sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Kitty Productief lid Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling:  Stemmen: 2 Gepost op dinsdag 01 augustus 2006 - 08:58 pm:    Een sub heeft niets te willen? Meedogenloos? Ben ik dat? Ben ik te hard te direct. Ze is zo gevoelig zo kwetsbaar, en toch kan ik zo hard zijn tegen haar. Maar ergens heeft ze het nodig. Nodig om te groeien om te leren. Het is niet makkelijk. Ze is zo toegewijd, zo lief, zo volgzaam. Maar was ze dat maar altijd in elke situatie, dat is nu juist het punt. Ze denkt voor mij, voor ons, en dat moet ze niet doen. Dat maakt me hard en confronterend, altijd. Ik leer het wel te verpakken nu, het zo te zeggen dat het haar niet kwetst, het blijft moeilijk. Hoe maak ik haar nu duidelijk dat ik zo graag wil dat ze haar eigen keuzes maakt, zonder altijd rekening te houden met ons. Tenminste ze denkt dat ze dat doet, rekening houden met ons, maar ze doet het zo ongelukkig, dat ze uiteindelijk dus ons teleurstelt. Als ze hier is spelen we met haar, maken het haar naar de zin, triggeren haar, steeds op een andere manier. Mijn man en ik en ons subje. Twee dominanten, het spreekt haar aan, enorm. Ze geniet, intens. Als ze daar staat met haar armen omhoog aan de zolderbalken, blinddoekje voor, kwetsbaar en beschikbaar. We spelen met haar gevoel, met haar geest. Soms hard, soms zacht en teder, onverwacht steeds opnieuw beroeren we haar gevoel haar emoties. We laten haar sidderen, schrikken, maar ook genieten en zweven. Lang zijn wij met haar bezig, om de beurt, maar ook tegelijk. Ze verliest zichzelf, ze kan het niet meer volgen, laat zich meevoeren op haar gevoel. Ze staat op een klein opstapje, haar voeten passen er maar net op, ze moet stil staan om niet te vallen. Ze mag er niet vanaf vallen, we vertellen haar dat als ze valt ze straf krijgt. Ze doet alle moeite om te blijven staan, ze valt er niet af, het lukt haar om te blijven staan. Goed zo! Ze wil geen straf. We plagen haar met ijsblokjes, we strelen haar met veertjes, kriebelen haar, en slaan haar. Onverwacht fel met de zweep, de cane. Afgewisseld met uiterst zachte strelingen. IJzig koud voelt het ijs op haar buik, ze siddert. Dan weer de strokenzweep over haar lijf, op steeds onverwachte plaatsen, met tussenpozen. We laten haar even staan, we zijn heel stil, ze weet niet wat er gebeurt. Zijn ze er nog???? Dan opeens een slag met de rijzweep, onverwacht op onverwachte plaatsen. Dan zijn er weer veren. Dan laat ik mijn nagels over haar rug gaan. Ze weet niet meer wat te voelen, ze is het kwijt. Na een hele tijd maken we haar los, haar handen trillen, ze is stil weet niets te zeggen. Haar ogen glimmen, maar kijken ver weg. Maar de stille glimlach op haar gezicht laat zien dat ze genoot. Zachtjes praten we tegen haar, strelen haar, knuffelen haar. Ze is zo mooi in haar onderdanigheid. We gaan naar beneden, we drinken wat, praten wat na. Ik vraag of ze nog wat wil blijven, en ze zegt nee, ze wil niet blijven ze gaat naar huis. Drie keer herhalen we het verzoek, blijf nog even, eet mee met ons, je hoeft nog niet weg. Ze wil niet, ze wil naar huis. Ze mag, we dwingen niet, niet nu. Niet lang nadat ze thuis is komt er een mail, ze zegt dat ze het zo fijn vond bij ons, zo bijzonder, zo warm en goed. Ze zegt ook, dat ze graag had gebleven, maar toch nee zei, er klinkt schaamte uit, schaamte omdat ze weer niet deed wat ze zelf wilde. Ze was bang ons tot last te zijn, ze was er al zo lang, en we deden al zoveel. Ze dacht voor ons. Waarom toch, waarom kan ze niet doen wat ze wil, waarom denkt ze dat wij haar niet langer willen. Ons subje, zo lief, zo kwetsbaar, zo altijd rekening houdend met ons. De volgende keer gaan we het daarover hebben. Dat wordt straf, straf omdat ze niet deed wat ze ten diepste wilde, straf omdat ze dacht tot last te zijn. Straf omdat ze tegen haar eigen gevoel inging. We gaan haar leren dat ze alleen ja moet zeggen als het volmondig ja is, en nee als het volmondig nee is. We zullen er vast niet zijn met een keer. Het is een leerproces, voor haar. We investeren in haar. We zullen haar leren!