sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Janneman Oppasser Bericht Nummer: 243 Aangemeld: 03-2004 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op maandag 26 maart 2007 - 03:21 pm:    Beloofd is beloofd Hallo juliëtte, Ik had je nog wat beloofd. Je vraag: "wat versta je onder een sjagrijnige vrouw" had ik opgevat als een algemene vraag en ook als zodanig beantwoord. Wat ik beschreef moet je dan ook opvatten als een voorbeeld voor een beeld. Dat beeld is dat iemand die het naar zijn zin heeft niet om zich heen kijkt. Ergo: iemand die dat wel doet zal het waarschijnlijk niet naar zijn zin hebben. Anders gesteld: mensen die in situaties zoals Lot die schetst terecht komen zijn mensen die op wat voor nivo en in welke mate ook iets missen in hun relatie. Dat kan betekenen dat ze uit elkaar gegroeid zijn, dat kan betekenen dat de partner iets niet wil, dat kan betekenen dat er met de partner vrijwel niet meer geleefd kan worden. Dat laatste gaf ik als voorbeeld. Je kunt dan beter een duidelijk voorbeeld nemen dan iets wat arbitrair is, anders krijg je daar maar weer discussie over. Wat mijn vrouw betreft: er kan veel van haar gezegd worden, maar zeker niet dat ze sjagrijnig is. Daarmee zou ik haar ernstig tekort doen. Zo komen die mensen dus voor dilemma's te staan die Lot schetst. Lot lijkt zelf even een antwoord te geven: ze hadden die afspraak nooit moeten maken. Maar dat is te kort om de hoek. Dat doet aan de gevoelens niets af. Het is alleen van invloed op de urgentie van de situatie. Overigens is het natuurlijk te makkelijk om dan maar de "oude" partner aan de kant te schuiven. Mensen kunnen duizend redenen hebben waarom ze dat niet willen of kunnen. Nog daargelaten dat het ook nog mogelijk is dat "gewoon" van die partner gehouden wordt. Monogamie is maar een uitvinding. Er zijn er velen die tot meer liefde in staat zijn. Dat is het probleem niet. Jaloezie is vaak het probleem. "Datgene waarop je iemand binnenhaalt, is hetzelfde waarop iemand er uiteindelijk uitgaat." Inderdaad een prikkelende stelling. Naar ik meen ook niet één die je zelf zojuist bedacht hebt. Ik moet bekennen dat deze stelling mij gisteren liet zeggen: ik heb meer tijd nodig. Het kan best zijn dat dit een algemeen geldende theorie is. Ik kende hem niet. En dat is denk ik ook het probleem, want ik heb er dus nooit zo op gelet. Sinds gistermiddag ben ik al mijn relaties eens nagelopen (van mijn partner tot familie en vrienden) en ik moet je zeggen: ik herken het niet. Ze hebben allemaal hun onhebbelijkheden (althans die ik nu zo zie) maar ik kan nergens de aansluiting vinden dat dat ooit een door mij bewonderd iets was. Ik houd het toch meer op kleinigheden die in de loop der tijd meer gaan irriteren. En voor je partner is dat complexer. Je leeft zó dicht op elkaar..... Met andere woorden: mijn gevoel zit zo diep 'opgeborgen' dat het pas naar boven komt als het kleine kind in mij iets wordt aangedaan. Maak dit eens algemeen en maak dan vervolgens de vertaalslag eens naar bijvoorbeeld 'spanking' ... Ongetwijfeld is de sprong van de dood van dat kindje naar jou als kind in de psychologie volkomen logisch. Althans een op dit moment aanvaarde theorie. Maar zou het niet gewoon kunnen dat het zo tegennatuurlijk is dat een kind wordt gedood dat juist DAT je met de meeste afschuw vervult? Dat het gewoon de horror is die hier werkt? Want je had het over vereenzelvigen met dat kind. Was dat echt zo? WAS je dat kind of voelde je compassie met haar? Ook een sterke emotie hoor, maar minder ver gaand. Vind je het erg als ik me maar niet aan de sprong naar de spanking waag? Het ligt voor de hand dat straf en correctie en opvoeding enerzijds en kind anderzijds wel de nodige aanknopingspunten oplevert. Maar om zover in je hoofd te kijken ken ik je toch niet voldoende. Dan zouden we toch eerst eens samen iets moeten drinken. Ik nodig je daarvoor overigens van harte uit. Neem dan gelijk je studieboeken eens mee. Dan hebben we voorlopig wel voldoende gespreksstof. Het is me overigens bijzonder aangenaam hoor, juliëtte. Janneman Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein