sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

de schrijfster Productief lid Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling:  Stemmen: 3 Gepost op woensdag 19 oktober 2011 - 12:05 pm:    een waarschuwing voor de betere schrijver Hoe lang speelde het nu al? Toch zeker driekwart jaar. Langer als je de tijd meetelde dat hun contact nog alleen via mail en chat liep. Maar meer dan een half jaar geleden had ze hem dan voor het eerst ontmoet. Ze was echt bloedzenuwachtig geweest. Natuurlijk wist ze dat het een lieve man was. Dat had ze in zijn verhalen op de site wel gelezen. In het begin had ze altijd gereageerd als hij weer wat nieuws had geschreven. Tegenwoordig deed ze dat nog altijd maar soms onder en andere naam omdat het voor de andere mensen wel raar was als ze altijd alleen maar bij hem reageerde. Ze wist tenslotte dat hij liever niet had dat hun relatie bij anderen bekend was. Over de chat was hij ook altijd zo grappig en netjes. Hij zou nooit vergeten te vragen hoe het met haar was. En hij herinnerde zich ook alles wat ze hem vertelde. In het begin hadden ze wekelijks op de chat gezeten maar tegenwoordig sprak ze hem eigenlijk nooit meer via die weg. Ze stuurde nog wel mailtjes naar hem maar hij stuurde zelden iets terug. Ze wist ook wel waarom dat was. Hij praatte veel liever persoonlijk met haar. En eigenlijk was dat ook precies het soort man waarnaar ze op zoek was geweest. Net iets ouder, liefst met al wat grijze zijkantjes. Tikje ouderwets. Warme stem. Grote handen. Liefdevol. Streng. Hij was gewoon de ideale man voor haar! Die eerste keer dat ze naar hem toe ging was toch wel raar geweest. O, ze wist dat veel mensen haar voor gek zouden hebben verklaard maar het was ondenkbaar geweest hem te vragen haar te ontmoeten. Er liepen zo veel mensen rond die zich Meester noemden. Dus had ze zo veel mogelijk gegevens over hem verzameld. Op de site had hij bij zijn introductie geschreven in welke stad hij woonde. En natuurlijk had ze zijn mobiele nummer gehad toen ze elkaar gingen bellen omdat het zo goed klikte. Daarna had ze hem een keer vanaf een andere toestel gebeld zodat hij niet kon zien dat zij het was. Toen hij had opgenomen met zijn volledige naam wist ze ook zijn achternaam. En met die gegevens was het een eitje geweest om te ontdekken waar hij woonde. Als bij toeval had hij vlak daarna verteld dat hij naar het zwembad zou gaan. Aangezien er bij zijn huis maar 1 zwembad in de buurt was had ze de gok genomen en was ze gaan kijken. Het was een hele rit geweest maar het was de moeite waard. Na die donderdag wist ze zeker dat ze met hem verder wilde. Hoewel het voor haar vanaf die 14e duidelijk was, verliep het in het begin toch niet zo soepel. Ze had met hem willen afspreken via de chat maar hij leek de boel wat af te houden. Vervolgens had ze hem op de man af gevraagd waarom hij haar niet wilde zien. Hij had verteld dat hij nu even geen relatie wilde omdat hij de vorige nog aan het verwerken was. Hoewel ze dat wel begreep was ze het toch niet helemaal eens met hem. Het was net als leren fietsen, vertelde ze hem. Als je er af viel, moest je het gelijk weer opnieuw proberen. Omdat hij hier niet echt op reageerde had ze besloten hem dit te bewijzen door gewoon een keer bij hem op de stoep te staan. Als hij de klik voelde die zij ook voelde, zou hij wel bijdraaien. En dus had ze anderhalve week later weer bij hem in het dorp gestaan. Ze had gezien hoe hij richting het dorpshuis was vertrokken en had besloten nog even te wachten tot hij terug was. Dan hadden ze alle tijd. Helaas was het wel wat laat geworden. Pas rond half 11 die avond kwam hij terug. Toen ze hem aan zag komen had ze nog even een weerbarstige lok naar achteren gestreken en had ze haar rokje recht getrokken. Als het aan haar had gelegen was de ontmoeting perfect verlopen. In plaats van blij verrast was hij echter wat bozig geworden nadat ze zich had voorgesteld. Hij had geërgerd gevraagd hoe ze wist waar hij woonde en zei niet gediend te zijn van dit soort verrassingen. Ze had geprobeerd te laten zien dat ze het goed met hem voorhad door zijn arm aan te raken maar die had hij weggetrokken. Toen ze toch wat beledigd had gevraagd of ze niet tenminste even binnen mocht komen voor een kopje koffie had hij de deur dicht willen gooien voor haar neus. Nu ze er nog eens over nadacht was ze toen een beetje in paniek geraakt. Ze was zo bang geweest dat ze hem kwijt zou raken dat ze iets had gedaan wat niet zo netjes was. Ze had als een gek haar voet tussen de deur gezet en had iets als ‘Nee’ geschreeuwd. Vervolgens had ze haar schouder tegen de deur geduwd en had ze al half binnen gestaan. Toen was hij echt boos geworden en had haar ruw bij de arm gegrepen en haar hardhandig naar buiten gegooid. Ongeveer tien minuten had ze daar op zijn stoep zitten huilen. Toen was langzaam doorgedrongen dat ze steenkoude billen had en was ze in haar auto gestapt om weer naar huis te gaan. In de auto was echter langzaam het besef gekomen wat er was gebeurd. Natuurlijk had hij zo gereageerd. Het was net als in die verhalen die hij schreef. De Dom was afstandelijk, de baas. Hij bepaalde wat er gebeurde. Een onderdanige mocht helemaal niet zelf zeggen wanneer ze haar Meester zou zien. Hoe had ze zo stom kunnen zijn. Vluchtig had ze een briefje geschreven met in grote letters 1 simpel woord er op: ‘Sorry!’ Na dit incident had ze drie dagen zitten wachten op zijn mail maar het was niet gekomen. Nu toch wat onzeker had ze zelf toch maar weer contact gezocht. Ze had een mail gestuurd waarin ze nog eens haar verontschuldigingen had geschreven en waar ze een foto had bijgevoegd van haar blote billen die ze met een pollepel knalrood had geslagen. De mail die ze daarop had gekregen had haar weer moed gegeven: “ Bedankt voor je mail. Ik zou het waarderen als je in het vervolg geen contact meer met me zoekt en stuur me alsjeblieft ook niet meer van zulke foto’s.” Nu ze de bevestiging had gekregen dat ze het goed had aangepakt, had ze weer kunnen slapen en had ze geduldig gewacht op zijn opdracht. Die kwam in de vorm van een nieuw verhaal. Hoe kon het ook anders. Dat was de wijze geweest waarop ze elkaar hadden ontmoet en zo maakte hij haar opnieuw duidelijk dat ze nog steeds van hem was. En dat hij gehoorzaamheid van haar verlangde. En na dat verhaal kwamen er meer verhalen met nog meer opdrachten. Ze volgde ze zo goed mogelijk op en wist dat hij op de een of andere manier zou controleren of ze haar best deed. Bij de opdracht in het bos dacht ze zelfs dat ze hem achter een boom had zien staan. Voor de zekerheid had ze nog iets harder gekreund. Na elke uitvoering van zijn wil reageerde ze via de site op zijn opdracht. Hij zou trots op haar zijn! Bij het vijfde verhaal was het dan eindelijk zo ver, een groter compliment kon ze niet krijgen. Hij nodigde haar uit naar hem toe te komen. In het verhaal moest het subje na haar straf naar haar Meesters huis gaan en daar op straat (O help, de schaamte die ze nu al voelde) voor hem op haar knieën gaan zitten. Het subje pakte toen de benen van haar meester zo strak vast dat hij bijna niet meer kon bewegen. De Meester had daar hard om moeten lachen. In gedachte had ze bij het lezen zijn warme stem al horen bulderen van het lachen. Dus had ze de juiste kleren aangetrokken (geen slip, wat was het toch een heerlijke man!) en had ze met een rood hoofd in de stad de opdracht uitgevoerd. Daarna was ze de auto ingestapt en een uurtje later had ze bij hem op de stoep gestaan. Met bonzend hart had ze op de bel gedrukt en vervolgens was ze op haar knieën voor de drempel gezakt. Het was wel niet helemaal zoals in het verhaal maar ze durfde nu echt nog niet midden op straat voor hem te knielen. Ze kenden elkaar pas net. Dat zou hij toch wel begrijpen? Voor haar gevoel had het wel een half uur geduurd voor hij de deur open had gedaan. Nog voor hij kans had iets te zeggen had ze hem bij zijn benen gegrepen en had ze verzucht: “Ik ben helemaal van U! Doe wat U wilt!” Hij had haar nog wat getest door hard met zijn benen te trekken maar daarna had hij haar met de vlakke hand in het gezicht geslagen waardoor ze toch los had gelaten. “Rot op kreng!” had hij gezegd toen hij de deur dichtgooide. Hij had misschien iets te hard geslagen maar je hoorde haar niet klagen. Ze moesten elkaar tenslotte nog beter leren kennen. En hij had het nu eindelijk gesnapt. In de wetenschap dat ze nu eindelijk zijn kreng was, was ze naar huis gezweefd. Dat was nu een week geleden. En in die week had ze hem elke dag een mail gestuurd met daarin haar dankbaarheid voor het feit dat ze zijn subje mocht zijn. Af en toe had ze zich de vrijheid gegeven wat verslagen toe te voegen van de opdrachten die ze voor hem deed en stiekem zelfs af en toe en foto. Ze wist dat dat laatste niet mocht maar hopelijk werd ze daar zwaar voor gestraft. Om zeker te zijn van een volgende straf had ze hem ook vanochtend een mail gestuurd met de mededeling dat ze vanmiddag bij hem op de stoep zou staan. En dat was waar ze nu stond. Eindelijk was het dan zo ver. Eindelijk zouden ze wat langer de tijd hebben om met elkaar te zijn. Ze had haar mooiste jurkje aangedaan, zo’n zwarte met kant net als in zijn tweede verhaal. En natuurlijk droeg ze geen slip, dat sprak voor zich. Ze wist wel hoe haar Meester zijn subjes wilde. Bij de deur sloeg toch even de twijfel toe. Moest ze naar binnen gaan of verwachtte hij dat ze op haar knieën zou wachten? Resoluut stapte ze naar binnen. Als ze dan toch straf kreeg kon ze het maar beter er naar maken. De keuken waar ze binnen kwam was mannelijk ingericht maar toch gezellig. Ze hoorde de koffie pruttelen op het aanrecht; pruttelen, dus geen senseo. Opnieuw het bewijs dat hij lekker ouderwets was. Tijd om nog verder rond te kijken kreeg ze echter niet want voor ze nog een stap kon doen werd er een zak over haar hoofd getrokken en trok iemand haar rechter pols achter haar rug. Hoewel ze wat tegenstribbelde werd ook haar linker pols gepakt en voelde ze hoe een touw om haar polsen werd gewikkeld. Een aangename kriebel trok door haar buik toen ze het touw voelde schuren. Ze werd op de grond gedrukt en er kwam een touw om haar benen. Ze kon nu geen kant meer op en was helemaal aan hem overgeleverd. Hoe kon het toch dat hij zo goed aanvoelde wat zij lekker vond? Ineens realiseerde ze zich dat hij wegliep. Met gespitste oren probeerde ze te ontdekken wat hij ging doen maar hij verliet de keuken en liep het huis in. Allerlei scenario’s gingen door haar hoofd over wat hij met haar zou gaan doen. Uiteindelijk kwam ze echter tot de conclusie dat hij waarschijnlijk gewoon in de woonkamer tv zat te kijken. Hij wilde haar net als in dat verhaal over die secretaresse gewoon laten wachten en smachten. De schat. Wat kon hij toch heerlijk met haar hoofd spelen. Na een eeuwigheid hoorde ze zijn voetstappen weer aankomen. De spanning in haar buik werd groter en groter. Toen hij bijna bij de deur was realiseerde ze zich dat ze nog meer voetstappen hoorde. Hij had iemand meegenomen! Tot haar grote schrik bedacht ze dat ze hem niet had verteld dat ze niet hield van uitgeleend worden aan een andere meester. Hoe had ze zo stom kunnen zijn! Straks zou hij haar verplichten seks te hebben met een ander of zo… Net toen ze tegen het hyperventileren aanzat bedacht ze echter over wie ze het had. Het was haar Meester. Die zou niks tegen haar zin doen. Die was net en lief en deed alleen wat goed voor haar was! Ze probeerde zich te ontspannen en accepteerde wat haar Meester voor haar in petto had. Boven haar hoofd hoorde ze zijn warme stem: “Zo hier is de stalker waar ik over vertelde, agent. Ik heb haar alvast voor u ingepakt!”