sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Sheila Nieuw lid Bericht Nummer: 1 Aangemeld: 03-2010 Beoordeling:  Stemmen: 1 Gepost op vrijdag 12 maart 2010 - 04:37 pm:    Was ik maar Madelief :'( Hoi Lief & Streng, Sinds ongeveer één jaar besef ik dat ik ook kan verlangen naar seks, wat wel zeer laat is gezien ik reeds 24 ben... Maar ik bleek gefascineerd te zijn in bepaalde aspecten van "sm" en één van de mooiste voorbeelden is het verhaal "Madelief". Er waren reacties waarin gesteld werd dat het goed geschreven maar niet opwindend was, maar voor mij was het verhaal... gewoon heerlijk. Echt. Het was een realistische situatie en ik vond het best opwindend. Ik geloof ook in mama. Een lieve mama met een hoop werk en een lief dochtertje dat zo graag mama's aandacht wil. Mama raakt vertederd, maar tegelijk ook geïrriteerd, door het lieve meisje die maar blijft zeuren. Het moment waarop er geen andere uitweg is, beseft mama dat ze niet anders kan, nu moet ze zich sterk maken, nu hoort ze het meisje over de knie te leggen en een pak slaag te geven, ook al vindt ze dit zelf niet fijn om te doen. Haar dochtertje, lief en klein... ze wil haar helemaal niet straffen, niet pijn doen, maar nu moet ze. Het meisje verplicht haar. Ja, ik geloof dat een echte mama, een lieve mama hartzeer heeft als ze haar kleine meid over de knie legt, op haar billetjes kletst en haar hoort huilen en jammeren. Ik geloof in Madelief. Eenvoudig weg omdat Madelief sterk op mij gelijkt. Ondanks mijn 24 lentes, heb ik toch meer weg van een lief klein meisje als Madelief. Ik herken het zeuren, het verlangen, het bijna eisen, van mama's aandacht. En uiteindelijk ook genoegen nemen met de aandacht die ze dan uiteindelijk krijgt. Los van het feit of het aandacht is door een spelletje te doen of het aandacht is door portie billenkoek. Het flink ondergaan en stilaan beginnen huilen... En achteraf dubbel zo veel kunnen genieten dat mama haar troost, streelt, knuffelt en kust... Misschien is het raar om te zeggen: maar ik was jaloers op Madelief. Ze heeft zo'n echte mama die haar ontzettend graag ziet, die zo erg van haar houdt maar die haar ook bij tijd en stond, over de knie legt, en haar billetjes goed verwarmt. Evenwicht. Een mama die goed voor haar dochtertje zorgt en haar ook duidelijk laat voelen wanneer het meisje te ver gaat of gegaan is. Ik las een verhaal, dat ikzelf ook zou willen meemaken. Zelf heb ik altijd een mama gemist die me echt graag zag, die echt van me hield, een mama die me ook - wanneer ik wel een stout meisje was - eens op mijn billen sloeg. Zo'n echte mama heb ik zo ontzettend in mijn leven gemist... Maar je verhaal was voor mij echt wel goed raak. Het had tedere momenten, uitdagende momenten, ook best spannende momenten, momenten met traantjes, momenten met een lach,... momenten van hoe een mama en haar kleine meid door een speciale band verbonden zijn. Kon ik maar eens Madeliefje zijn... Even voelen, verschil tussen braaf en stout zijn. Tussen een zachte en een harde hand. Tussen een onverdiend pak slaag en een wel verdiend pak slaag... Tussen huilen van verdriet, of huilen van pijn, ontlading, of genot dat je echt eens huilen kan en mag, zodat alles er even uit kan stromen... Echt, het was intens en lekker. Ik ben enthousiast. Vele groetjes en proficiat. Sheila.