sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

subgirl Lid Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling:  Stemmen: 2 Gepost op woensdag 20 juni 2007 - 08:17 am:    Een verhaal over de zee, waarbij het water de bdsm en het strand het gezin is. Ik ben een kleine zandkorrel in de mooie blauwe zee, een zee met haar gevaren maar ook met haar charmes. Ik laat me meedrijven door het zachte water en ga op verkenning in die eindeloze massa water. Wat kan ik genieten. Terwijl ik me laat drijven op het mooie water kom ik iets o zo wonderbaarlijks tegen, zo mooi om naar te kijken. Ik besluit een beetje dichterbij te gaan kijken. Het water wordt woeliger. Maar toch kan ik het strand nog zien dus laat me verder drijven. Dan ineens die felle pijn ... het is een kwal. O zo mooi om naar te kijken maar kom je er te dichtbij kunnen ze best pijn doen. Ondertussen is de woelige zee een stormachtige zee geworden en alle zicht op het strand is verloren. Ik ben mijn plaatsje kwijt. Toch is er in dat woelige stormachtige water nóg een zandkorreltje en samen drijven we weer naar de waterlijn. Daar aangekomen beslis ik om van de waterlijn weg te gaan, om even op adem te komen en kijk verdrietig mijn bevriend zandkorreltje na terwijl het zich terug laat meeslepen in de woelige zee. Nu op het strand hoop ik terug mijn plekje te vinden en me er weer thuis te voelen. Misschien als de zee weer rustig is dat ik me dan op het water kan laten meedrijven en kan genieten van het zachte water dat me niet pijn wil doen maar dat me mooi wil maken. Mijmerend kijk ik over het strand naar de zee en nestel me tussen de andere zandkorreltjes. Die me o zo dierbaar zijn.