    
nicky
Actief lid
Bericht Nummer: 0
Aangemeld: n.v.t.
Beoordeling: 
Stemmen: 3 | | Gepost op maandag 12 maart 2012 - 02:09 am: | |
straf kan in vele vormen.... |
Ze staat aarzelend voor haar kledingkast, en trekt het een na het ander uit de kast.
Hij heeft mooi praten, met zijn ideeën over hoe een dame eruit hoorde te zien! Mooie lingerie, oké, dat snapte ze zelf ook nog wel. Maar dan een mantelpakje, en dan het liefst met een rokje dat niet te lang en niet te kort mocht zijn...
Poe, hé, wat een gedoe.
Ze pakt het ene na het andere pakje, bekijkt het even en keurt het dan af. Ze zucht diep, en besluit dan eerst maar eens te gaan douchen, om daarna nog maar eens te kijken.
Tijdens het douchen wordt ze in haar hoofd steeds bozer. Wat denkt hij eigenlijk wel? Is de inhoud niet belangrijker dan de buitenkant? Is ze niet goed genoeg als subje? Bovendien, een kwartier na aankomst in zijn woning heeft ze toch geen draad meer aan haar lijf, dus waarom zou ze hier nou al anderhalf uur staan lopen dubben? Hij kon het bekijken, wat haar betreft….
Ze loopt naar de slaapkamer, draait zich om naar de kledingkast van haar man, en ziet daar zijn favoriete joggingpak liggen op de plank. Ze loopt er heen, pakt het uit de kast en trekt het aan. Het pak is ongeveer 3 maten te groot, maar het zit wel lekker warm en comfortabel.
Ik hou het aan ook, beslist ze.
Ze trekt er haar nieuwe joggingschoenen onder aan. Dan kijkt ze in de spiegel, en glimlacht ondeugend. Als dat geen fashion statement is!
Een uur later zit ze in de auto op weg naar de volgende sessie. Twijfel bekruipt haar als ze naar haar kleding kijkt.
Hij gaat hier vast niet geamuseerd op reageren, grinnikt ze half vermaakt en half angstig in zichzelf. Zou ze alsnog even terug naar huis? Ze heeft zat kleren die hij waarschijnlijk wel acceptabel zou vinden. Maar ja.. als ze nu terugrijdt, is ze zeker een half uur te laat, en dan is ze ook fout. Dus eigenlijk maakt het niet uit, beslist ze.
Ze komt aan op haar bestemming, en stapt de auto uit. Nog even kijkt ze in het autospiegeltje.
Nou ja, de make-up is in ieder geval in orde, en haar haar zit ook goed.
Ze voelt zich steeds ongemakkelijker als ze in de richting van de voordeur loopt.
Ze belt aan, en wacht angstig af.
De deur gaat open, en hij kijkt haar verwachtingsvol en blij aan.
Dan dwalen zijn ogen over haar verschijning, en ze ziet achtereenvolgens de teleurstelling in zijn ogen, de totale verwarring en het onbegrip.
Ze voelt zich heel klein worden, en wil eigenlijk het liefst gewoon omdraaien, en vragen of het overnieuw mag.
Hij legt zijn hand op haar arm, trekt haar naar binnen. Ze kijkt op, en wil iets zeggen. Maar er komt echter bij het zien van zijn gezicht geen woord meer uit haar mond.
Hij trekt haar de hal in, kijkt haar strak aan en zegt: “Uittrekken, meteen!”
Ze probeert nog richting de voordeur te lopen, maar hij houdt haar tegen.
“Nu!”
Zijn stem klinkt als een pistoolschot door de stilte.
Ze buigt haar hoofd, en kleurt. Langzaam begint ze het koordje dat de broek omhoog houdt, los te knopen.
“Beetje sneller! Anders help ik je een handje!”
Ze kijkt verschrikt naar hem op, en ziet de koude woede in zijn ogen.
Zonder zich verder om het touwtje te bekommeren, trekt ze de broek van haar kontje af, en trekt hem uit. Dan moeten de trui en de schoenen er ook aan geloven. Trillend staat ze in haar ondergoed voor hem, die haar bekijkt alsof ze een of ander viezig insect is.
“Ondergoed ook, uitkleden is uitkleden hè. Wel luisteren subje! Hoewel ik betwijfel of je daar toe in staat bent!”
Ze kijkt smekend naar hem op. Geen enkel commentaar op haar nieuwe setje? Ze had het met zorg uitgezocht voor vandaag... in zijn kleur, en precies zoals hij het graag zag.
Hij kijkt langs haar heen, alsof ze niet bestaat. Als ze helemaal naakt voor hem staat, zet hij haar met haar handen omhoog tegen de muur.
“Wachten!”
Ze hoort achter zich wat gerommel, en dan voetstappen die haar kant opkomen.
Hij draait haar weer om, en duwt haar een vuilniszak in haar handen.
“Hier kun je die vodden in doen, die jij kleding noemt. En daarna mag je je jas weer aantrekken. We gaan we lekker uit eten samen, zoals ik het bedacht had. Ik heb een tafeltje gereserveerd voor zeven uur, dus als we even opschieten, kunnen we het nog net halen.”
“Maar…”
“Is er iets, subje? Ergens een probleempje mee?”
“Maar, ik kan toch niet helemaal naakt... uit eten... en ik wist ook niet dat we uit gingen vanavond…”
Hij kijkt haar strak aan, begint te grijnzen en zegt: “Ik was me er niet van bewust dat ik mijn plannen met subje moest overleggen. Bovendien had ik je een prima kledingvoorschrift gegeven, dat jij hebt verkozen te negeren! En dan zou IK mijn plannen moeten wijzigen? Dat dacht ik dus niet!”
Hij pakt haar jas, die op de grond ligt en houdt die hoffelijk voor haar op.
Ze stopt haar armen in de armsgaten, dan hoort ze hem zeggen:“Netjes dank je wel zeggen, subje! Hoffelijkheid dient wel beloond te worden!”
Ze stamelt een “dank U mijnheer,” en vraagt zich af of er nog ontsnapping voor haar mogelijk is.
“Maar, ik heb niet de goede schoenen….”
De man begint te schateren van het lachen.
“Typisch een vrouwenopmerking! Geen draadje kleren aan, blote tieten, een blote kut en een blote kont, maar zich wel zorgen maken over het feit dat ze niet de juiste schoenen heeft! Nou, lieverd, mij maakt het niet uit hoor, joggingschoenen of blote voeten. Kijk zelf maar wat het beste bij je outfit past!”
Nog steeds lachend houdt hij inmiddels de deur open, en legt een arm in haar rug.
Zo leidt hij haar naar zijn auto, en ze stappen in.
Ze heeft het zweet nu al op haar rug staan van de zenuwen. Waar zouden ze naar toe gaan? Hopelijk ergens waar niemand haar kent. De vernedering!
Ze is zo diep in gedachten dat ze niet in de gaten heeft dat de auto inmiddels gestopt is voor een redelijk goed aangeschreven restaurant.
“Gefeliciteerd, subje!” zegt hij.
“Ik bedacht me dus van de week, dat we deze week een jaar samen zijn, en dat moet natuurlijk passend gevierd worden. Dus, een lekker diner voor twee.”
Bijna huilend loopt ze naast hem het restaurant binnen.
Hij laat haar wachten in de garderobe, terwijl hij de reservering checkt bij de balie.
Als hij terugkomt, geeft hij haar een arm en knipoogt.
“Goh, kouwelijk aangelegd vanavond? Omdat je je jas nog aan hebt… Geeft niks hoor. Je krijgt het vanavond echt nog wel warm. Dat beloof ik je.”
Samen lopen ze naar de bar, en hij wijst een barkruk aan waarop ze gaat zitten. Dan eist hij van haar dat ze haar jas in ieder geval opent, “anders heb je er straks buiten niks meer aan, schat!”
Haar hoofd kleurt richting tomaatrood, terwijl ze langzaam en heel voorzichtig haar jas open knoopt. Wel zorgt ze ervoor dat ze met een hand de panden bijeen houdt, zodat de kans dat iemand ziet dat ze er niets onder aan heeft, bijna nihil is. Alleen die blote voeten vallen misschien wel op.
De man grijnst.
Hij bestelt voor allebei iets te drinken, en drukt haar haar glas in de hand.
“We moeten nog even wachten tot onze tafel klaar is, schat, dus we hebben nog tijd voor een drankje vooraf."
Terwijl ze een slok neemt, hoort ze hem vragen om hem een viltje van de bar aan te geven.
Bijna laat ze automatisch haar jaspanden los, om het viltje te pakken. Net op tijd realiseert ze zich dat ze zich daarmee letterlijk bloot geeft. Ze zet haar glas neer en pakt dan het viltje. De man begint hardop te grinniken.
“Ik geloof dat deze avond nog leuker wordt dan ik dacht,” hoort ze hem zeggen.
De ober achter de bar heeft kennelijk aan haar gezichtsuitdrukking gezien dat er iets niet helemaal in orde is, want hij komt heel gedienstig vragen of hij iets voor haar kan doen.
Voor ze iets kan zeggen, hoort ze haar begeleider zeggen: “Ach, het is niks ernstigs hoor, mevrouw heeft een druppeltje gemorst, en nou is er een piepklein vlekje gekomen in haar jas. Vrouwen en hun kleding, hé!”
De ober komt aanzetten met een doekje. De man wijst in de buurt van haar rechterborst.
De ober laat zich die kans niet ontglippen, en na een kort gemompeld excuus, begint hij ijverig over haar jas te wrijven. Het voorpand dreigt te verschuiven, en haar tepels worden hard.
Snel zet ze haar glas op de bar, en duwt de ober vriendelijk doch gehaast van zich af.
“Het is al goed, hoor! Onze tafel is zo klaar, en dan gaan we lekker eten. Ik kijk thuis wel naar die vlek!”
Op dat moment krijgt de man een seintje dat hun tafel klaar staat.
Hij leidt haar naar een aparte ruimte, achter in het restaurant. Er hangen redelijk dichte vitrages voor de ramen, maar je kunt nog wel het restaurant inkijken. Er staat een tafel voor twee gedekt, met kaarsen en bloemen.
“Ik dacht dat je dit wel kon waarderen, schat, van harte gefeliciteerd!”
Hij brengt haar naar de tafel, gaat achter haar staan en pakt haar jas bij de kraag beet.
“LOS!” zegt hij dreigend.
Van schrik laat ze de jas los, en voelt hoe haar enige bescherming van haar af valt. De man bekijkt haar van top tot teen, en schuift dan haar stoel naar achteren.
Ze gaat moedeloos zitten.
“Mag ik je een compliment maken over je kledingkeuze? Zeer naturel… precies waar ik van hou.”
Woedend kijkt ze vanonder haar wimpers naar hem op.
Haar billen bloot op het houten frame van de stoel, haar borsten zichtbaar boven de tafel, haar tepels die verraden hoe spannend ze dit eigenlijk vindt... en een kutje wat al een beetje vochtig wordt. Owh, wat haat ze dit!
Hij kijkt haar aan en zegt: “Een beetje vriendelijker kijken mag wel hoor! ‘t Is niet elke dag dat ik met subje lekker uit eten ga! Ik heb een drie-gangen-menu besteld. Ik hoop dat je ervan geniet.”
Ze zucht diep, en kijkt naar beneden.
Hierdoor heeft ze niet in de gaten dat er iemand de ruimte is binnengelopen, tot ze een vreemde stem hoort vragen: “Heeft u al een wijnkeuze kunnen maken, mijnheer?”
Ze kijkt omhoog, recht in de ogen van de ober, die zijn ogen niet kan geloven.
Hij staart naar haar borsten, naar de keiharde tepels en vandaar naar haar blozende gezichtje. Hij kijkt vragend naar de man.
“Even denken, de wijn..“
De man doet alsof hij de wijnkaart bestudeert, maar kijkt over het randje naar de reactie van zijn subje. Hij ziet haar onrust, haar verlegenheid en haar opkomende geilheid.
Hij kent haar zo goed…..
“Doe maar een lekkere rode bordeaux, dat past goed bij het vlees,” zegt hij dan.
“O, en mocht u zich afvragen waarom mevrouw er zo uitnodigend uitziet. Mevrouw knoeit nogal met haar eten, dus leek het me beter om haar goede kleren daar niet aan te wagen. Misschien kunt u dat de andere obers alvast doorgeven, zodat ze niet zo verbaasd zijn als ze hier binnenkomen? Ik heb er geen zin in om het iedere ober weer uit te moeten leggen, snapt u?”
Ze kijkt hem verbijsterd aan. Hoe kan hij dat nou zeggen? Tot op het bot vernederd kijkt ze weer naar beneden.
“Zeker mijnheer, ik zal het mijn collega’s mededelen,“ zegt de man enigszins vermaakt.
Het volgende anderhalf uur eten ze een heerlijk diner, afgewisseld door obers die om de tien minuten komen vragen of alles naar wens is, of mevrouw misschien een extra servetje wil, of er nog groenten bij moeten komen, en of de wijn wel op temperatuur is. En iedere keer door een andere ober.
Eindelijk is de maaltijd achter de rug. Ze heeft het gevoel alsof ze spitsroeden gelopen heeft, en is heel blij als hij haar jas ophoudt, ten teken dat ze mag opstaan.
Onderweg naar zijn huis praten ze nog wat over de afgelopen week, wat ze gedaan hebben, en ze maken zelfs wat grapjes over en weer. Ze wordt van binnen weer rustig, gelukkig, hij is niet meer boos. Misschien dat de rest van de avond dan nog gezellig gaat worden…
Eenmaal thuis aangekomen, neemt hij haar jas van haar aan, en zegt haar even te wachten.
Ze blijft braaf in het halletje staan.
Dan hoort ze water stromen… wat zou hij van plan zijn?
Als hij bij haar terugkomt, gaat hij pal voor haar staan, en tilt haar kin omhoog.
Strak kijkt hij haar in de ogen. Ze kijkt hem ietwat bedeesd aan.
“Weet jij hoe het voelde voor mij vanavond, toen ik, helemaal blij met subjes komst en een leuke verrassing in mijn hoofd, de deur opendeed en jou daar zag staan in die vodden?”
Shit, hij was het dus nog niet vergeten! schiet het door haar hoofd.
Ze aarzelt even met haar antwoord, en dan klinkt het heel zachtjes: “Nee mijnheer.”
“Daar ga jij dan nu achter komen denk ik,” zegt hij terwijl hij haar vastpakt bij haar arm en mee trekt naar de douchecel.
Ze krijgt nog net de tijd om hem smekend aan te kijken, dan grijpt hij haar haren, en duwt haar onder de straal.
“Juist ja, als een ijskoude douche, zo voelde dat dus,” zegt hij verder, “en dat mag jij nu ervaren, zo’n kwartiertje denk ik. Ik kom je wel halen als het tijd is.”
Hij draait zich om, en loopt naar de woonkamer, waar hij een groot badlaken voor de open haard te warmen hangt.
“Zo, nu nog warme chocolademelk voor twee,” mompelt hij terwijl hij de klok in de gaten houdt. |
Verhalen 
Verhalen
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen