ROBERTO lachend.
Ze stonden voor zijn deur.
"Wil je niet even de congresverslagen zien, dan kun je gelijk even kijken naar de foto’s van mijn huis."
SONJA aarzelde, heel even, maar de uitnodiging was spontaan en natuurlijk. Ze hadden het er net over gehad. ROBERTO zou het morgen laten zien, maar nu ze er toch was….Ze stapte de kamer in.
"Even naar het toilet."
Terwijl ze ROBERTO hoorde plassen keek ze wat gegeneerd de kamer rond. Het was tenslotte vooral een slaapkamer, met mannendingen. Zijn overhemden netjes over een stoel, zijn geurtje op het bureau. ROBERTO kwam terug met een flesje wijn in de hand.
"Toch al open, we nemen nog een afzakkertje. Op de gezellig avond."
Ze had nee kunnen zeggen, maar deed het niet.
"Ga zitten, ik heb geen extra stoel, dus maak het jezelf gemakkelijk."
ROBERTO wees naar het bed.
"Nou, proost dan maar."
Hij zat dicht naast haar, te dicht. Ze rook zijn aftershave. Keek naar zijn volle lippen. En plotseling streelde hij haar haar.
"Je bent mooi, wist je dat?"
Ze voelde een opwinding door haar stromen. De alcohol, de omgeving, wat kan de reden zijn geweest? In haar hart wist ze het wel.
"Maar oud, ROBERTO, veel ouder dan jij, ik ben 44."
"Jij bent geen getal, een leeftijd is een getal, jij niet. Jij bent een mooie krachtige vrouw, en daar heeft leeftijd niets mee te maken."
Zijn hand streelde nu haar wang, ze draaide haar hoofd naar die hand. Als een poesje dat geaaid wilde worden. Legde haar handen naast haar lichaam op het bed, daarmee aangevend: ‘ga je gang, ik ben van jou’
Nu waren zijn handen overal, hij bracht haar mond naar de zijne. Een kus. Nog een innige kus, ze voelde zijn tong in haar mond en het riep nieuwe opwinding op in haar lichaam.
"Nee, nee" protesteerde ze zachtjes, maar haar lichaam vertelde anders.
Zijn handen gingen naar haar borsten, reikten achter haar lichaam, naar haar rug, omhoog en vonden moeiteloos de BH haakjes.
Los.
Bloot.
Ze voelde zich kwetsbaar.
Daar gingen zijn tastende handen naar de zachtheid van haar borsten. Seksuele opwinding maakte zich van haar meester toen zijn vingertoppen haar gevoelige tepels beroerden. Nu was het haar beurt: snel, veel sneller dan ze ooit bij haar man deed knoopte ze zijn hemd los. Vond de licht behaarde borstkas, zijn harde buik met zachte haren. Haar blouse werd uitgedaan. Daar zat ze, op rok, terwijl ROBERTO haast plechtig haar borsten van de BH bevrijdde. Haar zware borsten, blank met lichtbruine, gevoelig tepels die nu recht vooruit stonden. Ze waren zwaarder geworden, stonden niet meer fier rechtop, maar ze was trots op haar borsten, nog altijd stevig. Ze genoot van de ruwe manier waarop ROBERTO haar borsten omvatte. Zijn dwingende handen gingen nu naar haar rok. Rits los. Uit. Slip uit. Naakt was ze. ROBERTO had een ontbloot bovenlijf, en zij was kwetsbaar naakt. Nog nooit, nooit had ze zich uitgekleed voor een andere man. Maar dit leek zo natuurlijk, zo mooi.
"Je bent mooi, ik wil je, ik wil je."
Ze voelde zijn hardheid. Huiverde even. Een nieuwe stap. Een onbekend, maar vertrouwd gevoel in haar handen. Ze voelde de aderen kloppen in haar hand.
Daar lagen ze, plots wild kussend, zijn handen overal. Strelen. Tastend. Over haar borsten, haar buik, over haar billen. En ook daar, daar waar ze een constante trilling voelde van genot, van verlangen. Zijn mond verkennend over haar lichaam. Een spoor van speeksel trekkend naar haar intimiteit. Genot. Puur genot. Van het vrouw zijn, zich aantrekkelijk voelen voor deze knappe jonge vent. Trots dat haar lichaam deze onstuimige hardheid van zijn geslacht kon veroorzaken. Zijn indrukwekkende penis met de glanzende kop. Alleen in de internetporno filmpjes waar HENK haar wel eens op ‘trakteerde’ had ze andere penissen gezien. Geveinsd dat ze dat ook wel opwindend vond. Om HENK te plezieren, om hem niet te beledigen. Hij vond het zo opwindend, zij eerder walgelijk. Maar hij was altijd zo goed voor haar, dus gunde ze hem zijn pleziertje met zijn pornofilmpjes. Als ze maar niet alles hoefde te zien. Nu leek het helemaal zielig, nu ze met ROBERTO was. Een man die haar echt genot schonk. Ze opende haar benen voor hem. Ze voelde zich gevuld worden. Het haast dierlijke stoten bracht haar naar een hoogtepunt. AAaaaah, het vocht droop tussen haar benen. Opnieuw zijn tong, over haar clitoris. Likken, zuigen. Ze zocht zijn geslacht, opende haar mond. Ze wilde ROBERTO genot geven. Anders dan thuis aarzelde ze geen seconde. Groter, harder, lekkerder. Wild likte ze aan zijn schacht, zijn scrotum en draaide ze rondjes rond zijn eikel. Nam het in haar mond. Het paste nauwelijks. Ze genoot ervan, minstens zoveel als ROBERTO die haar likte, in haar billen kneep. Zijn vingers die zachtjes over haar aarsje kietelden. Hoe vaak ze klaar kwam die avond wist ze niet. ROBERTO die opnieuw bij haar naar binnen drong, terwijl ze wijdbeens op knieën en handen haar lichaam aan hem ter beschikking stelde, schaamteloos. Geil. Dan voelde ze zijn dikke geslacht verder verstijven. AAaaaaah, aaaahhh. Ze voelde zijn vocht in haar spuiten, tegen haar baarmoedermond. Maar ROBERTO verslapte nauwelijks. Eindeloos leek het, eindeloos genot. Het zweet boven zijn lippen, zijn stoere mannelijke gezicht zo dicht bij het hare. Haar benen klemmend om zijn billen.
"Meer, meer. Harder, NEUK me, NEUK me."
Ze genoot van haar grove taal, haar schaamteloosheid, van zijn genot, zijn dierlijke geur, steeds harder en sneller stootte hij in haar.
"Lekker? Vind je dit lekker? Jij mooie, mooie hete vrouw.... je heerlijke... geile borsten…aah aah aaaaah."
Opnieuw beleefde hij een hoogtepunt. Het zinderende genot van hem liet haar tegelijkertijd komen. Een eindeloos orgasme. Nog nooit was ze zo verwend, zo klaar gekomen. Haar overvloedige vocht vermengde zich met zijn zaad. Haar zweet met het zijne. Hijgend lagen ze verstrengeld ineen. Zijn handen strelend over haar borsten, haar billend wreed betastend. Hard, stevig. Hun monden vonden elkaar. Ze voelde zich een met hem.
Daarna wat drinken, lachen. Niet denken aan morgen, geen spijt hebben, maar genieten van dit moment. Lachend draaide hij haar op haar buik en gaf een paar klappen op haar billen.
"Mooie billen heb je. Mooi voor een foto."
"Dat laat je!"
Maar ROBERTO had al zijn fototoestel gepakt en nam een paar opnames. Ze lachte.
"Wil je ook dit zien?"
Ze draaide zich op haar rug zodat hij zicht had op haar vagina. Hij zoomde in op haar kutje waar het sperma in een sliertje uitdroop. Schaamteloos haalde ze haar lipjes open, doopte met een vinger in het vocht en stak deze sexy in haar mond.
"Jij geil loedertje." lachte hij terwijl hij doorging met fotograferen.
Daarna nog een glas, ze kroop tegen ROBERTO aan, wetende dat dit voorbij was, niet meer terug zou komen. Zij was toch getrouwd? En hoe vaak had ROBERTO niet gezegd dat zijn vrouw en kinderen hem alles waren. Maar ze wilden beiden nog even genieten, even genieten van elkaars lichaam. Van de intimiteit, de naaktheid. Zo vielen ze in slaap.
Tegen 6 uur in de ochtend werden ze wakker. Een innige kus, een kneepje in haar billen. Zachtjes lieve woordjes fluisterend, woorden die haar trots maakte, trots op haar lichaam dat zoveel genot kon schenken aan deze Italiaanse halfgod.
Bij het openen van de deur draaide ze zich om’
"De foto’s!"
"Maak je geen zorgen, die wis ik, die wis ik."
De volgende morgen bij het ontbijt het toneelspel tegenover de collega’s. Afstand bewaren tot ROBERTO Ze wist zeker dat niemand iets door had. Zij, SONJA de oudste van het stel, de meest conservatieve, de moeder en vrouw van het stabiele gezin. Nee, geen moment kwam het bij de collega’s op dat die stilheid bij het ontbijt veroorzaakt werd door haar dromen. Dromen die zo ver van de werkelijkheid leken, opwindende dromen. Geile dromen. Over de man die schuin tegenover haar zat. Die ook wat stiller leek dan anders.
De thuiskomst was goed, haar zoon en dochter begroetten haar uitbundig. Tjonge, wat was die jongen al groot voor zijn 17 jaar, wat leek hij sterk. En haar dochter van al 20 jaar… hoe lang geleden was het dat zij die leeftijd had. Vol verwachtingen en dromen, dromen van een man die haar zou liefhebben. En HENK, wat had hij zich uitgesloofd, het huis netjes gemaakt, de innige kus alsof ze niet een paar dagen maar jarenlang op reis was geweest.
Die middag controleerde ze haar mail. Twee berichten van ROBERTO Haar hart klopte, ze keek om zich heen. Niemand die het zag hoe ze schrok. Het eerste bericht aan iedereen gericht, een bedankje voor de gezelligheid en de leerzame gesprekken. Als bijlage een serie foto’s. Volgende week op het werk zou hij de rest op een cd branden. Een tweede bericht, privé aan haar gericht. Kort. Liefdevol. Bedankend voor de geweldige nacht, hij zou het nooit vergeten. Haar onstuimigheid, haar erotische lichaam, haar spel. Het had hem genot verschaft. Dank.
’Geen spijt hebben, dat is nutteloze moeite, kost alleen maar energie. Bewaar de goede herinneringen, net als bij jou geldt dat mijn familie mij alles is. Er mag geen vervolg komen, hoe graag ik –en hopelijk ook jij- dat ook zouden willen. Als herinnering de foto’s, hierbij aangehecht. Ik wis ze nu, maar kan me niet over het hart verkrijgen ze ongezien te deleten. Kijk, en geniet nog even. Nog een laatste, haast tastbare herinnering aan ons samenzijn. Wees voorzichtig, niet bewaren, hoe graag je ook zou willen. Liefs, ROBERTO’
Ze opende de bijlage en voelde gelijk weer de opwinding in haar onderbuik. Haar vagina begon vocht te produceren. Nooit gedacht dat beelden dat soort gevoelens zouden kunnen oproepen. Het zaad uit haar vagina, haar geile blik, de hand om zijn nog harde penis. Haar gezwollen tepels, de mond die zijn penis nam. Pornografisch? Nee, niet voor haar, het was genot, eerlijk genot tussen twee volwassenen die wisten waarmee ze bezig waren. En waar het zou eindigen.
Ze drukte op ‘reply’.
"Dank voor je lieve woorden. Dank voor je liefde en dat je me er weer aan hebt herinnerd dat ik een vrouw ben. Dat ik trots mag zijn op wat en wie ik ben."
Die nacht deed hij extra zijn best. Borsten strelen, beffen en beuken, de voorspelbare volgorde. Vertrouwd, lekker, maar o zo vertrouwd. Ze veinsde meer genot dan ze voelde. Voor hem, hij deed immers zo zijn best. Het was goed, het was goede seks. Ze voelde haar vagina tintelen, maar ze wilde niet denken aan de nacht daarvoor. Niet vergelijken, dat zou niet eerlijk zijn ten opzichte van HENK. Hij probeerde het zo goed. Ze voelde zijn penis, kleiner, minder hard en minder wreed. Een verstijving. Aan zijn kreunen merkte ze dat hij klaar kwam.
"Aaah, jaah, lekker."
Ze wilde zich niet schuldig voelen toen ze een orgasme veinsde. Haar orgasme, daarvoor deed HENK het toch? Alles voor haar.
Vrijwel onmiddellijk viel hij in slaap. SONJA pakte een tissue, veegde zijn vocht tussen haar benen , trok haar slip aan en probeerde te slapen. Ze was moe, maar het duurde lang voordat de slaap haar meevoer.
Het was over, het was het laatste wat ze dacht.
Sonja voelde zich goed, vrolijk en vol zelfvertrouwen. Haar aanvullende opleiding was nu succesvol afgerond en de trip naar Brussel had haar zichtbaar goed gedaan. Ze besefte meer dan ooit dat ze gelukkig was, een verantwoordelijke en interessante baan, ze werd gewaardeerd door haar werk en omgeving, een stevig gezinsleven en een goed inkomen. En bovenal natuurlijk waren ze gezond, zij en haar naasten. De nacht met Roberto had stevig bijgedragen haar hernieuwd zelfvertrouwen. Door hem realiseerde zij zich dat ze er goed uit zag, iets wat ze zelf altijd had weggestopt. Ze voelde zich aantrekkelijk, sexy. Dat straalde ze ook uit, ze leek meer te lachen, minder zorgelijk, ze voelde zich jonger, dat was het woord. Vierenveertig, maar ze voelde zich niet oud. Niet dat ze zich ooit echt oud had gevoeld, maar toch. De jaren tikten aan.
“Jij bent niet een getal.” had Roberto gezegd. Ze kreeg weer blosjes op haar wangen en de kriebels in haar buik als ze weer aan die erotische, zeg maar geile nacht terug dacht. Het schuldgevoel hield ze onderdrukt, dat was maar negatieve energie. Roberto en zijzelf waren twee volwassenen die willens en wetens een nacht optimaal van hun lichaam genoten hadden. Daar deden ze niemand kwaad mee, niemand kwam dat te weten want ook Roberto hield teveel van zijn gezin om daarin risico’s te nemen. Dus waarom dan schuldgevoelens toelaten. Henk profiteerde er eigenlijk van, want ze probeerde hun liefdesleven meer glans en afwisseling te geven. En Henk deed op zijn manier zijn best om haar bij te benen.
Haar zoon Rob van alweer 17 jaar oud zat op de bank met twee vrienden tv te kijken naar een of andere sitcom. Ze keek vol trots naar haar jongen, wat werd hij groot en wat deed hij stoer wanneer ze vrienden erbij waren. Hij zag er goed uit voor zijn leeftijd. Hij ontgroeide duidelijk het slungelachtige van een puber. Ook zijn vrienden waren behoorlijk uit de kluiten gewassen. Marcel die net zo oud was als Rob, een beetje stil en wat bescheiden en Dave, net een jaar ouder. Dat kon je wel zien, ook al sterk en breed in de schouders vanwege zijn waterpolo en taekwondo trainingen. In zijn gezicht was de schaduw van beginnende baardgroei te zien, blauwe ogen en een stoere gelaatsuitdrukking onder een grote krullenbol blond haar.
‘”Willen jullie nog wat drinken? Het is warm genoeg voor nog een glaasje.” Vroeg Sonja.
“Graag mevrouw", antwoordde Dave voor hun allen.
Hij keek naar Rob’s moeder met een onderzoekende blik. Ze was altijd erg aardig voor hun en ze zag er ook goed uit, zo met die strakke rok rond haar stevige achterste en die witte blouse waarvan vanwege de warmte een knoopje extra open stond. Het liet net toe dat hij een glimpje van de aanzet van de borsten kon zien. Oud was ze natuurlijk, ze had zelfs een rimpel in haar decolleté, maar het was best een grote bos hout die ze voor de deur had! Sonja had een mooie kop, roodblond haar en haar gezicht was van nature blank. Door het zonnige weer was het echter wat verkleurd en waren er sproetjes opgekomen. Ze had een paar fijne rimpeltjes rond haar ooghoeken waardoor ze er vrolijk en erg natuurlijk uitzag.
“Niet verkeerd die moeder van Rob” dacht hij terwijl hij probeerde te bedenken hoe oud ze wel moest zijn.
“Veertig, vijfenveertig”, niet ouder schatte hij. Zijn eigen moeder was 45 jaar en zag er niet veel ouder uit, maar Sonja, de moeder van Rob, leek jonger.
“Zouden ze het nog doen?” dacht hij, “Op hun leeftijd? Een perverse gedachte.”
Terwijl hij van zijn colaatje dronk viel zijn oog op de iPad.
“Hee, die heb je me nog niet laten zien Rob. Gaaf zeg! Mag ik even?”
‘Natuurlijk, kun je mooi Angry Birds spelen” bromde Rob, verdiept in het tv programma waar inmiddels de volgende aflevering was begonnen.
Dave bekeek een paar programma’s en zag dat er verschillende internetpagina’s open stonden. Hij bekeek ze even in het overzicht en zag dat er ook een hotmail pagina geopend was. Nieuwsgierig als hij was opende hij de pagina en zag tot zijn verbazing dat het het account was van Marc’s moeder, Sonja.
“Domme vrouwen. Weten niet eens hoe je een programma moet afsluiten.”
Niet veel bijzonders: wat mailtjes van Bol.com, wat geneuzel van het kerkbestuur en medezeggenschapsraad van school waarin ze kennelijk zat en een paar korte, weinigzeggend berichtje van een enkele vrouwen. Zeker haar vriendinnen vermoedde hij.
“Even checken wat ze zoal verstuurd heeft” dacht hij “wie weet een spannend berichtje naar haar man of zo.”
Hij scande snel de onderwerpen, niets, niets, niets, wat geleuter over een weekendje dat ze hadden gehad met haar werk aan haar vriendinnen, hoe leuk het allemaal niet was geweest. Echte vrouwenpraat.
Toen viel ze oog op iets bijzonders: een reply mail aan een zekere Roberto:
“Dank voor je lieve woorden. Dank voor je liefde en dat je me er weer aan hebt herinnerd dat ik een vrouw ben. Dat ik trots mag zijn op wat en wie ik ben.”
Wat kon dat zijn? Snel scrolde hij naar beneden om het oorspronkelijke bericht te lezen.
“Geweldige nacht….liefde….genot….dank voor de nacht….heerlijk” Zijn ogen vlogen over de woorden.
“GVD, die bitch was vreemd gegaan.” realiseerde hij zich.
“…..foto’s in de bijlage….tastbare herinneringen….deleten…liefs…”
Dave keek even op of iemand door had dat hij zo druk bezig was met deze mail maar iedereen was verdiept in zijn eigen bezigheden en Sonja was in de keuken. Dave aarzelde geen moment en drukte op ‘forward’ en vulde zijn eigen adres in.
“Zo, je wist maar nooit” Hij dacht even na, mmm….hij moest dat oorspronkelijke berichtje hebben. Zonder veel hoop keek hij in de ‘Verwijderd’ map. Zou ze zo stom zijn om die niet definitief verwijderd te hebben? Je wist maar nooit, zijn moeder had ook geen verstand van hoe computers in elkaar zaten. Dacht dat ‘verwijderd’ inderdaad ‘verwijderd’ was. Hij scrolde naar de datum van het andere berichtje en ja verdomd! Daar was dat mailtje van die Roberto. Twee zelfs, vlak achter elkaar verstuurd. Beide met een aantal foto’s als bijlagen. Geen tijd om die te openen, te link. Hij stuurde ze eveneens door naar zijn eigen adres. Zo, nu even naar de ‘Verzonden map’, deze berichtjes die hij doorgestuurd had definitief (nou, ja wat heet definitief op een computer dacht hij) verwijderen. En het programma sluiten. Terug naar Angry Birds. Met een kloppend hart ging hij door met het spel en deed alsof hij flink zijn best deed.
“Wat is je maximale score?” vroeg Marcel.
“1250”
“Loser” was het korte antwoord.
“Kom, ik moest maar weer eens gaan, ik heb nog huiswerk te doen.”
“Ga je alweer?” vroeg Sonja.
“Ja, huiswerk te maken” bromde hij. Hij keek haar even na toen ze terug naar de huiskamer liep. Hij ging via de keuken en de garage naar buiten.
“GVD, wie had dat gedacht, ze was gewoon vreemd gegaan. Ze zag er eigenlijk best wel geil uit, zo met dat rokje en die grote borsten en zo. Ja, ze was oud, maar ze ‘deed’ het nog wel, dat was duidelijk. En niet alleen met die slome, Rob’s vader. En ze was altijd zogenaamd zo oerdegelijk. Lid van de kerk en zo. Rob moest altijd precies op tijd thuis, geen biertjes drinken, niet roken. Allemaal gespeeld dus, fake. Dave haastte zich om thuis te komen.
“Na het eten gelijk die mails checken”. Hij kon het niet afwachten, maar wilde wel wat tijd en rust hebben om dit te bekijken. Zou ze echt voor die kerel geposeerd hebben? Naakt?
“Jezus, wie had dat gedacht” hij kreeg al een stijve bij het idee.
Een paar dagen later was Sonja bezig zich gereed te make om wat te gaan winkelen. Dat deed ze vaker de laatste tijd, zich gewoon wat verwennen. Ze had laatst al mooi ondergoed gekocht om daarmee Henk te verrassen en wilde nu eens kijken voor een paar leuke schoenen. Het was nog steeds mooi weer en ze voelde zich geweldig. Zelfverzekerder over haar uiterlijk en over haar persoon.
Het ‘Roberto-effect’ was nog niet uitgewerkt, dacht ze glimlachend toen er plots werd aangebeld. Omdat ze net buiten het dorp woonden in een vrijstaande woning was ze altijd wat voorzichtig. Ze keek eerst goed wie daar stond.
Dave. De vriend van haar zoon Rob.
Wat moest die nou? Rob was nog naar school. Zeker iets afgeven of zo. Hij had een rugzakje in zijn hand.
Ze opende de deur en vroeg glimlachend:
“En wat brengt jou hier op deze mooie middag Dave? Rob is nog op school, hoor.”
“Dat weet ik, mevrouw.” antwoordde Dave beleefd, “Maar ik wilde hem, en eigenlijk u iets laten zien.”
Hij klonk een beetje nerveus en sprak wat gehaast. Alsof niemand hem daar mocht zien staan.
“Kom dan even binnen, ik was net van plan om uit te gaan. Is er iets bijzonders?” vroeg ze wat nieuwsgierig. Dit was niets voor Dave.
Zou er iets aan de hand zijn? dacht ze bezorgd.
“Wil je misschien iets drinken?” vroeg ze.
“Ja mevrouw, en misschien moet u ook maar iets drinken.” sprak hij schor en zichtbaar zenuwachtig. Er was kennelijk echt iets aan de hand, dacht Sonja en ze keek hem bezorgd aan terwijl ze ook maar een slokje fris nam.
Dave haalde zijn rugzakje open en haalde een iPad te voorschijn. Hij schakelde hem in, en omdat hij er al eerder mee bij hun thuis was geweest vond hij gelijk het netwerk om contact met het internet te maken.
“Het gaat hierom” begon hij “ik was op het internet en kwam daar een berichtje tegen, een mailbericht. Kennelijk van u afkomstig want uw naam staat eronder.”
Hij had dit zorgvuldig gerepeteerd, maar het klonk in zijn oren nog steeds ongeloofwaardig. Maar wist zo’n vrouw veel, had hij gegokt.
Verbaasd nam Sonja de iPad aan en keek naar wat Dave liet zien. Dave lette zorgvuldig op haar gezicht, haar reactie was belangrijk. Haar reactie stelde hem echter gerust: ze werd zichtbaar heel rood in haar gezicht en keek hem onthutst aan.
“Waar, waar heb je dit vandaan?” vroeg ze ontdaan, met wangen die nu van rood naar heel bleek verkleurden. Dave had haar haar eigen antwoord op de mail van die Roberto laten zien. In de afgelopen dagen was hij er achter gekomen dat die Roberto een arts was bij wie Sonja werkte, en dat ze samen met nog een paar collega’s een paar dagen in Brussel waren geweest.
“Ja, op internet, mevrouw. Ik was gewoon wat aan het googelen.” Dave loog alsof het gedrukt stond.
“Maar , maar, dit hoeft toch niemand….dit is niet wat het lijkt….je hebt toch niet aan Rob. Ooh nee!” Ze sloeg haar hand voor haar mond.
“Nee, nee”, haastte Dave zich te zeggen “niemand heeft dit gezien, en dat hoeft ook niet hoor, maar weet u, toen zocht ik wat verder en toen vond ik dit mailtje.”
Het was het oorspronkelijke mailtje, met de lieve woorden van Roberto, die haar nu vreselijk verwijtend leken aan te staren. En ze zag de icoontjes van de bijlagen… “Zou hij, zou Dave…” ze wilde de zin zelfs in gedachten niet afmaken. Wat vreselijk, wat vreselijk gênant, wat moest ze nou?
“Dit hoeft niemand te zien, mevrouw” vervolgde Dave, nu met wat meer zelfvertrouwen “maar weet u, ik bekeek die bijlagen en dacht, dat kan mevrouw Veenendaal toch niet zijn? U bent altijd zo netjes, en van de kerk en zo.”
“Vast getruukt” dacht ik nog, “maar hoe kom ik dat nou aan de weet?’
Dave had deze zinnen zorgvuldig ingestudeerd. Sonja zat hem wezenloos aan te kijken, ze voelde de wereld om haar heen wegzinken. Dave’s verzekering dat niemand dit hoefde te weten stelde haar enigszins gerust, maar bracht haar in ook in verwarring, waar doelde hij op?
Dave vervolgde "bent u dit nou echt op deze foto’s?"
"Nee, nee…" sprak ze tegen beter weten in.
Dave leek haar antwoord te negeren.
“Toen dacht ik, de enige die dat kan weten is mevrbeouw Veenendaal zelf…of iemand die haar erg goed, erg intiem kent. Mevrouw Veenendaal zal natuurlijk niet zeggen dat zij dat is. Dus wie te vragen?, dacht ik. Dus dacht ik plotseling: Rob zijn vader, die kan natuurlijk zeggen of de vrouw op deze foto’s zijn eigen vrouw is. Wie beter dan hij? Henk Veenendaal weet natuurlijk precies hoe zijn vrouw er zonder kleren en zo uitziet.”
gebruik onderstaande link om naar deel II te gaan |
Verhalen 
Verhalen
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen