sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Paul Gérard Oppasser Bericht Nummer: 94 Aangemeld: 04-2003 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op woensdag 05 juli 2006 - 12:25 pm:    meester van het korte verhaal Lieve Groentje, voor mij ben je Meester van het korte verhaal. Al je verhalen bevatten alle noodzakelijk elementen. Inleiding, opbouw, point. Prachtig geschreven, spannend om te lezen, altijd verrassend. Doorleefde karakters zelfs, vaak niet alleen van de hoofdpersoon, de ik-figuur, maar ook van de bij-figuur, de Meester. Mensen van vlees en bloed. Altijd de illusie dat het zó gebeurd kan zijn, maar toch ook nog met zo’n mysterieuze waas dat je het nooit zeker weet. Bovendien ook nog eens opwindend: altijd. En dan zijn het dus ook nog echt korte verhalen! Heel knap. hij en Hij Daarmee zou dit bericht kunnen stoppen. Ik wil echter deze gelegenheid gebruiken om niet alleen aan jou, maar aan (bijna) alle schrijvers van sub-Dom verhalen, een vraag te stellen: waarom is de “hij” van jullie verhalen altijd een Hij (of “zij” een Zij). Waarom die hoofdletter? Ik heb dan altijd een associatie met God en zo. Dat druk ik dan vakkundig uit mijn hoofd. Wat blijft is dat elke keer dat “Hij” verschijnt het een nadruk krijgt bij het lezen die niet bedoeld is. Ik weet dat de meesten onder jullie nu zullen protesteren. Hij is immers Alles waar het in het leven van een subje omdraait. Hij moet met eerbied genoemd worden. Hij verdient deze extra aandacht. En wellicht: Hij mag niet met Naam genoemd worden, daarom is “hij” voor een subje veel te oneerbiedig om zo zonder hoofdletter te schrijven: hij verdient gewoon een Hij. Snap ik allemaal, alleen.... onze ‘lees’hersens zijn zo niet geprogrammeerd. Als we een naam zien, verwachten we een hoofdletter; als we hij of zij zien staan verwachten we dat niet. Ons brein raakt gealarmeerd: er staat iets wat er niet hoort te staan. Daarmee krijgt het een aandacht die veel groter is dan wanneer er een naam met een hoofdletter zou staan. En elke keer stoort het daarom -een beetje- het ritme van het verhaal. Want er hóórt geen extra aandacht te staan. En voor nu weer allerlei heftige emoties ontstaan, zoals: elke keer dat Hij aangeroepen wordt, verdient Hij de aandacht die Hem toekomt.... ... zeg ik: lieve subjes, dat zit in jullie hoofd: hij krijgt echt genoeg aandacht, hij heeft dat niet nodig: door jullie daden, jullie woorden, jullie gevoelens geef je hem het respect dat hij verdient ... zeg ik: beste Meesters (hier kan het dus wel, want het woord Meester wordt ook gelezen als een naam), als jullie het aanroepen als een godheid nodig hebben, ben je geen knip voor de neus waar; en mocht je je gedragen als iemand die ver boven zijn subje verheven staat, dan al wel helemaal niet. In zijn daden toont zich de Meester. verhalen maken dromen waar