sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

de schrijfster Lid Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling:  Stemmen: 2 Gepost op maandag 09 mei 2011 - 12:38 pm:    over natte slipjes Ze had zo’n hekel aan het woord slet. Maar dat was ze volgens hem. Vooral op de momenten dat ze het meest kwetsbaar was, kwam hij weer met dat verschrikkelijke woord. Maar ze was het echt niet. In haar hele leven had ze maar twee keer een relatie gehad. De eerste had 4,5 jaar geduurd en deze relatie met hem duurde nu al ruim 8 jaar. Dan kon je haar toch geen … nou ja, niet zo noemen? O, ze wist heel goed waarom hij haar zo noemde. Maar daar kon ze niks aan doen. Het was waarschijnlijk een ziekte, een deformatie of zo maar ze durfde er niet mee naar de dokter. Ze moest er niet aan denken. Alleen al uitleggen aan de assistente waarom je een afspraak wilde maken. Je schaamde je toch rot! Ze had op internet gezocht maar ook daar vond ze de symptomen niet. Dus had ze het nu maar zelf een naam gegeven. Ze had last van het Whoesh-effect. De naam klonk niet echt wetenschappelijk maar een meer toepasselijke naam was er gewoon niet. Zoals wel vaker hield ze in haar hoofd het gesprek dat ze met de dokter zou hebben als ze toch zou durven gaan: “Nou dokter, het gaat om het volgende probleem,” zou ze stoer beginnen. “Meerdere keren op een dag voel ik een soort Whoesh.” Waarschijnlijk zou op dat moment de dokter haar verbaasd vragend aankijken en zou ze al de deur uit willen rennen. Maar in haar gedachte, waar ze veel stoerder was dan in het dagelijks leven, ging ze door. “Kijk, er hoeft maar iets te gebeuren op een dag en dan komt het al. Dan eh… nou ja dan…” Ook in haar gedachte kreeg ze het nu toch wel warm. “Dan eh komt er allemaal eh nattigheid uit mijn eh… nou ja eh daar beneden. En dan bedoel ik dus niet urine maar eh… nou ja… dus nattigheid, een heleboel!” De dokter zat haar nu wel heel geďnteresseerd aan te kijken. “Het kan om het minste of geringste zijn hoor dokter. Laatst stond in gewoon in de bus. Ik merkte dat mijn veter los zat en zette even mijn voet op een stoel om te strikken. Roept de buschauffeur ineens met een strenge stem door de bus ‘Waar zijn wij mee bezig mevrouwtje?’ Whoesh, daar voelde ik het al lopen. Of toen ik boodschappen aan het doen was, dokter, in de Appie en een meneer en ik wilden beiden het laatste pak koffiekoekjes. Het enige dat hij zei was ‘Ik had hem eerder vast dame’. Whoesh. En gelooft u mij maar, toen mocht hij het pak hebben hoor dokter. Want weet u, als dat Whoeshen gebeurt, is gelijk mijn hele slip nat. Nu had ik natuurlijk wel een schone slip in de tas zitten maar dan moet je ook nog een plek vinden om even te wisselen. En in de Appie mag je geen gebruik maken van het toilet. De stress die ik dan heb als ik door de winkelstraat loop in de angst dat iemand een donkere vlek op mijn broek ziet.” De dokter zou vragen hoe vaak het voorkwam. Ze zou haar tasje voor hem open doen om hem de 5 schone slipjes te laten zien. En dan zou ze vertellen dat ze het daar niet de hele dag mee redt. Natuurlijk zou ze dit gesprek nooit durven voeren. Hoe graag ze ook een oplossing wilde. Want lastig was het echt. Elke man die ze tegen kwam en maar een heel klein beetje streng sprak, veroorzaakte al grote problemen. En het was trouwens niet alleen een strenge stem die de Whoesh veroorzaakte. Ook ogen konden dit. Ogen die doordringend in de hare keken, een mengeling van boos en humor. Soms werkten zelfs schamper kijkende ogen… Of het denken aan ogen die schamper keken… haar minachtend uitkledend… Nee handig was het niet! Ze moest nodig even een andere slip aandoen. Ze had nog maar amper de oude slip in de wasmand gestopt of achter haar hoorde ze iemand binnen komen. Geschrokken veerde ze op en streek haar jurk recht. Ze had hem helemaal niet thuis horen komen. Na een innige kus vroeg ze hoe het op zijn werk was geweest. Terwijl hij vertelde, liep ze richting de deur van de badkamer. In plaats van haar te volgen liep hij echter richting de wasmand. Met het schaamrood op haar wangen zag ze hoe hij langzaam het slipje uit de mand haalde dat ze er net in had gestopt. Terwijl hij haar indringend aankeek, voelde hij aan de stof. Whoesh. Vervolgens greep hij opnieuw in de mand en vond nog zes andere slipjes die ze die dag had gedragen. “Je bent druk bezig geweest,” zei hij zacht. Whoesh. Zo mogelijk werden haar wangen nog roder. “Loop maar even naar het kamertje!” Schuifelend liep ze door de gang. Ze voelde nattigheid. Voor de stoel bleef ze wachten tot hij de gordijnen open had gedaan en was gaan zitten. Daarna legde ze zichzelf over zijn schoot. Hij schoof de jurk omhoog en hield toen hoorbaar zijn adem in. “Heb je nu al besloten helemaal geen slip meer aan te doen? Wil je vreemde mannen opgeilen of ben je gewoon een luie huisvrouw die niet te veel wil wassen?” Stamelend probeerde ze hem uit te leggen dat ze net een nieuwe slip aan wilde trekken maar voor ze de zin af had, sloeg hij al met zijn vlakke hand op haar billen. Snel achter elkaar liet hij zijn hand neerkomen tot ze niet meer wilde uitleggen maar alleen nog kon snikken. Whoesh. Nu sloeg hij met tussenpauzes zodat ze tussen de slagen door het branden van haar billen voelde. Het leek een eeuwigheid te duren voor ze in de gaten kreeg wat hij nou eigenlijk wilde. Net toen ze besefte dat hij excuses wilde horen, begon hij weer snel achter elkaar door te slaan. Ze voelde nu geen branden meer. Ze kon niet alleen nog snikken. Ze gilde het uit. Smeekte hem te stoppen. Probeerde weg te draaien van die wrekende hand. Schreeuwde dat ze het nooit meer zou doen. Whoesh. En toen stopte hij. Zijn hand wreef over haar beurse billen. Het duurde een tijd voor ze haar ademhaling weer onder controle had. Zelfs het ontspannen van haar billen deed pijn. Ze wilde overeind komen maar werd weer terug geduwd. Stom, ze moest nog bedanken. Maar ook na haar gestamelde bedankt bleef hij haar op zijn schoot houden. Zijn hand gleed weer over haar billen. Hij draaide rondjes over haar billen. Langzaam schoof zijn hand omlaag en verdween tussen haar benen. “Wat voel ik hier nu? Lig jij mijn hele broek nat te maken? Wat ben je toch een geil meisje.” Zijn vingers bewogen tussen haar lipjes. “Dit vind je lekker hč? En je weet hoe dat komt. Zeg het maar tegen me. Laat de hele wereld het maar weten. Je bent een… toe maar, niet verlegen zijn. Wat ben je?” “Een slet,” fluisterde ze opgewonden. Whoesh.